بررسی بازی Metro Awakening

اگر بخواهیم یک لیست از بهترین بازی‌های آخرالزمانی درست کنیم، مجموعه Metro بدون شک در آن جای می‌گیرد؛ فرنچایزی که وجود خود را مدیون دیمیتری گلوخوفسکی، نویسنده و ژورنالیست بزرگ روسی است. این نویسنده توانا در کتاب خود، آینده‌ای از زمین را به تصویر کشیده که در کمتر نمونه‌ای می‌توان نظیرش را پیدا کرد؛ جایی که پول آخرین حرف را می‌زند و گلوله بزرگ‌ترین دارایی انسان برای دفاع از موجودات بیگانه به شمار می‌رود. استودیوی 4A Games سال‌ها قبل تصمیم گرفت تا مجموعه کتاب‌های مترو را به صورت بازی‌های ویدیویی در آورد و همان‌طور که اشاره شد، بازیکنان استقبال خوبی از آن‌ها به عمل آوردند؛ اما ساخت یک عنوان برای هدست‌های واقعیت مجازی یا همان VR حکایت دیگری است و حالا Vertigo Games که یکی از حکمرانان این ژانر به حساب می‌آید، فرمان را به دست گرفته و با عرضه Metro Awakening سعی کرده تا یک تجربه واقع‌گرایانه را به مخاطب منتقل کند. با بررسی ویجیاتو همراه باشید.

بررسی بازی Metro Awakening

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 4.4

در دسترس برای:

بیشتر

ناشر بازی: Deep Silver, Vertigo Games

مدت زمان بازی:9 ساعت

سازنده بازی: Vertigo Games

کامل کردن بازی:13 ساعت

نسخه جدید مترو در عین برخورداری از خلاقیت‌های مختلف، ضعف‌های مختلفی دارد اما اگر اشتباهات تیم سازنده را کمتر نگاه کنیم و محصول عرضه شده را عمیق‌تر بنگریم، متوجه ارزش آن خواهیم شد.

داستان بازی Metro Awakening پیش از وقایع نسخه اول مجموعه رخ می‌دهد و بازیکن در نقش یک دکتر به نام سردار ایسکاندروف (Serdar Iskanderov) قرار می‌گیرد. سردار به واسطه شغلی که دارد، فردی کلیدی برای جامعه کوچک اطرافش محسوب می‌شود اما او باید برای اهداف بزرگتری تلاش کند. همسر سردار که از بیماری رنج می‌برد، به دارو نیاز دارد و همین موضوع او را وادار می‌کند تا به دنبال دارو برود ولی زمانی داستان جالب می‌شود که قهرمان داستان، همسرش را در کنار خود نمی‌بیند و ناچار می‌شود تا او را هم پیدا کند. اگر از طرفداران دو آتشه مجموعه مترو باشید، بدون شک اسم سردار برایتان آشنا خواهد بود؛ شخصیت محبوبی که او را با لقبش یعنی هان (Khan) می‌شناسیم.

با توجه به این‌که داستان خان هیچ وقت به صورت مستقیم روایت نمی‌شد، در نتیجه باید بازی Metro Awakening را یک پیش درآمد مهم و تاثیرگذار برای مجموعه مترو در نظر گرفت. روایت داستان در این نسخه جذابیت‌های خودش را دارد و اگرچه هیچ‌وقت به گرد نسخه‌های اصلی سری نمی‌رسد، اما به خاطر بازگو کردن اتفاقات مهم میان سردار و یانا (همسر هان) باید آن را حائز اهمیت دانست. بازی‌سازان سعی کرده‌اند تا پتانسیل‌های این کاراکتر دوست داشتنی را آزاد کنند که در این راه موفق بوده‌اند. این نکته را هم نباید از یاد برد که بالاخره قهرمان داستان در طول بازی صحبت می‌کند و دیگر مانند گذشته قرار نیست تا با یک شخصیت ساکت و بدون دیالوگ روبه‌رو باشیم. اگرچه دیالوگ‌های سردار برخی اوقات زیاد از حد به نظر می‌رسد اما همین که بازیکن بتواند با اوهمذات پنداری کند، مورد قابل توجهی است. 

از بعد بصری باید بازی Metro Awakening را یکی از زیباترین عناوین عرضه شده برای هدست‌های واقعیت مجازی در نظر گرفت. محیط‌های بسته و بعضا تاریک با نوری که از چراغ روی سر سردار روشن می‌شوند، به خوبی حس ترس و عدم اطمینان را در بازیکن تقویت می‌کند. جزئیات روی سلاح‌ها، کوله پشتی و حتی دشمنان در بازی فوق‌العاده از آب در آمده‌اند و بازیکن را بیشتر در جو مخوف مترو فرو می‌برد. نباید فراموش کرد که استاندارد‌های بازی‌های VR با آثار عادی فرق زیادی دارد و نباید آن را با اثری مثل S.T.A.L.K.E.R مقایسه کرد. 

داستان سری بازی‌های مترو در روسیه رخ می‌دهد و به همین دلیل، طبیعی است که تمامی شخصیت‌ها بخواهند انگلیسی را با لهجه روسی صحبت کنند. این مورد بالطبع در نسخه Awakening هم قابل مشاهده است و کاراکترها همگی با لهجه حرف می‌زنند. صداپیشه‌ها به خوبی از عهده وظایف خود برآمده‌اند و به خصوص بازیگر نقش سردار کار خود را به خوبی انجام داده است. از طرف دیگر، صداگذاری بازی قرار دارد که در سطح قابل قبولی قرار دارد اما نمی‌توان آن را یک تحول به حساب آورد. افکت صدای تیرها خوب هستند و همچنین بقیه موارد مانند تعویض فیلتر هوا یا حتی برداشتن کوله پشتی به خوبی کار شده‌اند اما با موردهای مشابه در سری بازی‌های مترو تفاوت دارند و به دقت قبل به نظر نمی‌رسند. 

موسیقی بازی‌های Metro همواره در ایجاد یک فضای مرده موفق عمل کرده‌اند؛ موردی که در نسخه جدید تا حدودی کمبودشان حس می‌شود و باید این مورد را یک عقب‌گرد برای این فرنچایز در نظر گرفت. موسیقی در لحظات حساس اگرچه از راه می‌رسد و فضا را تغییر می‌دهد اما تا رسیدن به یک اثر شگفت انگیز راه زیادی در پیش دارد. 

پس از داستان، گیم‌پلی در مترو اویکنیگ بیشترین اهمیت را دارد که در این زمینه سازندگان عملکرد دوگانه‌ای داشته‌اند. بازی چند بخش بزرگ دارد که عبارتند از: گشت و گذار، مبارزه و همچنین مخفی کاری. در بخش گشت و گذار می‌توان گفت با یکی از درگیر کننده‌ترین بازی‌های روز طرف هستیم. بازیکن مدام کاری برای انجام دادن دارد؛ از شارژ کردن چراغ روی سر گرفته تا تعویض فیلتر هوا و یا حتی پیدا کردن گلوله، همگی لذت گشت و گذار را در بازیکن چند برابر می‌کنند و همچنین او را در جو قرار می‌دهند تا احساس کند که برای بقای خود می‌جنگد.

این حس را در معدود بازی‌های VR می‌توان یافت و از این نظر باید به تیم Vertigo Games تبریک گفت. مبارزات بخش دیگری از گیم‌پلی را تشکیل می‌دهند و از آن‌جا که بازیکن در حال تجربه یک محصول واقعیت مجازی است، در نتیجه قرار نیست تا به طور دائم با هیولاها یا انسان‌ها بجنگد. این موضوع شاید کمی طرفداران را ناامید کند اما نباید فراموش کرد که مبارزات شلوغ که نیاز به تحرک زیاد داشته باشند، برای آثاری که در ژانر VR عرضه می‌شوند، چندان آسان نیستند. مورد بعدی مربوط به بخش گیم‌پلی فصل‌های مربوط به مخفی کاری است که این مورد آخر به هیچ‌وجه جذاب کار نشده و می‌تواند دلسرد کننده باشد.

فراموش نکنید که بخشی از هویت سری بازی‌های مترو به واسطه مخفی کاری آن‌هاست زیرا بازیکن مهمات محدودی دارد و مانند بازی‌هایی مثل Call of Duty تا دندان مسلح نیست. خاموش کردن لامپ‌ها و همچنین حرکت در تاریکی مهم‌ترین ویژگی در بخش گیم‌پلی متروهای اصلی به شمار می‌رفت؛ موردی که در بازی جدید به شکل بدی پیاده سازی شده است. حالا از لامپ‌ها آنچنان خبری نیست و چراغ‌های گازی هستند که به صورت محدود در گوشه و کنار قرار گرفته‌اند تا بازیکن با آن‌ها تعامل کند. از سوی دیگر تنها سلاح برای بخش مخفی کاری، یک کمان بدقلق است و دیگر خبری از کلت‌های مجهز به صدا خفه‌کن نیست. از آن‌جا که این سکانس‌ها در طول مدت زمان ۸ ساعته بازی کم نیستند، در نتیجه نمی‌توان از این قسمت‌ها به اندازه سابق لذت برد.

بررسی بازی Metro Awakening براساس کد ارسالی ناشر (Vertigo Games) برای ویجیاتو روی کنسول PSVR2 انجام شده است.

می‌خرمش...

اگر دوست دارید تا یک بار دیگر به دنیای بی‌رحم مترو برگردید، این بازی برای شماست. در این عنوان به معنای واقعی برای زنده ماندن می‌جنگید.

نمی‌خرمش...

ریتم بازی به واسطه کمبود مبارزات چندان بالا نیست و از طرفی هم سکانس‌های مخفی کاری، جذابیت لازم را ندارند.

80

امتیاز ویجیاتو

محصول جدید استودیوی Vertigo Games اثر قابل قبولی است که اگر به آن فرصت دهید، می‌تواند شما را در بسیاری از مواقع راضی نگه دارد. شاید اگر بخش مخفی کاری بهتر از آب در می‌آمد، با یک اثر به مراتب بهتر روبه‌رو بودیم اما بازی حاضر هم می‌تواند تا حدود زیادی انتظارات را برآورده کند.