ثبت بازخورد

لطفا میزان رضایت خود را از ویجیاتو انتخاب کنید.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
اصلا راضی نیستم
واقعا راضی‌ام
چطور میتوانیم تجربه بهتری برای شما بسازیم؟

نظر شما با موفقیت ثبت شد.

از اینکه ما را در توسعه بهتر و هدفمند‌تر ویجیاتو همراهی می‌کنید
از شما سپاسگزاریم.

بررسی اپیزود آخر بازی The Walking Dead Final Season – دختری به نام کلمنتاین

انتشار در ۶ فروردین ۱۳۹۸
آرش پارساپور
نوشته شده توسط آرش پارساپور | ۶ فروردین ۱۳۹۸ | ۲۳:۰۰
آرش پارساپور
آرش پارساپور

منتشر‌ شده در 6 سال قبل
اشتراک گذاری:

بعد از انتشار خبر تعطیلی Telltale، تنها عنوان ساخته شده توسط این استودیو که همگی نگران نیمه کاره ماندن آن شده بودند سری بازی Walking Dead بود؛ یک مجموعه بازی سریالی بر اساس دنیای خلق شده رابرت کرکمن که در آن انسان‌ها برای حفظ بقای خود، در نبرد تمام عیار با زامبی‌ها و البته‌ خودشان به سر می‌برند. بازی‌های Skybound توانستند در دل طرفداران این سری جایگاه ویژه‌ای پیدا کنند و اپیزود نهایی بازی بعد از چندین سال عرضه شده تا داستان کلمنتاین را به آخر جاده برساند.

بررسی بازی The Walking Dead Final Season: Episode 4 – Take Us Back
امتیاز متاکریتیک: 79 امتیاز
امتیاز دهید:
  • عالی
  • خوب
  • متوسط
  • خوب نیست!
  • ضعیف!
میانگین امتیاز کاربران 7.7
در دسترس برای:
بیشتر
ناشر بازی: اسکای‎باند گیمز
سازنده بازی: اسکای‎باند گیمز
کلمنتاین، قهرمان سری بازی‌های Walking Dead به شمار می‌رود و در قسمت چهارم همچنان شخصیت محوری ماجراست. سازندگان در اواسط بازی با سوییچ کردن بین او و AJ (پسربچه کنار کلمنتاین) بازیساز را در موقعیت‌های جدیدی قرار می‌دهند. بازی کردن با AJ با هرآنچه پیش‌تر در سری مردگان متحرک دیدید فرق دارد و کنترل خاص خودش را دارد؛ گویی سازندگان می‌خواهند تاکید کنند که AJ دنیای دیگر و مستقلی دارد.

اپیزود چهارم از فصل نهایی Walking Dead در یک بلبشوی عظیم آغاز می‌شود؛ بسته به انتخاب شما در پایان اپیزود قبلی، این بلوا دو داستان نسبتا متفاوت دارد اما ذات آشوب آغاز ماجرای بازی در همه انتخاب‌ها یکسان است.

با توجه به روند قسمت‌های پیشینی و داستانی که روایت می‌شد، انتظار این آشوب برای همه وجود داشت اما بازی بی‌رحمانه آغاز می‌شود و تکلیف خودش را با گیمرها و طرفداران روشن می‌کند: «اینکه سازنده بازی عوض شده دلیل بر این نیست که بازی از تم سیاه و تاریک خود بیرون می‌آید!»

استودیو Skybound وظیفه ساخت نسخه جدید واکینگ دد را بر عهده گرفته؛ استودیویی که پیش‌تر نیز در ساخت بازی‌ها به Telltale Games کمک کرده بود و متعلق به خالق این جهان پر از آدمخوار است. Skybound با دنیای بازی‌های واکینگ دد غریبه نیست و شاید بتوان ادعا کرد که این جهان را بهتر هم می‌شناسد.

بعد از تجربه اپیزود آخر احتمالا با من هم عقیده خواهید بود که ترکیب این استودیو و تل تیل گیمز می‌توانست معجونی شگفت انگیز را بیافریند ولی در حال حاضر با اثری روبرو هستیم که نه جایگاه قدری دارد و نه یک اثر ضعیف به شمار می‌آید.

بعد از بلوای پیش آمده در ابتدای بازی، سرنوشت پایانی کاراکترها یکی یکی و پشت سر هم به مغز گیمر کوبیده می‌شود. گیمر با صحنه‌هایی روبرو می‌شود که در آن‌ها قرار است برخی شخصیت‌ها برای همیشه خداحافظی کنند و داستان بازی در دقایق ابتدایی بازی سرسری پیش می‌رود.

بازی به جای آنکه گیمر را وارد نبرد جانانه‌ای که در شماره‌های پیشین نویدش را داده بود کند، به سمت آرامش (این بار بعد از طوفان!) پیش می‌رود. اگر شما هم مثل من با تمام کردن اپیزودهای قبلی انتظار این را داشتید که در شماره پایانی وارد یک بازی اکشن‌تر و نبرد بین دو ارتش انسان‌ها شوید، باید بگم دلتان را خوش کرده‌اید!

اپیزود نهایی واکینگ دد بیشتر از همیشه بار درام و احساسی را بر دوش می‌کشد و ذات اکشن خود را از دست می‌دهد. در خلال بازی اما نکاتی مانند تیراندازی آزادانه وجود دارد که گیمر را به این شک وا میدارد که شاید آشپزهای بازی دو نفر بوده‌اند.

حقیقت اینجاست که اپیزود نهایی با نام Take Us Back، نکات مثبت بازی‌های قبلی را وام گرفته و به مقدار بسیار کم از خود خلاقیت اضافه کرده است. میزان خلاقیتی که تیم Skybound  به کار برده‌اند با اینکه بسیار بیشتر جای کار دارد ولی تا به همینجا هم توانسته ما را با اثری نسبتا متفاوت با نسخ پیشین روبرو کند؛ البته همانطور که گفته شد بازی گاهی به دوگانگی می‌رسد و نمی تواند اصالت و ریتم خود را حفظ کند و از این حیث ضربه بزرگی به آن وارد شده است.

تفاوت اپیزود آخر بازی‌ Walking Dead با سایر اپیزودها در نوع روایت داستان می‌گذرد. بازی بار دیگر می‌تواند به روزهای اوج خود بازگردد و داستانی را برای گیمر تعریف کند که احساسات او را به شدت جریحه‌دار کند. انتخاب‌های به جا و دقیق از زاویه دوربین و بکار بردن موسیقی متن بی‌نظیر نیز دست به دست هم داده تا به اپیزود نهایی واکینگ دد بیشتر به مثابه یک اثر هنری بنگریم که در آن کارگردانی صحنه‌ها حرف اول و آخر را می‌زند.

کارگردان بازی با انتخاب دوربین درست و روند صحیح قصه، آن را وارد پیچش‌هایی می‌کند که هرچند برای هیچ گیمری چالش برانگیز نیستند ولی به تکراری نشدن و فرار از ورطه تکرار کمک شایانی می‌کند. اپیزود نهایی صحنه‌های دلهره‌انگیز و ماندگار زیادی دارد و از این حیث، راه اپیزود قبلی را پیش گرفته اما به زعم من نمی‌تواند بهتر از آن بدرخشد؛ از همین روست که ترکیب دو استودیو تل تیل گیمز و Skybound‌ را چیزی جادویی می‌نامم چرا که بیشترین همکاری نسبتا مشترک این دو در ساخت اپیزود سوم صورت گرفته است.

پایان بندی داستان کلمنتاین که نزدیک به یک دهه است با او در میان زامبی‌ها سپری می‌کنیم، کار سختی بوده که بعد از این همه سال ناگهان روی دوش یک استودیو جدید قرار گرفته است. سازنده و ناشر کنونی بازی اما توانسته قصه‌ای آبرومند برای پایان کار شخصیت‌های خود تعریف کند و تمام برگ برنده این اپیزود در گرو داستان نهایی آن است؛ داستانی که به شخصه تصور می‌کنم بهتر از این نمی‌شد بازی را تمام کرد.

تصمیمات گیمر در طول این فصل، برخی روندهای بازی را دستکاری می‌کند اما در کل باید گفت که سری Walking Dead بر مبنای دنیایی ساخته شده که در آن تصمیم‌گیری سخت‌ترین کار دنیاست. شما هر انتخابی را پیش روی خود داشته باشید، سازندگان یک درامای قوی دارند که از آستین خود بیرون بیاورند و همین موضوع نشان می‌دهد که تیم نویسندگی بازی برخلاف بقیه تیم‌ها کار خود را به درستی انجام داده است.

تیم‌های فنی، حول اپیزود نهایی Walking Dead اما به وضوح تمام کم کاری کردند و با اینکه گرافیک کلی بازی کمی تا قسمتی از نسخه قبلی بهبودیافته‌تر است ولی باید گفت که چیدن مبارزات و نحوه نمایش این مبارزات در بازی بسیار پیش پا افتاده است. طراحی ضعیف مراحل بازی پاشنه آشیل اپیزود Take Us Back‌ شده و برخلاف اسم با مسمای اپیزود، نمی‌تواند گیمرها را به دوران خوش فصل اول بازی (لااقل از لحاظ طراحی مراحل و صحنه) برگرداند.

بازی اشارات اندک و ریز و درشتی نسبت به گذشته خود کلمنتاین در طول چندین باری عرضه شده داشته و این موارد برای طرفداران قدیمی‌تر سری هیجان انگیز تر هستند. بازی عملا برای گیمرهای ناآشنا با سری و افراد جدید حرفی برای گفتن ندارد و صرفا یک پایان نامه برای یکی از بهترین بازی‌های اپیزودیک و ماجرایی چند سال اخیر به شمار می‌آید.

مدت زمان بازی

داستان اصلی: ۲ ساعت
داستان و ماموریت فرعی: ۲ ساعت
صد در صد کردن بازی: ۲ ساعت

اپیزود چهارم (نهایی) بازی Walking Dead تنها دو ساعت بوده و علت این کوتاهی برای یک پایان بندی جانانه، به احتمال زیاد به بودجه نسبتا نه چندان بالای بازی برمیگردد. با این وجود باید یادمان نرود که سازنده این سری و استودیو Skybound روایت خودشان را فراموش نکرده‌اند و آن را حالا برای گیمرها و طرفداران محیا ساخته‌اند. ایپزود چهارم می‌توانست وارد فضای اکشن‌تری شود و یک پایان‌بندی حماسی به وجود بیاورد (که از نظر شخص من جذاب‌تر هم بود!) ولی به پایان بندی از نوع درام بسنده کرده است.

شخصیت پردازی در اپیزود آخر بازی مردگان متحرک وارد فاز جدیدی شده و کاراکترها روح و بعد انسانی‌تری پیدا کردند؛ به طوری که حالا همذات پنداری با آنها از همیشه راحت‌تر است. قلم توانای نویسنده بازی و صد البته عمر دراز این سری باعث شده که گیمر با تک تک شخصیت‌های داستان ارتباط بهتری برقرار کند و با آنها بترسد و شادی کند.

مردگان متحرک به ایستگاه آخر خود رسیده‌اند و تا زمان نگارش این مطلب، هیچ صحبتی مبنی بر ساخت ادامه بازی برقرار نشده است اما بعد از تجربه و تمام کردن این عنوان، شاید بد نباشد یادی هم از بازی Wolf Among Us کنیم که احتمالا فاتحه‌اش برای همیشه خوانده شده است.

[vg-text-photo headercolor="black" title="خلاصه بگم که..." text="ما چندین سال با بازی‌های Walking Dead سپری کردیم و احتمالا اکثرا از فصل آغازین آن خاطره خوشی داریم؛ از آنجایی که این داستان حالا به آخر رسیده، حیف است که علی رغم مشکلات ریز و درشتی همچون اصیل نبودن این اپیزود و دوگانه بودن جو آن و یا کم بودن میزان خلاقیت در مراحل و مبارزاتش آن را تجربه نکنیم. پایان داستان کلمنتاین و قدرت قصه گویی و درام قوی بازی، می‌تواند این نقصان را جبران کند." image="10279"][vg-text-photo headercolor="green" pos="right" title="می‎خرمش" text="این اپیزود دو ساعته قیمت چندانی ندارد و پایان یک قصه روایت شده در دراز مدت را به تصویر می‌کشد؛ همین می‌توانند دلیل محکمی برای خریدش لااقل توسط طرفدارانش باشد." image="10277"][vg-text-photo headercolor="red" title="نمی‎خرمش" text="اگر با دنیای بازی‌های واکینگ دد غریبه هستید و کلا با محوریت زامبی حال نمی‌کنید و یا بازی‌های اکشن و پر زد و خورد را بیشتر ترجیح می دهید، بهتر است کلا سراغ این عنوان و موارد مشابه نروید." image="10278"]

  • امتیاز ویجیاتو65
  • امتیاز
    • عالی
    • خوب
    • متوسط
    • خوب نیست!
    • ضعیف!
    میانگین امتیاز کاربران 7.7
  • امتیاز متاکریتیک79
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
مجموع نظرات ثبت شده (6 مورد)
  • Ayzak
    Ayzak | ۳۰ خرداد ۱۴۰۲

    برو کال اف دیوتی تو بازی کن!!!!!!!!

  • kasra-Witcher
    kasra-Witcher | ۱۴ بهمن ۱۳۹۹

    خیلی نمره بدی دادید باید حداقل 80 به بالا میدادی اقای نویسنده . معلومه با این سبک از بازی ها اشنا نیستی که اینجوری نقد میکنی این ایپزید خلاقیت خوبی داشت اصالت هم داشت فقط نگاه کن که چجوری توی قسمت اتفاقات پل هممونو شکه کرد و همچنین اشک خیل هامونو برای کلمنتاین در اورد . اسکای باند تلاش زیادی برای ساخت این اثر کرده لایق احترام فراوانه . من هم قبول دارم بعد از سال ها شاید اون پایان بندی عالی رو نداشت ولی خیال تمام دوستدارانشو برای همیشه راحت کرد و یک پایان درخور به مصیبت های کلم داد

  • Hhhh
    Hhhh | ۸ آذر ۱۳۹۹

    65 آخه... خاک تو سرتون
    اگه نقد نکنین هیچ اتفاقی نمیوفته ها

  • mehdi
    mehdi | ۲۶ اسفند ۱۳۹۸

    سلام خسته نباشید
    فصل چهارم که final season هست، فصل سوم The Walking Dead A New Frontier هستش؟
    ,و اینکه حتما باید فصل سوم رو برم تا بفهمم فصل چهارم چجوریه؟

    • نوید
      نوید | ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۹

      به نظرم ضرر نمیکنی کنی بازی کنی.چون تو فصل ۴ یه اشاره هایی از فصل ۳ میکنه که بهتره به نظرم بازی کنی.چون در غیر این صورت یه چیزای مهمی رو از دست میدی

    • kasra-Witcher
      kasra-Witcher | ۱۴ بهمن ۱۳۹۹

      اره باید بازی کنی تا به خوبی با پیشینه aj اشنا بشی همچنین شناخت بیشتری از کلمنتاین پیدا میکنی جدا از اینکه بازی فصل سه زیبایی خودشو داره .

      البته پینهاد من به تو اینه که تموم فصل ها رو از اول بازی کن به خصوص فصل یک رو

مطالب پیشنهادی