بررسی بازی Atomic Heart

ترس از جان گرفتن ربات‌ها تا چند سال گذشته محدود به فیلم‌های سینمایی بود، اما حالا با پیشرفت هوش‌های مصنوعی و دیدن توانایی‌هایی که دارند کم‌کم به واقعیت نزدیک‌ می‌شوند. بازی Atomic Heart یا قلب اتمی نیز تلاش می‌کند تا سناریویی مشابه را به تصویر بکشد. سناریویی که بارها و بارها در مدیوم‌های مختلف دیده‌ایم، اما این بار قرار است از جذابیت‌های ویژه‌ای برخوردار باشد. Atomic Heart ساخته استودیو Mundfish به نظر می‌رسید وضعیت خوبی در روز انتشار نداشته باشد، اما ناگهان تبدیل به یکی از گزینه‌های جذاب سال ۲۰۲۳ شد.

Atomic Heart

• امتیاز کاربران
  68 ratings8.4/10
• امتیاز متاکریتیک 75

• ژانر اکشن-ماجراییشوتر اول شخص
• پلتفرم‌ها ایکس باکس سری ایکسایکس‌باکس وانپلی استیشن 5پلی‌استیشن 4پی‌سی
• ناشر بازی Focus Home Interactive
• سازنده Mundfish
• حالت بازی تک نفره
• درجه سنی بازی مناسب برای ۱۷ سال به بالا

تمام پیشرفت‌ تکنولوژی امروز را بردارید و به مابین دهه‌های ۳۰ تا ۶۰ میلادی ببرید. زمانی که هنوز شوروی روی کار بود و جنگ با غرب همچنان یکی از گزینه‌های روی میز محسوب می‌شد. پس از بروز یک انقلاب فنی/صنعتی، حکومت شوروی به تکنولوژی ساخت ربات‌ها و هوش‌های مصنوعی دست پیدا می‌کند. تلاش شوروی این است که با تولید انبوه این ربا‌ت‌ها و صادراتشان به غرب علاوه بر سود هنگفت، قدرتمندتر شود.

این ربات‌ها در نوع‌های مختلف و برای مصارف متنوع ساخته شده‌اند. از دفاع برابر نفوذ نیروهای بیگانه گرفته تا کمک به چوب‌بری، خدمات رسانی و… . همه چیز از بیرون خوب به نظر می‌رسد، اما نکته اینجاست که داخل ربات‌ها قابلیتی برای بروز رفتار پرخاشگرانه تعبیه شده. این قابلیت می‌توانست با عرضه ربات‌ها به کشور غربی تبدیل به برنامه‌ای برای فتح جهان شود، اما شوروی داخل چاهی سقوط می‌کند که برای دیگران حفر کرده بود. حالت پرخاشگرانه ربات‌ها ناگهان فعال می‌شود و آن‌ها پس از کشتار مردم تمام شهر را به یک ویرانه بزرگ تبدیل می‌کنند.

وظیفه شما به عنوان سرگرد نچایف (Nechaev) یا به عبارتی یکی از ماموران ویژه سازمان KGB این است که علاوه بر کنترل کردن شرایط و خاتمه دادن به کشتار مردم، دست‌های پشت پرده و عاملان این فاجعه بزرگ را پیدا کنید. البته داستان بازی پیچش‌های منحصربه‌فرد خودش را هم دارد. نچایف پس از یک سانحه گذشته خود را فراموش کرده و بارها و بارها به این مسئله در طول بازی اشاره می‌کند. این مسئله کنار سیاسی شدن از دست رفتن کنترل ربات‌ها شما را وارد آبشاری از سوانح می‌کند که تجربه‌شان در دنیای اتمیک هارت فوق‌العاده جذاب است.

بازی Atomic Heart دقیقا همان چیزیست که از یک بازی ویدیویی در سال ۲۰۲۳ انتظار داریم. جلوه‌های بصری چشم‌نواز، داستان‌پردازی گیرا، گیم‌پلی سرگرم‌کننده و از همه مهم‌تر، پرفورمنس مناسب روی پی‌سی! پس از گذراندن مواردی مثل هاگوارتز لگسی و فور‌اسپوکن باورم نمی‌شد که با بالاترین تنظیمات گرافیکی Atomic Heart بین ۱۱۰ تا ۱۴۰ فریم از آن بگیرم. آن هم روی کارت گرافیک 3060Ti و ۱۶ گیگابایت رم که به نظر می‌رسد این روزها برای تجربه بازی‌های جدید با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند.

آخرین باری که انقدر از تجربه یک شوتر اول شخص با المان‌های علمی / تخیلی لذت بردم را به خاطر ندارم. همه چیز در Atomic Heart به بهترین شکل ممکن طراحی شده. تکنولوژی جدیدی به شکل یک دستکش پلیمری به نام چارلز در دستان شماست که قابلیت‌های متعددی دارد. از لوت کردن اتاق گرفته تا شوک الکتریکی دادن به دشمنان و… . این دستکش به نوعی هوش مصنوعی همراهتان هم محسوب می‌شود. تقریبا ۹۵درصد زمان بازی مشغول صحبت کردن با او هستید و این صحبت‌ها علاوه‌بر روشن کردن بسیاری از مسائل و نکات داستان در طول مسیر شما را سرگرم می‌کنند.

در Atomic Heart دستتان برای انتخاب سلاح باز است. البته این سلاح‌ها به مرور زمان در دسترس شما قرار می‌گیرند و می‌توانید با پیدا کردن آیتم‌های مورد نیاز ارتقائشان دهید. یک تبر که شوک الکتریکی به دشمن وارد می‌کند یا یک شاتگان با لگد زیاد و البته تاثیر وحشتناک. همچنین قابلیت‌های فردی جالبی در اختیارتان قرار گرفته که از ابتدای بازی در دسترس نیستند، اما با پیشروی و هزینه کردن امتیازهایی که جمع می‌کنید می‌توانید از آن‌ها برای قدرتمندتر کردن نچایف استفاده کنید. Atomic Heart با بهره‌گیری از المان‌های نقش‌ آفرینی در این قسمت باعث می‌شود تجربه هر فرد متمایز از دیگری بوده و هر کس بنا به شیوه و روش خودش داستان را پیش ببرد. حتی اگر بخواهید این امکان را دارید تا به صورت مخفیانه پیش بروید که در برخی مواقع واقعا کاربردی تلقی می‌شود.

بخش مهمی از بازی‌ را پازل‌ها و قفل‌هایی تشکیل می‌دهند که شاید نمونه‌شان را در بازی‌های دیگر دیده باشید. همین تنوع پازل‌ها در نقاطی حیاتی به کمک ریتم بازی می‌آیند و آن را نجات می‌دهند. از طرفی دیگر Atomic Heart بخشی از جذابیت خودش را مدیون حضور میک گوردون است. آهنگسازی که بیشتر از همه با ریف‌های سینگین و خشنش در دو قسمت اخیر DOOM شناخته می‌شود. کافیست به یک باس‌فایت برسید و آنجاست که ضرب‌آهنگ موسیقی شما را مجذوب خودش می‌کند. از نظر بصری هم چیز خاصی نمی‌شود در مورد Atomic Heart گفت. بازی فوق‌العاده زیباست و با جدید‌ترین تکنولوژی‌های روز دنیای ویدیوگیم ساخته شده. از طرفی بهینه بودن آن برای بیشتر سیستم باعث می‌شود تا مشکلی برای تجربه‌اش نداشته باشید.

آیا Atomic Heart بی‌نقص است؟ نه. برخی مواقع سیستم مبارزات بازی (مخصوصا با استفاده از سلاح‌های Melee) اذیت‌کننده می‌شود. از طرفی سازندگان بازی برای طولانی‌تر کردن تجربه آن برخی اتفاقات و حوادث داستان را به شدت کش داده‌اند. ممکن است ۳ ساعت از گیم‌پلی Atomic Heart صرف پیدا کردن کلید‌های یک در شود و این مسئله‌ایست که چندین بار در بازی تکرار می‌شود. اما به طور کلی با یکی از بهترین بازی‌های سال ۲۰۲۳ مواجهیم که می‌تواند برای چند ساعت فقدان یک Bioshock خوب را برایتان جبران کند.

بازی Atomic Heart با کد نسخه پی‌سی که ناشر در اختیار ویجیاتو قرار داده بررسی شده است.

خلاصه بگم که…

بازی اتمیک هارت با دست پر وارد سال ۲۰۲۳ شده. به کارگیری درست المان‌های نقش آفرینی همراه با طراحی دنیایی پویا و نیمه‌باز موجب شده تا داستان‌سرایی Atomic Heart به‌یادماندنی‌تر از چیزی شود که انتظار داشتیم. ترس از جان گرفتن ربات‌ها و دشمنی هوش‌های مصنوعی چیزیست که Atomic Heart به زیبایی به تصویر کشیده.

می‌خرمش…

سالیان سال است که یک Bioshock نداشته‌ایم، از طرفی چند بازی شوتر اول شخص با المان‌های علمی / تخیلی و محیط نیمه‌باز می‌شناسید که به خوبی از پتانسیل‌های موجود استفاده کرده باشند؟ Atomic Heart یک گزینه جذاب برای طرفداران این المان‌هاست.

نمی‌خرمش…

اگر با داستان‌های علمی / تخیلی سرگرم نمی‌شوید، به شوترهای اول شخص علاقه‌ ندارید یا دوست دارید زمانتان را صرف بازی دیگری کنید قید Atomic Heart را بزنید! چون عملا دلیل خاصی برای تجربه نکردن این بازی وجود ندارد.