بررسی بازی Songbird Symphony – سمفونی پرندگان

جغد دانا هم اما از پاسخ دادن بربی عاجز است. او از پرنده کوچولو می‌خواهد که کمکش کند مجسمه جادویی درون خانه‌اش را درست کند تا به وسیله آن پاسخ بربی را پیدا کنند. این مجسمه نیازمند نت‌های موسیقی تمامی پرندگان جنگل است و از آنجا که بربی، عاشق آواز خواندن و موسیقی است و استعداد یادگیری بسیار عجیبی در این مقوله دارد، تصمیم می‌گیرد تا به سراسر جنگل رفته و با یادگیری نت‌های آواز تمامی پرندگان، به جغد دانا کمک کند تا خودش هم به پاسخ پرسش همیشگی‌اش برسد.

بازی Songbird Symphony یک عنوان ریتمیک (موزیکال) است که در آن آواز و موسیقی حرف اول و آخر را می‌زند. قهرمان داستان پرنده‌ای است عاشق رقص و آواز بوده و همانطور که اشاره شد استعداد شگفتی هم در یادگیری نت‌های موسیقی دارد. بربی با هر شخص مهمی که در طول بازی روبرو می‌شود، معمولا دیالوگ‌هایی از جنس آواز بین‌شان رد و بدل می‌شود. هارمونی موسیقی در بازی Songbird Symphony رکن اصلی و اساس و پایه آن است.

بربی بعد از ورود به هر مکان، باید شروع به جمع‌آوری نت‌های پنهان شده در آن نقطه جغرافیایی بکند. برای این کار باید در محیط پرسه بزنید و با حل کردن برخی معماهای ساده به نت‌ها دست پیدا کنید و یا اینکه ماموریت‌های جانبی ساده‌ای را برای کاراکترهای محیط انجام دهید تا بزنند زیر آواز و نت‌هایشان را به دست بیاورید. مثلا باید با شاهدختی صحبت کنید که منتظر شاهزاده سوار بر اسب سفیدش است تا بزند زیر آواز و شما هم با کپی‌برداری از نت‌های او، آوازش را یاد بگیرید و یا به مادری کمک کنید تا جوجه‌هایش را پیدا کند و از خوشحالی بزند زیر آواز.

آواز خواندن اما در بازی Songbird Symphony همان موردی است که در اول متن به آن اشاره کردم. طبیعتا به خاطر محدود بودن بودجه یک بازی مستقل، ما رسما شاهد صدای آواز در بازی نیستیم و هیچ دیالوگی در بازی صداگذاری نشده است. همه چیز با هارمونی موسیقی به گوش ما می‌رسد و سازندگان تمام تلاش خود را کردند تا این موضوع را به نحو احسن پیاده‌سازی کنند. ریتم موسیقی بازی با تمامی جملات ادا شده یکسان بوده و در اجرای آوازها نیز، موسیقی به طرز اعجاب‌انگیزی ساده ولی دلنشین است.

موسیقی خود مراحل بازی در حین گشت و گذار نیز دائما در حال تغییر است. با اینکه تمام قطعات موسیقی استفاده شده در بازی از آلات موسیقی مختلف و یا سبک‌های موسیقی پیچیده استفاده نمی‌کند و گوش گیمر پذیرای ساده‌ترین نت‌های موسیقی است، ولی همین سادگی که در تمام عناصر بازی (داستان، گرافیک، کنترل و موسیقی) به کار گرفته شده آن را زیبا‌تر و دلنشین‌تر می‌کند.

گیم‌پلی بازی نیز به ساده‌ترین روش ممکن طراحی شده است. بربی با فشردن هر دکمه شروع به آواز خواندن یک نت خاص می‌کند و در ابتدا فقط یک نت را بلد است. کم کم با یادگیری نت‌های بیشتر،‌ دکمه‌های بیشتری برای آوازخوانی اضافه می‌شوند و بازی چالشی می‌شود. به هیچ وجه به سادگی بازی در ابتدای آن توجه نکنید، موضوعی که شاید در ابتدای امر توی ذوق مخاطب بزند و بازی را بسیار بچه‌گانه توصیف کند ولی با پیشروی یک ساعته در بازی و یادگیری حداقل دو سه نت دیگر، تازه سختی بازی آغاز می‌شود.