بازی Gone Home شما را به دوران خاصی از تاریخ آمریکا می‌برد

این روزها سبک Adventure یا همان ماجراجویی، دچار تغییر و تحولات بسیاری شده. ژانری که با ساخت Mystery Home آغاز شد و عناوینی چون Syberia آن را به کمال رساندند، حالا در ساختار بازی های بزرگی مثل The Walking Dead و یا Stanley Parable ظاهر می شود. کلیک‌هایی که در گذشته ما را در بر ملا کردن رازهای مختلف یاری می‌‌کردند، در حال حاضر جایگاه خود را با قدم زدن و چرخاندن دوربین به اطراف معاوضه و ساختاری تازه را برای این ژانر تعریف کرده‌اند.

یکی از بازی های این ژانر که در سال 2013 روانه بازار شد، Gone Home بود. توسعه دهندگان این اثر خوش ساخت، توانستند با موضوع خاصی که برای داستان بازی خود انتخاب کرده بودند، نظر بسیاری از گیمرها و همچنین منتقدین را به خود جلب کنند.

همانطور که گفتیم موضوع داستان Gone Home بسیار خاص و دلنشین است. توسعه دهندگان بازی، روایت اوضاع و احوال مردم آمریکا در سال 1995 را هدف اصلی خود قرار داده و تمامی سعی شان را برای هر چه بهتر به تصویر کشیدن آن دوره ی زمانی انجام داده اند.

همین نوستالوژیک بودن Gone Home کافی است تا آمریکایی هایی که در آن دوره زندگی می کردند، عاشق آن شوند. شاید سریال وضعیت سفید را دیده باشید؛ سریالی که برای بسیاری از ایرانیان یادآور خاطرات تلخ و شیرین جنگ بود.

موفقیت وضعیت سفید در جامعه ی ایرانی شباهت بسیاری با وضعیت Gone Home در میان آمریکایی ها دارد. هر دو از یک المان قدرتمند، یعنی تداعی کردن خاطراتی از روزگاری خاص، استفاده کرده اند تا بتوانند دل مردمی که خاطرات آن زمان در تار و پود زندگی شان نقش بسته، به دست آورند.

اما تفاوت Gone Home با سریال وضعیت سفید در آن جا است که این اثر به عنوان یک بازی ویدیویی در سطح جهانی عرضه شده و نباید تنها قشر خاصی از مردم به آن علاقه نشان دهند.

روایت داستان در این بازی به طوری صورت گرفته که شاید بسیاری از گیمرهایی که در اقصی نقاط جهان، نتوانند با آن ارتباط کاملی بر قرار کنند. اما اگر اندکی حوصله به خرج دهید و در اینترنت به دنبال اتفاقاتی که در آن بازه ی زمانی رخ داده بگردید، در می یابید که Gone Home چه عنوان ارزشمندی است و مسلما می توانید از تجربه ی آن لذت ببرید.

Gone Home بسیار ساده طراحی شده و گیم پلی آن تنها به راه رفتن در خانه ای خالی از سکنه و گشت گذار در آن محدود می شود. اما هر کدام از جزئیات گنجانده شده در این خانه، برای خود داستانی به همراه دارد.

از چیدمان خانه گرفته تا رنگ کاغذ دیواری اتاق ها، هر کدام سلیقه ی آمریکایی هایی که در دهه ی 90 میلادی زندگی می کردند را به تصویر می کشند. اما ظاهر خانه، کوچکترین تصویری است که بازی از آن زمان به ما نشان می دهد.

با گشت و گذار در اتاق ها، وسایلی را می یابید که هر کدام داستانی را به دوش خود می کشند. در برخی از اتاق ها نیز رادیو ای وجود دارد که با کلیک کردن روی آن می توانید به موسیقی های آن برهه ی زمانی گوش فرا دهید تا با سلیقه ی موسیقایی آمریکایی های آن دوره بیشتر آشنا شوید.

اما تیم توسعه دهنده ی بازی، روی انتخاب موسیقی هایی که در هر اتاق پخش می شود، وسواس شدیدی به خرج داده. معنای این وسواس را در آن می یابید که در هر اتاق، بسته به کسی که در آن ساکن بوده، موسیقی متفاوتی از نظر سبک پخش می شود.

به عنوان مثال، موزیکی که در اتاق والدین پخش می شود، سبکی کلاسیک دارد، اما طراحان، سبک راک را برای فرزند کوچک خانواده برگزیده اند تا با حال و هوای جوانان آن زمان بیشتر آشنا شویم.

آرتیست های بخش گرافیک بازی نیز توانسته اند به خوبی حس موجود در فضای بازی را با طراحی های بسیار متفاوت خود، به گیمرها القا کنند. جزئیاتی نوستالژیک، موسیقی های به یاد ماندنی و گرافیکی که روح بازی در فضای سه بعدی آن محبوس شده، سه شاخصه ی اصلی Gone Home است که آن را به یک بازی مستقل بسیار خوب تبدیل کرده اند.

در پایان باید گفت که شاید Gone Home نتواند نظر بسیاری از گیمرها را به خود جلب کند، چرا که این بازی به شدت در تار و پود زندگی آمریکایی های دهه ی 90 میلادی ریشه دوانده. اما برای آن دسته از گیمرهایی که می خواهند با فرهنگ جوامع مختلف آشنایی بیشتری پیدا کنند، Gone Home می تواند تجربه ی خاصی را برای آن ها پدید آورد.