۵ بازی ترسناک کوچکی که نباید تجربه‌شان را از دست بدهید
افرادی که من را از نزدیک می‌شناسند یا از طریق خواندن مقاله‌ها با سلیقه‌ام آشنا شده‌اند، می‌دانند که چقدر به ژانر وحشت علاقه دارم. اما برعکس چیزی که شاید خیلی‌ها فکر کنند، من فقط پای ...
افرادی که من را از نزدیک می‌شناسند یا از طریق خواندن مقاله‌ها با سلیقه‌ام آشنا شده‌اند، می‌دانند که چقدر به ژانر وحشت علاقه دارم. اما برعکس چیزی که شاید خیلی‌ها فکر کنند، من فقط پای بازی‌های ترسناک کلان بودجه‌ای مثل سری رزیدنت ایول نمی‌نشینم. اتفاقا جذاب‌ترین تجربه‌های ترسناکی که در کل عمرم داشتم، مربوط به آثار مستقلی می‌شود که ممکن است حتی اسمشان را هم نشنیده باشید. برای همین، اگر دوست داشته باشید بدم نمی‌آید که در سری مقالات برترین‌های ویجیاتو شما را هم با این آثار جذاب بیشتر آشنا کنم. در این مقاله سراغ ۵ بازی ترسناک مستقل و کوچکی رفتم که به هیچ وجه نباید تجربه شگفت انگیزشان را از دست بدهید. اگر از این مقاله نیز استقبال شود، بیشتر از این مدل مقالات می‌نویسم. پس حتما در کامنت‌ها برایم بگویید که از چنین محتوایی لذت می‌برید یا نه.
5) Yomawari: Midnight Shadows
بشخصه نسبت به ترسی که فیلم‌ها و بازی‌های ژاپنی ارائه می‌دهند نقطه ضعف عجیبی دارم. ارواح خبیث ژاپنی با آن اصوات ناهنجار و قصه‌های عجیبی که در پس‌زمینه خود دارند، به راحتی باعث می‌شوند که تنم یخ کند. سازندگان سری بازی‌های Yomawari نیز با استفاده از همین حال و هوا، آثار ترسناک عجیبی را خلق کرده‌اند که از حق نگذریم وحشتناکند و هم جذاب. یک جورهایی گیم‌پلی بازی شبیه سری اوت لست است. مدام باید در کوچه‌ها و خانه‌های تاریک از دست ارواح عجیب و غریب فرار کنید و با حل پازل‌های مختلف مسیر داستان را جلو ببرید. نکته جالب اینکه گرافیک و طراحی کاراکترهای بازی خیلی شبیه سری بازی‌های Harvest Moon است. اما اگر فکر می‌کنید که این گرافیک و طرح‌های کودکانه از جلوه‌های ترس یک بازی می‌کاهند، سخت در اشتباهید. برای همین پیشنهاد می‌کنم که پای حداقل یکی از نسخه‌های این مجموعه بنشینید تا متوجه شوید حتی چنین بازیهایی چقدر می‌توانند ترسناک باشند.
4) Darkwood
Darkwood را چند روز پیش معرفی کردم و مفصل در موردش برایتان گفتم. اما اگر حالا به هر دلیلی آن مطلب را نخوانده‌اید، دوست دارم دوباره در مورد این بازی مهم صحبت کنم تا شاید ترغیب شوید سراغش بروید. Darkwood در اصل یک بازی ترسناک بقامحور خیلی ساده است که شاید در نگاه اول خیلی جذاب به نظر نرسد. اما نباید بگذارید که دوربین از بالا به پایین و گرافیک به نسبت ساده Darkwood گولتان بزند. چراکه تا پای تجربه Darkwood ننشینید و در جنگل تاریک و آشوب‌زده بازی قدم نزنید، متوجه نمی‌شوید که چقدر اتمسفر بازی سنگین و غیرقابل تحمل است.
3) Visage
Visage از نظر طراحی مرحله و المان‌های ترس، شبیه‌ترین بازی به PT کوجیماست. وقایع بازی دقیقا در یک خانه تو در تو اتفاق می‌افتد. با حل پازل‌های مخلتف درهای مخفی این خانه وحشت زده یک به یک به رویتان باز می‌شوند و اسرار ترسناک داستان را بیشتر برایتان بیرون می‌ریزند. از نظر جلوه‌های ترس نیز Visage واقعا در سطح خوبی قرار دارد و با اینکه کمی برای ترساندن مخاطبش وابسته به جامپ اسکیر است اما خوشبختانه سازندگان بازی می‌دانستند که اگر شور این قضیه را دربیاورند، ممکن است جامعه طرفداران بازی‌های ترسناک خیلی از اثرشان استقبال نکنند. برای همین آن‌ها به تعلیق‌های طولانی نیز توجه ویژه‌ای داشته‌اند و سعی کرده‌اند با استفاده از این موضوع، اتمسفر سنگین و تاریک بازی را تا آخرین لحظه حفظ کنند.
2) Detention
راستش را بخواهید Detention یکی از جذاب‌ترین بازی‌های ترسناکی است که در این چند وقت اخیر تجربه کردم. بازی شما را به تایوان دهه ۶۰ میلادی می‌برد و با تکیه بر فرهنگ و افسانه‌های این کشور، قصه عجیب و ترسناکی را برایتان تعریف می‌کند که بعید بدانم نمونه‌اش را شنیده باشید. علاوه بر این، طراحی ارواح و موجودات ترسناک بازی واقعا عجیب و غریب است. بشخصه مدت‌هاست که چنین طراحی‌هایی در هیچ بازی ترسناکی ندیده بودم و آنقدر از کار تیم سازنده شگفت زده شدم که کلید Follow استودیو آن در استیم را فعال کردم تا اگر بازی جدیدی معرفی کردند سریع متوجه شوم. از طرف دیگر Detention طراحی مراحل به شدت خوب و هوشمندانه‌ای هم دارد و تا آخرین لحظه می‌تواند با پازل و مقابله با دشمنان ترسناکش، سرگرمتان نگه دارد.
1) Lone Survivor
از بازی‌های قدیمی و خاص ژانر وحشت که این روزها متاسفانه خبری از آن نیست، می‌توان به سایلنت هیل اشاره کرد. سری بازی‌های سایلنت هیل با آن اتمسفر گیرا، داستان پر پیچ و خم و موجودات دهشتناکشان کاری می‌کردند که مو بر تنمان از لحظه به لحظه بودن در بلندای تپه‌های خاموش سیخ شود. گرچه دیگر خبری از سایلنت هیل نیست اما آن‌ها واقعا نمرده‌اند. بلکه درون مایه این بازی‌ها هر روز باعث ساخت بازی‌های ترسناک فوق‌العاده‌ای می‌شوند که هنوز به نسخه بیست سال پیش سایلنت هیل وفادارند. یکی از این بازی‌ها Lone Survivor است. یک اثر دو بعدی پیکسلی که از همه لحاظ شباهت زیادی به سایلنت هیل دارد. با شهر گرد و خاک گرفته‌ای طرف هستید که تاریکی آن را فراگرفته و در دل سیاه شب‌هایش موجوداتی وحشتناکی جان می‌گیرند. اما تنها شباهت Lone Survivior به سایلنت هیل فقط به همین ستینگ مرموز ختم نمی‌شود. نه، Lone Survivor طوری مثل سایلنت هیل‌ها، قصه روانشناختانه‌اش را روایت می‌کند که در چند ساعت ابتدایی بازی، اصلا متوجه نمی‌شوید چه اتفاقی در حال رخ دادن است. تصاویری می‌بینید که با عقل جور در نمی‌آیند، با افرادی صحبت می‌کنید که اصلا وجود خارجی ندارند و آنقدر در توهمات کاراکتر اصلی بازی غرق می‌شوید که از یک جایی به بعد فرق بین خیال و واقعیت را نمی‌توانید از هم تمیز دهید.
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
من کلا بازی ترسناک بازی نمکنم ( به جز سری رزیدن اویل که به نظر من خیلی هم ترسناک نیست ) چند وقت پیش نشستم سایلنت هیل 1 با ائن گرافیک ضعیف رو بازی کردم و خوب همچنان از در و دیوار میترسم
ترس یعنی manhunt, موقعی که سرچ کنید فقط با دیدن عکس هاش ترس وجودتون رو فرا می‌گیره!
یعنی این Rockstar تو هر ژانری که وارد بشه غوغا میکنه.
من visage رفتم و خیلی سکته کردم تا تمامش کنم... . خیلی شبیه به ptی یعنی اینقدر ترسناک که نگم هی تو اون خونه ی می چرخه ی و باید همیشه یک شعله همراه خودت داشته باشی.
خداییش شماره سه و دو عالی بودن ولی visage سکتم داد
این و امنژیا و اوتلست و پی تی ترسناک ترین بازی های دنیا هستن ???
بسیار مقاله جالبی بود آقا نیما لذت بردیم.
از این تیپ مقاله ها بیشتر بزارید تا بیشتر لذت ببریم.
فقط یک سوال:
آقا نیما من از بازی های ترسناک میترسم ولی از یه طرف دلم میخواد تجربه کنم
بنظر شما چه کنم؟ از چه عنوانی شروع کنم که ترسم بریزه؟ ممنون.
آخ که گل گفتی من الان والیپر و تقریبا بازی های مورد علاقه ام بازی های ترسناکه دیروز رفتم رزیدنت 1 ریمیک رو دانلود کردم رفتم تو بازی هم استارت رو زدم گف رزیدنت ایول رد کردم. خیلی دوسشون دارم اما مث جاخالی میترسم
رزیدنت اویل خودش یکی از اون بازی تزسناک ها برا ترسو هاست دیگه اخه از چی ترسیدی??
با ین حال باید نیما یک مقاله بنویسه «بهترین بازی های ترسناک برای ترسوها»
موافقم
خسته نباشی نیما
خیلی وقته مطلب از gta ننوشتی
مثل همیشه عالی فقط میشه یه مقاله ی جدید درباره ی بازی های شبیه جی تی ای بزارید
خیلی مخلصم. اینم چشم.
یعنی نیما عالی سفت.. به گفته عمو سیروس یعنی آه. سفت
درضمن یادم رفت «درود بر تو» :-)
فداتون بشم :))
خسته هم نباشید خیلی زحمت میکشید دمتون گرم اقا نیما
خیلی چاکرم.
اقا نیما چرا pt نزاشتید بعدا اقا نیما بهم گفتید مقاله بازیهایی که از ریشه شان دور شدن را مینویسید
متن درباره بازی های ترسناکی هستش که کمتر شناخته شدن ولی pt رو کمتر کسی نمشناسه
آخه پی‌تی بازی کوچیکی نبود. این متن کلش در مورد بازی‌های ترسناک مستقله.
خوبی ؟؟؟؟?
سلام.
ممکن هست راجع به بازیای ترس و بقا و سوم شخص که زیاد مطرح نیستن مقاله بنویسید؟
مثلا clock tower 3
hunting ground
song of horror
dread out
them and us
و...
حتما حتما.
درود بر تو.
فوقالعاده بود مطلبتون اقا نیما کلا مقاله هاتون رو دوس دارم
تنها بازی survival horror ای که جرات بازی کردنشو داشتم the evil within بود :)
خیلی مخلصم. نظر لطفته. به اینا هم یه شانسی بده.
ایشالله:))))))))
این بازی ها برای موبایل هم وجود داره؟؟؟؟
نه متاسفانه.
بازی Detention نسخه موبایل داره
https://play.google.com/store/apps/details?id=com.redcandlegames.detention
https://apps.apple.com/us/app/detention/id1456212639
ممنون
حاجی چی داری میگی
1 ماینکرافت ترسناک نیست
2 ماینکرافت کوچک نیست
3 ماینکرافت کمتر شناخته شده نیست
کمتر بکش ماین کرافت ترسناکه???
تنها چیزی که به ذهنم میرسه اندرمنه که ترسناک باشه
سر گزینه دو سکته رو زدم یک بار مخصوصا اونجاش که اولین بار ارواح ژاپنی دیدم
واقعا تجربه عجیبیه این بازی.
مقاله رو با دقت خوندم و یه عنوان مناسبتر واسش پیدا کردم
"بازی های که من نباید نزدیشون هم بشم"?
تیتر خوبی بود :)))
توی سبک ترسناک بازی شاهکار زیاده اما من به شخصه زیاد از سبک ترسناک خوشم نمیاد
موضوع ترسیدن نیست کلا نوع داستان گویی بازی رو دوست ندارم
نمیدونم سایلنت هیل‌ها رو بازی کردی یا نه ولی اگه تجربه‌شون نکردی بهت پیشنهاد می‌کنم حتما بری سراغ قسمت دوم. شاهکار قصه‌گوییه.
من از بازی ترسناک میترسم علاقه ای هم ندارم به جز اویل 4چون ترسناک نبود :))
:))))
بابابزرگم همیشه میگفت جنس خوب بکش همیشه بکش
اون فکر کنم خودش دستش تو کار بوده