بررسی قسمت چهار بازی Life is Strange 2 – دیوار بزرگ انسانیت

همانطور که پیش‌تر هم گفته بودم، فصل دوم Life is Strange ابایی از پرداختن به مسائل حساسی چون نژادپرستی و تبعیض‌ ندارد. قسمت چهارم هم بار دیگر به بهترین شکل گوشه‌ای از این معضلات را به تصویر می‌کشد اما با این تفاوت که با قرار گرفتن در نقش شان، تجربه لحظات این شکلی بسیار دردناک‌تر از تماشای آن‌هاست.

ناراحت کننده‌ترین لحظه «ایمان» برای من زمانی بود که دو مرد بزرگسال در ابتدا به شان برای پارک کردن ماشینش در زمین بزرگ و بی‌آب و علف‌شان گیر دادند اما خیلی زود قضیه بغرنج‌تر و دلیل این حجم از تنفر مشخص شد: نژادپرستی. بازی به زیرکی نحوه برخورد و کنترل اوضاع را کامل به شما می‌سپرد؛ حالا تصور کنید مردی متخاصم و عصبانی از شما می‌خواهد برایش به زبان خودتان آهنگ خوانده و از او عذرخواهی کنید. تصمیم شما چیست؟ پذیرفتن تحقیر و خواری یا سیاه و کبود شدن؟

در چند ساعت اتفاقات قسمت چهارم، شان بارها زخمی و خونی می‌شود، از اعماق وجودش فریاد می‌زند، اشک‌های الماس‌گون‌اش از گونه‌هایش جاری و مجبور می‌شود بین اعتماد کردن به غریبه‌ها و انزوای محض انتخاب کند. صحبت از موضوعات و کلیشه‌های مختلفی هم به میان می‌آید اما فصل دوم Life is Strange در مورد دو کودک مکزیکی نیست که با سیاست‌های خشونت‌طلب آمریکای پساترامپ دست و پنجه نرم می‌کنند. لایف ایز استرنج ۲ نه در مورد نژادپرستی است و نه تبعیض جنسیتی. آخرین ساخته استودیو دونت‌ناد در مورد ما و روابطی است که با یکدیگر داریم، دیوارهایی که بین خودمان می‌کشیم.

تصمیمات و رفتار شما در نقش شان به جرات تاثیرات خاص و بسزای خودشان را دارند، بسیار بیشتر از فصل اول. اگر صرف مقایسه باشد، همین قسمت چهارم می‌‌تواند به ۵ شکل مختلف تمام شود که برخی از آن‌ها کاملا به انتخاب‌های شما در قسمت‌های قبلی وابسته است. اما دنیا حول شان دیاز نمی‌چرخد، همان‌طور که در واقعیت هم حول ما نمی‌چرخد. بیشتر تصمیماتی که می‌گیریم، خوب و بد نیستند و قرار هم نیست متغیرهای ثابتی را تغییر دهند.

فصل دوم به خوبی تناقض قدرت و ناتوانی ما در شکل‌گیری اتفاقات زندگیمان را نشان می‌دهد. برای مثال وقتی یکی از شخصیت‌های مهم و جدید این قسمت (اسپویل نمی‌کنم) از مشکلات و چالش‌های درونی‌اش برای شان می‌گوید؛ واکنش شما به این صحبت‌ها قرار نیست زندگی آن شخص و رابطه‌تان با هم را دستخوش تغییر کند. چالش اصلی شما و طرز فکرتان است،‌ اینکه می‌توانید واقعا دیدگاه‌هایی را بپذیرید که شاید مطابق نُرم و سنت نباشد؟

شان و شخصیت‌های فرعی این قسمت در جامه عمل پوشاندن به اهداف بازی بی‌نقص عمل می‌کنند اما متاسفانه بر خلاف انتظار شخصیت‌های منفی یا همان ویلن‌های «ایمان» یکی از دیگری بیشتر کاغذی و سطحی است. اضافه شدن فرقه مذهبی و خرافاتی Haven Point که از دنیل برای تبلیغ اعتقاداتشان سو استفاده می‌کنند، کاملا غیرضروری و اضافه احساس می‌شود.

تقابل با این شخصیت‌های منفی نیز دست کمی از خودشان ندارد و بیش از حد اغراق شده است. بهترین مثال را می‌توان در پایان‌‌بندی این قسمت دید که در صورت اجرای درست می‌توانست یکی از تاثیرگذارترین لحظات فصل دوم باشد اما به دلیل اغراق و زیاده‌روی بیشتر به نظر می‌رسد که از روی سکانس یک فیلم هندی کپی شده است.