رستورانی که بازی‌های رومیزی سرو می‌کند

مکس تمکین (Max Temkin) یک آدم بسیار باهوش به نظر می‌رسد. او به عنوان یکی از خالقین Cards Against Humanity، در خط مقدم یک رنسانس عظیم در زمینه‌ی بازی‌های رومیزی قرار گرفته است. او از موفقیتش برای ریسک کردن در ایجاد یک فضای همکاری و رویداد محور پررونق در شیکاگو، تجارت و مشاوره در زمینه‌ی بوتیک، و همچنین سایر موارد استفاده کرده است. اما به چه دلیلی او تصمیم گرفت که رستورانی به نام «کافه بازی‌های رومیزی شیکاگو» باز کند؟ دو رسانه Eater Chicago و Polygon با هم همکاری کردند تا دلیل این موضوع را دریابند.

به گفته‌ی خود تمکین، مکانی که در آن غذاها و بازی‌های رومیزی عالی در زیر یک سقف کنار هم می‌آیند، چیزی است که شهر سزاوار آن بوده است.

تمکین طی یک مصاحبه تلفنی اخیر به ما گفت: «شما به همایش‌ها می روید و آن‌ها این مکان‌های شگفت انگیز را در اختیار دارند که افراد برای انجام دادن بازی‌های جدید، به سراغشان می‌روند. مردم یاد می گیرند که چگونه بازی کنند و طراحان آن بازی‌ها و تست کننده‌هایشان هم آنجا حضور دارند. من فقط فکر کردم که باید یک نسخه‌ی خیلی باکیفیت از آن در شیکاگو هم وجود داشته باشد.»

به نظر می‌رسد چشم اندازی که تمکین تصور کرده، به طرز نسبتا خوبی در حال به تحقق پیوستن است. ما مشتریانی را پیدا کردیم که خیلی گرم و دنج نشسته بودند، کوکتل‌های مخصوص را می‌نوشیدند و یک ترکیب دلچسب از غذاهای ویتنامی، اسپانیایی و مدیترانه‌ای را میل می‌کردند. روی میزهایی که بین آن‌ها قرار داشت نیز ده‌ها نوع بازی مختلف، و همچنین کارکنان مشتاقی که آماده برای یاددهی قوانین به آنها بودند نیز حضور داشتند.

این ایده، یعنی ترکیب مواد غذایی و خدمات رسانی درجه یک با جدیدترین بازی‌های رومیزی، فوق‌العاده خوب کار می‌کند. چیزی هم که آن‌ها را در کنار هم نگه می‌دارد، فضایی است که دوست خواهید داشت در آن بمانید. کامل کننده همه این‌ها دو اتاق فرار ساده و عامه‌پسند در زیر زمین است که باعث می‌شود دلتان بخواهد بیشتر در این فضا و محیط بمانید. زمان مشخص خواهد کرد که آیا این ایده به نتیجه می رسد یا خیر. تمکین می‌گوید که بیشتر به حرف‌های رد و بدل شده بین مردم تکیه می‌کند: «ای کاش می‌توانستم به شما بگویم که ما یک برنامه‌ی تبلیغاتی دو میلیون دلاری در فیس بوک داریم، اما این طور نیست. ما فقط یک چیز جالب را درست کردیم و امیدواریم که شهرت پیدا کند.»

غذاها

محبوبیت تمکین در شیکاگو به محدوده‌ی رستوران‌های پررونق این شهر نیز گسترش یافته است، محدوده‌ای که بسیار فراتر از پیتزاهای ضخیم و هات داگ‌هایی که در باغ‌ها طبخ می‌شوند، است. در میان تحسین کنندگان تمکین، نیک کوکوناس (Nick Kokonas) قرار دارد؛ کارآفرینی که سایت Tock، یک پورتال رزرو آنلاین رستوران که رقیب OpenTable به شمار می‌رود را تاسیس نموده است. او همچنین یکی از بنیانگذاران گروه Alinea است که شامل تنها رستوران شیکاگو با همین نام که دارای امتیاز کامل سه ستاره از راهنمای مشهور جهانی میشلین است، نیز می‌شود.

این‌ها همه فقط برای گفتن این است که تمکین به دنیای رستوران‌ها نیز وارد شده. برای به تحقق رسیدن این تلاش، او همچنین خودش را با افراد باتجربه احاطه کرده است. و او به آن‌ها احتیاج خواهد داشت، زیرا مدیریت رستوران پروسه‌ای است که از نظر روانی، خرد کننده و از نظر فیزیکی چالش برانگیز است.

آرون مک کی (Aaron McKay)، سرآشپز اجرایی کافه و شریک تجاری تمکین را وارد ماجرا کنید. رستوران ها مشاغل کم حاشیه‌ای هستند، مخصوصا با توجه به ادعای اشباع بیش از حد بازار توسط کارکنان داخلی این صنعت. تقریبا می‌توان گفت که اضافه کردن عنصر بازی فایده‌ای در زمینه افزایش میزان درآمد ندارد، چون در غیر این صورت، رستوران‌های بزرگ شیکاگو قبلا از این ایده بهره می‌گرفتند. کافه شیکاگو Board Game Cafe سومین رستوران با سرویس کامل در سطح شهر است که دارای بازی های تخته ای است و البته گران‌قمیت‌ترین منو را هم دارد.

مک کی با خنده می‌گوید: «من هنوز در تلاش برای متقاعد کردن خودم هستم که این ایده‌ خوبی است.»

سازنده‌ترین تجربه‌ی کاری سرآشپز این کافه در شووا (Schwa) رخ داد، رستورانی خوب در شیکاگو با یک ستاره میشلین که معمولا به کافه‌هایی که نگرش بی‌باکی داشته باشند، داده می‌شود. بخشی از جذابیت شووا، ناشی از اخلاقیات پانک-راک آن است؛ یعنی در آن هیچ قانونی وجود ندارد. مثلا سرآشپزها پیش‌خدمت هستند و یا هیچ پرسنلی برای رسیدگی به صف انتظار وجود ندارد. این نوع بی اهمیتی در شووا، باعث شد که مک کی برای پروژه غیرمتعارف تمکین مناسب باشد.

مک کی تصمیم گرفت یک منوی سرگرم کننده از غذاهای خیابانی را ایجاد کند تا مشتریان بدون آن که توجه خود را از بازی‌ها دور کنند، بتوانند از آن‌ها لذت ببرند. Meaty Thai-style beef jerky در سس ماهی خوابانده می‌شود که یک طعم لذیذ را برای آن فراهم می کند. کباب حلبی، ترکیبی از گوشت گاو و گوسفند با کمی گرما دادن به آن‌ها است. Bun cha یک غذای ویتنامی است که ادای احترامی به مرحوم آنتونی بوردین (Anthony Bourdain)، که یک قسمت از رویداد No Reservations را با رئیس جمهور اوباما را در هانوی گذراند، محسوب می‌شود. پوست مرغ ترد یک مکمل ایده‌آل برای نودل برنج است. (تمکین در پویش انتخاباتی اوباما فعالیت کرده بود.) برای کسانی هم که تمایل شدیدی به خوب خوردن دارند، فقط کافیست نگاهی به گوشت دنده‌ی برش خورده بیاندازید. گوشت خودش به تنهایی خوشمزه است، اما استفاده از برخی سس‌ها از جمله chimichurri، لایه‌ای دیگر از سرخوشی عمیق را به غذا اضافه می‌کند.

یکی از جوک‌های همیشگی برای کارمندان کافه، این است که از آن‌جایی که مشتریان اعتقاد دارند طرفداران بازی‌های تخته‌ای به عبارتی دست و پا چلفتی هستند و نمی‌توانند وعده‌های بزرگسالانه را مصرف کنند، انتظار دارند با منویی پر از غذاهای دم دستی و ساندویچ روبرو شوند. این فلسفه‌ی مک کی نیست، چون او نقوش کافه را در آغوش گرفته و طعم‌های بین المللی را با آن در هم آمیخته است. منوی آن‌ها برای مشتریانی که به دنبال یک تجربه ناهار خوری تجملاتی نیستند، قابل دسترسی است. اما این منو همچنین به شکلی طراحی شده که نظر مشتریان خوش سلیقه را به خود جلب کند و این کافه همچنین غذاها را در بشقاب‌ها و ظروف نقره‌ای سرو می‌کند.

مک کی در این باره گفت: «لازم نیست بیخودی کیفیتش را پایین بیاوری یا کاری کنی که همه راضی باشن.»

میهمانان وارد محیط شده و احساس می‌کنند که به یک رستوران با تم مخصوص پا گذاشته‌اند. اما همانند Planet Hollywood یا Rainforest Cafe در طراحی آن افراط نشده است. این فضا به گونه ای طراحی شده است که مشتریان احساس کنند به خارج از آمریکا سفر کرده‌اند؛ به یک میدان در فضای باز در اسپانیا یا ویتنام، یا یک مکان تجمع برای دوستان.

فضای غذاخوری به دو بخش تقسیم شده است. اتاق عقب که Mead Hall نامگذاری شده، یک تم قرون وسطایی دارد و در حال حاضر برای زمان سرریز جمعیت در نظر گرفته شده است. اتاق ناهارخوری اصلی با صندلی‌هایی به سبک کافه‌های خیابانی احاطه شده است که راحت تر از آنچه به نظر می‌رسند، هستند. فضای کافه قبلا در اختیار یک بانک بوده است و به همین خاطر، اکنون گاو صندوق آن به کتابخانه‌ی بازی‌ها تخصیص پیدا کرده است. چراغ‌های رشته‌ای از تیرهای چراغ برق خیابانی غیر واقعی آویزان هستند. تمکین گفت که بخش اعظم طراحی نورپردازی از پارک‌های دیزنی و مخصوصا نمایش Epcot’s World Showcase الهام گرفته شده است. حسی که رستوران به مخاطب می‌دهد، همانند یک مجموعه‌ی تئاتر بسیار کیفیت بالاست؛ موردی که به نظر می‌رسد یک اشاره‌ی دیگر به دیزنی باشد. زمین با کاشی‌هایی سنگفرش شده که ظاهرشان حالتی شبیه به قلوه سنگ‌ها دارد. فضا پر از درخت‌ها و گیاهان مصنوعی است. این یک میدان کوچک مینیاتوری است که یک میکده‌ی بزرگ و مربع شکل در وسط آن قرار گرفته است.

زیرزمین دارای چهار اتاق غذاخوری اختصاصی است که هرکدامشان با یک تم خاص (مثلا یک دفتر خالی از سکنه و پر از ارواح) تزئین شده اند. آن‌ها هنوز برای اجاره کردن در دسترس نیستند، اما مک کی قول منوهای خاص برای مهمانی‌ها و سایر برنامه‌های خصوصی را داده است. او در حال کار بر روی غذای کاری قرمز با دم گاو برای مناسبت‌های خاص است.

منابع نوری متعدد موجود در کافه، کارهای مختلفی را انجام می‌دهند. آنها فشار چشم را در هنگام بازی کردن کاهش می‌دهند، اتمسفر محیط را تنظیم می‌کنند و به عکاسان اینستاگرامی هم کمک می‌کنند. مورد آخر برای بازاریابی رستوران‌ها اهمیت فزاینده‌ای پیدا کرده است. مشتریان بالقوه به دنبال کمک گرفتن از رسانه های اجتماعی هستند تا تصمیم بگیرند که پول ناهار خوردن خودشان را کجا خرج کنند و عکسهای تاریک و مبهم، به این قضیه کمکی نمی‌کنند.

سرویس رسانی از میزان توجه بالایی برخوردار است، درست همان طوری که کارکنان دیزنی اطمینان حاصل می‌کنند که مشتریانشان بدانند در شادترین نقطه‌ی روی کره‌ی زمین هستند. یک سرو کننده به نیازهای میزها رسیدگی کرده و رسیدن ظروف را زمان بندی می‌کند تا خللی در جلسات بازی به وجود نیاید. ممکن است برخی افراد، سیستم خدمات رسانی را گیج کننده بدانند، زیرا یک کارمند جداگانه نیز وجود دارد که روی بازی تمرکز می‌کند. کارکنان دسته‌ی دوم، چیزی از انعام‌های داده شده توسط مشتریان را دریافت نمی‌کنند. در عوض، آن‌ها درصدی از سود حاصل از بازی‌های به فروش رفته در خرده فروشی رستوران را دریافت می‌کنند.

شیکاگو دو کافه‌ی بازی‌های رومیزی دیگر هم دارد: Bonus Round Game Cafe که در ماه مارس سال ۲۰۱۸ افتتاح شد و Relo’s Board Game & Dessert Cafe در اواسط سال ۲۰۱۹. مک کی با کافه‌های دیگری در سیاتل و تورنتو نیز صحبت کرده بود. کافه‌ی بازی‌های رومیزی شیکاگو مطمئنا اولین نیست، اما مک کی معتقد است که آنها چیز خاصی دارند: «ما به طور قطع در حال اختراع کردن چیز جدیدی نیستیم، اما کمی بیشتر از آنچه که در گذشته انجام شده بود، در حال جلو بردن آن هستیم.»

بازی‌ها

رساندن غذاها به میزها، فقط یکی از چالش‌های فراوانی است که کارمندان کافه‌ی بازی‌های رومیزی شیکاگو با آن روبرو می‌شوند. بخش بزرگ دیگر این معادله، یافتن بازی‌های مناسب برای جفت شدنشان با یک وعده‌ی غذایی عالی است. این کار با یک لیست کوتاه با عنوان Games on Tap آغاز می‌شود که درست همانند یک منوی شراب، به افراد پشت میزها ارائه می‌شود. سخت‌ترین بخش کار به گفته‌ی اریک گارنو (Eric Garneau)، یکی از بنیانگذاران کافه و همچنین رئیس بخش بازی‌ها و خرده فروشی، یافتن بازی‌هایی است که پیش از هر چیز دیگری، مناسب محیط غذا خوری باشند.

گارنو در یک مصاحبه تلفنی پس از بازدید ما توضیح داد: «درست به همان اندازه وقتی که صرف طراحی فضا کردیم، همچنین صرف این کردیم که بفهمیم برنامه بازی‌هایمان باید چگونه باشد. این بازی‌ها باید در دسترس باشند (قابل یادگیری در یک بازه‌ی ۵ تا ۱۰ دقیقه‌ای باشد)، باید جای کمی را اشغال کنند تا بتوانید در اطراف آن غذا بخورید، و باید از نظر زیبایی شناختی جذاب باشند و فقط مخصوص Nerdها نباشند.»

این تیم برای افتتاحیه‌ی بزرگ خود، هفت عنوان از جمله Decrypto (یک بازی واژگان سریع)، King of Tokyo (بازی‌ای تاس محور درباره هیولاهای عظیم‌الجثه‌ای که با استفاده از برش‌های بزرگ مقوا به تصویر کشیده شده‌اند)، The Mind (بازی‌ای کارتی که در سکوت کامل انجام می‌شود)، Someone Has Died (عنوانی مبتنی بر بداهه پردازی داستانی و در مورد استدلال حقوقتان برای بدست آوردن یک ارثیه) و Wavelength (یک بازی جدید و مخصوص مهمانی‌ها که توسط تیمی از طراحان مستقر در شیکاگو طراحی شده است) را انتخاب کردند. برای مهمانی دو نفره‌ی ما، که روی میزی گرد و در گوشه‌ی محیط انجام می‌شد، ما به انجام بازی‌های دو نفره با محیط بازی کوچک‌تر ترغیب شدیم: عنوانی کوچک و مبتنی بر قرار دادن کاشی‌ها با نام Nine Tiles Panic و بازی‌ای شبیه شطرنج با نام Tak.

مایکل برتزلاف (Mike Bretzlaff)، یکی از چندین «راهنمای بازی‌های رومیزی»  که در آن شب مشغول به کار بود، سفارش بازی رومیزی ما را گرفت. [نکته: برتزلاف از دوستان یکی از نویسندگان این متن یعنی چارلی هال است. این دو سال‌ها قبل از پیوستن چارلی به تیم پالیگان، سال‌ها در گروه‌های Dungeons & Dragons هم‌بازی بوده‌اند.] برتزلاف چیزی فراتر از یک هوادار معمولی بازی‌های رومیزی است. او در حقیقت چندین سال در Gen Con، بزرگترین کنفرانس بازی‌های رومیزی کشور، و برای ناشرانی همانند Restoration Games کار کرده و به انجام نمایش پرداخته است.

در زمان بین تحویل کوکتل‌ها و اولین پیش غذا، برتزلاف آنجا حاضر بود تا Nine Tiles Panic را به ما معرفی کند. درست همانطور که عنوان کاری‌اش نشان می‌داد، او قطعات بازی را برای ما چید و به سرعت دور اول بازی را با اعتماد به نفسی در حد یک متصدی میخانه‌ی کارآمد، ارائه داد. سپس او بلافاصله به سراغ میز بعدی رفت تا بازی دیگری را برای سایر مهمانان آماده کند، البته قبل از این که به سراغ میز سوم برود تا مشاجره‌ای در مورد قوانین بازی Pandemic را حل و فصل کند. در حالی که او مسافتی در حد و اندازه‌ی سرو کننده‌ی ما که مداوما به آشپزخانه می‌رفت و برمی‌گشت را طی نمی‌کرد، اما کمتر از او مشغول نبود.

قسمت اعظمی از موفقیت این رستوران به کارمندانی مانند برتزلاف بستگی دارد، افرادی که در مورد تمام بازی‌های موجود در کتابخانه‌ی عظیم کافه، اطلاعات دارند. کافه بازی‌های رومیزی شیکاگو دارای مجموعه‌ای از حدود 500 بازی مختلف است. شما به افرادی احتیاج دارید که حواس‌جمع باشند اما از خود راضی و مغرور هم نباشند. به همین دلیل، گارنو و تیمش زمان زیادی را برای انتخاب کارکنان و آن هم به صورت دستی صرف کردند.

البته این که گارنو همچنین مدیر رویدادهای انجمن تست بازی شیکاگو بود هم در این قضیه به آن‌ها کمک کرد. این فعالیت‌های نیمه مخفی او، بازی‌های رومیزی را به مکان‌های غیرمحتملی در سراسر شهر، از موزه تاریخ طبیعی گرفته تا کتابخانه هارولد واشنگتن، وارد کرده است .

تمکین گفت: «اریک به نوعی یک چهره‌ی محبوب در عرصه‌ی بازی در شیکاگو است، زیرا او سفیری برای بازی‌های رومیزی، فرهنگ Nerdها و همه‌ی این چیزهایی که من دوست دارم محسوب می‌شود که بسیار دوستانه برخورد می‌کند، دانش بالایی دارد و از همه‌ی وارد شوندگان به آن‌ها، استقبال می‌کند. پس از نظر من، چنین چیزی همان قلب و هسته‌ی کار است. ما این فرد بزرگ را استخدام کردیم و سپس اریک به معنای واقعی کلمه، سال‌ها را صرف ساختن این جامعه و یافتن افراد مناسب و ایجاد تمام این رویه‌ها، قوانین و روش‌های مختلف برای آموزش بازی‌ها به مردم کرد.»

البته ، هر بازی‌ای به اندازه‌ی Nine Tiles Panic که ما آن را در ۱۵ دقیقه خاتمه دادیم، سبک و کوتاه نیست. Vault (یک اتاق با سبک طراحی یونانی و رومی که در سویی از فضای ناهارخوری اصلی که مجموعه‌ی کافه در آن به نمایش در آمده، قرار گرفته است) شامل برخی عناوین جدی و وقت گیر است. چه می شود اگر مهمانان بخواهند چهار یا پنج ساعت روی پرچمدار بازی‌های Fantasy Flight Games یعنی Twilight Imperium، یا شبیه سازی زیردریایی جهان باز U-Boot: The Board Game از کمپانی Phalanx Games وقت بگذرانند؟ برای آن شرایط توصیه می‌شود که میهمانان برای گفتگو در مورد برنامه‌های خود تماس بگیرند، یا این که منتظر بمانند تا یکی از اتاق‌های بازی خصوصی‌ای که در اواخر سال جاری افتتاح می‌شود را رزرو کنند.

چیزی که میزان تفریحات را حتی بیشتر می‌کند، وجود دو اتاق فرار است که با همکاری خانه تئاتر شیکاگو ساخته شده‌اند. اولین عنوان با نام آخرین مدافع (The Last Defender)، بازیکنان را در نقش متخصصان تسلیحات هسته‌ای در مسابقه‌ای با زمان و برای نجات شهر و جهان از نابودی کامل قرار می‌دهد. این ماجراجویی ۹۰ دقیقه‌ای را می توان بعد از یک وعده غذایی و یا به صورت از پیش رزرو شده، تجربه کرد. اتاق فرار دوم با عنوان Nova to Lodestar، یک ماجراجویی فضایی است که قرار است به زودی افتتاح شود.

برنامه ریزی کردن برای همه چیز

دوران طلایی رستوران‌های تم دار، گذشته است. یکی از کافه‌های محلی Rainforest در حال کشیدن نفس‌های آخرش است و نام هایی مانند سیاره هالیوود و ESPN Zone هم نقش خاطره‌های محو شده را ایفا می‌کنند. اینجا، کافه بازی‌های رومیزی شیکاگو یک تکامل از این مفهوم را ارائه داده و از همین اوایل کار، دارد فعالیت‌های درستی را در مورد غذاها، بازی‌های تخته‌ای و اتاق‌های فرار انجام می‌دهد. مکان آن جذاب است و کارکنان آن نیز کمک رسان هستند، اما گاهی این حس منتقل می‌شود که تیم پشت رستوران در حال استفاده پی در پی از ایده‌های مختلف است تا در نهایت یکی از آن‌ها جواب دهد.

در طول مصاحبه‌ی ما، تمکین منکر نمی‌شد که می‌خواهد ایده‌های مختلفی را به امید موفق شدن یکی از آن‌ها به کار ببرد. ولی وی گفت که هدفشان این است که در همه‌ی جبهه‌ها، کیفیتی فراتر از حد معمول را ارائه بدهند. گام بعدی به گفته‌ی گارنو، تنظیم کردن تقویمی برای برگزاری رویدادهای رومیزی است تا مردم برای تجربه‌های بیشتر، به کافه بازگردند. او در حال حاضر در ارتباط با توسعه دهندگان بازی‌ها و ناشران برای شب ها و رویدادهای خاص در آینده است.

زنده ماندن در تجارت رقابتی رستوران‌ها دشوار خواهد بود. اما کافه بازی‌های رومیزی شیکاگو Board خود را در چنان موقعیت خاصی قرار داده است که موفقیت در آن تنها بر اساس کیفیت غذایشان نیست. برای مک کی، موفقیت توسط تأثیر کافه بر جامعه‌ی اطرافش سنجیده می شود: «ارائه کمک مالی برای انجام رویدادهای خیلی خفن، کار با شرکای خیریه و تحت فشار قرار دادن خط مشی‌های سیاسی‌ای که به آن‌ها اعتقاد داریم.”

به نظر می‌رسد که این کافه‌های گیمینگ تقاضای مصرف کنندگانشان را برآورده می‌کنند و اکنون هم زمان درستی برای اوج گیری آن‌ها باشد. اما هیچ کافه‌ای از حمایت Cards Against Humanity برخوردار نیست. این پشتیبانی می‌تواند کافه بازی‌های رومیزی شیکاگو را به سمت قلمرویی جدید سوق دهد. تا جایی که می‌تواند یک عنصر حیاتی برای محله های پررونق باک تاون (Bucktown) و میدان لوگان (Logan Square) باشد. اما با توجه به صحبت‌های مک کی، شیکاگو فقط می‌تواند یک شروع باشد: «بله، اگر اوضاع اینجا خوب پیش برود، ما دوستان شما را در نیویورک خواهیم دید.»

————————————————————————————————————————

به روز رسانی (۲۵ مارس): اندکی پس از اینکه داستان اصلی ما روی سایت رفت، ایالت ایلینویز به دلیل همه گیر شدن ویروس کرونا، دستور اقامت در خانه را صادر کرد. همانطور که Eater Chicago قبلا آن را به صورت گسترده پوشش داده است، این موضوع یک وضعیت اقتصادی مخرب را برای صنعت رستوران‌های ایالتی به وجود آورده است. تحرکات اولیه کافه بازی‌های رومیزی شیکاگو از بین رفت، زیرا مجبور شد که درهای خود را به طور موثری ببندد.

اما طبق پیغامی که روز سه شنبه 24 مارچ توسط مکس تمکین در توییتر منتشر شده است، این تیم به استفاده از شیوه‌ی سفارش و تحویل در محل (مانند بسیاری از رستوران‌های دیگر در هنگام شیوع ویروس) روی آورده است و این شامل بازی‌های تخته‌ای نیز می‌شود.

پالیگان و Eater برای کسب اطلاعات بیشتر با اریک گارنو ارتباط برقرار کردند. او می گوید که تیمشان ده‌ها عنوان مختلف را انبار کرده است که اکثرشان حداقل به صورت دو نفره قابل بازی هستند.

گارنو گفت: «ما سعی کردیم بازی‌هایی مثل Illimat یا Splendor را انتخاب کنیم که نسبتا ساده‌اند و مکررا بازی کردنشان لذت بخش است. ما همچنین چند بازی داستانی و بسیار طولانی مانند Dungeons & Dragons یا Gloomhaven را هم به آن‌ها اضافه کردیم؛ چون احتمال می‌دادیم این یک فرصت خوب برای مردم است که بازی‌های عمیق‌تری که ممکن بود به انجام آن‌ها علاقه داشته باشند را امتحان کنند.»

در کنار هر خرید، مشتریان یک بازدید مجازی از کارمندان کافه بازی‌های رومیزی دریافت می‌کنند که در طول این شرایط بحرانی، از خانه‌های خود مشغول به کار کردن هستند.

در مورد بقیه‌ی کارمندان کافه بازی‌های رومیزی نیز، گارنو عنوان کرده است که تیم در حال تلاش کردن است تا آن‌ها را تا زمانی که رستوران‌های شیکاگو بتوانند دوباره باز شوند، حمایت کنند: «ما ساعات کاری کارمندان خود را کاهش داده‌ایم و تا زمانی که ورشکسته شویم، همچنان این کار را انجام می‌دهیم. ما هنوز امیدوار بوده و منتظر کمک‌های دولت فدرال هستیم. مکس مبالغ حقوق خود در Cards Against Humanity را شخصا دریافت نکرد و در عوض آن را به دستمزد کارکنان کافه اختصاص داد. ما در مورد کارهایی که می‌توانیم در طول این بحران انجام دهیم، بحث‌های سطح بالایی داشته‌ایم و معتقدیم که باید به بهترین شکل ممکن از تیم خود مراقبت کرده و غذا و مهمان نوازی را برای افراد جامعه‌ی خود فراهم کنیم. بنابراین ما این کار را تا زمانی که همچنان بتوانیم چراغ‌های کافه را روشن نگه داریم، ادامه خواهیم داد.»

شیکاگویی‌ها می توانند سفارشات خود را بصورت آنلاین از سایت Tock انجام دهند.