دیجیمون نامی آشنا برای ایرانیان است؛ حتی شاید از پوکمون هم معروفتر باشد (به واسطه پخش تلویزیونی دیجیمون ۱ و ۳ از صدا و سیما) و خیلی از افرادی که میشناسم، برایشان «انیمه» با نام «دیجیمون» گره خورده است. دیجیمون در دنیا هم بسیار پرطرفدار است، قطع به یقین از رقیب خود یعنی پوکمون بسیار عقبتر است اما عمری ۲۴ ساله دارد و روند رو به رشدی که از ابتدای امر داشته خیلی جذاب است. با این حال نزدیک به هفت سال بود که هیچ بازی ویدیویی جدیدی از این فرنچایز عرضه نشده بود و ساخت Digimon Survive بیش از حد انتظار به طول انجامید، بارها و بارها به تعویق افتاد و نهایتا برای هواداران عرضه شد. اما آیا Digimon Survive همان بازی است که طرفداران سالیان سال منتظر آن بودند؟ با ویجیاتو همراه باشید.
بر اساس آخرین براوردهای اقتصادی، برند دیجیمون یک برند با ارزش نزدیک ۶.۵ میلیارد دلار است (برای اینکه متوجه شوید دیجیمون چقدر از پوکمون عقبتر است همین بس که بدانید ارزش تجاری برند پوکمون بیش از ۱۸۰ میلیارد دلار تخمین زده میشود، یعنی سی برابر بیشتر!). در هر حال ساخت یک بازی بر اساس IP با ارزش میلیارد دلاری و داشتن میلیونها هوادار، کار آسانی نیست. حال به این مساله این را اضافه کنید که سازندگان یک تصمیم پرریسک هم گرفتند و ژانر بازی را دستخوش تغییرات زیادی دادند!
بازی داستانی را روایت میکند که تقریبا همه عناوین دیجیمون محور آن را رعایت میکنند. گروهی از دانش آموزان یک دبیرستان در یک کمپ تابستانی به سر میبرند و پس از یکی دو روز اقامت در این منطقه، فضولیشان گل میکند و به اینور و آنور سر میزنند. در این سرکشیها ناگهان وارد دنیای دیگری میشوند و هیچ راه برگشتی هم پیدا نمیکنند. شما در نقش یکی از این دانش آموزان بازی را شروع میکنید و با هم تیمیهایتان باید در این دنیای جدید، به بقا ادامه دهید و راهی برای بازگشت به جهان خود پیدا کنید.
همانطور که حدس زدید، دنیای جدیدی که قهرمانان داستان در آن گیر کردهاند، دنیای دیجیمونها است. خوشبختانه چهرههای آشنای زیادی از سری اول تا سوم دیجیمون (که بیشتر معرف حضور ایرانیان است و اساسا موفقترینهای این سری در دنیا به حساب میآید) در همان دقایق ابتدایی بازی تا آخر به چشم میخورند. خود سازندگان دیجیمون هم میدانند که هیچ گاه نتوانستند در طول تاریخ بیست و چند ساله این فرنچایز موفقیت سریهای اول را تکرار کنند و در این بازی هم که بعد از سالیان سال برای هواداران عرضه شده، به این قهرمانان سر زدند. همان دیدن دوباره آگومون (اگر به اسم نمیشناسید، باید بگویم همان دایناسور نارنجی رنگ) واقعا به خودی خود برای به وجد آمدن دوباره بس است!
داستان اصلی: ۳۲ ساعت
ماموریتهای فرعی: ۱۵ ساعت
یادتان است که گفتم سازندگان تغییرات بزرگی در در بازی انجام دادند؟ در اینباره باید گفت بازی Digimon Survive در وهله اول یک عنوان ویژوال نوول است و سپس در کالبد یک بازی نقش آفرینی (ژانری که اکثر عناوین بازی دیجیمون با آن گره خورده) قرار میگیرد. در واقع سازندگان تصمیم گرفتند با این تغییرات، بازی دیجیمون را وارد دوره جدیدی از تاریخ خود کنند و اینکه آیا این تصمیم درست بوده یا نه، به استقبال گیمرها برمیگردد. تا به اینجای کار، اکثر هواداران اصلی بازی آنچنان از این تغییرات استقبال نکردند اما واقعیت اینجاست که بازی Digimon Survive بازی خوبی است، صرفا شاید به اصطلاح «فن مید» تمام عیار نباشد و از خودش شجاعت نشان داده و همین مساله باعث میشود شخصا به آن احترام بگذارم.
جدا از این تغییر بزرگ در سبک بازی، لحن Digimon Survive نیز بسیار تغییر پیدا کرده است، یعنی چه؟ همانطور که احتمالا میدانید، گروه مخاطبین اصلی دیجیمون را بچهها تشکیل میدهند و اساسا دیجیمون برای کودکان پنج شش ساله تا پانزده شانزده ساله ساخته میشود، البته خودم با این رده بندیهای سنی گذاشتن مخالف هستم و با توجه به سنی که این فرنچایز پیدا کرده، مخاطبین بزرگسالی نیز دارد که از بچگی، رویای دیجیمون داشتن را با انیمهها و بازیهای دیجیمون دنبال میکردند. همه این موارد باعث شده که لحن داستان بازی Digimon Survive لحنی تاریک باشد، البته نه به آن تاریکی و خشنی که مثلا یک بازی با درجه بندی سنی M دارد ولی شاید باورتان نشود که در این بازی پدیده مرگ، همیشه در کمین قهرمانان بازی است! در واقع در دور اول بازی، قطع به یقین چند نفر از قهرمانان بازی میمیرند (که مرگ آنها با توجه به انتخابهای گیمر در طول بازی رقم میخورد.)
عناوین ویژوال نوول در واقع بازیهایی هستند که مانند یک رمان گرافیکی پیش میروند، سردمدار این سبک بازیها کشور ژاپن است و در سال، صدها بازی در این سبک عرضه میشوند. در این بازیها شما دائما با کاراکترهای مختلف در حال صحبت هستید و کارهای کوچکی نظیر گشتن در محیط بازی برای پیدا کردن یک آیتم و یا نهایتا انتخاب دیالوگ میتوانید انجام دهید. بازی Digimon Survive اما توانسته به عنوان یک ویژوال نوول، کارهای خلاقانهای انجام دهد و تکراری بودن این بازیها را نجات دهد.
زاویه دوربین و متحرک بودن این دوربین و ساختن یک فضای سه بعدی برای یک بازی ویژوال نوول، اولین حرکت زیبایی بوده که توسط بازیسازان صورت گرفته است. این چرخش زاویه دوربین و در تحرک بودن محیط بازی، کاری کرده که شما حس خواندن یک رمان گرافیکی نداشته باشید و چشمانتان نیز خسته نشود. تصمیماتی که در طول بازی میگیرید روی رابطهتان با سایر دوستانتان تاثیر دارد و همانطور که گفته شد، این تصمیمها میتواند گاه منجر به مرگ آنها و حذف شدنشان از داستان بازی بشود! زور بیخود هم نزنید چرا که در دور اول بازی، لااقل یکی دو نفر کشته باید بدهید و تنها در حالت NEW GAME PLUS است که میتواند بازی را بدون هیچ تلفاتی تمام کنید و به پایان واقعی بازی برسید! (درست خواندید، برای رسیدن به پایان اصلی بازی باید Digimon Survive را دو بار تمام کنید!)
رابطه دوستی شما با دیگران معیار مهمی در بازی است و باید سعی کنید این رابطه را حفظ کنید. در واقع داستان بازی میخواهد روایتگر همدلی باشد و کاری کند که خودتان را امتحان کنید و ببینید در موقعیتی که خودتان و دوستانتان در خطر هستید، چه تصمیماتی میگیرید؟ Digimon Survive کمترین نمایش از دنیای دیجیتالی دیجیمونها و صفر و یکهای کامپیوتری (که امضای این فرنچایز به شمار میروند) را دارد و حدس میزنم این کار برای این انجام شده که بازی این بار روی همین غلبه بر استرس، هدایت کردن یک تیم و همدلی با سایرین در موقعیتهای خطرناک تمرکز کند و نه دنیای پر زرق و برق و دیجیتالی دیجیمون.
گیمپلیهای متعددی در بخش ویژوال نوول در نظر گرفته شده تا تنها به زدن دکمه رد مکالمات و نهایتا انتخاب یکی از سه گزینههای دیالوگ بسنده نکنید. در بسیاری از بخشهای بازی، Digimon Survive شبیه به عناوین Hidden Objects شده و در برخی مواقع نیز پازلها و معماهایی پیش روی گیمر قرار میگیرد تا بازی در این بخش هم به اندازه کافی متنوع باشد.
اما تمام تجربه شما از Digimon Survive تنها به این خلاقیتها در سبک ویژوال نوول برنمیگردد و تقریبا نصف مدت زمان بازی به مبارزات ختم میشود. مبارزات بازی سبک نقش آفرینی تاکتیکی دارند و متاسفانه بازی در همین بخش است که هیچ چیزی برای گفتن ندارد. اگر چند بازی در این سبک و سیاق تجربه کرده باشید، متوجه کم کاری شدید سازندگان شده و میبینید که برعکس خلاقیت در بخش ویژوال نوول، اینجا با هیچ چیز جدیدی روبرو نیستید. دیجیمونها نهایتا دو ضربه دارند که میتوانید بین آنها انتخاب کنید و صحنههای نبرد هم هیچکدام چالش خاص و عجیب و غریبی با خود به همراه ندارند. دشمنان بازی نیز باهوش نیستند و بازی در سختترین درجه هم چندان دشوار نیست.
پیش از وارد شدن به مبارزات میتوانید با برخی دیجیمونها در اقصی نقاط مناطق بازی صحبت کنید و درست مانند بازی مثل Persona، با این دیجیمونها وارد مذاکره شوید تا به تیم شما ملحق شوند. در این حالت وارد یک سری گفتگوی کوتاه میشوید که اگر آنها را درست جواب دهید (با توجه به اطلاعات دیجیمونی خودتان و اطلاعاتی که در بازی کسب میکنید!) میتوانید شانس داشتن دیجیمون مذکور را در تیمتان داشته باشید. البته زیاد هم دلخوش نباشید چرا که در اکثر مواقع، این دیالوگها ختم به خیر نشده و در نهایت باید وارد نبرد جانانهای با دیجیمون بشوید.
مسیر ساخت بازی Digimon Survive بیشتر از چهار سال طول کشیده و تا این بازی ساخته و آماده عرضه شود، فراز و نشیبهای زیادی را طی کرده است. از عوض شدن تیم سازنده و موتور گرافیکی بازی گرفته تا موارد دیگری که گریبانگیر روند ساخت بازی شده است. این مسائل باعث شده که به بازی ضربه بزرگی وارد شود و نیمی از بازی که همانا بخش مبارزات آ» باشد، تکراری و مضحک از آب در بیاید. خوشبختانه آیتمها و قابلیتهای زیادی مانند AUTO BATTLE وجود دارد تا این مبارزات را زودتر انجام دهید. در واقع Digimon Survive اولین بازی است که دلتان میخواهد بخش اکشن آن را زودتر SKIP کنید و برسید به بخش گفتگوها و ویژوال نوول بازی که معمولا همه میخواهند آن را رد کنند! البته ناگفته نماند که داستان تاریک و قوی بازی در این بخش هم بیش از حد کشدار شده و در برخی مواقع، دیالوگهای زیادی رد و بدل میشود که نه هدفی پشت آنها است و نه قرار است سرگرم کننده باشند و صرفا بازی را بیخود و بیجهت طولانی میسازند!
بازی Digimon Survive آن عنوانی نیست که پس از هفت سال، هواداران با آن سرگرم شوند و راضی و خوشحال از تجربه آن دست بکشند. احتمال اینکه هوادار دیجیمون باشید و Digimon Survive را چندان نپسندید هم وجود دارد و همین مساله باعث میشود که پیشنهاد آن حتی به هواداران، کاری شک برانگیز باشد. با این وجود به خاطر داستان قوی بازی و تحولی که در لحن کودکانه دیجیمون صورت گرفته و حالا اثری بزرگسالتر در دسترس قرار گرفته، توصیه میکنم که بدون تمرکز خاص روی بخش اکشن بازی، از جهانی که Digimon Survive خلق کرده لذت ببرید. کمی فرصت به بازی قطعا کاری میکند که سرنوشت تک تک کاراکترها و برایتان مهم تلقی شود و شما را تبدیل به رهبری کند که میخواهید در دنیای دیجیمونها، جان سالم به در ببرید!
خلاصه بگم که...
بازی Digimon Survive پاسخ به یک انتظار طولانی برای هواداران این سری است، پاسخی که ندان مورد قبول آنها قرار نمیگیرد چرا که بازی بیشتر از آنکه یک اثر نقش آفرینی باشد، یک ویژوال نوول خوب است و در بخش نقش آُرینی خود ضعفهای فراوانی دارد. داستان قوی بازی و لحن نسبتا تاریک آن نسبت به دیگر عناوین دیجیمونی، آن را جذاب کرده هرچند همین داستان قدرتمند هم در برخی مواقع بیش از حد کشدار میشود. آشنایی با شخصیتهای پخته و جالب جدید و حضور شخصیتهای قدیمی و محبوب این سری، جذابیت بازی را دوچندان کرده است.
میخرمش...
اگر از هواداران دو آتشه دیجیمونها هستید، پیشنهاد میکنم با اندکی صبر و فرصت دادن به بازی، به سمت Digimon Survive بروید و تجربه جدیدی را از دنیای دیجیمونها داشته باشید، تجربهای که واقعا با گذشته متفاوت است و احتمالا از آن لذت ببرید. اگر همیشه فکر میکردید که عناوین ویژوال نوول هم عمرشان تمام شده و امکان ندارد خلاقیتی در آنها به وجود بیاید، وقتش است با تجربه این بازی نظرتان را در اینباره عوض کنید!
نمیخرمش...
اگر به عنوان یک اثر نقش آفرینی سراغ Digimon Survive میروید، سخت در اشتباهید چرا که بازی در این بخش بسیار ضعیف عمل کرده است. دیجیمون جدید یک رمان گرافیکی با یک گیم پلی محدود ولی جذاب است و بس!
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
اگه رو گیم پس بیاد چرا که نه؟ کی بدش میاد یکی از خاطرات خوش کودکیش رو رایگان زنده کنه؟ با این حال به نظرم ارزش خرید جداگونه نداره. (یه ویژوال ناول که گاهی کش دار میشه و یه نقش آفرینی ضعیف که فقط نام دیجیمون رو به دوش می کشه چقدر ارزش داره؟).
مرسی خیلی خوبن این بررسی گیم ها دم شما گرم
دیجی مون ها واقعا برای من شخصا از انیمه Digimon Adventure2 شروع شد و بینظیر بود واقعا. به نظرم شخصا پتانسیلش بیشتر از پوکمون ها بود ولی اونا طیف گسترده تری از مخاطبین رو داشتن و فرانچایز پربار تری پیدا کردن.