بررسی بازی No More Heroes 3 – قهرمانان نمی‌میرند

متن اصلی بررسی در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۴۰۰ نوشته شده بود که در ۹ آبان ۱۴۰۱ پس از انتشار نسخه‌های پی‌سی، اکس‌باکس و پلی‌استیشن بازی، ویرایش و بازنشر شد.

اگر در عالم صنعت بازی‌سازی نام سودا ۵۱ را تا به امروز نشنیده‌اید، احتمالا از آن دسته گیمرهایی هستید که ریسک نمی‌کنید و به سمت بازی‌هایی پیش نمی‌روید که اسم و رسم خاصی ندارند و کمی عجیب و غریب به نظر می‌رسند. اگر هم نام این شخص به گوشتان خورده است هم که احتمالا می‌دانید که گوییچی سودا معروف به سودا ۵۱، در صدر بازی‌سازان دیوانه تاریخ جای دارد و عناوینی ساخته که هر یک برای خودشان آثار درخشانی به شمار می‌روند.

بررسی بازی No More Heroes 3

امتیاز متاکریتیک: 74 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 8.5

در دسترس برای:

بیشتر

ناشر بازی: نینتندو

سازنده بازی: نینتندو

البته که هر کسی هم از آنها خوشش نمی‌آید. راستش را بخواهید، حتی بین طرفداران سرسخت سودا ۵۱ هم چنددستگی وجود دارد و برخی از بازی‌های او در بین قشر طرفدارانش هم چندان مورد استقبال مواجه نمی‌شوند اما No More Heroes با همه موارد فرق دارد، این بازی گل سر سبد دنیای دیوانه وار سودا ۵۱ است.

سودا ۵۱ در کارنامه تقریبا سی ساله بازی‌سازی خود عناوین انگشت شماری را شخصا کارگردانی کرده است که آمار آنها به زور از تعداد انگشتان دو دست بیشتر می‌شود. زمانی که سکان هدایت یک بازی را شخصا برعهده می‌گیرد باید بدانیم با عنوان به شدت عجیب و غریبی روبرو هستیم. برخی از بازی‌هایی که سودا ۵۱ ساخته مانند Killer 7 در بین منتقدین با برخوردهای بسیار متفاوتی روبرو شدند و عده‌ای آن را به شدت کوبیدند و عده‌ای نیز بسیار از آن تعریف و تمجید کردند.

مواجهه با سری No More Heroes هم دقیقا همین حالت را دارد: یا از آن متنفر خواهید شد یا عاشق سبک و سیاق آن که یک اکشن کمدی دیوانه وار است خواهید شد. نسخه اول بازی در سال ۲۰۰۷ برای کنسول Wii عرضه شد و سه سال بعد نسخه تقریبا متفاوتی برای کنسول‌های ایکس باکس ۳۶۰ و پلی استیشن ۳ عرضه شد که البته اولین بار و آخرین باری بود که کنسول بازی مایکروسافت میزبان این سری بازی شد. در همین سال ۲۰۲۱ نسخه‌ای برای کامپیوتر و نینتندو سوییچ عرضه شد تا یادش را دوباره زنده کند.

بازی دوم هم در سال ۲۰۱۰ برای کنسول نینتندو وی عرضه شد و همین اتفاق دوباره عرضه شدن برای آن هم رخ داد. دلیل عرضه دوباره بازی هم کاملا مشخص است، نسخه سوم بعد از وقفه‌ای ۱۱ ساله به دست هواداران می‌رسد و سیاست شرکت‌های بازی‌سازی ایجاب می‌کند تا این بازی فراموش شده را مجددا عرضه کنند؛ این کار دو حسن دارد هم هواداران قدیمی یک دیدار تازه با بازی مورد علاقه خود خواهند داشت و هم گیمرهای جدیدی که اسم این بازی‌ها به گوششان خورده اما فرصت تجربه آن را نداشتند می‌توانند بالاخره به سراغ آن بیایند.

بازی سوم از سری No More Heroes از عنوان فرعی که دو سه سال گذشته عرضه شد (با نام Travis Strikes Again: No More Heroes) فاصله گرفته و به اصالت خویش بازگشته است؛ البته بازگشتی که شاید پیاز داغ آن بسیار زیاد به نظر برسد و در برخی موارد خیلی به عقب برگشته باشد! بازی دقیقا به نسخه‌های گذشته سرزده و تقریبا همه چی را بی‌کم و کاست از عناوین گذشته خود وام گرفته است. تجربه قسمت سوم No More Heroes واقعا مانند تجربه یک بازی خوب دوران متعلق به سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ است؛ با این تفاوت که مشغول انجام آن در سال ۲۰۲۱ هستید. اما آیا این نکته بدی است؟ سعی می‌کنم به آن در ادامه متن پاسخ دهم.

پسر نوجوانی به اسم دیمن یک موجود بیگانه (آدم فضایی) به اسم FU را در جنگل پیدا می‌کند (نام FU احتمالا با نام ET شوخی کرده، دو حرف F و U دقیقا حروف بعد از دو حرف E و T هستند و البته به یک عبارت بی‌ادبی انگلیسی هم ارجاعاتی دارد!). بین پسر نوجوان و این موجود رابطه دوستانه‌ای شکل می‌گیرد و دیمن کاری می‌کند که این آدم فضایی بتواند از دست ماموران در امن و امان باشد و در نهایت راهی سیاره خودش شود. FU پیش از عزیمت به کهکشان و خانه خود، از دیمن تشکر می‌کند و قول می‌دهد که دقیقا ۲۰ سال بعد به زمین برگردد و با او ملاقات کند.

دیمن در ۲۰ سال بعد مدیر یک شرکت بزرگ شده و در همان روز موعود منتظر رفیقش می‌ماند. FU هم سرقول خود باقی می‌ماند و سر ساعت و زمان مشخص به زمین برمی‌گردد و چندتایی از دوستانش هم با خودش می‌آورد. FU به کلی عوض شده و با اینکه هنوز حس رفاقت شدیدی با دیمن دارد اما رویکردش متفاوت شده است. او قصد دارد به همراه دوستانش که قوی‌ترین موجودات تمام کهکشان‌ها هستند، زمین و کل شهرهای آن را فتح کند و آن را به کلکسیون فتوحاتش اضافه کند. دیمن هم با اینکه در ابتدا مخالف این موضوع است اما کم کم با او همسو می‌شود.

زمین قهرمان خاصی ندارد تا جلوی این موجودات فضایی ایستادگی کنند. تقریبا هر قهرمان و آدم خفنی که قبلا در این کره خاکی وجود داشته به دست «تراویس» کشته شدند. تراویس قهرمانی است که هیچ چیزی از آن به شمایل قهرمانی که در ذهن همگی وجود دارد نرفته است. او و تیمش که گروه کوچکی هستند مجبور هستند جلوی این افراد بایستند و در این بازی هم مانند اکثر نسخه‌های قبلی، شما باید خودتان را در لیست بیست آدم پرزور و قدرتمند کهکشان‌ها قرار دهید و یک به یک افراد این لیست را بکشید تا رتبه‌تان بالاتر برود و نهایتا به خود FU به عنوان قدرتمندترین موجود تمام دوران در تاریخ برسید.

گیم‌پلی بازی در واقع کشتن یک سلسله Boss است و در بین این Boss Fightها مراحلی وجود دارد که برای دست گرمی و آپگرید و... قرار داده شده‌اند. در واقع شما یک باس را می‌کشید، سپس باید در محیط شهر بچرخید و مراحل جانبی را طی کنید تا پول و قدرت کافی برای مبارزه با Boss بعدی را به دست بیاورید. مراحل جانبی شامل همه جور ماموریتی می‌شود، از کشتن یک سری دشمن‌ها و مقابله در برابر Waveهای این دشمنان تا حتی چمن زنی حیاط خانم همسایه و تعمیر توالت فرنگی عمومی و حتی شلیک موشک به ناوهای نظامی و مسابقات ماشین سواری. ماموریت‌ها در بازی هیچ ربطی به یکدیگر ندارند و هر چیز عجیب و غریبی که فکرش را بکنید ممکن است در ماموریت‌ها وجود داشته باشد.

گیم‌پلی بازی ترکیبی از همه چیز است و کنایه‌های مختلفی به سبک بازی‌های محبوب مردم ژاپن هم می‌زند. شما در بازی هم مشغول انجام یک بازی اکشن هستید و مثل GTA با ماشین خود در شهر گشت و گذار می‌کنید و ماموریت می‌گیرید (هرچند این کار به ابتدایی‌ترین شکل ممکن انجام شده) و هم گاهی ممکن است سوار بر یک آدم‌آهنی غول‌پیکر در حال مبارزه با دشمن باشید! خلاصه که دیدن هر چیزی در بازی بعید نیست و خودتان را باید برای هر اتفاق احمقانه‌ای آماده کنید.

انجام ماموریت‌های فرعی و به خصوص ماموریت‌هایی که به مبارزه ختم می‌شود، به شما علاوه بر پول (که عنصر نیازمند برای پیشروی در بازی است! در واقع شما باید یک پولی بدهید تا اجازه مبارزه با Boss را پیدا کنید!) یک سری امتیازات می‌دهد که برای قدرتمندتر شدن تراویس و اسلحه عجیب و غریب او به کار می‌آید. اسلحه شما در تمام مبارزات یک شمشیر شارژی! (درست خواندید، شارژی!) است که هر از گاهی وسط مبارزات باتری تمام می‌کند و باید آن را با تکان دادن شارژ کنید تا بتوانید ادامه دهید! بیشتر کردن عمر باتری این شمشیر از اوجب واجبات است و شدیدا توصیه می‌کنم تمرکز خود را روی این آپگرید کردن بگذارید، هرچند بازی به قدری چالش برانگیز است که نیازمند توجه به همه قابلیت‌های تراویس در آن حس می‌شود.

بازی No More Heroes 3 به مانند پدران خود (نسخه اول و دوم) بازی سختی است. این بازی یک Hack N Slash طاقت فرساست که ذره ذره سخت‌تر می‌شود و با گیمر شوخی ندارد. البته حالت آسانی هم در بازی در نظر گرفته شده که بازی را زهر مار می‌کند و رسما گیمر را دست می‌اندازد! در این حالت شما رویین تن می‌شوید و مبارزات عملا هیچ مزه‌ای ندارند و تنها داستان بازی است که شما را به دنبال خود می‌کشاند (داستان بازی و اتمسفر کمدی دیوانه‌وار آن بسیار جذاب است اما کمی کند پیش می‌رود و اواخر بازی است که اوج می‌گیرد).

بازی در حالت غیرآسان هم شما را وارد چالش می‌کند و این چالش‌ها در مبارزات با باس‌فایت‌ها بیشتر به چشم می‌خورد. طراحی این مراحل مبارزه‌های نفس‌گیر به شدت جذاب بوده و هر یک از افراد داخل لیست پرقدرتمندترین موجودات دنیا، شخصیت منحصر به فردی دارند که پیش از مبارزه در یک سری کات سین کوتاه با آن آشنا خواهیم شد. دادن روح و شخصیت به این کاراکترها کاری کرده که مبارزات جذاب‌تر از آب در بیایند و جنونی که سودا ۵۱ در بازی‌هایش جاری می‌سازد رسما در این مبارزات بیشتر از همیشه خودش را نشان می‌دهد.

همین گیم‌پلی بازی با وجود اینکه چالش برانگیز است و تنوع به ظاهر زیادی دارد اما دارای نقص‌های فراوانی است که همگی از بازی‌های قبلی به این نسخه سرازیر شدند. کارگردان هیچ یک از مشکلات گیم‌پلی را برطرف نکرده و ترجیح داده بازی را همانطور که همگی به یاد دارند به نسل جدید کنسول‌ها بیاورد. یکی از معدود ویژگی‌های جدید و مثبت در این بخش اضافه شدن یک سری قدرت خاص به تراویس است که در حین مبارزات به کار می‌آیند و به جز این مورد تقریبا چیز جدیدی در سیستم مبارزات اضافه نشده است.

باید بدانید هیچکس No More Heroes 3 را به خاطر گرافیک آن تجربه نمی‌کند و کارگردان در این بخش از بازی هم زحمت خاصی نکشیده است. گرافیک بازی به جرات «از رده خارج‌ترین» گرافیک یک بازی است که در سال ۲۰۲۱ به چشمم خورده و تقریبا تفاوت زیادی با بازی‌های دو سه نسل قبل در دنیای بازی‌های ویدیویی ندارد. طراحی شخصیت‌ها جذاب و دوست داشتنی است و صداگذاری آنها نیز به زیبایی انجام شده و داستانی که پس پرده هر شخصیت وجود دارد کاری کرده تا این نقص گرافیکی به چشم نیاید.

در واقع باید بدانید که بازی از لحاظ بصری حرف خاصی برای گفتن ندارد و قرار نیست شاهد یک بازی با جزییات بالای گرافیکی در محیط آن باشیم. برخی از شهرهای بازی یک بیابان بی آب و علف با NPCهای کاملا شبیه به یکدیگر هستند که شاید در سال ۲۰۲۱ چیز بسیار عجیبی به نظر برسد اما سودا ۵۱ و هوادارانش، کاری به این موارد ندارند و به دنبال یک داستان دیوانه‌وار در گیم‌پلی دیوانه‌وارتر می‌گردند!

بازی No More Heroes 3 تجربه‌ای مریض و حاصل تراوشات ذهنی یک مریض دنیای بازی‌سازی است. تراویس قهرمانی است که مانند آن را کمتر دیده‌اید و نسخه بیشتر خل شده و بیشتر بیخیال دانته و امثال آن است. اتفاقاتی در مسیر داستان بازی رخ می‌دهد که مخ گیمر را به سوت کشیدن وادار می‌کند و گیم‌پلی درگیرکننده بازی نیز قطعا آنها را راضی نگه خواهد داشت. سودا ۵۱ هر مرحله از بازی را به مثابه یک قسمت انیمه سینمایی به نمایش می‌گذارد و برای پایان هر مرحله تیتراژ اولیه و آغازین خود را تکرار می‌کند و با یک جور کمدی سیاه، سعی می‌کند گیمر را وارد دنیایی که ساخته کند.

No More Heroes جدید برای همه ساخته نشده نیست و واقعیت اینجاست که طرفداران سودا ۵۱ و عناوین قبلی این سری بیشترین آمار مخاطبین آن را تشکیل می‌دهند. آنطور که کارگردان اعلام کرده این آخرین حماسه تراویس و دوستانش است (هرچند پایان بازی کاملا راه را برای ادامه سازی آن فراهم کرده و بعید می‌دانم این حرف چندان صحت داشته باشد). حالا که آخرین حماسه آمده، اگر جزو هواداران بازی هستید نباید آن را از دست بدهید و اگر هم قصد تجربه یک عنوان عجیب و غریب را دارید، دست به کار شوید؛ تراویس تاچ‌داون و شمشیر شارژی و اخلاق کثافتش منتظر شما هستند!

بازی No More Heroes 3 بر اساس نسخه ارسالی که شرکت XSEEDGAMES و Grasshopper در اختیار ویجیاتو قرار داده‌اند، بررسی شده است.

خلاصه بگم که...

بازی جدید سودا ۵۱، کارگردان نابغه ولی دیوانه دنیای بازی‌های ویدیویی دنباله بهترین ساخته او بعد از ۱۱ سال است. او سعی کرده بازی را از لحاظ فنی در همان حال و هوای نسخه‌های گذشته نگه دارد و داستان جدیدی را در همان سبک و سیاق عرضه کند که شدیدا جذاب است و پر از کاراکترهای جورواجور قدیمی و جدید در آن است که همگی روح و شخصیت‌پردازی جالبی دارند. No More Heroes 3 بازی برای همگان نیست اما برای آن دسته خاص که ساخته شده، به شدت جذاب است.

می‌خرمش

بازی برای هواداران قبلی این سری یک گزینه واجب به شمار می‌رود و گیمرهای جدید نیز می‌توانند آن را محک بزنند. شما یا عاشق دنیای خل و چل کارگردان می‌شوید یا از آن زده می‌شوید.

نمی‌خرمش

اگر اهل ریسک کردن برای تجربه بازی‌ها نیستید، بهتر است قید بازی را بزنید. در صورت عدم آشنایی با حال و هوای بازی و ساخته‌های دیگر کارگردان، احتمال بالایی وجود دارد که بازی آن چیزی نباشد که می‌خواهید.