بررسی بازی Call of Duty: Black Ops 7

وقتی کال آو دیوتی بلک آپس ۲ سال ۲۰۱۲ منتشر شد، کمتر کسی فکر می‌کرد که این دنباله قرار است تا ۱۳ سال بعد دنباله‌های جدیدی دنبال کند و مجموعه بلک آپس را به این حجم از محبوبیت برساند. اما حالا Call of Duty Black Ops 7 اینجاست؛ با تمام خوبی‌ها، بدی‌ها و کاستی‌هایی که انتظارش را می‌کشیدیم. شاید باید قبول کنیم که سری شوتر نظامی متمرکز روی جنگ جهانی دوم که سال ۲۰۰۱ اولین نسخه آن منتشر شد، حالا هویت جدیدی برای خودش ساخته است. در ادامه با ویجیاتو و بررسی بازی Call of Duty Black Ops 7 همراه باشید.

بازی از مهم‌ترین شخصیت بازی بلک آپس ۲ یعنی رائول منندز کار خودش را شروع می‌کند. به عنوان دنباله‌ای که دقیقا ده سال پس از اتفاقات خط مدرن بلک آپس ۲ دنبال می‌شود، بلک آپس ۷ بیشتر یک قدم رو به عقب است تا یک قدم به سمت آینده. همان کاراکترهای قدیمی، همان انگیزه‌های یکسان و البته دیوید میسن که برخلاف پدرش الکس، یک شخصیت بسیار کم‌عمق‌تر و بدون انگیزه شخصی است. فارغ از مقایسه‌های بین شخصیت‌های قدیمی و جدید، پیام بلک آپس ۷ واضح است؛ قصه‌ای که رمق و کشش آن صرفا در حد مقدمه‌چینی برای یک فضاسازی است تا در بخش مولتی پلیر و زامبی هم بتواند تا یک سال آینده مخاطبان را سرگرم کند.

خودمان را گول نزنیم؛ بلک آپس ۷ هنوز هم یک اثر سینمایی است. هر چند که بخش کمپین آن عملا به یک همکاری چهار نفره تبدیل شده که بیشتر هدفش سرگرمی است تا قصه گفتن، اما هنوز هم کیفیت دیالوگ‌نویسی، کارگردانی و سطح بصری بازی یک سر و گردن از تمام شوترهای معمولی دیگر در بازار مثل بتلفیلد ۶ و دیگر بازی‌هایی که حتی همین کمپین داستانی ۵-۶ ساعته را ندارند بالاتر است. داستان بلک آپس ۷ درست مثل داستان پادشاه یک چشم در شهر کورها شده است. اثری که آن‌قدر پخته یا رو به جلو نیست، اما متاسفانه در بازار فعلی عناوین شوتر، در ازای ۷۰ دلاری که از شما پول می‌گیرد، بهانه‌ای برای قصه‌گویی می‌تراشد.

کمپین داستانی بازی من را یاد راه افتادن بچه‌های نوزاد می‌اندازد؛‌ پر از انگیزه برای رقم زدن اتفاقات جدید و البته زمین خوردن‌های متوالی. بازی همواره سعی می‌کند نوآورانه باشد، اما کسی انتظار نوآوری‌های آن را ندارد. مثل کمپینی که قابلیت متوقف کردن را ندارد یا یک اندگیم بی سر و ته که حتی یک نفر هم آن را نمی‌خواسته است. در سناریوهای مشابه، من همواره از ایده‌های جدید و ساختارشکنی استقبال می‌کردم اما در بلک آپس ۷ این استقبال به معنای پذیرش کیفیت پایین و بی‌فکری‌های متوالی است. چون نه کال آو دیوتی پس از گذشت بیست و چند نسخه دیگر آن بچه نوزاد است و نه هوادار از سازنده‌ها انتظار ژانگولرهای فضایی، تغییرات ممتد ستینگ یا تبدیل کردن کال آو دیوتی به یک بازی درباره مبارزات با ربات‌ها را داشته است.

از نظر طراحی مرحله، کمپین داستانی Black Ops 7 می‌خواهد بین روایت خطیِ کلاسیک و آزادی ساختارشکنانه تعادل برقرار کند. بازی سعی می‌کند موقعیت‌های متنوعی شامل شهرهای آینده‌نگر، پایگاه‌های برفی آلاسکا و مجموعه‌ای از محیط‌های شهری را برای تنوع بصری و تاکتیکی فراهم کند. در عمل اما با دو مشکل روبه‌رو هستیم: یکی پارگی لحن روایت و دیگری تکرار الگوهای طراحی. در مورد لحن روایت، بازی تلاش می‌کند داستان را با المان‌های بزرگ‌دراماتیک و سکانس‌های سینمایی جلو ببرد، اما این سکانس‌ها گاها پیوندهای ضعیفی به گیم‌پلی دارند؛ یعنی به جای اینکه هر مجموعه مرحله تصویرگرِ روایت باشد، بخش‌هایی از داستان بیشتر شبیه «قطع نمایش» عمل می‌کنند — یعنی لحظاتی که بازیکن کنترل را از دست می‌دهد تا بینانِ داستانی عرضه شود. این سبک ارائه هر چند که پر طمطراق و سینمایی است، اما در طولِ بازی ضرب ریتم اکشن را کند می‌کند و حس هم‌افزایی بین روایت و گیم‌پلی را کاهش می‌دهد.

Black Ops 7 تلاش کرده با آوردن شخصیت‌هایی با پیشینهٔ شناخته‌شده، مخاطب را درگیر کند؛ اما مشکل کلاسیک تعداد زیادی از فرنچایزهای بزرگ این است که شخصیت‌ها گاهی در متن یک مجموعهٔ عظیم روایی گم می‌شوند. در این نسخه، دیالوگ‌ها و سکانس‌های سینمایی به خودیِ خود حرفه‌ای اجرا شده‌اند، اما شخصیت‌پردازیِ عمیق و تحول قابل لمس کاراکترها در طول کمپین کم‌رمق‌تر از همیشه است. این نکته برای مخاطبی که به داستان و تصمیم‌های اخلاقی در بازی اهمیت می‌دهد، می‌تواند باعث ناامیدی شود. در نتیجه، کمپین بیشتر نقش «موتیف نمایشی» را بازی می‌کند تا اینکه سفرِ درونی همدلانه با قهرمانان داستان باشد.

از منظرِ ساختار مراحلِ اکشن، بازی در بخش‌هایی موفق است: گرِیدهای تاکتیکی، پوشش‌های متنوع و ترکیب دشمنان هوشمند و رباتیک باعث می‌شود برخی مراحل حس «ماموریت واقعی» را القا کنند. هر چند که ضعف طراحی هوش مصنوعی در برخی موقعیت‌ها، و حرکت تصنعی دشمن در صحنه‌های پرجمعیت، از تاثیرگذاری این طراحی کم می‌کنند. همچنین طول کلی کمپین برای آن دسته از بازیکنانی که انتظار یک تجربه داستانی عمیق و مستقل دارند، کوتاه و گاهی سطحی احساس می‌شود. در جمع‌بندیِ بخش مراحل باید گفت کمپین بازی بلک آپس 7 تلاش‌های درخشان و چند صحنه عالی دارد، اما یکپارچگی روایت و گیم‌پلی می‌توانست بهتر باشد.

مولتی‌پلیر دلیل اصلی فروش و ماندگاری Call of Duty در این بازار است و خوشبختانه Black Ops 7 در این بخش نقاط قوت چشمگیری دارد. بازی با ۱۶ نقشه ۶ به ۶ و دو نقشه ۲۰ به ۲۰ در لانچ عرضه شده که تنوع محیطی—از توکیوی آینده‌نگر تا پهنه‌های یخ‌زده آلاسکا—هم برای بازیکنان رقابتی و هم برای کسانی که دنبال گشت‌وگذارِ تاکتیکی‌اند، جذاب است. نقشه‌ها طراحی‌شده‌اند تا از مزایای Omnimovement استفاده کنند: مسیرهای عمودی، پوشش‌های متعدد و خطوط دید متغیر. نتیجه ترکیبی است از آرایشِ سریع و لحظات تاکتیکی که هر نقشه را به تجربه‌ای مستقل تبدیل می‌کند.

اما بخش چندنفره با چند چالش روبه‌رو است: تعادل سلاح‌ها (که قبلا اشاره شد)، تنظیم matchmaking و بحث aim-assist (به ویژه برای کاربران کنترلر) که Treyarch در روزهای لانچ و پس از آن تلاش‌هایی برای تنظیمش انجام داده است. در فضای رقابتی امروز، کوچک‌ترین اختلاف در تعادل یا matchmaking می‌تواند تجربه را به هم بزند؛ از همین رو تیم سازنده مجبور است فصل‌به‌فصل بازی را با اصلاحات بهبود دهد. نکته مثبت این است که سیستم progression و Loadoutها این‌بار منطقی‌تر و سریع‌تر حس پیشرفت را منتقل می‌کنند، به خصوص برای بازیکنانی که دغدغه آوردن پروسه پیشرفت اسلحه‌هایشان را از بازی قبلی داشتند.

مود زامبی برای Treyarch یک قلمرو مقدس محسوب می‌شود که باید با احتیاط در آن قدم بگذارد و Black Ops 7 تلاش کرده تا تعادل بین احترام به سنت و افزودن تغییرات جدید را حفظ کند. از لحاظ ساختار، مود زامبی شامل مراحل درجه‌بندی‌شده و ماموریت‌محور می‌‌شود که امکانِ تجربه تک‌نفره یا چندنفره هم‌زمان را می‌دهد. کسانی که انتظار دارند فقط یک تکرارِ ساده از نسخه‌های گذشته ببینند، در اشتباه هستند. این بار تلاش شده مکانیک‌های نقش‌آفرینیِ سبک لوت‌محور و سیستم‌های سفارشی‌سازی گسترده‌تر به تجربه افزوده شود تا تنوع استراتژیک بیشتری ایجاد شود. هر چند که همه تغییرات قرار نیست به مذاق همه خوش بیاید. در برخی نقشه‌ها موج‌ها بیش از حد انتظار سخت می‌شوند یا بالعکس احساس می‌شود موج‌ها خیلی سریع کم‌اهمیت می‌شوند و این مشکل ریتم و Pacing بازی است. نکته مثبت اما حس آشنای همکاری و لحظه‌های اوج جمعی است—غایت تجربه‌ای چیزی که زامبی‌مود همیشه ارائه داده است.

در سطح فنی Black Ops 7 عنوانی است که از توان سخت‌افزاری کنسول‌های نسل نهم و پی‌سی‌های مدرن بهره زیادی می‌برد: با بافت‌های با جزئیات بالا، نورپردازیِ پویا و انیمیشن‌های روان. در بررسی‌های اولیه، فریم ریت و پایداری بازی روی کنسول‌ها و پی‌سی‌های معقول خوب است و بازی در صحنه‌های سریع، عملکردی قابل قبول ارائه می‌دهد. با این حال، برخی گزارش‌ها از افت فریم مقطعی، باگ‌های کوچکی در جلوه‌های بصری و چینش بافت‌ها در صحنه‌های بسیار شلوغ خبر داده‌اند؛ این‌گونه مسائل اغلب در روزهای نخست عرضه با آپدیت‌ها برطرف می‌شوند، اما در زمان لانچ می‌توانند تجربه برخی بازیکنان را تحت تاثیر قرار دهند.

Call of Duty: Black Ops 7 بازی‌ای است که در بسیاری از بخش‌ها نشان می‌دهد چرا این فرنچایز هنوز در صدر ژانرِ شوتر قرار دارد: مولتی‌پلیر سریع و لذت‌بخش، مود زامبی قابل دفاع و طراحی سطحی بصری قدرتمند. با این حال بازی ضعف اصلی خودش را در بخش کمپین، با تغییراتی نه چندان دلچسب نشان می‌دهد. کمپینی که می‌خواهد حس آشنایی را منتقل کند اما در ابتدایی‌ترین نیازهای قصه‌گویی و شخصیت‌سازی لنگ می‌زند و حتی شخصیت‌های قدیمی و نام‌آشنا یا قابلیت کوآپ هم به کمکش نمی‌آیند.

بازی Call of Duty: Black Ops 7 بر اساس نسخه ارسالی ناشر بازی، اکتیویژن، برای ویجیاتو روی پی‌سی بررسی شده است.

می‌خرمش...

اگر بازیکنی هستید که بیشتر به دنبال تجربه چنندنفره رقابتی و گان‌پلی سریع باشید، Black Ops 7 ارزش تجربه را با قیمت روزش دارد؛ مخصوصا با تفاوت در تن محتوای این روزهای ژانر شوتر اول شخص. بازی در بحث همکاری چندنفره زامبی هم مثل همه نسخه‌های بلک آپس حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

نمی‌خرمش...

اما اگر برای تجربه سینمایی، بخش کمپین یا شخصیت‌های قدیمی مثل دیوید میسن و منندز پول می‌دهید، لطفا تا جای ممکن از Black Ops 7 و هرگونه محتوای داستانی آن حتی در سطح اینترنت فاصله بگیرید؛ این کمپین کوچکترین شباهتی به نسخه‌های اولیه بلک آپس ندارد.

70

امتیاز ویجیاتو

Call of Duty: Black Ops 7 بازی‌ای است که در بسیاری از بخش‌ها نشان می‌دهد چرا این فرنچایز هنوز در صدر ژانرِ شوتر قرار دارد: مولتی‌پلیر سریع و لذت‌بخش، مود زامبی قابل دفاع و طراحی سطحی بصری قدرتمند. با این حال بازی ضعف اصلی خودش را در بخش کمپین، با تغییراتی نه چندان دلچسب نشان می‌دهد.