بررسی بازی RAD – نامه‌ای عاشقانه به دهه ۸۰

به جز طراحی‌های بازی که همگی گویی از دل دهه ۸۰ بیرون آمده‌اند و بسیار غلو شده هم هستند، این موزیک و آهنگ‎‌های RAD است که یکی از پایه‌های مهم بازی را می‌سازد. ژانرهای مختلفی هم در میان آن‌ها وجود دارد. از آهنگ‌های پاپ مثل کارهای مایکل جکسون تا ‌آهنگ‌های ادی ون‌هلن و سینث‌پاپ‌ها؛ همگی شور آن دوران را به یاد می‌آورد.

در نگاه اول ممکن است RAD مانند یک بازی معمولی به نظر برسد مثل خیلی از عناوین دیگری که عرضه می‌شوند و به زودی هم از یاد می‌روند، البته با این تفاوت که این یکی اسم دابل‌ فاین را پشت‌ خود دارد. ولی هر بار که به درون بازی کشیده می‌شوید و با دشمنان، قدرت‌های مختلف که آنقدر تنوع‌شان بالاست که شاید بسیاری از آن‌ها را هم در جریان بازی کردنتان نبینید و دنیاهایی که به طور تصادفی ساخته می‌شوند روبه‌رو می‌شوید، دلتان می‌خواهد فقط و فقط یک دست دیگر بازی کنید. ممکن است یک دفعه به خود بیایید و ببینید که چندین ساعت است که در دست‌های مختلف دارید دشمنان را می‌کشید و قدرت‌هایی پیدا کرده‌اید که قبلا حتی نمی‌دانستید وجود دارند.