بررسی بازی Lies of P: Overture

 Lies of P: Overture نه صرفاً یک DLC فرعی، بلکه قدمی جدی برای گسترش دنیای پینوکیوی تاریک استودیوی Neowiz به شمار می‌آید. در شرایطی که بسیاری از بازی‌ها در محتوای اضافه‌ی خود صرفاً به چند مرحله و چند لباس جدید بسنده می‌کنند، Overture راه متفاوتی را در پیش گرفته؛ راهی که نه‌تنها پایه‌های داستانی بازی را عمیق‌تر می‌کند، بلکه از نظر بصری و گیم‌پلی هم دست به انتخاب‌هایی جسورانه زده است. با ویجیاتو همراه باشید.

بررسی بازی Lies of P: Overture

امتیاز متاکریتیک: 84 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 4.9

در دسترس برای:

بیشتر

ناشر بازی: Neowiz Games

مدت زمان بازی:12 ساعت

سازنده بازی: Neowiz Games, Round 8 Studio

کامل کردن بازی:19 ساعت

در نگاه اول، شاید Overture یک محتوای مکمل ساده به نظر برسد، اما چند دقیقه که وارد ماجرا می‌شوید، می‌فهمید که با چیزی بیشتر از یک DLC معمولی طرف هستید. همه‌چیز از جایی شروع می‌شود که کارلو، پسر ژپتو، به بیماری مرموزی دچار می‌شود و در نهایت می‌میرد. این فاجعه، جرقه‌ای می‌شود برای شروع مسیری تاریک؛ مسیری که لیا فلورنس موناد، استاد پرآوازه و قدرتمند آکادمی، قدم در آن می‌گذارد. بیماری خودش، فشار غم از دست دادن شاگردش رومئو، و ترس از تکرار سرنوشت کارلو، همگی باعث می‌شوند تا او تصمیم بگیرد کاری کند که بازگشتی نداشته باشد؛ او می‌خواهد رومئو را نجات دهد، حتی اگر این کار به قیمت خودش تمام شود.

در قلب این داستان، ما با مبارزه‌ای دوطرفه میان لیا فلورنس موناد و آرلکینو مواجه می‌شویم. اما در این میان، رومئو نه‌تنها قربانی، بلکه حلقه‌ی اتصال این دو دشمن است. شاگردی که خواسته یا ناخواسته بهانه‌ی تقابل این دو نیروی پرنفوذ شده و حضورش به بازیکن انگیزه‌ای مضاعف برای ادامه‌ی مسیر می‌دهد. این ساختار سه‌لایه، داستان را از سطح تقابل ساده فراتر می‌برد و آن را تبدیل به نبردی با بار احساسی و شخصی می‌کند.

داستان Overture موفق می‌شود حفره‌هایی را که در بازی اصلی کمتر به آن‌ها پرداخته شده بود، پر کند. از حوادث معروف به Rose Estate گرفته تا پشت‌پرده‌ی فعالیت‌های مرموز آلسِمیست‌ها، همگی در این بسته‌ی داستانی با وضوح بیشتری نمایش داده می‌شوند. بازی در این بخش هم به روایت مستقیم متوسل می‌شود و هم با طراحی محیط و آیتم‌ها، بازیکن را تشویق می‌کند که خودش دست به کشف لایه‌های پنهان بزند. این نوع روایت غیرخطی و اکتشافی، به بازیکن حس درگیر شدن با حقیقت‌های جهان بازی را می‌دهد؛ حقیقت‌هایی که تا پیش از این تنها در سایه‌ها پنهان شده بودند.

Lies of P: Overture از همان ابتدا نشان می‌دهد که از نظر بصری قرار نیست تنها یک بسته‌ی الحاقی ساده باشد. بازی با استفاده از موتور Unreal Engine 4 ساخته شده، اما بهره‌گیری‌اش از این موتور نسبت به نسخه‌ی قبلی، پخته‌تر، دقیق‌تر و بهتر شده است. در حالی که کلیت گرافیکی و سبک هنری بازی هنوز وفادار به فضای نسخه‌ی اصلی باقی مانده، اما همه‌چیز حالا زیباتر، تمیزتر و با جزئیاتی بیشتر اجرا شده است.

یکی از تغییرات قابل توجه در Overture، تغییر لحن فضاسازی آن است. اگر در نسخه‌ی اصلی با ساختمان‌های بلند، معماری‌های گوتیک، خیابان‌های خیس و مناظر شهری باشکوه روبه‌رو بودیم، حالا با چهره‌ی پنهان‌تر و خام‌تر شهر کرات مواجه می‌شویم. بازی بازیکن را به پشت صحنه‌ی این شهر می‌برد؛ جایی که دیگر خبری از سالن‌های اپرا یا میدان‌های عمومی نیست. در عوض، محیط‌هایی مثل باغ‌وحش متروکه، آزمایشگاه‌های آلوده، زندان‌های زیرزمینی، غارهای تاریک و معدن‌های کشف ارگو، حال و هوایی متفاوت و خفقان‌آور به گرافیک بازی بخشیده‌اند. این فضاهای جدید، به لطف طراحی دقیق نور، سایه و بافت، به شکلی کاملاً باورپذیر جان گرفته‌اند و حس اکتشاف در عمق تاریکی را به بازیکن منتقل می‌کنند.

از نظر فنی نیز Overture عملکردی بسیار روان و بدون مشکل دارد. بازی در اجرای عادی تقریباً هیچ باگ یا افت فریمی را تجربه نمی‌کند و این موضوع به شکل مستقیم روی تجربه‌ی روان بازیکن تأثیر مثبت می‌گذارد. در دنیایی که جزئیات اهمیت دارند، وقتی همه‌چیز درست و بی‌نقص کار کند، بازیکن می‌تواند به جای درگیری با ایرادهای فنی، روی غرق شدن در داستان و فضای بازی تمرکز کند.

 Lies of P: Overture در بخش صداگذاری و موسیقی نیز عملکردی تحسین‌برانگیز دارد؛ عملکردی که نه‌تنها مکمل فضای بصری و داستانی بازی است، بلکه در لحظاتی کاملاً مستقل و تأثیرگذار ظاهر می‌شود.

صداپیشه‌های بازی، به‌ویژه در مورد کاراکترهای کلیدی مثل لیا فلورنس موناد و آرلکینو، فراتر از حد انتظار عمل کرده‌اند. لحن، تپش صدا، مکث‌ها و انفجارهای احساسی، همگی به‌گونه‌ای اجرا شده‌اند که نه‌تنها دیالوگ‌ها را باورپذیر می‌کنند، بلکه احساسات درونی شخصیت‌ها را نیز به شکلی عمیق منتقل می‌کنند. این کیفیت در صداگذاری باعث شده تا حتی سکوت‌ها هم معنا داشته باشند.

یکی از نکات هوشمندانه در طراحی صدا، اضافه شدن سیستم آدیوگراف است؛ ابزاری که به کمک آن، صدا و تنفس شخصیت‌ها هنگام انجام برخی اعمال یا تجربه‌ی لحظات خاص، به‌صورت ظریف در پس‌زمینه پخش می‌شود. این تصمیم ساده اما مهم، باعث شده تا واکنش‌های عاطفی کاراکترها ملموس‌تر و انسانی‌تر به نظر برسد.

در بخش موسیقی نیز،  Overture چیزی کم نگذاشته. ساندترک‌های استفاده‌شده در طول بازی، با فضای هر محیط و حال و هوای داستان هماهنگ‌اند. برخی از قطعات موسیقی حتی نقش مستقیمی در روایت داستان ایفا می‌کنند. نمونه‌ی برجسته‌ی آن، تم اصلی موسیقی Overture  است که در طول بازی بارها تکرار می‌شود و تا پایان، همچون یک لالایی پنهان در پس‌زمینه باقی می‌ماند. اما همین قطعه، در لحظه‌ای خاص برای بازیکن معنایی کاملاً جدید پیدا می‌کند؛ لحظه‌ای که مشخص می‌شود این تم موسیقایی در واقع بخشی از خود داستان بوده و روایت‌گر احوال درونی سه تا از شخصیت‌های کلیدی بازی است.

ترکیب این موسیقی‌های هدفمند با صداگذاری دقیق و زنده، باعث شده تا تجربه‌ی شنیداری Lies of P: Overture به‌تنهایی نیز قابل تحسین باشد؛ تجربه‌ای که سکوت، فریاد و موسیقی را با یکدیگر ترکیب می‌کند تا جهان بازی را کامل‌تر بسازد.

یکی از مهم‌ترین نقاط قوت Lies of P: Overture نسبت به نسخه‌ی اصلی، ارتقاء هوشمندانه در ساختار گیم‌پلی است. در ظاهر، فرم کلی مبارزات و مکانیک‌های پایه تفاوت عمده‌ای نکرده، اما عمق تجربه به‌واسطه‌ی چند تغییر کلیدی به‌وضوح بیشتر شده است.

اضافه شدن دو لیجن آرم جدید، همراه با تعداد قابل توجهی سلاح تازه، تنوع مبارزات را بالا برده و به بازیکن این امکان را داده تا سبک بازی خود را بیش از پیش شخصی‌سازی کند. حس تجربه‌ی یک گیم‌پلی متفاوت، با توجه به ترکیب‌های مختلف سلاح و قابلیت‌های جانبی، در Overture به شکل ملموسی حضور دارد. همچنین آیتم‌های جدیدی که در طول بازی قابل جمع‌آوری هستند، به شکل غیرمستقیم به بازیکن آزادی عمل بیشتری می‌دهند تا استراتژی‌های متفاوتی را امتحان کند.

از طرف دیگر، طراحی باس‌فایت‌ها در این بسته‌ی الحاقی از کیفیت خوبی برخوردار است. برخی از آن‌ها در سطحی بسیار بالا و با طراحی مکانیکی پیچیده و چالش‌برانگیز ظاهر می‌شوند، در حالی‌ که بعضی دیگر شاید صرفاً «خوب» توصیف شوند و نه بیشتر. اما مهم‌ترین نکته، پایان‌بندی بازی و مبارزه‌ی نهایی است؛ جایی که Overture دقیقاً بر خلاف نسخه‌ی اصلی عمل می‌کند. اگر باس فایت پایانی در بازی اصلی نتوانست آنطور که باید تأثیرگذار باشد، این‌بار با نبردی طرف هستیم که از همان ابتدا تا پایان، حس تقابل با یک دشمن واقعی، قدرتمند و به‌یادماندنی را به بازیکن منتقل می‌کند. نبردی پرتنش، هیجان‌انگیز و کاملاً در تراز یک فینال شایسته.

• همچنین بررسی بازی Lies of P را هم از دست ندهید

می‌خرمش...

Lies of P: Overture نه‌تنها یک محتوای الحاقی موفق، بلکه پلی هوشمندانه میان گذشته و آینده‌ی دنیای پینوکیوی تاریک است. این بازی مقدمه‌ای درخشان برای تجربه‌ی اصلی به شمار می‌آید و در عین حال بسیاری از نقاط مبهم داستان را که در نسخه‌ی اصلی بی‌پاسخ مانده بودند، به شکلی رضایت‌بخش روشن می‌کند.

نمی‌خرمش...

اگر حوصله‌ی خواندن متن‌های طولانی را ندارید، احتمالاً تجربه‌ی Overture برایتان چالش‌برانگیز خواهد بود. برخلاف بازی اصلی، این‌بار حجم دیالوگ‌ها، اسناد نوشتاری و متن‌های محیطی به‌طرز چشمگیری بیشتر شده و بخش بزرگی از روایت داستان از همین طریق منتقل می‌شود.

90

امتیاز ویجیاتو

در مجموع، Overture نه ‌تنها گیم‌پلی Lies of P را حفظ می‌کند، بلکه با افزودن عمق و تنوع، آن را به تجربه‌ای کامل‌تر، آزادتر و در برخی لحظات حتی بهتر از بازی اصلی تبدیل می‌کند. برای کسانی که حدود دو سال پیش از بازی اصلی لذت برده‌اند، Overture یک بازگشت شیرین، تلخ و در عین حال کامل است؛ تجربه‌ای که نه‌تنها خاطرات گذشته را زنده می‌کند، بلکه عمق بیشتری به آن‌ها می‌بخشد.