کال آو دیوتی مسیر پر فراز و نشیبی را تا اینجا طی کرده است. از یک شوتر نظامی با محوریت جنگ جهانی دوم تا شبیه‌ساز جنگ‌های مدرن. این که چگونه اکتیویژن موفق شده تا از ۱۸ سال پیش عرضه سالانه این مجموعه را بدون توقف ادامه دهد، یک موفقیت تجاری روی کاغذ است که امسال با مدرن وارفر 3 یک شکست بین هواداران مجموعه محسوب می‌شود. با بررسی ویجیاتو همراه باشید.
- امتیاز کاربران
- امتیاز متاکریتیک 55
- ژانر شوتر اول شخص
- تاریخ انتشار آبان ۱۴۰۲
- پلتفرم‌ها ایکس باکس سری ایکسایکس‌باکس وانپلی استیشن 5پلی‌استیشن 4پی‌سی
- ناشر بازی اکتیویژن
- سازنده اینفینیتی وارد
- درجه سنی بازی مناسب برای ۱۷ سال به بالا
مدرن وارفر 3 از هر جهت یک ناامیدی بزرگ نسبت به نامی در حد و اندازه «کال آو دیوتی» است. نامی که از اوایل دهه 2000 نقش ناجی اکتیویژن را بازی کرده و حالا عامل بدنامی آن شده است. پس از تجربه مدرن وارفر 2 که سال گذشته آن را بررسی کردم، انتظارات برای ادامه این ریبوت بالاتر از همیشه بود. به شخصه اصلا فکر نمی‌کردم که مدرن وارفر 3، کال آو دیوتی بعدی باشد که عرضه می‌شود، چرا که همیشه و حتی در دوران قدیم کال آو دیوتی، کال آو دیوتی همواره بین استودیوهای سازنده آن یعنی اینفینیتی وارد و تری‌آرک جا به جا می‌شد. این بار با مدرن وارفر 3، این چرخش سازنده‌ها اتفاق افتاده، اما نتیجه آشی بی‌نمک و گاهی اوقات شور است.
بخش بی‌نمک ماجرا، قطعا کمپین داستانی بازی است که بار آن روی دوش استودیوی نوپاتر اکتیویژن یعنی اسلجهمر بوده است. اسلجهمری که زمانی با نسخه‌های Advanced Warfare یک پرش رو به جلو داشت و بعدا با نسخه‌های WW2 این مجموعه را به روزهای خاطره‌انگیز جنگ جهانی دوم برگرداند. مدرن وارفر 3 نه تنها هیچ‌کدام از این کارها را انجام نمی‌دهد، بلکه صرفا نام بزرگترین زیرمجموعه نام کال آو دیوتی یعنی مدرن وارفر را خراب می‌کند.
مدرن وارفر 3 درست مثل مدرن وارفر 2 که سال گذشته منتشر شده بود، سعی می‌کند تا با المان نوستالژی بازی کند تا خاطرات مدرن وارفر 3 اصلی را تکرار کند. هر چند که به طور کلی، ریبوت‌های مدرن وارفر از نظر داستانی شباهت چندان مستقیمی به بازی‌های اصلی ندارند و صرفا همگی از یک سری نام و بچه اتفاقات ریز و درشت برای نوستالژی استفاده می‌کنند اما نتیجه در مدرن وارفر 2019 و مدرن وارفر 2 قابل تحسین بود. مدرن وارفر 3 اما مسیر را کاملا کج می‌کند تا نه تنها ارتباطی به بازی‌های قبلی نداشته باشد، بلکه از روی لج‌بازی یک بازی 70 دلاری بسیار کم ارزش از آب در آمده است.
داستان بازی قطعا پایین‌ترین نقطه مدرن وارفر 3 جدید است. بازی به عنوان یک دنباله مستقیم (direct sequel) خسته‌تر از آن است که بخواهد قصه جذاب جدیدی را روایت کند. این کمپین داستانی در خوش‌بینانه‌ترین حالت، نتیجه یک سوءتفاهم بزرگ در تیم روایی و گیم دیزاین بازی و در بدبینانه‌ترین حالت، یک کلاهبرداری بزرگ در قالب یک کمپین ۴-۵ ساعته است.
افتتاحیه کُند و بی‌رمق بازی اصلا تاثیری که باید داشته باشد را ندارد. بازی سعی می‌کند تا با استفاده از نوستالژی، یک تاثیر عجیب و غریب را روی مخاطب بگذارد، اما مخاطب از همان اول می‌تواند حدس بزند که زندانی‌ای که به دنبال آزاد کردنش افتاده، کسی نیست جز آدم‌بد روس داستان‌های مدرن وارفر؛ ولادمیر ماکاروف.
رقابت بین ماکاروف و پرایس، حتی نزدیک به سه‌گانه اصلی مدرن وارفر نمی‌شود. یکی از دلایل این اتفاق، حس هول هولکی بودن کمپین بازی است. نه فقط در پروسه ساخت، که بعدا با گزارش بلومبرگ مشخص شد که اسلجهمر کمتر از یک سال و نیم برای ساخت این بازی فرصت داشته، بلکه ریتم مراحل اصلی به طرز خجالت‌آوری مشکل‌دار است. ریتمی که باعث می‌شود تا ماکاروف قصه، نه تنها آدم‌بد قبلی‌اش نباشد، بلکه شخصیت‌های دیگر هم که در دو بازی قبلی تا حد خیلی خوبی پخته و پرداخته شده بودند، اینجا حیف شوند.
مدت زمان بازی
داستان اصلی: ۵ ساعت
۱۰۰ درصد: ۱۰ ساعت
بازی از سبک جدیدی از مراحل رونمایی می‌کند که در نگاه اول، تکه‌ای جداشده از ماموریت‌های وارزون در بین داستان هستند. این مراحل نه یکی دو تا، بلکه از همان مرحله دوم معرفی می‌شوند و کاملا حس یک نان اضافه را روی ساندویچی دارند که خودش هم به تنهایی آن‌قدر پربار نیست، چه برسد به این که بخواهد یک چیز اضافه هم همراهش سرو شود. این مراحل به اصطلاح Open Combat، ترکیبی از قصه‌گویی (که تقریبا وجود ندارد) با یک نقشه سندباکس نسبتا متوسط هستند که به شما اجازه می‌دهند تا مسیر خودتان را برای پیش‌روی انتخاب کنید.
در نگاه اول، این مدل از گیم دیزاین جذاب است، اما نه وقتی که اسلحه‌هایتان را از داخل جعبه‌های وارزون انتخاب کنید یا وسط یک مرحله داستانی، با چتر نجات روی دشمن‌ها فرو بیایید. از طرف دیگر، تعدد این مراحل آن‌قدر زیاد است که رمق داستان اصلی را به طور کلی می‌گیرد و حتی ریتم آن را بدتر از گذشته جلوه می‌دهد. خود مراحل داستانی هم تعریف زیادی ندارند. از یک مرحله هواپیماربایی که در واقع همان مرحله No Russian معروف از MW2 است که به طرز خجالت‌آوری فقط در حد یک کات‌سین کوتاه درست شده، تا مراحل دیگر که از نظر داستانی، چیزی برای ارائه ندارند. در نهایت تمام این‌ها با یک پایان‌بندی ضعیف و غیراصولی، کاری می‌کنند تا MW3 جدید، صرفا یک بازی به شدت فراموش‌شدنی از کال آو دیوتی باشد که حتی با استانداردهای جدید این سری هم قابل تراز نیست.
بخش چندنفره بازی اما کار آشپز شور ماجراست. اینفینیتی وارد برای این بخش، به شیوه خودش کار را جلو برده است و ۱۶ نقشه کلاسیک MW2 را به نوعی ریمستر کرده است. تجربه دوباره بخش چندنفره در این مپ‌ها خاطره‌انگیز و یادآور روزهای خوب بخش چندنفره در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ است. هر چند که این مپ‌ها هیچ کدام با استاندارد امروز بی‌نقص نیستند. از آن جایی که بازی سیستم حرکتی خود را تغییر داده تا اپراتورهای بازی کمی کندتر از قبل شوند، انتظار می‌رود که بازی حالتی تاکتیکی‌تر پیدا کند. با این وجود، بخش چندنفره MW3 پر از نقاط کور و محل‌های اسپاونی است که باعث می‌شود تا خیلی از بازیکنان از آن سوءاستفاده کنند.
بخش زامبی بازی سعی می‌کند تا رویکردی جدید و نوآورانه‌تر نسبت به مودهای دیگر بازی داشته باشد. تری‌آرک که قبلا با سری بلک آپس بخش زامبی را به یکی از بخش‌های دوست‌داشتنی کال آو دیوتی تبدیل کرده بود، حالا فرمول جدیدی را با ترکیب المان‌های وارزون و مود DMZ ساخته است؛ یک تجربه زامبی نیمه اپن ورلد. در این بخش حالا به جای این که با یک خانه یا ساختمان کوچک روبرو باشید که در و پنجره‌اش نیاز به محکم‌کاری دارند، یک اسکواد سه نفره خواهید بود که باید از دست زامبی‌ها فرار کند و قرار است بیشتر یک تجربه هیجانی‌تر از بخش زامبی همیشگی باشد. این تغییرات بخش زامبی باعث شده تا آن حس سابق را از آن نگیرید و لذت بردن یا نبردن از آن را سلیقه‌ای می‌کند.
بازی Call of Duty Modern Warfare III با استفاده از نسخه‌ای که ناشر بازی، اکتیویژن در اختیار ویجیاتو قرار داده روی PS5 بررسی شده است.
خلاصه بگم که …
کال آو دیوتی مدرن وارفر 3 از هر لحاظ یک عقب‌گرد بزرگ است. نه فقط نسبت به بازی‌های کلاسیک، بلکه بازی حتی نسبت به استانداردهای ریبوت‌های جدید مدرن وارفر هم بسیار ضعیف‌تر و بدون نوآوری ظاهر می‌شود که حس یک محصول ناقص را القا می‌کند.
می‌خرمش
تنها دلیل برای خرید MW3 بخش چندنفره با ۱۶ مپ کلاسیک MW2 است که آن‌ها هم بی‌نقص نیستند و البته بخش زامبی که با تغییرات متعدد، ما را به آینده بخش زامبی در بازی‌های تری‌آرک کمی امیدوارتر می‌کند.
نمی‌خرمش
بخش داستانی این بازی احتمالا بدترین و البته کوتاه‌ترین بخش داستانی کل تاریخ این مجموعه با ۴ ساعت گیم‌پلی است. تغییرات بخش چندنفره چندان دوست‌داشتنی نیستند و البته در نهایت بازی نه حس یک محصول ۷۰ دلاری، بلکه حس یک محتوای دانلودی اضافه را می‌دهد.
- امتیاز ویجیاتو50
- امتیاز کاربران
- امتیاز متاکریتیک55
ایکاش همینجا دیگه ترمز سری مدرن وارفیر رو بکشن با اینکه گفتن این آخریش نیست ولی فکر کنم مدرن ۴ متاش آلبالویی میشه
وای نه بعد از ریبوت شاهکار و نسخه دوم این ریموت بنده بسیار امیدوار بودن که قسمت آخره این سه گانه ریبوت ماننده دو نسخه قبلی خودش و سه گانه مادرن وارفر بترکونه و شاهکار بشه واقعا که حیف.اسم مادرن وارفر را رو خراب کردن.😭
ای کاش بیشتر برای توسعه اش وقت میذاشتن
کاشکی این ایپی رو اکتی با یه شرکت دیگه همکاری کنه مثلا بانجی