این بیماران که اصطلاحا Dizzies نامیده میشوند، به کمک شما احتیاج دارند که درمان بشوند. دستگاه درمان این بیماری توسط تیم پزشکی شهر ساخته شده ولی گویا فقط یک عدد از آن وجود دارد و از همین رو شما باید تک تک بیماران را سوار آمبولانس خود کرده و به مرکز بهداری بیاورید تا آنها با ورود به دستگاه درمان بشوند و به زندگی عادی خود برگردند.
بعد از انتخاب جنسیت و رنگ پوست کاراکترتان وارد فضای بازی میشوید و در همان وهله اول با طراحی بامزه و رنگ آمیزی به شدت شاد بازی روبرو میشوید و حالتان جا میآید. بامزه بودن از طراحی شخصیتها تا انیمیشنهای آنها در بازی وجود دارد و دست و پا چلفتی بودن دو کاراکتر اصلی بازی دلنشینی خاصی دارد. این حس و حال بامزه اما به تدریج و با پیشروی در بازی کمی تا قسمتی شبیه به اعصاب خردی میشود و دلیل آن به کنترل غیر قابل هضم بازی میگردد.
شما باید بیماران را از روی زمین بردارید، روی برانکارد بگذارید (یا گاهی میتوانید جر زنی کرده و صرفا دست و پای بیمار را بگیرید و یا گاهی بدتر از آن، میتوانید یکنفره ببیمار نگون بخت را روی زمین بکشید!) و او را داخل آمبولانس خود قرار دهید. اگر بازی را یکنفره انجام دهید، احتمالا برای هماهنگی تمامی این کارها در کنار هم به مشکل خواهید خورد و کنترل بازی روی اعصابتان خواهد رفت اما زمانی همه چیز زیبا میشود که یک یار در کنارتان قرار بگیرد و بازی را دو نفره پیش ببرید.
The Stretchers برای کنار هم بودن ساخته شده و لحظات دو نفره ناب و بامزهای را برای شما خلق خواهد کرد. متاسفانه شما نمیتوانید در حالت دو نفره با پروکنترلر بازی را پیش ببرید و الزما باید هر یک از دو نفر، یک جویکان را انتخاب کنند اما این نقص هم باعث نمیشود که جذابیت بازی به صورت دو نفره کاسته شود. در حالت دو نفره کنترل کاراکترها به مراتب راحتتر خواهد بود هر چند همچنان باگهای ریز و درشتی در بازی وجود خواهد داشت و کنترل برخی از اجسام کار سختی خواهد بود.
جدا از معماهایی که در بازی وجود دارد یک عنصر روی اعصاب و چالش برانگیز دیگر نیز وجود دارد و آن NPCهای داخل بازی هستند. متاسفانه شهروندان این شهر چندان با تیم امداد همکاری نمیکنند و تا جایی که میتوانند در روند کار شما کرم میریزند، از پوست موز انداختن زیر پایتان تا پرت کردن اسکیت و یا حتی تصادف با شما در ماشین. از آنسو باید بگوییم خوشبختانه در بازی The Stretchers چیزی به نام مرگ وجود ندارد و حتی اگر یک بمب در دستانتان منفجر شود، اتفاق خاصی برایتان نمیافتد به جز اینکه یکبار دیگر شانس خود را امتحان کنید.
بخشهای ماشینرانی (یا به بیانی بهتر، آمبولانس رانی) بازی نیز به شدت تداعی کننده عنوانی چون Crazy Taxi است و شما میتوانید این آمبولانس را در هر جایی که میخواهید برانید و خیالتان راحت باشد که در نهایت ماشین روی چهار چرخ خود بازخواهد گشت. دیوارها را خراب کنید و درختان را ببرید و با آمبولانس کذایی هر جوری که دلتان میخواهد در این شهر با سرعت رانندگی کنید تا امتیاز بیشتری کسب کنید و بتوانید ویژگیهای جدیدی را برای اعضای تیمتان و یا ماشین خود خریداری نمایید و بازی را برای خودتان مفرحتر سازید، هرچند بدون این خریدها هم میتوان از بازی لذت کافی را برد.
داستان اصلی: ۳ ساعت
داستان و ماموریت فرعی: ۳ ساعت
صد در صد کردن بازی: ۴ ساعت
عنوان The Stretchers در سکوت خبری نسبتا کاملی ساخته و عرضه شده و یک عنوان جمع و جور است که در ذهن یک تیم خلاق و نوآور ساخته شده است. این بازی تمرکز بیش از حدی برای یک تجربه دو نفره گذاشته و در حالت تکنفره مشکلات ریز و درشتی دارد ولی در کل با یک اثر قابل قبول و به شدت فان روبرو هستیم که حال هر کس را بعد از یک تجربه نیم ساعته خوب میکند.
The Stretchers یک عنوان بامزه است که میتواند لحظات دو نفره ناب و شادی را برای مخاطبین خود رقم بزند. کنترل بازی قلق خاصی دارد و برای اینکه دستتان بیاید کمی طول میکشد اما پس از آن نمیتوانید این پرستاران دست و پاچلفتی و دوست داشتنی را در ماموریت خود همراهی نکنید.
بازی یک اثر نه چندان پر هزینه است و داستان خاصی را روایت نمیکند، اگر داستان برایتان مهم است و با یک گیمپلی درگیر کننده و خندهدار اقناع نمیشوید، بهتر است سراغ این بازی نروید.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.