بررسی بازی Mario & Sonic at the Olympic Games: Tokyo 2020 – مشعل همیشه روشن

ماریو و سونیک حالا نه تنها فقط در دوران مدرن، بلکه در دوران بازی‌های کلاسیک نیز به رقابت با دیگر دوستان و دشمنان خود می‌پردازند. وجود بخش داستانی در بازی سونیک و ماریو یک نکته جالب توجه برای دوستداران این دو شخصیت است. بخش داستانی بازی  در این بخش از بازی به نقشه پلید دکتر اگمن (همان دشمن سیبیلوی سونیک) پی خواهیم برد که البته نقش بر آب می‌شود و به نقشه‌اش گند می‌خورد!

او که قصد داشت سونیک و ماریو را به دنیای قدیم بفرستد، حالا خودش و براز (دشمن ماریو، همان لاکپشت غول پیکر همیشه عصبانی) را نیز اسیر این دنیای قدیمی کرده است. ماریو و سونیک و این دو شخصیت منفی توسط یک دستگاه بازی قدیمی به توکیوی ۱۹۶۴ رفته‌اند و در دوران بازی‌های رترو (کلاسیک و قدیمی) گیر کرده‌اند.

از قضا در همان سال مراسم المپیکی در توکیو برپاست و اگمن در آن شرکت می‌کند، ماریو و سونیک هم فکر می‌کنند که شرکت اگمن در این رویداد ورزشی لابد دلیلی دارد و به دنبال او در مسابقات حضور پیدا می‌کنند.

بازی Mario & Sonic at the Olympic Games: Tokyo 2020 به طرز هوشمندانه‌ای بخش داستانی خود را به دو بخش تقسیم کرده و هم قسمت رترو و هم قسمت بازی‌های همیشگی و مدرن خود را به نمایش می‌گذارد. توازن بسیار مناسبی در روایت داستان بازی وجود دارد و گیمر با کشیده شدن به سمت بازی‌های مختلف در سبک‌های مختلف، حوصله‌اش به هیچ وجه سر نمی‌رود. همچنین نباید فراموش کرد که از بخش داستانی چنین بازی نباید توقع چندان زیادی داشت و طبیعتا داستان بازی یک شاهکار ابدی نیست ولی برای یک بازی ورزشی با حضور سونیک و ماریو (که اساسا بازی‌های مستقل‌شان نیز داستان درگیرکننده‌ای ندارند) کفایت می‌کند.

عنصر مهمی که هر گیمری از یک بازی ورزشی انتظار دارد نه داستان بلکه گیم‌پلی بازی است. گیم‌پلی رشته‌های مختلف ورزشی در بازی Mario & Sonic at the Olympic Games: Tokyo 2020از تنوع کافی برخوردار است و هیچ‌یک شبیه به یکدیگر طراحی نشده‌ است. بازیسازان حواسشان جمع بوده که گیم‌پلی بازی‌ها را طوری طراحی کنند که بعد از یکی دو بار آزمون و خطا، هر گیمری در هر سطحی بتواند آنها را فرا بگیرد؛ ساده بودن بعضی از بازی‌ها نقطه ضعفی است که در اینجا به چشم می‌خورد و باید اعتراف کرد که از بیش از ۵۰ رشته ورزشی موجود در بازی، ۳۰ درصد آنها گیم‌پلی ساده و بی‌چالشی را به ارمغان می‌آورند که جذابیت خاصی برای گیمرها و رقابت با یکدیگر نخواهد داشت.

جدا از رشته‌های واقعی ورزشی، تقریبا ۵ بازی کاملا خیالی و فانتزی نیز در این نسخه از سری بازی‌های     حضور دارد که تماما زاییده تخیل بازیسازان است. این بازی‌ها تداعی کننده برخی از عناوین قدیمی بازی‌های سونیک و ماریو هستند (به عنوان مثال مسابقه اسکیت سواری هوایی که یادآورکننده بازی سونیک رایدرز برای نسل قبل است) و برخی از آنها نیز حال و هوای جدیدی دارند. این بازی‌های فانتزی نکته قوت خوبی برای بازی به شمار می‌روند و سازندگان روی آنها در بخش داستانی نیز مانور خوبی داده‌اند.

مدت زمان بازی

داستان اصلی: ۷ ساعت
داستان و ماموریت فرعی: ۸ ساعت
صد در صد کردن بازی: ۸ ساعت

[vg-text-photo headercolor="black" title="خلاصه بگم که..." text="Mario & Sonic at the Olympic Games: Tokyo 2020 یک گزینه بسیار مناسب با انبوهی از محتوا (بیش از ۵۰ بازی ورزشی) پیش روی شماست که می‌تواند هم به صورت تکنفره (بخش داستانی) و هم به صورت دو یا چند نفره شما را سرگرم کند. گیم‌پلی بازی‌ها جذاب بوده و بخش جدید رترو نیز می‌تواند حس نوستالژیک همه گیمرها را برانگیخته کند." image="55271"][vg-text-photo headercolor="green" pos="right" title="می‎خرمش" text="بازی Mario & Sonic at the Olympic Games: Tokyo 2020 یک عنوان درخور برای دورهمی‌های دوستانه است. تجربه کردن تک تک ورزش‌های موجود در بازی وقت و فرصت زیادی می‌طلبد و برای همه گیمرها حتی مامان‌ها و باباهایی که چندان با این مقوله آشنایی ندارند، جذاب است و کنترل آن بسی راحت." image="55248"][vg-text-photo headercolor="red" title="نمی‎خرمش" text="نمی‌دانم چطور می‌توان به فکر نخریدن و تجربه نکردن این عنوان برسید ولی خب قطعا اگر با بازی‌های پلتفرمر ورزشی حال نمی‌کنید و این‌ها را یک سری بازی کارتونی می‌خوانید و یا اگر می‌خواهید صرفا یک تجربه تکنفره برای خودتان رقم بزنید و بس، به خودتان بازی دیگری را پیشنهاد دهید. اینجا جای توی سر و کله زدن با دیگران در حین بازی و تجربه یک هیجان دورهمی است." image="55278"]