بررسی بازی Sir Eatsalot – شوالیه خپل‌السطنه

شوالیه چاق قصه به دستور پادشاه به سمت قلعه این جادوگر پلید حرکت می‌کند؛ جادوگری که از پادشاهی خواسته تا او را ملکه سرزمین پهناورشان کند وگرنه هیچ‌گاه به پادزهر این سموم دست پیدا نمی‌کنند. Sir Eatsalot برای جلوگیری از تحقق این خواسته پیرزن، سفر دور و درازی را شروع می‌کند و در این بین به موجودات اسیر شده توسط ارتش جادوگر نیز کمک می‌کند، ارتشی متشکل از موش‌های غول‌آسا و جنگجو که دستور اکید دارند شوالیه را سر به نیست کنند.

داستان بازی Sir Eatsalot مانند داستان یک سریال کارتونی شروع می‌شود و این روند در تمام طول بازی ادامه دارد. Sir Eatsalot دقیقا به مثابه دیدن یک سریال انیمیشنی بامزه است که صبح‌ها قبل از دیدن مدرسه آن را می‌دیدیم و روزمان را می‌ساخت. طراحی بازی رسیدن به این حس و حال را مضاعف می‌کند و یادآور بازی‌های بی‌نظیری همچون سری جدید ریمن است. طراحی انیمیشنی کاراکترها و محیط پس زمینه متحرک و انیمیشن حرکات خود کاراکترها، همه و همه در کنار رنگ‌بندی جذاب تصاویر یک اتمسفر نشاط‌آور را خلق می‌کند که در کنار طنز حاکم در داستان بازی، آن را جذاب‌تر می‌سازد. همچنین باید به موسیقی شاد بازی اشاره کرد که هرچند پس از گذشت یکی دو ساعت کمی تکراری می‌شود اما روی فضای حاکم در بازی می‌نشیند و گیمر را راضی نگه می‌دارد.

کات سین‌های بازی Sir Eatsalot کاملا دیالوگ‌محور هستند و حول صحبت‌های دو یا چند کاراکتر می‌چرخند، دیالوگ‌های رد و بدل شده بین این شخصیت‌های کودن بامزه از آب در آمده و گل سرسبد آنها نیز جلسات مخفیانه پیرزن جادوگر و نوچه کودنش است. نوچه‌ای که دائما فراموش می‌کند آنها نقش آدم بد داستان را ایفا می‌کنند و از اینکه آب شهر سمی شده نگران می‌شود و پیرزنی که دائما از دست خنگ بازی‌های یار خود حرص می‌خورد ولی نمی‌داند باید چه خاکی به سرش بریزد و در نتیجه پک به پک سیگار می‌کشد. Sir Eatsalot هم با آن حس و حال مغرورانه و دلاورانه خود، وارد دیالوگ‌هایی بعضا بامزه با NPCها می‌شود و از آنجایی که خود را شجاع‌ترین و بی‌باک‌ترین می‌داند، با نگاهی زاویه‌دار با دیگران صحبت می‌کند. لحن صحبت Sir Eatsalot و کل کل او با دیگر شخصیت‌ها بامزه از آب در آمده و کری‌خوانی وی برای دشمنان نیز از دیگر بخش‌های بامزه این کات‌سین‌ها به شمار می‌رود.

اما جدا از داستان نسبتا خوب و دیالوگ‌های خنده‌دار حاضر در بازی که همگی جزو نقاط قوت آن محسوب می‌شوند، باید به گیم‌پلی بازی Sir Eatsalot خرده گرفت، یک گیم‌پلی قدیمی و خسته‌کننده که کاملا با ماهیت طنز و شوخ و شنگ بازی در تضاد به سر می‌برد. همانطور که در آغاز سخن هم گفته شد، Sir Eatsalot در واقع بازسازی و پورتی از نسخه عرضه شده همین بازی در سال ۲۰۱۶ برای کنسول دستی پلی استیشن ویتا به شمار می‌رود و متاسفانه سازندگان بازی به خود هیچ زحمتی برای آپدیت کردن سیستم گیم‌پلی بازی نداده‌اند.

اول از همه باید بدانید که Sir Eatsalot تنها در حالت دستی سوییچ اجرا می‌شود و نمی‌توان آن را روی داک و صفحه عریض نمایشگر تجربه کرد، دلیل این موضوع هم به ویژگی‌های لمسی درون بازی برمی‌گردد که برای انجام آنها نیازمند لمس نمایشگر کنسولتان هستید. این موضوع در کنسول دستی سوییچ که ابعاد بسیار بزرگتری از ویتا دارد، در برخی مواقع یک کار طاقت فرسا می‌شود که هیچ توجیه منطقی ندارد.

شما در بسیاری از مواقع مجبور هستید در حالی که کنسولتان را با یک دست گرفته‌اید و کج شده، با انگشتان دست دیگران یک اهرم را بچرخانید و در این بین باید با موش‌ها هم بجنگید. کنترل بازی از این حیث در برخی موارد تبدیل به یک فاجعه می‌شود اما مشکل اصلی گیم‌پلی بازی در این مساله نهفته نیست بلکه به کند بودن آن برمی‌گردد.

هرچقدر بازی یک بازی شوخ و شنگ به نظر می‌آید، روند آن بسیار کند بوده و این کندی به تدریج روی مغز گیمر دریل می‌زند. کندی در نبردها، کندی در راه رفتن شوالیه و حتی کند در رد و بدل شدن دیالوگ‌ها در کات‌سین‌های بازی از جمله موارد عذاب آوری هستند که در بازی وجود دارد.