یادداشت گیم اواردز: چرا بازی Hollow Knight: Silksong ارزش هفت سال صبر را داشت؟

طی این تقریبا سه ماهیی که از عرضه بازی Hollow Knight: Silksong می‌گذرد، برای هیچ اثر دیگری اندازه آن وقت نگذاشتم. دقیق‌تر بگویم بین تمام بازی‌های ۲۰۲۵ بیشترین زمان را به سیلک‌سانگ اختصاص دادم و ذره‌ای از این کار پشیمان نیستم. اثر جدید تیم چری آن قدر از لحاظ محتوای غنی است که باز هم شگفت‌زده می‌شوید چه‌طور سازندگان حاضر شدند در ازای فقط ۲۰ دلار آن را در دسترس مخاطب قرار دهند.

سری یادداشت‌های گیم اواردز به شش بازی می‌پردازد که در بخش بازی سال 2025 نامزد شدند.

تعداد بازی‌ها یا فرنچایزهایی که از شدت هایپ بودن حتما بخواهم روز اول تجربه کنم، برای من از انگشتان دو دست فراتر نمی‌رود. دو فرنچایز کپکام یعنی «رزیدنت ایول» و «دویل می کرای» را احتمالا در صدر فهرستم می‌گذارم و بعدش بازی‌های «کن لوین» و «جاناتان بلو» خیلی برایم مهم‌اند. اما به جرئت هیجانی که برای تجربه  Hollow Knight: Silksong در همان ساعت‌های ابتدایی عرضه داشتم، از تمام آنها بیشتر بود. کتمان نمی‌کنم که خیلی‌ها به خاطر موج عظیمی FOMO می‌خواستند سراغ بازی بروند و بخشی از آنها حتی تجربه خاصی از هالو نایت اول نداشتند. اما همان شب اول وقتی بازی را بستم، خیالم راحت شد که هیجان و هایپم بی‌دلیل نبود.

اعضای استودیوی Team Cherry در یک مصاحبه گفتند که آن قدر ایده‌ها و طراحی‌های جدید به ذهن‌شان می‌رسید که روند ساخت این قدر طولانی شد و یک جا دیگر تصمیم گرفتند چیز بیشتری قرار ندهند. حالا بهتر این حرف‌شان را درک می‌کنم، چون سیلک‌سانگ تقریبا از هر لحاظ گسترده‌تر، متنوع‌تر و پرجزئیات‌تر از نسخه قبلی است؛ از حرکات و توانایی‌های هورنت و ابزارهایی که برای او پیدا می‌کنید گرفته تا تعداد مناطق و شخصیت‌های موجود در سرزمین فارلوم، همه از لحاظ کمی بالاتر از قسمت اول قرار می‌گیرند. این قضیه محدود به کمیت نمی‌شود و همان دقایق ابتدایی، وقتی کار را از منطقه Moss Grotto شروع می‌کنید، دید شما را مناظر زیبا و پرجزئیاتی دربر می‌گیرد که حس زندگی در آن به‌وضوح مشهود است.

تنها در دو جا ضعف سیلک‌سانگ نسبت به قسمت اول را قبول می‌کنم؛ اول عدم تعادل درجه سختی در برخی نقاط بازی و به‌خصوص، جاهایی که باید با گروهی از دشمنان به صورت همزمان مبارزه کنید و دوم این که سرزمین Pharloom تاریخچه و گذشته مفصل و عمیقی به اندازه Hallownest ندارد. حالا این به معنای توخالی و بی‌روح بودن فارلوم است؟ ابدا، بلکه این سرزمین کلی منطقه متفاوت از هم دارد که هر کدام‌شان داستانی را در خود پنهان کرده‌اند. باز هم روی این تفاوت تاکید می‌کنم، چون واقعا طراحی هنری بازی از این بابت فوق‌العاده‌ست و سازندگان در تمایز زیست‌بوم و اتمسفر هر منطقه گل کاشته‌اند. هر چه قدر Moss Grotto سرسبز باشد، منطقه‌ای مثل Blasted Steps را سنگ و شن و خشک‌سالی پوشانده است. وقتی برای اولین بار به سیتادل می‌رسید، محو معماری جداگانه و فضای خاصش می‌شوید یا حس یک پادشاهی از دست رفته در Lost Verdania را به‌درستی جذب می‌کنید.

جدا از تمام مواردی که گفتم، موسیقی سیلک‌سانگ باید به طور کاملا جداگانه مورد تحسین و تقدیر کافی قرار بگیرد. اگر تنها یک بخش در بازی باشد که با قاطعیت کامل بالاتر از نسخه قبلی قرار بگیرد، همین موسیقی است و انگار «کریستوفر لارکین» برای این اثر، مهارت آهنگسازی خود را دو سه پله ارتقا داده است. هنوز هم کامل هضم نمی‌کنم چنین موسیقی حماسی و باعظمتی برای یک اثر دوبعدی سایداسکرولر ساخته شده باشد و انگار امثال «هاوارد شور» با یک ارکستر بزرگ آن را خلق کرده‌اند. چه قدر هم این قطعه‌ها کمک می‌کنند در فضای جدی و تاریک فارلوم که هنوز بارقه‌هایی از امید در آن می‌بینید غرق شوید.

این مورد جدی بودن Hollow Knight: Silksong را هم نباید از آن گذر کنم. سیلک‌سانگ از آن آثاری است که نباید گول ظاهر رنگارنگش یا ستینگی که در آن حشرات موجودات اصلی هستند را بخورید. همچون هالونست، دنیای فارلوم هم کمترین رحم ممکن را دارد و بارها با صحنه‌های غم‌انگیزی روبرو می‌شوید که مخاطب را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مخصوصا اگر با شخصیت‌های خاصی ارتباط برقرار کرده باشید.

هالو نایت سیلک سانگ در همان دو اکت اولش نشان می‌دهد چه اثر پرمحتوا و جان‌داری است، اما اکت ۳ سطح جدیدی از خلاقیت و محتوا را آزاد می‌کنید که واقعا شگفت‌انگیز است؛ این که اعضای تیم چری برای نمایش تغییرات و ارائه نسخه‌های جدید از همان محیط‌های قبلی تلاش و دقت به خرج داده‌اند و کاری کرده‌اند که وسوسه شوید همه جا را دوباره بگردید. بازی این تلاش شما را بی‌جواب نمی‌گذارد و واقعا می‌توانید در همان مناطق، رازها و آیتم‌های تازه پیدا کنید که قبل از آن تصور نمی‌کردید آنجا باشند.

تاکنون بیش از ۱۰۰ ساعت در دنیای فارلوم زندگی کردم و سراسر آن همراه با لذت، شگفتی و رضایت بود. حتی به عنوان کسی که اچیومنت هانتر نیست، دوست داشتم تمام اچیومنت‌ها را بگیرم، ولی به تمام کردن بازی در حالت Steel Soul که عملا حالت Permadeath است، حتی نمی‌خواهم فکر کنم! دیگر بازی برای چنین کاری زیادی سخت است. اما هنوز هم پشیمان نیستم که برای اثری که همزمان یکی از بهترین بازی‌های سال ۲۰۲۵ و یکی از بهترین عناوین مستقل و مترویدوینیای یک دهه اخیر این قدر وقت گذاشتم و شاهد سفر هورنت به یک پادشاهی ناشناخته بودم. نمی‌دانم چه زمانی از DLC خبری خواهد شد، اما مطمئنم به محض انتشار، باز هم به Hollow Knight: Silksong بازخواهم گشت.