تیم ویجیاتو: چرا بازی‌های فرام سافتور رو دوست داریم؟
در حالی که کمتر از چند ساعت تا عرضه بازی Elden Ring فاصله داریم، گفتیم که بهترین فرصته تا در مورد این صحبت کنیم که چرا بازی‌های فرام سافتور رو دوست داریم؟ توی این مطلب ...
در حالی که کمتر از چند ساعت تا عرضه بازی Elden Ring فاصله داریم، گفتیم که بهترین فرصته تا در مورد این صحبت کنیم که چرا بازی‌های فرام سافتور رو دوست داریم؟ توی این مطلب سراغ بچه‌های تحریریه رفتیم و ازشون خواستیم تا چند خطی در مورد تجربه‌شون با بازی‌های فرام سافتور بنویسن.
تجربه من از دارک سولز بیشتر به قسمت دوم و سوم این مجموعه برمی‌گرده و بازی اول رو حتی کامل هم تجربه نکردم. جایی که بازی‌های فرام سافتور برای من به تجربه موندگاری تبدیل شدن، بازی Bloodborne بود. بلادبورن یه تجربه گوتیک خیلی خفن و متفاوته که هنوز هم هیچ بازی‌ای حتی شبیه بهش هم پیدا نمی‌کنید. از آرت استایل متفاوت و گیمپلی مجزایی که نسبت به بازی‌های سولز داره، می‌تونید بفهمید که بلادبورن چقدر محصول متفاوتیه. این وجه تمایزها توی آخرین ساخته فرام سافتور یعنی Sekiro: Shadows Die Twice که در حال حاضر مشغول تجربه‌ش هستم هم دیده میشه. سکیرو یه بازی کامل و مین استریم‌تره که در عین حال، سعی کرده تا DNA بازی‌های فرام سافتور رو نگه داره. این امضای همیشگی فرام سافتور که پای همه بازی‌هاش میاد، همون چیزیه که خیلی‌ها رو به این مجموعه بیش از پیش علاقه‌مند می‌کنه.
من به آشنا شدن با دنیایی جدید خیلی علاقه دارم. مخصوصا دنیاهایی که براساس وقایعی علمی-تخیلی شکل گرفتن. یک داستان جذاب و پرپیچ و خم که با شخصیت‌هایی متفاوت روایت میشه. تابحال فرصت زیادی به سری دارک سولز ندادم و کامل تجربشون نکردم، اما دورادور با داستانشون آشنام. این دقیقا همون قسمتیه که همچنان برای من ارزش و احترام زیادی داره. دیدن موفقیت تاریخی الدن رینگ و از طرفی اطلاع از اینکه وارد دنیایی جدید شده برای من خیلی جذابه. این بار دوست دارم با شنیدن بک‌استوری سری سراغش برم و ازش لذت ببرم.
راستش خودم رو یک سولزباز و عاشق بازی‌های فرام سافتور نمی‌دونم. حتی بازی‌های زیادی از این استودیو بوده که نصفه و نیمه رهاش کردم مثل دارک سولز اول. تقریبا مطمئنم که بازی‌های این استودیو برای من نیست اما به نظرم سری سولز یک پیام مهم رو به مخاطبش می‌رسونه. یک پیامی که برای من خیلی ارزش داره. بازی‌های سولزلایک کاری می‌کنن تا بازیکن بهتر و بهتر بشه. دارک سولز به بازیکن این پیام رو می‌رسونه که در هر وضعیتی باید بیشترین تلاشش رو حین انجام کار نشون بده. حتی اگر خیلی در بازی‌های سولزلایک ماهر باشید، تا وقتی به اندازه کافی تلاش نکنید هیچ دستاوردی نخواهید داشت. دارک سولز، کاری می‌کنه تا همیشه قوی باشید.
البته یکی از لحظاتی که از بازی‌های فرام سافتور به یاد دارم و یه جورایی شیفته اون هستم، مربوط به باس‌فایت Lady Maria از بلادبورنه. لیدی ماریا به شکلی کاریزماتیک روی صندلی نشسته، نور خورشید به سختی وارد فضا میشه و بازیکن آماده یک نبرد بزرگ میشه. لیدی ماریا برای من، بهترین تجربه‌ای بوده که از بازی‌های فرام سافتور داشتم. در ضمن این رو هم اضافه کنم که بی‌صبرانه منتظر الدن رینگ هستم. یعنی نمایش‌های بازی برای من هم که به بازی‌های این استودیو علاقه خاصی ندارم نفس‌گیر بوده چه برسه به سولزبازها.
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
مقاله خوبی بود ولی جای حرف های آقا نیما خیلی خالیه
فکر کنم خیلیا به امید نیما اومدن بودن
والا من مطمئن بودم
من تا الان بازیی از فرام سافتور انجام ندادم اما برای تابستون روی الدن رینگ حساب باز کردم
واقعا ظلمه که نیما تو این مقاله نبود.
چون کلا خیلی به افسانه ها و شوالیه ها و اتفاقات فانتزی علاقه مندم و بازی های فرام سافتور همه اینارو باهم، ولو بیشتر از اینا هم یکجا دارند
نیما کو؟
چون خوب بازی میسازه?
و مثل بعضی شرکتا فقط به فکر دوشیدن نیست?
وایسا ببینم
شما حرف از دارک سولز زدید نیما رو نیاوردید؟
باید می‌رفتید در خونش مجبورش می‌کردید یه چیزی بنویسه?
چون شاهکار هستن
تا حد زیادی هم واقع گرایانه
و -بهانه ی خوبی برای اینکه ثابت کنم نوب نیستم-?
کسی که بلاد بورن بازی کرده و blood straved بیست رو شکست داده، یا دارک سولز بازی کرده و kalameet رو زده معلومه نوب نیست .
قبول دارم ولی همه میگن نیما نوبه?
چونکه بازی ویدیویی نیستن.....
یه دروازه هستم به یه دنیای دیگه
این مقاله کامل نیست چون نیما توش چیزی ننوشته!
جدای از شوخی ، بازی های فرام سافتور بخاطر اون معماری فوق العاده و داستان زیبا شون توی دل همه گیمرا جا دارن..
Because its great
چون دوست داریم??
چرا نیما نیست☹️
کل مقاله رو به عشق نیما اومدم بعدش نیست?
چون سازندش میزاکیه
میازاکی هم مثل کوجیما از صاحب نظر های ویدیو گیمه
میازاکی بهم ثابت کرد که مهم نیست چقدر از لحاظ جسته و قدرت از حریفت ضعیف تر باشی مهم این که چقدر می تونی از اون باهوش تر باشی
من بازی های فرام سافتور به خاطر فشار سازی ش دوست دارم اون معماری فوق العاده ساختمان ها و شهر ها یا دشمنان و فضای کلی منطقه یکی از مثال های خویش شهر یارنام تو بلادبورن بود که واقعاً شهر فضای ترسناک و خوفی داشت
و خوب طراحی دشمنان هم واقعا خوب کار شده
مورد بعدی لور و داستان فوق‌العاده این سریه
و همینطور گیمپلی واقعاً جالب یعنی ممکنه چندین بار ببازی ولی هی به خودت میگی یه بار دیگه برم شاید ایندفعه این باس رو بزنم و هی میگی دفعه بعد دیگه زدمش از بس که گیمپلی خوبی داره که از این بازی بخاطر سختیه زیادش زده نمیشی
کلا خیلی فرام سافتور رو دوست دارم و امیدواریم به ساخت این شاهکار خاش ادامه بده
چون بازیاش خفنه?
من بیشتر سری بازی های سولز را بخاطر دتیای پیوسته اش دوست دارم دنیایی که زیرکانه به هم وصل شده و به هر جاییش نگاه می کنی داستانی برای گفتن داره
پس برو فناف رو بازی کن بشدت تئوری داره که اصلا مغزت میپوکه
نیما نبود تعجب کردیم
نیما کو
من واقعا دلیل خاصی ندارم ولی خیلی بازی های میازاکی رو دوست دارم