جدا از اینکه فقدان نسخه اول بازی به شدت حس میشود، باید گفت که بازی فعلی هم به اندازه کافی طعم جنون و دیوانگی را به گیمر القا میکند. بازی Ms. Splosion Man درست پس از پایان نسخه قبلی آغاز میشود، جایی که دانشمندان روانی در حال برگزاری جشن برای نابودی «مرد منفجری» (قهرمان اول بازی) هستند که ناخودآگاه دست به خلق «خانم آقای منفجری» میزنند! این خانم چهکار میکند؟ هیچ! فقط همان خرابکاریها و دیوانهبازیها ضربدر ده!
تمامی لذت بازی Ms. Splosion Man در گیمپلی سریع، دیوانهوار و هیجان انگیز آن خلاصه میشود و بس. گیمپلی بازی جا برای نفس کشیدن گیمر نمیگذارد و به طور قطع اگر یک ثانیه از روند مرحله غافل شوید، با صحنه مرگ در بازی مواجه خواهید شد. مراحل بازی کوتاه هستند و حوصله سر بر نیستند و در طراحی آنها نهایت کوشش و خلاقیت به کار رفته، پس بهتر است شش دانگ حواستان را به آنها دهید تا بتوانید یکی پس از دیگری مراحل را طی کنید.
خود انفجاری یعنی چه؟ کاراکتر اصلی بازی میتواند تا سه بار خودش را منفجر کند و به اینور و آنور پرتاب نماید. شما با استفاده از این قابلیت شگفت انگیز و البته آیتمهایی که میتواند این انفجارها را دهشتناکتر و وسیعتر کند، موانع سد راهتان را رد میکنید. تقریبا دشمنی در بازی وجود ندارد و به جز چن Boss Fight نهچندان سخت، باقی مراحل شامل سکوبازی میشود.
جدا از آیتمهایی که در طول مراحل بازی ظاهر میشوند، بازی کاراکترهایی را نیز وارد میدان میکند که میتوان با استفاده از آنها گیمپلی را پیش برد. مثلا زنی روباتی که میتوان در هیبت آن فرو رفت و یا پیرمردی روی صندلی الکترونیکی که برای پرتاب شدن به سمت هدف به کار میآید! این موجودات نگونبخت به همراه دیگر موارد مراحل بازی نشان میدهند که تقریبا هرچیزی در محیط بازی وجود دارد برای پیشروی شما ساخته شده و قابل ترکاندن است!
داستان اصلی: ۸.۵ ساعت
داستان و ماموریت فرعی: ۸.۵ ساعت
صد در صد کردن بازی: ۳۰ ساعت
کمدی و بامزه بودن از سر و کول تک تک عناصر بازی میریزد. شرط میبندم کسی در دنیا نباشد که بعد از تجربه یکی دو ساعت از بازی، لااقل یک بار نخندیده باشد. دانشمندان دیوانهای که مثلا دشمنان شما هستند (و مثل خیار هم از پا در میآیند) اکتهای بسیار بامزهای در برابر حضور شما دارند. از آنسو شوخیهای محیطی و دیالوگهای معدود ولی بامزهای که در طول بازی شنیده میشود، در کنار رنگبندی متنوع و ریتم تند بازی باعث شده که با یک عنوان سراسر شاد و سرخوش روبرو باشیم که حال هر گیمری را خوب میکند. بازی Ms. Splosion Man دقیقا میتواند حکم یک آرامبخش چالشبرانگیز برای هر کسی که آن را تجربه میکند باشد.
گرافیک بازی بعد از گذشت بیش از ۷ سال، همچنان تازگی خود را حفظ کرده و برای سبک خودش کافی به نظر میرسد، یادتان هم نرود که در همان اول صحبت تاکید کردم بازی Ms. Splosion Man یک اثر گیمپلی محور است و بس. انفجارها و افکتهای انفجاری بازی به همراه موسیقی و صداگذاری قوی همراه هستند که همگی در خدمت گیمپلی و حفظ ریتم تند آن هستند. این هماهنگی بین تک تک جزییات بازی برای آنکه آدرنالین گیمر را تا سقف نگهدارد، ستودنی است و تیم سازنده بازی به خوبی از پس این ماموریت برآمده است.
بازی Ms. Splosion Man گوهر کوچولوی نابی است که بعد از سالها عرضه و دیده نشدن بار دیگر عرض اندام میکند. بعید است نتوانید با جنون شخصیت اصلی و انفجارهای پی در پی او حال نکنید و از طراحی شگفتانگیز و حساب شده مراحل لذت نبرید. همه چیز در بازی در خدمت این است که شما بیشتر و بیشتر غرق مراحل شوید و این مهم، با مهارت تام از سوی سازندگان بازی محقق شده است.
دو عنوان سری Splosion Man در زمانی عرضه شدند که احتمالا لااقل در ایران خودمان کمتر دیده شدند. این بازیها تاکنون چندان در دسترس نبودند ولی با این وجود باید تاکید کنم که اگر هم بر فرض توانستهاید این عناوین را در ایکس باکس ۳۶۰ یا گوشیهای مجهز به سیستم عامل iOS در سالهای دور تجربه کنید، تجربه دوباره آن در کنسول نیمه دستی نینتندو سوییچ یک تجربه ناب و شگفت انگیز دیگری است! بازی Ms. Splosion Man اگر با عنوان برادربزرگتر خود در قالب یک باندل عرضه میشد، ارزشی دو چندان داشت اما همین حالا هم به عنوان یک اثر به شدت هیجانی و دیوانهوار، برای هر گیمری (چه گیمرهای عام و چه حرفهای) خواهد بود.
اگر با بازیهای سکوبازی و هیجانی حال نمیکنید و دوست ندارید عنوانی را تجربه کنید که مثلا قصد دارید برای ۵ دقیقه سراغش بروید اما یکهو میبینید که دو ساعت است معطل آن شدید، Ms. Splosion Man برای شما ساخته نشده است.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
بازیش حالت چند نفره هم داره. حداقل نسخهی کامپیوتریش که اینطوریه.