۱۰ بازی ترسناکی که هیچ کسی را نترساندند

ترساندن به هیچ وجه کار آسانی نیست و تاریخ به ما ثابت کرده بازی‌سازانی که این موضوع را جدی نمی‌گیرند هیچ‌وقت به موفقیت نمی‌رسند. از روزی که بازی‌های ویدیویی متولد شدند، مخاطب این مدیوم شاهد عرضه بازی‌های ترسناک بسیاری بوده. اما واقعا همه آن‌ها ترسناک بودند؟ طبیعتا نه. برای همین در این مقاله به سراغ بازی‌هایی رفتیم که فقط در کلام ترسناک بودند و هیچ وقت نتوانستند وحشت به جان کسی بیندازند. با ویجیاتو همراه باشید.

10) Agony

وقتی که تریلرهای Agony بیرون آمدند، همه فکر می‌کردیم با یک بازی شدیدا ترسناک طرف خواهیم بود. جهان جهنمی بازی بی‌نظیر به نظر می‌رسید و پتانسیل این را داشت که به یکی از ماندگارترین بازی‌های ترسناک چند سال اخیر تبدیل شود. با این حال، Agony از همان بازی‌هایی بود که صرفا ظاهر خوبی داشت و تنها نقطه قوت آن هم همین محیط‌های پر از خون و عذاب‌آورش بود. به جز این، Agony از هر نظر یکی از بی‌مغزترین بازی‌های ترسناک دهه است و به ده‌ها دلیل مختلف، قادر نبود حتی برای یک لحظه هم که شده، باعث شدت گرفتن ضربان قلبتان شود. هوش مصنوعی دشمنان به قدری اوضاع خرابی داشت که حتی اگر با سرعت و کلی سر و صدا هم از فاصله یک متری‌شان رد می‌شدید، نمی‌توانستند شما را شناسایی کنند. علاوه بر این، تعداد دشمنانی که برای بازی طراحی شده بود به بیش از تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسید. به همین خاطر، حتی آن دشمنانی هم که واقعا ترسناک بودند، بعد از یک مدت عادی می‌شدند و ابهت خود را از دست می‌دادند.

9) Saw

ساخت بازی از آثار خوب سینمایی، تقریبا هیچ وقت نتیجه خوبی نداشته. چراکه این بازی‌ها بیشتر عناوینی تبلیغاتی برای فیلم‌هایی هستند که تاریخ اکرانشان نزدیک است. به همین خاطر تیم توسعه‌دهنده فرصت ندارد به صورت جدی روی بازی وقت بگذارد و صرفا سعی می‌کند اثری تحویل مخاطب دهد که قابل اجرا باشد. بازی سری فیلم‌های Saw (اره) نیز از این قانون مستنثنی نیست. Saw با اینکه در نمایش تصاویر منزجر کننده و خشن عملکرد بدی نداشت اما اثری هم نبود که بتواند مخاطب ژانر وحشت را بترساند. بازی چه از نظر جلوه‌های بصری و چه در بحث استفاده درست از المان‌های ژانر وحشت، حتی نزدیک به آثار ترسناک هم دوره خودش هم نبود و هیچ قدرتی برای ترساندن مخاطبی که در آن دوران پای Dead Space نشسته بود نداشت.

8) Clive Barker’s Jericho

Clive Barker’s Jericho از آن بازی‌های ترسناک بیست سال پیش بود که داستان واقعا خوبی داشت و می‌توانست با همین ویژگی جذابش هر مخاطبی را تا پایان بازی پای کنسول نگه دارد. اما در سوی دیگر، افرادی که بازی را به خاطر تجربه یک بازی ترسناک جدید خریده‌ بودند، سخت پشیمان می‌شدند. چراکه Clive Barker’s Jericho صرفا شما را با جهانی آشنا می‌کرد که پر از هیولاهای مختلف بود. عملا در مقابل، بازی کنترل ابرسربازی را در اختیارتان قرار می‌داد که تقریبا هیچ دشمنی قادر به شکستش نبود. همین موضوع قاتل المان‌های ترسناک بازی بود. چراکه مخاطب از قدرت کاراکتر تحت کنترلش آنقدر مطمئن بود که خیلی راحت به دل دشمنان بازی می‌زد و تک‌تکشان را از پای در می‌آورد.

7) Dead By Daylight

بازی‌های مولتی‌پلیر چهار در برابر یکی که این روزها تعدادشان هم رو به افزایش است، با اینکه سعی دارند خود را آثاری ترسناک نشان دهند اما عملا در ترساندن مخاطب با مشکلات عدیده‌ای رو به رو هستند. برای مثال بگذارید پای Dead By Daylight را وسط بکشم. Dead By Daylight بازی بدی نیست و شاید بتوان از تجربه آن در کنار دوستان لذت برد، اما واقعا تجربه اثری که هیچ تعلیق یا جامپ اسکری در آن وجود ندارد چطور می‌تواند ترسناک باشد؟ حتی شرورهای بازی نیز آنقدر کند و ضعیف طراحی شده‌اند که عملا مقابله با آن‌ها کار پیچیده‌ای نیست. چه برسد به اینکه بخواهیم از آن‌ها بترسیم.

6) The 7th Guest

خیلی از آثار ترسناک در زمان خودشان کیفیت متوسط و حتی خوبی دارند اما وقتی کمی پا به سن می‌گذارند ظاهر عجیب و غریب و بعضا خنده‌دار پیدا می‌کنند. برای مثال اگر الان بروید و پای نسخه اورجینال اولین رزیدنت اویل بنشینید، با صحنه‌هایی رو به رو می‌شوید که واقعا از دیدنشان خنده‌تان می‌گیرد. ‌‌با این حال، The 7th Guest از جمله بازی‌های دهه ۹۰ بود که اصلا لازم نبود کمی از تاریخ انتشارش بگذرد تا به چنین سطحی برسد. بلکه The 7th Guest بازی ترسناکی بود که دقیقا همان لحظه انتشارش هم به جای ترساندن مخاطب،‌ اسباب شور و نشاط او را فراهم می‌کرد. The 7th Guest در اصل یک فیلم پازل محور تعاملی بود که شما باید پس از تماشای سکانس‌های مختلف از یک راز به ظاهر ترسناک پرده برمی‌داشتید. اما در بیشتر این سکانس‌ها شاهد اجرای عجیب بازیگرانی بودید که به جای ترسناک کردن فضای بازی، اوضاع را به طرز عجیبی بامزه و کمدی می‌کردند.

5) Aliens: Colonial Marines

همیشه بر سر اینکه سری فیلم‌های Alien اکشن هستند یا ترسناک بحث بوده و هست. با این حال، اگر بخواهیم منطقی به قضیه نگاه کنیم، می‌بینیم که این فیلم‌ها در ترکیب این دو ژانر عملکرد فوق‌العاده‌ای داشتند و می‌توانستند مخاطب هر دو طرف را راضی نگه‌دارند. این چیزی بود که سازندگان Aliens: Colonial Marines وعده رسیدن به آن را داده بودند. بازی با یک تریلر فوق‌العاده معرفی شد تا همه منتظر یک بازی منحصر به فرد اقتباسی از دنیای بیگانه‌ها باشند. با این حال، در نهایت مشخص شد که آن تریلر یک فریب تبلیغاتی بیش نبوده و Aliens: Colonial Marines با آن چیزی که به ما نشان داده بود خیلی فرق داشت. بازی در یک کلام افتضاحی بود که نمی‌شد درستش کرد. گیم‌پلی بد، هوش مصنوعی پر اشتباه و گرافیکی به شدت ضعیف همگی از چیزهایی بودند که انتظار رو به رو شدن با آن‌ها را نداشتیم. البته بزرگ‌ترین مسئله این بود که Aliens: Colonial Marines آبروی بیگانه‌های ترسناک را برد. بیگانه‌های بازی نه تنها نمی‌توانستند شما را غافلگیر کنند، بلکه می‌شد این موجودات خطرناک را تنها با چند گلوله از بین برد. تیم سازنده اصلا توجهی به ذات سرسخت این موجودات نداشت و صرفا می‌خواست اثر اکشن و وابسته به دنیای Aliens  بسازد تا پول خوبی به جیب بزند. با توجه به تمام این مشکلاتی که گفتم، دیگر طبیعتا کسی انتظار نداشت که بازی ترسناک هم باشد. واقعا هم نبود.

4) Dead Island

با معرفی Dead Island در سال ۲۰۰۷، همه منتظر عرضه یک بازی با کیفیت در سبک ترس و بقا بودند. البته بعد از این معرفی نصف و نیمه تیم سازنده بازی ۴ سال ما را در بی‌خبری کامل گذاشت. در نهایت آن‌ها با یک تریلر CGI جذاب برگشتند و دوباره به گیمرها وعده تجربه یک اثر تاریک و احساسی را دادند. اما وقتی که بازی عرضه شد، هیچ شباهتی با چیزی که دیده بودیم نداشت. داستان و صداگذاری بد و گیم‌پلی احمقانه‌ای که بیشتر شبیه یک نسخه اول شخص از بازی Dead Rising بود، باعث می‌شد فکر کنیم که در حال تماشای یک فیلم ترسناک درجه دو هستیم. از این‌ها بدتر زامبی‌های بازی بودند که عملا هیچ حس ترسی را نمی‌توانستند به کسی که کنترلر را در دست داشت منتقل کنند. خصوصا اینکه می‌توانستید با مشت و لگد از خدمتشان درآیید و آن‌ها را از بین ببرید. حقیقتش را بخواهید من نمی‌دانم با چه منطقی می‌توان به موجودی که می‌خواهد با دندان‌هایش شما را تکه و پاره کند مشت زد؟

3) Dead Space 3

برعکس بسیاری از بازی‌های این لیست، Dead Space 3 واقعا بازی بدی نبود. اتفاقا اگر به چشم یک بازی اکشن به آن نگاه کنیم، اثر خیلی خوبی را می‌دیدیم که فقط از ریشه‌هایش دور شده بود. سری Dead Space دقیقا همان رویه‌ای را پیش گرفت که رزیدنت اویل‌ها چند سال قبل پیش گرفته بودند. هر دوی آن‌ها در ابتدا بازی‌های ترسناک و بقا محوری بودند که با محیط‌های تنگ و تاریک و طراحی دشمنان بی‌نظیر، ترس را به مغز استخوان گیمر تزریق می‌کردند. اما هر دو سری نیز از قسمت سوم پا به دنیای بازی‌های اکشن گذاشتند؛ البته با دو دلیل کاملا متفاوت. برعکس رزیدنت اویل‌ها، سری Dead Space به خاطر فروش کم، مجبور بود به سمت عامه‌پسند شدن حرکت کند. مسیری که باعث شد فاکتورهای ترس بازی کاملا به حاشیه بروند و قسمت سوم دیگر آن بازی تاریک و وحشتناکی که انتظار داشتیم نباشد. ناگفته نماند که اضافه شدن حالت کوآپ نیز در خشک شدن ریشه‌های ترس در Dead Space 3 بی‌تاثیر نبود.

2) Alone in the Dark Illumination

کسانی که ژانر وحشت را در مدیوم ویدیو گیم دنبال می‌کنند، می‌دانند که Alone in the Dark چه نقش مهمی در شکل‌گیری پایه‌های این سبک داشته. التبه در مورد نسخه اورجینال Alone in the Dark صحبت می‌کنم، نه بازی‌های به‌درد نخوری که در این چند سال اخیر تحت این عنوان منتشر شدند. به نوعی می‌توان گفت که Alone in the Dark اورجینال، خالق سبک وحشت و بقا در دنیای بازی‌های ویدیویی بود و افرادی چون شینجی میکامی با تماشای کار توسعه‌دهندگان این اثر توانستند آثاری مثل رزیدنت اویل را بسازند. اما ریبوت‌های این بازی، متاسفانه فاجعه‌ای بیش نیستند. خصوصا Illumination که عملا یک Left 4 Dead سوم شخص بد بود و هیچ چیز خوبی برای ارائه نداشت. چه برسد به اینکه بخواهد ترسناک باشد.

1) Resident Evil 6

از همان لحظه‌ای که شروع به انتخاب اعضای این لیست کردم، می‌دانستم که کدام بازی قرار است در جایگاه نخست قرار بگیرد. حقیقتش را بخواهید واقعا هیچ عنوانی به اندازه قسمت ششم سری رزیدنت اویل لایق این جایگاه نبود. چون عملا کپکام با عرضه این قسمت تمام خاطرات خوبی که با بازی‌های گذشته این سری داشتیم را نابود کرد. Resident Evil 6 یک بازی اکشن محض بود. یک Gears of War که فقط در دنیای رزیدنت اویل جریان داشت. دیگر نه خبری از حس ترس بود، نه المان‌های بقا. به جای این‌ها آنقدر المان‌های مختلف بازی‌های اکشن به گیم‌پلی Resident Evil 6 تزریق شده بود که دیگر نمی‌شد آن را یک رزیدنت اویل نامید. Resident Evil 6 ابهت زامبی‌ها و دیگر موجودات سری را از بین برد و کاری کرد که فکر کنیم می‌شود آخرالزمان را با مشت و لگد هم متوقف کرد.

خب این هم از لیست ما از بازی‌های ترسناکی که ترسناک نبودند. به نظر شما لیست‌مان منطقی بود؟ چه بازی ترسناک دیگری می‌شناسید که می‌توانست در این لیست قرار بگیرد؟ نظراتتان را حتما در بخش کامنت‌ها با ما در میان بگذارید و بگویید که دوست دارید برای تاپ ۱۰‌های بعدی به سراغ چه موضوعاتی برویم.