بررسی بازی Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name

ژاپن جدا از دنیای انیمه‌های رنگارنگ و غذاهای دریایی خاص مولفه‌های دیگری هم دارد که با آن در دنیا شناخته می‌شود. گروه‌های مافیایی یاکوزا و رخنه کردن آن‌ها در سیستم پلیس این کشور و فساد گسترده در بین باندهای زیرزمینی. این ویژگی‌ها از دیرباز در ژاپن بوده و در دنیای مدرن امروزی هم کماکان وجود دارد. سری بازی‌های یاکوزا که چند سالی می‌شود با نام جدید Like A Dragon شناخته می‌شوند؛ برگی از این دنیای تاریک را به ما نشان می‌دهند. بازی جدید این سری بازگشتی به نسخه‌های اولیه این فرنچایز است و اگر از هوادارهای قدیمی مجموعه باشید؛ این یک بازگشت شیرین است و اگر از دوستان جدید این سری به حساب بیایید؛ می‌توانید با ریشه و اصالت این سری بیشتر آشنا شوید. هرچند واقعیت اینجاست که بازی یاکوزای جدید یک نامه عاشقانه برای همراهان قدیمی این سری است و آن‌ها را هدف گرفته است. این موضوع از جای جای بازی و نحوه روایت داستان کاملا مشخص است.

بازی‌های یاکوزا ما را به نیمه تاریک سرزمین آفتاب می‌برد و البته در همین سیر و سفر تاریک، کماکان روحیه شوخ و شنگ (یا شاید بتوان با عبارت «جنون آمیز» توصیف بهتری از این روحیه کرد) ژاپنی‌ها را به ما نشان می‌دهد.

زمانی که یاکوزا برای پلی استیشن ۲ عرضه شد، بسیاری از گیمرها در دنیا از آن به عنوان GTA‌ ژاپنی یاد کردند در صورتی که واقعیت اینجاست که یاکوزا به‌جز داشتن یک جهان باز و البته حضور در دنیای خلافکاران، ربط دیگری به GTA ندارد. اگر تا امروز با تجربه عناوین GTA‌ تصور کردید که ته خلافکاری را تجربه کردید؛ با بازی کردن این عناوین تازه به این موضوع پی می‌برید که جرم و جنایت در بازی‌های GTA شبیه به یک شوخی است. البته که GTA به اصطلاح عامیانه بکش بکش بیشتری دارد (بخوانید خونریزی بیشتری دارد) ولی رنگ و بوی توطئه و خیانت در اینجا از همه‌جا پررنگ‌تر است و بوی خون شاید مستقیم به مشام نیاید ولی حس و حال آن در همه‌جای بازی حس می‌شود.

سری یاکوزا در عین اینکه یک پیوستگی ریز و ظریفی با همدیگر دارند، هر یک عملا یک بازی مستقل هستند اما در اینجا با یک بازی کاملا مرتبط با شش گانه اولیه یاکوزا روبرو هستیم و سازندگان قرار نیست راهنمایی چندانی به گیمر بکنند تا به دانش خود درباره دنیای بازی بیفزاید. درواقع همانطور که گفته شد، سازندگان با این فرض بازی را ساختند که هواداران کازوما، قهرمان قدیمی و اولیه این سری، به‌دنبال دانستن درباره ادامه سرنوشت عجیب و غریب او پس از پایان بازی ششم هستند. اژدهای دُجیما پس از پایان یافتن داستانش در بازی ششم، کاری کرد که نامش برای همیشه در بین دنیای یاکوزا حذف شود. اینجا هم داستان مردی را می‌شنویم که نام خود را برای همیشه پاک کرد اما مجبور شد تا دوباره آستین بالا بزند و به دنیای کثیف یاکوزا برگردد.

دنیای جرم و جنایت جهانی نیست که وقتی وارد آن شدید بتوانید به راحتی از آن خارج شوید. این موضوع شاکله اصلی بازی Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name به شمار می‌رود و می‌خواهد یادمان بیندازد که آلوده شدن دستان به خون، چیزی نیست که حتی با مردن جعلی هم پاک شود. کازوما مجبور است به دنیای خلاف برگردد و با اینکه تصور می‌کند همگی او را فراموش کرده‌اند، اما کلاغ‌های جاسوسی وجود دارند که افسانه زنده ماندن اژدهای دجیما را برای دیگران تعریف کردند.

بازگشت کازوما به این سری یک بازگشت باشکوه است.Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name اسپین آفی است که می‌خواهد داستان نبودن او در بازی هفتم را پر کند و این کار را به بهترین شکل انجام می‌دهد. او یکی از کاریزماتیک ترین قهرمانانی است که در دنیای بازی‌های ویدیویی می‌توانید پیدا کنید. مردی شریف که به‌ناچار وارد دنیای خلاف شده و سعی کرده در همین جهان سیاه، نقطه نور و امید سفیدی را نگه دارد. او جنایتکار نیست اما مرد سپیدی هم نیست و گذشته خاکستری دارد. با این حال کازوما در بازی جدید که مستقلا برای او ساخته شده، از همیشه متفاوت‌تر است. او حالا محتاط‌تر شده و تصمیم‌های عاقلانه‌تری می‌گیرد. سبک مبارزاتش نیز دستخوش تغییرات شده و این مهمترین تفاوت بازی جدید یاکوزا نسبت به شش گانه اولیه این سری است.

کریو کازوما حالا با چن شیوه مبارزه می‌تواند وارد میدان شود و امکان تغییر سبک مبارزه در وسط میدان نبرد هم وجود دارد تا بتوانید کمبوهای جانانه‌ای به حریف وارد کنید. به جز دو سبک مبارزه‌ای کاملا متفاوت که در اختیار گیمر قرار می‌گیرد؛ گجت‌های مختلفی نیز در بازی وجود دارد که استفاده از آن‌ها در نبرد تن به تن باعث خلق شدن حرکات رزمی جدیدی می‌شود. مثلا گجتی به اسم اسپایدر در بازی وجود دارد که یک قدرت اسپایدرمن طوری به شما می‌دهد و می‌توانید به وسیله آن دشمنان را از فاصله دور به سمت خود بیاورید و دمار از روزگارشان در بیاورید. هرچند تعداد این گجت‌ها و سبک‌های مبارزه به تعداد انگشتان دو دست هم نمی‌رسد و انتظار فنون بیشتری برای یک مبارز افسانه‌ای می‌رود اما با توجه به مدت زمان ساخته شدن این بازی (تنها شش ماه!) می‌توان فهمید که چرا سازندگان در این بخش کم‌کاری داشته‌‌اند.

با این حال با وجود درخت مهارت‌هایی که در بازی گنجانده شده و امکان خرید فنون مبارزه‌ای جدید، سازندگان تا حدی این کم‌کاری خود را جبران کردند. هرچقدر مهارت‌های بیشتری بخرید می‌توانید مبارزه‌های هیجان‌انگیزتری را تجربه کنید و ضربات تازه‌ای را یاد بگیرید. ناگفته نماند این بار در مبارزات ویژگی جاخالی دادن بیشتر از همیشه استفاده می‌شود و این باعث شده تا نبردهای تن به تن تبدیل به زدن دکمه‌ها به صورت پشت هم و بدون فکر نباشد و حالا برای مبارزات کمی با استراتژیک پیش بروید. جاخالی دادن از ضربات قدرتمند می‌تواند کاری کند تا شانس خوبی پیدا کنید که یک ضربه دو برابر سهمگین‌تر به دشمن وارد کنید.

سازندگان مثل همیشه دو بخش داستانی در بازی در نظر گرفته‌اند که یکی مربوط به ماموریت‌های اصلی می‌شود و دیگری ماموریت‌های جانبی است که حالا در بخشی به نام شبکه آکامه قرار دارد. آکامه کاراکتری است که طی صحبت با او می‌توانید یک سری ماموریت جانبی را انجام دهید و باید بدانید این ماموریت‌ها هم در قدرتمند شدن تاثیر خوبی دارند چرا که جوایز خوبی با انجام دادن آن‌ها در انتظار شماست. اما ماموریت‌های فرعی یک هدف نهایی دیگر هم دارند و آن هم ایجاد حس تنوع است! این ماموریت‌ها گاه مضحک و مسخره هستند و گاه از ماموریت‌های اصلی بازی هم سخت‌تر هستند! با وجود این ماموریت‌های فرعی مدت زمان بازی می‌تواند به بیش از ۲۰ ساعت هم برسد که شاید برای یک بازی یاکوزایی چندان زیاد نباشد اما بار دیگر این نکته را باید گوشزد کرد که ما با یک بازی اسپین آف از سری اصلی روبرو هستیم.

جدا از ماموریت‌های اصلی و فرعی بازی مثل روال همیشگی این سری دارای کلی مینی گیم است که شامل عناوین مشهور و قدیمی سگا مثل سونیک فایترز و ویرتوال فایترز است که همین بازی‌های کلاسیک می‌تواند ساعت‌ها گیمر را سرگرم کند.

گرافیک بازی نسبت به نسخه‌های قبلی پیشرفت محسوسی داشته و این اتفاق به یمن موتور بازیسازی اختصاصی سگا برای این سری رقم خورده است. حالا شخصیت‌ها و انیمیشن‌ها از همیشه جذاب‌تر هستند و نورپردازی در بازی به حد اعلای خود رسیده است. این گرافیک خارق‌العاده در میان‌پرده‌های بازی خود را به خوبی نشان می‌دهد و برخی نبردهای حماسی که در بازی رخ می‌دهد هم به یمن همین موتور گرافیکی قدرتمند، بسیار جذاب‌ از آب درآمده‌اند و برخی باس فایت‌ها تا مدت‌ها در ذهن گیمر باقی می‌مانند. کمترین افت فریم و لگ و باگ در بازی وجود دارد و بازی از لحاظ هنری حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

صداگذاری بازی تماما ژاپنیست و بسیار زیبا انجام شده و موسیقی بازی با اینکه در حالت گشت‌وگذار عادی و در بین مراحل بازی چندان تعریفی ندارد اما در مبارزات با Bossها بسیار هماهنگ است و این قطعات Boss Theme بازی واقعا شنیدنی هستند.

سری یاکوزا از آن فرنچایزهاییست که در کشور ما (و حتی می‌توان گفت در بسیار نقاط دیگری از دنیا) کمتر دیده شده و یک عنوان غریب حساب می‌شود. بازی Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name هم از آن دسته عناوینی است که فقط و فقط برای هوادران قبلی این سری ساخته شده و کسانی که تازه با این فرنچایز آشنا شدند نمی‌توانند چندان با داستان بازی همراه شوند.