بررسی بازی Double Dragon Gaiden: Rise Of The Dragons

اژدهای دوقلو یا همان دابل دراگون سردمدار بازی‌های Beatem Up یا همان شورشی خودمان است. این بازی در دهه هشتاد ظاهر شد و دوران طلایی این سبک بازی‌ها را رقم زد و در کنار عناوین درخشانی چون شورش در شهر و Final Fight و سری لاکپشت‌های نینجا، جانی تازه به این ژانر دادند. دابل دراگون اما در نسخه چهارم خود که چند سال پیش برای کنسول‌های نسل هشتم عرضه شده بود نتوانست خوش بدرخشد و تبدیل به یک بازی متوسط شد. این پیرمرد قدیمی حالا بار دیگر با عنوانی تازه آمده تا بلکه بتواند آبروی از دست رفته این فرنچایز را بخرد. اما آیا بازی Double Dragon Gaiden: Rise Of The Dragons توانسته این کار را بکند؟ با نقد ویجیاتو از این بازی همراه باشید.

در این میان اما عنوانی مثل River City Girls که اتفاقات مانند دابل دراگون، سرمنشا قدیمی در این ژانر دارد؛ روش سومی را برمی‌گزیند. ما در ریور سیتی گرلز شاهد تلفیق سبک روگ لایت با بازی شورشی بودیم و این معجون یک ترکیب بسیار جذاب را خلق کرد. حالا سازندگان دابل دراگون جدید هم همین راه را پیش گرفته‌اند و یک بازی شورشی با المان‌های روگ لایت ساختند.

شما در هنگام شروع بازی Double Dragon Gaiden: Rise Of The Dragons می‌توانید از بین چهار کاراکتر، قهرمان خود را انتخاب کنید و وارد بازی شوید. برادران لی که قهرمانان همیشگی این سری هستند در کنار دو قهرمان تازه‌نفس‌ جدید که برای اولین بار در این سری می‌توانیم با آن‌ها بازی کنیم. داستان بازی که همان داستان قدیمی و همیشگی این سری است؛ شهر به آشوب کشیده شده و چند گنگستر (بخوانید گنده لات!) گوشه و کنار شهر را فتح کردند وهرکس برای خود یک حکومت خودمختار راه اندازی کرده است. برادران لی می‌خواهند با کمک دوستانشان شهر را نجات دهند و باید با تک تک این افراد و یارانشان بجنگند.

در شروع بازی شما می‌توانید از بین چهار نقطه شهر که در دست افراد شرور است؛ خودتان انتخاب کنید که به کجا اول حمله ور شوید. انتخاب‌های شما مهم است چرا که در حین نبرد با یک منطقه، مناطق دیگر به رشد و توسعه نیروهای خود دست می‌زنند و ممکن است یک منطقه خیلی زود تبدیل به ابرقدرت شود! باید جوانب امر را بسنجید و سپس یک منطقه را برای نبرد انتخاب کنید.

بازی در حالت کلی از ۴ منطقه (مرحله) تشکیل شده که البته هر منطقه خودش دارای زیرمجموعه‌هایی است. هر منطقه مینی باس‌های مختلف و در نهایت یک باس فایت اصلی دارد. گیم‌پلی بازی دقیقا همان حال و هوای بازی‌های کلاسیک این سری را دارد و بعید می‌دانم کسی باشد که کنترلر را به دست بگیرد و نتواند دکمه ضربه زدن و پریدن را پیدا کند. شما در بازی می‌توانید به دشمنان ضربه بزنید، بپرید، یک حرکت یورشی برید و یا نهایتا یک قدرت ویژه را سر ملاج آن‌ها خالی کنید. خوشبختانه هر کاراکتر سبک مبارزه منحصر به فرد خود را دارد و هیچ یک از شخصیت‌ها مثل همدیگر نیستند. ما در بازی کاراکتری داریم که با تفنگ و سلاح گرم کار خود را پیش می‌برد و باید از تیراندازی او در نبرد خیابانی استفاده کنید تا کاراکتری که کلا کشتی‌کج‌کار است و فقط از فاصله پنج سانتی متری امکان برخورد با دشمنان را دارد.

کم بودن تعداد ضربات کمبو چه به صورت تک‌نفره و چه در حالت دو‌نفره از مواردی است که به گیم‌پلی بازی آسیب زده است هرچند تعدد شخصیت‌ها و حرکات منحصر به فرد آن‌ها توانسته تا حدی این نقص را جبران کند.

هر کاراکتر قابلیت‌های خودش را هم دارد؛ مثلا یکی می‌تواند اسلحه‌های روی زمین را بلند کند و از آن‌ها به عنوان یک سلاح سرد استفاده کند و یا یکی دیگر می‌تواند این اسلحه‌ها را فقط به سمت دشمنان پرتاب کند. برخی پرش بلندتری دارند و برخی آنقدر کند هستند که حرکت کردن با آن‌ها هم سخت است اما در عوض توانایی بلند کردن اجسام سنگین و یا خود دشمنان را در اختیار دارند. حضور ۱۴ کاراکتر در این بازی کاری کرده که با یکی از کامل‌ترین بازی‌های شورشی با حضور شخصیت‌های متعدد و متنوع روبرو باشیم.

اما ویژگی روگ لایت که در بازی گنجانده شده دقیقا چیست؟ این ویژگی نسبت به بازی ریور سیتی گرلز کمرنگ‌تر است اما به هر حال توانسته روح تازه‌ای در گیم‌پلی بازی بدمد. شما در آخر هر مرحله می‌توانید با خرج کردن سکه‌های خود یک سری قابلیت جدید را بخرید و آن‌ها را در راندهای بعدی مبارزات خود استفاده کنید. این قابلیت‌ها می‌تواند کاری کند که شما دلتان بخواهد همان ماموریتی که رفتید را دوباره از اول و با قدرت‌های بیشتر و بهتر، تمام کنید. یادتان باشد سکه‌هایی که در طول بازی به دست می‌آورید فط به درد خریدن این آیتم‌ها نمی‌خورد و می‌توان با آن‌ها در حین مبارزه هم برای زنده کردن کاراکترها استفاده کرد.

با ویژگی خرید آیتم‌ها و به دست آوردن قدرت‌های جدید، ارزش تکرار بازی بالاتر رفته و در این حالت می‌توان ادعا کرد کم‌کاری سازندگان (یعنی تنها ساخت ۴ لوکیشن) برطرف شده است. البته اگر منصفانه نگاه کنیم این ۴ منطقه بازی، ویژگی‌های جالبی دارند که در کمتر بازی بیتم‌آپی دیده شده است. سازندگان به یاد بازی‌های قدیم این سری، بسیاری از مناطق را در این لوکیشن‌ها تبدیل به جایی برای سکوبازی (پلتفرمینگ) کردند و گاهی تعداد این سکوها انقدر زید است که میبینید یک ربع تمام در حال پریدن به اینور و آنور هستید و انگار دارید تینی تون بازی می‌کنید.

تنوع دشمنان و هوش مصنوعی آن‌ها نیز با توجه به درجه سختی بازی متفاوت است و بازی می‌تواند هم برای مبتدی‌ها جذاب باشد و هم در درجه‌بندی سختی بالا برای دوستداران چالش در بازی‌ها، چیزهای زیادی برای عرضه داشته باشد.

بازی Double Dragon Gaiden: Rise Of The Dragons توانسته یک بازگشت نسبتا مناسب برای این سری باشد و لااقل آن آبرویی که نسخه چهارم به باد فنا داده بود را بازگرداند. هرچند بازی همچنان با یک عنوان بیتم‌آپ درجه یک فاصله زیادی دارد اما با توجه به مستقل بودن بازی و بودجه محدود آن، می‌توان از برخی نقص‌های آن چشم‌پوشی کرد. بازی Double Dragon Gaiden: Rise Of The Dragons بازگشتی غرورآفرین به این سری نیست اما نقبی به گذشته و دوران طلایی این ژانر بازی‌ها است که تا حدی، فقط تا حدی، تداعی کننده آن دوران است.

خلاصه بگم که…

بازی Double Dragon Gaiden: Rise Of The Dragons بازگشتی آبرومندانه بر پیر ریش سفید سبک بازی‌های شورشی است؛ هرچند یک بازگشت باشکوه با حساب نمی‌آید.

می‌خرمش…

بازی گیم‌پلی نوستالژیکی دارد و در عین حال المان‌های بازی‌های روگ لایت را در خود جای داده تا یک توسعه و پیشرفت را در سبک بازی‌های شورشی پدید بیاورد

نمی‌خرمش…

بازی کوتاه است و مراحل کمی برای آن ساخته شده است. همچنین گیم‌پلی بازی از کمبوهای تکنفره و دو نفره زیاد خالی است.