بررسی بازی The Last of Us Part II Remastered

از انتشار اولین نسخه از مجموعه The Last of Us حدود ۱۰ سال می‌گذرد و محبوبیت این بازی از همان ابتدا بسیار بالا بود و همه شخصیت‌های الی و جوئل که در دنیایی آخرالزمانی به دنبال بقا بودند را دوست داشتند تا اینکه در سال ۲۰۱۶ سونی به صورت رسمی اولین تریلر از قسمت دوم بازی را با نام The Last of Us Part II منتشر کرد. باز صدای شوق و ذوق هواداران سالن نمایش را پر کرد، باز شاهد کاراکترهای محبوب الی و جوئل بودیم که حالا چندین سال بزرگ‌تر شده بودند.

اما شوق طرفدارهای بازی با انتشار The Last of Us Part II در سال ۲۰۲۰ به اتمام رسید. استودیو ناتی‌داگ با جرئتی که داشت، داستانی بسیار دارک و آخرالزمانی را برای قسمت دوم بازی انتخاب کرده بود که طرفدارها را به دو جبهه تقسیم می‌کرد. کسانی که داستان بازی را درک کردند و تا انتهای بازی برای هضم آن تلاش کردند و کسانی که از همان ابتدای بازی اشک در چشمانشان پر شد و نتوانستند حقیقت اینکه یک دنیای آخرالزمانی چقدر می‌تواند بی رحم باشد را درک کنند.

بررسی بازی The Last of Us Part 2

امتیاز متاکریتیک: 96 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 7.8

در دسترس برای:

+ 9 تصویر

بیشتر

ناشر بازی: سونی

سازنده بازی: ناتی داگ

د لست آف آس

خلاصه از انتشار بازی و عکس العمل هوادارها که بگذریم، بازی از همه لحاظ عالی بود و سونی در همان سال با همکاری ناتی‌داگ توانسته بود یک بازی درجه یک برای پلی‌استیشن ۴ منتشر کند و علاوه بر این، The Last of Us Part II توانست لقب بهترین بازی سال را در بسیاری از رویدادها از جمله The Game Awards نصیب خود کند و حتی رکورد پرافتخارترین بازی را که قبلا ویچر به دست داشت را بشکند و رکورد تازه‌هایی به جا بگذارد.

وقتی برای اولین بار The Last of Us Part II را روی پلی‌استیشن ۴ اجرا کنید، از همان ابتدا شاهد گرافیکی فوق‌العاده، گیم‌پلی روان و حرفه‌ای و موسقی دلچسب و زیبا هستید و بازی به راحتی شما را غرق در دنیای خود می‌کند اما در مقابل به راحتی تنها با ۱ ساعت بازی کردن می‌توانید ببینید که این بازی آنقدری سنگین هست تا فن کنسول شما با تمام قدرت شروع به کار کند.

بعد از معرفی و به بازار آمدن پلی‌استیشن ۵، سوالی که هوادارها از خود می‌پرسیدند این بود که آیا آپدیتی میان‌نسلی برای این بازی منتشر می‌شود تا بازی از تمام قدرت پلی‌استیشن ۵ استفاده کند یا خیر.

در جواب ناتی‌داگ با انتشار تریلری از قسمت دوم بازی تایید کرد که پچ جدیدی قرار است برای کنسول پلی‌استیشن ۵ منتشر شود که به بازیکنان اجازه می‌دهد تا بازی را با نرخ فریم ۶۰ تجربه کنند و بس! یعنی هیچ خبری از رهگیری پرتو، تکسچرهای با وضوح بهتر و محتوای داستانی جدیدی از بازی نبود.

تا اینکه بعد از انتشار ریمیک نسخه اول بازی برای پلی‌استیشن ۵، حالا شاهد نسخه ریمستر The Last of Us Part II هستیم؛ نسخه‌ای بهبودیافته از بازی که شامل محتواهای جدیدی است؛ از حالت روگ‌لایک جدیدی به نام No Return Mode بگیرید تا مراحلی اضافه که در نسخه اصلی بازی وجود نداشتند.

در ابتدای کار بهتر است سراغ جدیدترین بخش بازی یعنی حالت No Return Mode برویم. حالتی روگ‌لایک مانند که به شما اجازه می‌دهد تا با شخصیت‌های محبوب این بازی مراحل مختلفی را پشت سر بگذارید.

از جمله شخصیت‌های محبوبی که می‌توانید کنترل آن‌ها را به دست بگیرید می‌توان به الی، ابی، جوئل، دینا، تامی، جسی، مل، یارا و لِو اشاره کرد. بازی در ابتدای کار فقط شخصیت‌های ابی و الی را برای شما باز می‌گذارد و شما باید با پیشرفت در بازی دیگر شخصیت‌هایی که قابل کنترل هستند را جداگانه با واحد پولی درون بازی بخرید.

بعد از وارد شدن به قسمت چالش‌ها و انتخاب شخصیت محبوبتون، حالا وارد اتاقی به ظاهر نظامی می‌شوید و باید موج‌های مختلفی از حملات دشمن را تکمیل کنید تا در نهایت با باس‌فایت آن مواجه شوید. هر شخصیت ویژگی و سلاح‌های خاصی به همراه دارد و این مورد انتخاب‌های شما را محدود می‌کند.

به طور مثال ابی کلت کمری و سلاح سرد را می‌تواند همزمان حمل کند و دیگر خبری از تیر و کمان و سلاح آتش‌زا نیست. در مقابل لِو می‌تواند تیر و کمان حمل کند.

بعد از تکمیل هر موج از سری دشمنان، به همین اتاق نظامی بازگردانده می‌شوید تا با امتیازهایی که در موج قبلی کسب کردید، سلاح‌های جدید، مهارت‌های تازه و تیر و مهمات بخرید تا برای موج بعدی آماده شوید.

بازی در انتخاب موج‌ها تا حدودی به بازیکنان آزادی عمل می‌دهد. به طور مثال شما قادر هستید در قسمت دوم موجی را انتخاب کنید که شامل زامبی‌هاست یا اگر طرفدار زامبی‌ها نیستید موجی را انتخاب کنید که شامل نیروهای اِسکارها می‌شود.

این موج‌ها به قدری پیش می‌روند تا بتوانید به باس‌فایت که در موج آخر چالش منتظر شماست برسید و سعی کنید تا در تمامی موج‌ها تمام حواس خود را روی دشمنان بگذارید چراکه بازی همان‌طور که از اسمش پیداست حالت بازگشتی ندارد و با هربار مردن، به ابتدای چالش باز گردانده می‌شوید.

با تکمیل هر موج یک سری امتیازات به شما به عنوان جایزه داده می‌شود که با جمع‌آوری آن‌ها می‌توانید شخصیت‌های جدیدی را آزاد کنید، اسکین‌های متنوعی برای شخصیت‌هایتان در بازی انتخاب کنید یا رنگ سلاح‌هایتان را مطابق میلتان عوض کنید.

از دیگر المان‌های جذاب این بخش از بازی می‌توان به مادهایی اشاره کرد که بازی از قبل برای هر موج در نظر گرفته است. به طور مثال ماد مه‌گرفتگی و باران دید شما را بسیار کم ‌می‌کند و تنها از فواصل نزدیک می‌توانید دشمنان را تشخیص دهید.

یا ماد همراه به شما اجازه می‌دهد تا با دوستان آن شخصیت مرحله را راحت‌تر از قبل رد کنید؛ به طور مثال در بعضی از مراحل اگر شخصیت الی را انتخاب کرده باشید، دینا نیز با شروع موج جدید پا به پای شما می‌جنگد تا تمام دشمنان را نابود کنید.

از حالت No Return Mode که بگذریم به بخش Lost Levels می‌رسیم. از همین ابتدا باید بگم که این مراحل به صورت کامل بازطراحی و کامل نشدند و به همان‌ صورتی که در فرآیند ساخت بازی حضور داشتند در بازی گنجانده شدند. از یک طرف هم خوبی کار این است که برای تجربه این مراحل نیازی نیست تا بازی اصلی را تکمیل کنید از منوی بازی می‌توانید به این بخش دسترسی پیدا کنید.

بخش Lost Levels در بازی شامل ۳ مرحله‌ای است که سازندگان تا حدودی آن‌ها را ساخته بودند اما در نهایت از نسخه نهایی بازی حذف شدند. این سه مرحله Jackson Party، Sewers و Boar Hunt نام دارند. در این سه مرحله تکسچرها در مراحل ابتدایی طراحی قرار دارند، صداگذاری‌ها بسیار سطحی هستند و حتی برای درک بهتر این مراحل، سازندگان بازی شروع به حرف زدن می‌کنند.

مرحله جکسون پارتی با هدف این ساخته شده که شهر کوچک جکسون و مردمانی که با یکدیگر در آرامش به سر می‌برند را به نمایش بگذارد. هم‌چنین بخشی در این مرحله وجود دارد که به شما نشان می‌دهد یک کلیکر نابینا چطور به وسیله صدا، شکار خود را صید می‌کند!

مرحله Sewers دقیقا از همان جایی شروع می‌شود که الی توسط یک استاکر مورد حمله قرار می‌گیرد و با شکستن پنجره به درون رود جاری سقوط می‌کند. این مرحله با این هدف ساخته شده تا الی با حل معماهای گوناگون راه خود را به سطح زمین و متروی سیاتل پیدا کند؛ جایی که برای اولین بار با اسکارها رو به رو می‌شود. هم‌چنین در بین راه الی با ترسی که به همراه دارد چهره‌ جوئل را با جست و جو در بین کلیکرها جست و جو می‌کند.

مرحله Boar Hunt بعد از تمام اتفاقات بازی قرار بوده تا رخ دهد. جایی که الی به خانه در جکسون برمی‌گردد و حالا با ترس و خشمی که در وجودش دارد به شکار می‌رود و در بین راه به یک گراز برخورد می‌کند و بعد از کلی تلاش برای شکار آن با صحنه‌ای مواجه می‌شود که ترس درونش را بیش از پیش افزایش می‌دهد و خاطرات تلخ گذشته را برایش زنده می‌کند.

هر قسمتی از بخش Lost Levels قطعا با هدف خاصی ساخته‌ شده‌اند که تجربه آن‌ها خالی از لطف نیست و اگر داستان بازی را تکمیل نکردید پیشنهاد من به شما این است که ابتدا داستان بازی را تکمیل و سپس به این بخش سر بزنید.

از دیگر بخش‌هایی که عاشقان گیتار می‌توانند به آن سر بزنند حالت Free Play Guitar است. در نسخه اصلی بازی اگر می‌خواستید تا بخش گیتار بازی را تجربه کنید باید به قسمتی خاص از داستان بازی می‌رسیدید تا بتوانید به راحتی گیتار بزنید و بعد دوباره با پیشروی در بازی این قسمت جذاب را از دست می‌دادید اما حالا در منوی بازی این گزینه اضافه شده تا هر موقع که دلتان خواست به این بخش سر بزنید و ساعت‌ها بی‌وقفه گیتار بزنید.

دربخش گیتار ، به شما اجازه داده می‌شود تا با ۳ شخصیت الی، جوئل و حتی گوستاوو سانتائولایا (سازنده موسیقی‌های قسمت اول و دوم بازی) به گیتار زدن مشغول شوید.

هم‌چنین گیتارهای مختلفی در این بخش وجود دارند که با امتیازهای درون بازی می‌توانید آن‌ها را آزاد کنید. هم‌چنین صدای هر کدام از گیتارهای بازی با دیگری متفاوت هستند و تجربه بسیار لذت بخشی در اختیار شما قرار می‌دهند.

و به عنوان آخرین بخش جدیدی که به بازی اضافه شده، شاهد یک سری ویدیوها و پادکست‌هایی هستیم که در آن‌ها سازندگان بازی درباره نحوه ساخت بازی در هنگام همه‌گیری کرونا، سختی‌های ساخت بازی و ریسک بازگوی داستانی صحبت می‌کنند که خیلی‌ها را ناراحت و حتی عصبانی می‌کرد.

از بخش‌های جدید بازی که بگذریم، به کیفیت کلی بازی باید اشاره کرد که حالا بازی روی کنسول پلی‌استیشن ۵ با ۲ حالت گرافیکی مختلف اجرا می‌شود.

حالت اول که Fidelity Mode نام دارد به شما اجازه می‌دهد تا بازی را به صورت 4K و نرخ فریم ۳۰ به صورت ثابت تجربه کنید. در این بخش افت فریمی مشاهده نشد و بازی به خوبی چه در بخش کات‌سین‌ها و چه در بخش گیم‌پلی به صورت روان و با همان نرخ فریم ۳۰ به صورت ثابت اجرا می‌شود.

و حالت دوم Performance Mode است که به شما اجازه می‌دهد تا بازی را به صورت 1440P و ۶۰ فریم بر ثانیه تجربه کنید. هم‌چنین حالتی به نام Unlocked Framerate در بازی وجود دارد که به شما اجازه می‌دهد تا اگر صفحه نمایش شما از قابلیت VRR پشتیبانی می‌کند بازی را تا ۱۲۰ فریم بر ثانیه اجرا کنید.

به طور اگر بخواهیم درباره کیفیت تکسچرها و بافت‌های بازی صحبت کنیم باید گفت که بازی روی حالت Fidelity Mode بسیار باکیفیت‌تر از نسخه اصلی به نظر می‌رسد و عمق رنگ‌ها، بافت‌ها و گرافیک بازی بسیار مشهود است و بهبودهایی که روی گرافیک بازی حاصل شده بسیار رضایت بخش هستند اما مطمئنا وقتی بازی با حالت Performance Mode اجرا شود گرافیک بازی در حدی نیست که تفاوت زیادی بین نسخه اصلی و نسخه ریمسترشده ایجاد کند یعنی اگر دو تصویر مختلف از این بازی به شما نشان دهند که یکی نسخه ریمستر و دیگری نسخه اصلی باشد، تشخیص اینکه کدام نسخه ریمسترشده است بسیار سخت خواهد بود.

خلاصه بگم که ...

نسخه اصلی The Last of Us Part II از همان ابتدا هم یک بازی بی نقص و عالی بود و حالا با انتشار نسخه ریمستر این بازی و حالت‌های جدیدی که به بازی اضافه شده، می‌توانید از تمام قدرت پلی‌استیشن ۵ برای اجرای یک بازی شاهکار استفاده کنید.

می‌خرمش

اگر نسخه اصلی بازی را دوست دارید و هم‌چنان بعد از سال‌ها این بازی را تجربه می‌کنید، نسخه ریمستر بازی با وجود حالت No Return Mode و حالت‌ گرافیکی 4K می‌تواند شما را بیشتر از قبل سرگرم خود کند.

نمی‌خرمش

اگر محتواهای جدیدی که به بازی اضافه شده برای شما به اندازه کافی سرگرم کننده نیست و یا صفحه نمایش شما از نرخ فریم ۱۲۰ و وضوح 4K پشتیبانی نمی‌کند، خرید نسخه ریمستر بازی عملا هیچ نقطه مثبتی برای شما ندارد و می‌توانید به همان نسخه اصلی بازی بسنده کنید.