بررسی بازی River City Girls – شورش دختران در شهر

بازی با گرافیکی در حال و هوای بازی‌های قدیمی و رترو (۳۲ بیتی) ساخته شده اما المان‌های امروزی را در بر دارد و همین تضاد باعث زیبایی بازی شده است. موسیقی شنیدنی بازی و صداگذاری بی‌نظیر نیز کاری کرده که حتما توصیه می‌کنم بازی را با صدای بلند بازی کنید تا در جو بزن بهادرانه آن قرار بگیرید. صداپیشگان کار خود را به بهترین نحو انجام دادند و صدای ضربه زدن با اسلحه‌های سرد مختلف و قدم زدن در سطوح متفاوت نیز نشان از دقت تیم بازیسازی دارد.

اساسا باید بگویم که ابتدای بازی خیلی کسل‌کننده تر از آن چیزی است که فکرش را می‌کنید، شاید در ابتدا از رنگ‌آمیزی و گرافیک و صد البته صداگذاری بازی به وجد بیایید اما با کمی پیشروی در مراحل اولیه آن، می‌بینید که حرکات کاراکتر شما محدود بوده و دشمنان بسیار تکراری جلوی پا شما سبز می‌شوند.این موضوع احتمال اینکه بی‌خیال تجربه ناب ۱۵ ۱۶ ساعته بازی River City Girls بشوید را تشدید می‌کند ولی توصیه می‌کنم صبر کنید و به بازی مهلت دهید. با رفتن به مراحل بالاتر و یافتن فروشگاه‌ها و علی‌الخصوص مغازه کلاس جودو، می‌توانید حرکات جدیدی بخرید و آنها را بر سر دشمنان نگون‌بخت پیاده کنید. کنترل بازی در همه این مراحل اما جای کار داشته و گاهی روی اعصاب گیمر می‌رود. مشت‌ها بیخود و بی‌جهت به جای آنکه بر ملاج دشمنان فرود بیایند به هوا می‌خورند و بسیاری مواقع کاراکترها در حین پرش و ضربه زدن همزمان به مشکل می‌خورند.

Bossهای بازی بیشتر از همه شما را خسته می‌کنند و روزگارتان را در طول تجربه بازی River City Girls سیاه می‌کنند. بازی جدید سری Kunio-kun مانند اکثر عناوین پیشین این سری، سخت بوده و شوخی با گیمر ندارد. در بین حالت‌های درجه سختی بازی، آسان‌ترین حالت وضعیت Normal بوده و وضعیت Easy برای بازی تعریف نشده است! بازی در حالت دونفره (دونفره آفلاین، بازی فاقد ویژگی‌های آنلاین است) کمی تا قسمتی آسان‌تر می‌شود ولی در حالت تکنفره در برخی مواقع شبیه به کابوسی می‌ماند که علی‌رغم زیبایی جلوه‌های بصری، شما را بارها و بارها مجبور به انجام دوباره مبارزات می‌کند.