نظرات اولیه منتقدان درباره Once Upon a Time in Hollywood چیست؟

به تازگی اولین نقدهای فیلم Once Upon a Time in Hollywood منتشر شده و ظاهراً تارانتینو بار دیگر اثری شایسته تقدیر خلق کرده است. داستان جدیدترین اثر تارانتینو در اواخر دهه ۶۰ میلادی در لس‌آنجلس جریان دارد، جایی که ریک دالتون (لئوناردو دی‌کاپریو) و بدلش کلیف بوث (برد پیت) سعی دارند خود را در دنیای جدید هالیوود به اثبات رسانند. اواخر دهه ۶۰ دوره بسیار مهمی در سینمای ایالات متحده محسوب می‌شود و در این سال‌ها شاهد تغییرات عظیمی در نظام سینمای هالیوود بودیم. در کنار دالتون - که شخصیتی خیالی است - داستان بازیگر مشهور آن دوره و همچنین همسایه دالتون یعنی شارون تِیت (مارگو رابی) و ماجرای قتل او و دوستانش توسط «خانواده منسن» روایت می‌شود.

اولین واکنش‌های منتقدان مطرح نسبت به فیلم کاملاً مثبت بوده است؛ حتی اگر یادتان باشد در جشنواره کن، مخاطبان به مدت ۵ دقیقه بدون وقفه برای شاهکار تارانتینو دست زدند! حال نیز با انتشار نقدهای رسمی، می‌بینیم که Once Upon a Time in Hollywood مورد استقبال منتقدان سینمایی قرار گرفته است.

در سایت راتن تومیتوز، فیلم جدید تارانتینو موفق شده ۹۲ درصد آرا را به‌دست آورد و مجله تایمز هم آن را یک «شاهکار به تمام معنا» خوانده است.

تایمز

این فیلم [Once Upon a Time in Hollywood] یک شاهکار به تمام معنا است که فرهنگ عامه در دهه ۶۰ را متشکل از تلویزیون، سینما و موسیقی به زیباترین شکل ممکن به تصویر کشیده است. فیلم‌های بسیاری داخل این فیلم جای گرفته و بدون شک دی‌کاپریو در ایفا کردن نقش یک بازیگر، چنان فوق‌العاده عمل کرده که می‌توان آن را بهترین در تمام تاریخ خواند.

ورایتی

Once Upon a Time in Hollywood یک اثر معمولی نیست؛ شاید خیلی از افراد در ظاهر عنوانی طولانی و خسته‌کننده را ببیند امّا در بطن اثر، چیزهای بسیاری نهفته است. هنر واقعی، زیبایی، جذابیت، نوستالژی و ایجاد احساسات عمیق تنها بخشی از دستاوردهای این عنوان است. تارانتینو با عشق و علاقه‌اش به هالیوود در دهه ۶۰ توانسته تک‌تک اجزای دوست‌داشتنی و محبوب آن روزها را همان‌طور که خودش می‌بیند، به مخاطب عرضه دارد. در نهایت این کارگردان کار جدیدی نکرده، و شاهد ایده تازه‌ای نبودیم؛ امّا با وجود این هم مخاطب نمی‌تواند چنین شاهکاری را مورد سرزنش قرار دهد. داستان‌سرایی فیلم بر همه چیز ارجحیت دارد...

رولینگ استون

«روزی روزگاری در هالیوود» نهمین فیلم تارانتینو است و آن‌طور که خودش اعلام کرده، پس از آن تنها یک فیلم دیگر خواهد ساخت. پس می‌توان گفت که این کارگردان با آثاری درجه یک دارد از سینما رخت برمی‌بندد.

تک‌تک بازیگران Once Upon a Time in Hollywood چه در نقش‌های کلیدی و چه نقش‌های کوچک و جزئی، بهترین عملکرد خود را به نمایش می‌گذارند. ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه می‌تواند برای برخی‌ها طولانی و حوصله سربر باشد؛ امّا من حتی یک لحظه از آن را هم از دست نخواهم داد. تارانتینو معمولاً خیلی چیزها را در فیلم‌های خود به سخره می گیرد؛ مثلاً اینکه خودش در میان ژانرهای متعدد سینمایی از شاخه‌ای به شاخه دیگر می‌پرد. از پالپ فیکشن گرفته تا سگ‌های انباری و هردو نسخه Kill Bill. در این عنوان جدید [Once Upon a Time in Hollywwod]، او حتی یک لحظه هم عشق خود به هالیوود در دهه ۶۰ را پنهان نمی‌کند.

با کمک افراد زبردستی چون رابرت ریچاردسون (فیلم‌بردار)، آریان فیلیپس (طراح گریم و لباس) و فرد راسکین (تدوین‌گر)، دوره پیشین هالیوود به زیبایی هرچه تمام‌تر به تصویر کشیده شده و در هر نقطه از فیلم می‌شود عشق تارانیتنو را به سینما و فیلم احساس کرد.

Entertainment Weekly

تمام کارگردانان به خاطر علاقه‌ای که به فیلم‌ها دارند می‌توانند به جایگاهی والا در صنعت سینما برسند. امّا پس از تماشای Once Upon a Time in Hollywood سخت است فکر کنیم کسی بیشتر و متعصبانه‌تر از تارانتینو به فیلم و سینما علاقه‌مند است!

این کارگردان ۵۶ ساله در نهمین فیلم خود به نوعی دارد آخرین فوت‌های کوزه‌گری‌اش را به نمایش می‌گذارد؛ تک‌تک عناصر فوق‌العاده‌ای که در دی‌ان‌ای این فرد وجود دارد، از فرهنگ غرب و نازی‌ها گرفته تا فمینیست و... در فیلم به چشم می‌خورد. فیلم، به شکل عجیبی طولانی است و در عین حال در هر لحظه‌اش زیبا و تماشایی.

در کنار دی‌کاپریو و برد پیت، ستارگان بزرگی چون مارگو رابی (همسایه دیوار به دیوار دالتون با نام شارون تِیت)، داکوتا فانینگ (اسکوئیکی فروم)، آل پاچینو (ماروین شوارتز) و دیمین لوئیس (استیو مک‌کوئین) در اثر جدید تارانتینو ایفای نقش می‌کنند.

فیلم Once Upon a Time in Hollywood از 26 جولای (۴ مرداد) در ایالات متحده اکران شده و قرار است از 14 آگوست (۲۳ مرداد) در بریتانیا روی پرده نقره‌ای برود.