بازی‌های ویدیویی یکی از معدود مدیوم‌هایی است که تقریبا هیچ وقت روی مسائل سیاسی، اجتماعی و در مجموع موضوعات جنجالی دست نمی‌گذارد. استودیو‌های بازی‌سازی و ناشرهای گاها حریص‌ آن‌ها ترجیج می‌دهند هیچ فردی را از دایره مخاطبانشان خارج نکنند و خریداری را از دست ندهند. به هر حال هر معضل و مشکلی هر چقدر بدیهی و قابل درک، همچنان موافقین و مخالفان خاص خودش را دارد. این رویکرد هر چند مزایایی هم دارد و دنیای هنر هشتم را تا حدودی از سیاست‌های پشت پرده و پروپاگانداهای احتمالی دور می‌کند اما هر چه باشد، بازی‌های ویدیویی از قدرتمندترین ابزارهای امروزی هستند که گاهی جای پرداختن به مشکلات مهم در بطن آن‌ها احساس می‌شود.

استودیو Dontnod Entertainment پیش‌تر در ساخت فصل اول لایف ایز استرنج هم به سراغ ایده‌هایی ریسکی رفته بود و داستان زندگی نوجوان‌ها و جوان‌هایی را روایت می‌کرد که از ایده‌آل‌های هالیوودی و زندگی‌های رویایی فرسنگ‌ها فاصله دارد. اما این تیم فرانسوی در ساخت Life is Strange 2ِ، کاملا بی‌باک و جسورانه تم‌هایی را برای داستانش برگزیده که مخالفین کمی ندارد.

همان‌طور که در ستایش قسمت‌های اول و دوم گفتم، این فصل موضوعات حساسی چون نژادپرستی و روابط خانوادگی را به شکلی نشانه می‌رود که حتی لحظه‌ای القای آن‌ها اجباری یا تحمیلی حس نمی‌شود. «برهوت» نیز به درستی همین روند را ادامه می‌دهد اما مشکل آنجاست که ناگهان تصمیم می‌گیرد چندین تم و موضوع دیگر را هم به لیستش اضافه کند؛ موضوعاتی که در قسمت‌های قبلی به آن‌ها چندان پرداخته نشد و حالا با اضافه شدن به قسمت سوم درختی پر شاخ و برگ اما کوتاه قامت می‌کارد که میوه‌هایش به مقصدی که باید نمی‌رسند.

اپیزود سوم به سبک و سیاق یکی از قسمت‌های تکرار نشدنی برکینگ بد یا Better Call Saul با فلش‌بکی به گذشته و قبل از آغاز شدن زندگی جدید و دشوار برادران دیاز شروع می‌شود. هدف سازنده‌ها از ساخت این فلش‌بک هم دقیقا همان هدفی است که وینس گلیگان و تیمش در فیلمبرداری فلش‌بک‌های این دو سریال داشتند؛ به تصویر کشیدن صحنه‌ها، لحظات و مشکلاتی که روایت زمان حال را کامل‌تر می‌کنند و البته تاثیر بیشتری روی مخاطب می‌گذارند.

در این فلش‌بک، شان به خاطر اینکه برادر کوچکترش بدون اجازه به اتاقش آمده، قشقرق بزرگی به پا و از این ناله می‌کند که چرا دنیل هیچ وقت به حرف‌هایش گوش نمی‌دهد. استبان، پدر بچه‌ها، با شنیدن صدای جر و بحث خودش را به سرعت می‌رساند و در یکی از مونولوگ‌های نسبتا تاثیرگذارش با شان، نصیحتش می‌کند که چرا همیشه باید مراقب برادر کوچکترش باشد و فراموش نکند که شیطنت‌های دنیل اقتضای سنش است.

بیوگرافی شخصیت ها

اما تنها نکته‌ای که در انتها من را به دو قسمت بعدی و به خصوص پایان‌بندی بسیار امیدوار می‌کند، شدت تاثیر انتخاب و تصمیمات در این فصل است. روندی که قسمت به قسمت حتی بهتر شده و حالا در پایان «برهوت» با لیستی از عواقب و نتایج مختلف رو به رو می‌شوم که حتی فکرش را هم نمی‌کردم، امکان اتفاق افتادن آن‌ها وجود داشته باشد.

خوشبختانه برخی از این اتفاقات به یک اپیزود هم محدود نشده و تصمیم‌های شما در دو قسمت قبلی هم تاثیرات مشخص خود را می‌گذارد. تنها کافیست تا به نحوی این مسیرهای مختلف و نتایجشان در پایان‌بندی هم تاثیر داشته باشند تا Life is Strange 2 را به نحوی تنها بازی چند قسمتی بنامیم که تصمیمات شما واقعا در آن اهمیت دارند.

«برهوت» داستان ماجراجویی و زندگی جدید گرگ‌ها را از مسیر اصلیش خارج می‌کند اما خوشبختانه بر خلاف تصورمان، سازندگان آن قدری هم بی‌راهه نرفتند که برگشتن به جاده اصلی در دو قسمت بعدی کار غیر ممکنی باشد.