پایتخت ۶ با سکانسی پایان یافت که در آن با سکانس فیلم معروف پیش از انقلاب با بازی بهروز وثوقی و گوگوش یعنی همسفر و ممل آمریکایی، شوخی‌هایی شد. همانطور که سکانس ابتدایی این فصل نیز تداعی کننده فیلم قیصر بود (زمانی که ارسطو از زندان با آهنگ خاص قیصروار بیرون می‌آمد) حالا سکانس پایانی دست روی سکانس یک فیلم دیگر پیش از انقلابی گذاشته است. جبهه اصول گرا با وجود این سکانس مخالفت‌های بسیاری کردند و آن را وقیحانه و مشکل ساز خواندند و این هجمه‌ها کاری کرده که رییس صدا و سیما دستور بررسی بیشتر پیرامون چرایی وجود و پخش این سکانس را صادر کند. راستش من هم جزو تقریبا مخالفین پخش این صحنه‌ها هستم اما دلایلم با برادران راست‌گرای خود کاملا فرق دارد. آنها دارند خودشان را به آب و آتش می‌زنند که چرا صدا و سیما به همسفر قبیح ادای دین کرده و من حرفم اینست که جای این سکانس در این بستر نبود.
راستی اگر این سکانس را ندیده‌اید، می‌توانید آن را در ویدیو زیر مشاهده کنید:
شوخی با فیلم‌های قبل از انقلاب برای اولین بار نیست که رخ می‌دهد و شاید مشهورترین آنها به سکانس آشنایی پسرخاله با کلاه قرمزی برگردد که بازآفرینی دیالوگ‌های رد و بدل شده بین بهروز وثوقی و جمشید مشایخی بود و یا بازآفرینی دیالوگ‌های بهمن مفید در فیلم قیصر که بارها و بارها در آثار مختلف سینمایی تقلید شده است. حتی اگر پا را فراتر بگذاریم باید به سریال شاهگوش مراجعه کنیم که یکی از شخصیت‌های آن رسما «ابراهیم حامدی» یا همان ابی خواننده پیش و پس از انقلاب بود. چرا دیدن این صحنه‌ها و سکانس‌ها در این آثار تبعات پایتخت را نداشت؟ شاهگوش را می‌گوییم کمتر کسی دید و اصلا به فراگیری پایتخت نبود، ولی مگر کلاه قرمزی و پسرخاله در زمان اکران خود کم دیده شد؟ (شاید ندانید ولی این فیلم تا سالها پرفروشترین فیلم تاریخ سینمای ایران بود).
امروزه اگر به صفحه شخصی اینستاگرام بهروز وثوقی (بازیگر فیلم همسفر) سر بزنیم متوجه می‌شویم که به نظر می‌رسد این بازیگر قدیمی کشورمان از این حرکت آزرده خاطر شده، اما چرا؟ او که دیگر با جناح‌های راست قطعا هم عقیده نیست.
در وهله اول باید توجه کنیم که این سکانس در چه بستری به نمایش در آمده است: صدا و سیمای ملی. در این سازمان به مثابه سانسورهای زیادی که وجود دارد، حتی به زبان آوردن اسم بهروز وثوقی تقریبا جرم (نام گوگوش که خود جرم!) محسوب می‌شود و هر دو بازیگر اصلی سکانس فیلم همسفر در این سازمان کاملا ممنوعه هستند. این شوخی اگر در بستری چون سینما و یا سریال‌های شبکه نمایش خانگی صورت می‌گرفت، تا به این حد مورد هجمه چپ و راست قرار نمی‌گرفت. در واقع اگر بخش خصوصی‌تری نسبت به سازمان صدا و سیما که بارها و بارها در طول تاریخ این بازیگران و فیلم‌ها را تقبیح کرده دست به دامن این شوخی می‌شد، کمتر کسی از وجود چنین سکانسی گلایه داشت.
بگذارید مثال شفاف‌تری بزنم؛ آهنگ کودکانه که توسط فرهاد مهراد خوانده شده و شاعر آن شهیار قنبری است، بارها و بارها توسط خوانندگان داخلی مجاز، غیر مجاز و آنور آبی خوانده شده، آن هم بدون اجازه از صاحب اثر. اما زمانی که بنیامین این آهنگ را در برنامه پر بیننده دورهمی خواند، باعث شد که سازندگان اثر از آهنگساز آن گرفته (آسفندیار منفرد زاده) تا شاعر (شهیار قنبری) نسبت به این بازخوانی واکنش نشان دهند. در واقع آنها از خواندن آهنگی در یک بستر که نام بردن از شاعر و آهنگساز آن در همان بستر غیرقانونی است، شاکی هستند وگرنه بازخوانی آهنگشان را بارها و بارها در طول این چند سال شنیده‌اند و برآشفته نشده‌اند. در حقیقت باید گفت اینکه تریبون تلویزیون ملی همیشه از این افراد با مْهر قدغن پذیرایی کند ولی در زمان دلخواه و برای جذب مخاطب و درآمدزایی خود، از این خط قرمز خود عبور کند، سیاست اشتباهی است که مورد بحث ما قرار دارد.
همچنین نباید تامین کننده بودجه ساخت این اثر را نیز فراموش کرد که در یکی دو فصل اخیر به دست نهادهای نزدیک به حاکمیت بوده (موسسه فیلمسازی اوج و شرکت توسکا) و این موضوع هم می‌تواند بر این مساله که وجود چنین سکانسی در سریالی تولید شده توسط این شرکتها موجب تکدی خاطر برخی افراد راست‌گرا بشود مته به خشخاش بگذارد چرا که توقع دیدن چنین سکانسی را در محصول ساخته شده از این شرکتها ندارند.
پایتخت ۶ در دوران شیوع ویروس کرونا، بیشتر از همیشه بیننده داشت و مردمان داخل قرنطینه ساعاتی را با این برنامه سپری کردند. این سریال فارغ از خوب و بد بودن (در این باره در یک مطلب به طور کامل بیشتر خواهیم نوشت) در جاهایی خطا کرده و وجود این سکانس که احتمالا نیت بدی در آن نبوده جزو همین موارد است.
در هر حال همه می‌دانیم که سیروس مقدم کار خود را در سینما با سریال جاودان و محبوب « دایی جان ناپلئون» آغاز کرده و بعید است که منظور بدی با ساخت این سکانس داشته باشد، او در واقع در میان محدودیت‌ها خواسته یک ادای دین انجام دهد (مثل بسیاری از کارگردانان که در آثار خود دست به این کار می‌زنند) ولی متاسفانه این ماجرا در بستری رخ داده که کمتر کسی، چه از جناح چپ و چه جناح راست، می‌تواند با آن موافقت کند. اقدام او در حالی انجام شده که سازندگان همان فیلم‌هایی که به آنها اشاره کرده (همسفر و ممل آمریکایی و…) بخاطر ساخت همان آثار با محرومیت‌ها و مشکلات فراوانی و بی‌مهری‌هایی در سال‌های اخیر روبرو شدند.
نظر شما چیست؟ با وجود این سکانس موافق بودید یا به نظرتان این سکانس نباید در سریال ساخته می‌شد؟ دلیلتان چیست؟ نظرتان را در کامنت‌ها با ما در میان بگذارید
آقا مردونه من تا فرداش که تو خبر دیدم اصلا متوجه تشابه این سکانی ها نشدم نمیدونم چرا الکی خودشون گیر میدن
بنظرم کار بامزه ای بود، یه لحظه واقعا خندیم و شاد شدم، الا الخصوص اون تیکه که به لامپ اشاره کرد!
چه بحثای الکی ای
تا زمانی که در مورد این چیزا داریم بحث میکنیم و مقاله مینویسیم و مخالف و موافق ها رو میکوبیم هیچی نمیشیم فقط داریم فرو میریم و سرمون کلاه میره و یه عده دیگه میلیاردی دارن میبرن
از نویسنده ها هم تقاضا دارم به جای این پست های کاملا بی ارزش اونم در این دوره قرنطینه یه چیزی بنویسن که ۲ تا چیز یاد بگیریم
من از طرفداران پر و پا قرص سایتتونم
ولی این مقاله ها که داخلشون به صراحت اسم نهادهای اسمشو نبر رو میارید باعث ایجاد مشکلاتی براتون میشه، البته من خودم به شخصه عاشق آزادی بیان تو رسانه‌هام ولی از اونطرفم دوس ندارم رسانه به این خوبی رو از دست بدیم
تو فیلم خودشون (معمای شاه) خود ابی در حالی که داشت اهنگشو میخوند تو کاباره نشون دادن، این بد نبود؟چرا به کسی اون موقع برنخورد؟ این رئیس صدا سیما اون موقع کجا بود؟ حال ادم از این همه ریا و دورویی بهم میخوره
دیگه بالاخره همه ی این فرهنگی های قبل انقلاب،در دوران ریاست جمهوری هاشمی،که خاتمی وزیر فرهنگ بود،با تند روی های اون موقع چپ ها،پر‌پر شدن
بعدشم که همین ها با شعار ازادی اومدن،ولی بجای ازادی درست،شروع کردن به دین و مذهب توهین کردن(دوران ریاست جمهوری خاتمی)
کلن همیشه اصحاب فرهنگ،بازیچه هاشمی و چپ ها بودن(رییس جمهور کردن روحانی)
خدایا بسه دیگه خسته شدیم بابا اینا با دیدن باسن گاو تو فیلم مستند تحریک میشن با دیدن والکری بازیه کلش اف کلنز تحریک میشن با شنیدن اسم باشگاه پاناتینایکوس تحریک میشن چه کاریه میکنید دشمن خوشحال میشه نکنید به خدا ما دغدغه های مهم تری داریم