بررسی بازی Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX – سیاهچاله‌ و بازهم سیاهچاله

شما در Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX بعد از تست‌ اولیه‌ای که بازی ازتان می‌گیرد، یک پوکمون بهتان تعلق می‌گیرد. البته اگر از پوکمونی که بازی برایتان انتخاب می‌کند راضی نباشید، می‌توانید دوباره تست را بدهید ولی به هوش مصنوعی به کار گرفته شده در این بخش اطمینان کنید و پوکمونی مطابق خلق و خوی خود را برگزینید. داستان از آنجایی شروع می‌شود که شما در قالب یک پوکمون در جهان این هیولاهای جیبی از خواب بیدار می‌شوید و نمی‌دانید دقیقا چرا اینجا هستید. شخصیت اصلی داستان ادعا دارد که تا دیروز یک انسان بوده و حالا تبدیل به پوکمون شده است. با انتخاب یک پوکمون یار (همراه) او به شما کمک خواهد کرد تا این دنیا را بهتر بشناسید. خوشبختانه تعداد پوکمون‌هایی که می‌توانید به عنوان کاراکتر بازی انتخاب کنید مقبول بوده و تقریبا شامل تمامی پوکمون‌های محبوب و آشنای این سری می‌شود.

داستان بازی برخلاف بسیاری از بازی‌های پوکمون محتوای غنی ندارد و در واقع جزو ضعیف‌ترین داستان‌های این سری به شمار می‌رود، البته اساسا نباید فراموش کرد که بازی‌های Dungeon محور عموما از داستان غنی برخوردار نیستند و این طراحی مراحل و گیم‌پلی بازی است که آن را جذاب می‌کند. البته داستان بازی نسبت به نسخه پانزده سال پیش تغییرات ریزی داشته و وجود شخصیت‌های بامزه و دیالوگ‌های خنده‌دار آنها کاری کرده که این داستان خشک و بی‌روح کمی تا قسمتی قابل هضم باشد. در ادامه داستان بازی، سازندگان عنوان Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX شما را با پوکمون همراهتان وارد یک گروه موسوم به «تیم نجات» می‌کنند که وظیفه‌اش انجام ماموریت‌های مختلف برای پوکمون‌های دیگر است. این ماموریت‌ها در واقع هسته اصلی و تنها هسته آن را تا پایان بازی تشکیل می‌دهد.

Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX مشکل بزرگی که دارد در طراحی مراحل و گیم‌پلی بازی است؛ عناصری که قرار است جبران این نقصان در داستان بازی را انجام دهند اما خودشان پر از ایراد هستند. بازی بازسازی یک عنوان تقریبا کلاسیک متعلق به ۱۵ سال پیش است و متاسفانه با وجود تغییرات مختلفی که در بازی جدید صورت گرفته، در طراحی مراحل کم‌لطفی بسیار زیادی شده است. مراحل بازی با اینکه روی کاغذ زیاد هستند (چیزی حدود ۴۰ کمپین در بازی وجود دارد) ولی تکراری بودن آنها بیش از حد آزار دهنده است و تقریبا تک تک سیاهچاله‌ها بسیار کوچک و بدون چالش هستند.

با وارد شدن به هر سیاهچاله، چندین طبقه می‌توانید آن را زیر و رو کنید ولی طراحی آنها بسیار سطحی صورت گرفته و شما اگر یک ساعت این سیاهچاله‌ها را بالا و پایین کنید، تقریبا در ادامه مدت زمان نسبتا طولانی بازی، موضوع جدیدی به چشم‌تان نخواهد خورد. دشمنان بازی به ندرت تغییر پیدا می‌کنند و شخم زدن‌های شما که ساعت‌های متمادی وقت می‌طلبد، بسیار کاری عبث به نظر خواهد رسید به خصوص آنکه بازی تقریبا عنصر مهمی برای کشش و جذابیت ادامه دادنش رو نمی‌کند، در نه در بخش داستانی و نه در گیم‌پلی.

از دیگر نکاتی که در بازی نسبت به قبل تغییر داشته به تعداد اعضای تیم شما در طول گشت و گذار در سیاهچاله‌ها برمی‌گردد، موردی که حالا به جای ۴ نفر به ۹ تن ارتقا یافته و شما می‌توانید یک لشکر ۹ نفره را علم کنید و با خود به اینور و آنور ببرید. کنترل این نه نفر به مراتب سخت‌تر است و پیشنهاد می‌شود هنگامی دست به این کنترل ارتش کوچک بزنید که در بازی مهارت کای به دست آورده باشید، مهارتی که می‌توان از طریق منو‌های جذاب و کامل بازی مراحل اولیه آن را آموخت و سپس در بخشی همچون Dojo به تمرین و ارتقای آن پرداخت. (متاسفانه بخش Dojo هم اما در واقع یک سری سیاهچاله تکراری و با کمترین ذوق در طراحی است ولی به هر حال کار را برای ارتقا پیدا کردن شخصیت‌ها و قوی‌تر شدن برای ادامه بازی راحت می‌کند.)

نا گفته نماند در بخش هدایت پوکمون‌ها باید حواستان باشد که  بازی Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX تنها پوکمون‌هایی را همراه شما خواهد کرد که یا آنها را نجات داده باشید و یا در مراحل بازی با آنها رو در رو شده باشید و در یک نبرد شکستشان داده باشید. خوشبختانه در هر زمان می‌توانید کنترل شخصیت اصلی خود را بین پوکمون‌هایتان تغییر دهید و این موضوع کمی، فقط کمی از ورطه تکرار بازی می‌کاهد.