بررسی بازی My Friend Pedro – سرگرم‌کننده، عجیب، خسته‌کننده

پرده دوم

در ابتدای بازی، با یک موز به نام پدرو آشنا می‌شویم که عامل محرک داستان به حساب می‌آید و به نوعی تمام قتل‌عام‌های شما زیر سر اوست. بعد از اینکه چندین مرحله فراموش‌نشدنی را پشت سر می‌گذارید و دو مرحله بسیار خلاقانه را یکی پشت موتور و دیگری را در حال سقوط از یک آسمان‌خراش تجربه می‌کنید، پدرو از شما دعوت می‌‎کند که اندکی استراحت کرده و به خلوت پدرو بروید؛ جهانی عجیب، کاملاً نامانوس با اتمسفری که مای فرند پدرو تا آن لحظه نشان داده و با قواعدی متفاوت از آنچه قبلا تجربه کردید.

در سرزمین مادری پدرو، پلتفرمینگ اهمیت بیشتری نسبت به قبل پیدا می‌کند و باید بیشتر مراقب گام‌هایی که برمی‌دارید باشید. پلتفرمینگ در واقع آنقدر مهم شده یکی دو مرحله را بدون تیراندازی به هیچکس طی می‌کنید تا فقط با چالش‌هایی مانند دیواره‌هایی که بعد از اولین برخورد محو می‌شوند یا جامپ‌پدهای متعدد کنار بیایید.

دشواری حتی از این هم بالاتر می‌رود و بازی حالا انتظار دارد در کنار توجه به دشمنان و حفظ زنجیره قتل آن‌ها، حواستان به چالش‌های پریدن از روی در و دیوار هم باشد. جهانی که بازی برای این فاز از گیم‌پلی انتخاب کرده کاملاً ناسازگار با اهداف اولیه به نظر می‌رسد و لذت بردن از آنچه دارد اتفاق می‌افتد سخت می‌شود. «استراحتی» که بازی می‌خواست به شما بدهد، در واقع مجموعه‌ای از مراحلی است که شما را از دنیای هیجان‌انگیزتر بیرون دور می‌کنند و به اعماق توهمات انسانی بی‌ثبات می‌برند.

من طرفدار بازی‌های ماریو و سوپر مترویدم و در و از ترکیب چالش تیراندازی و پلتفرمر لذت می‌برم، اما برای مای فرند پدرو، این تغییر ناگهانی رویکرد اندکی زیادی به نظر می‌رسد و با خودتان آرزو خواهید کرد که هرچه زودتر به دنیای قبلی بازگردید. شاید تنها مرحله این جهان که همچنان اهداف اولیه بازی را دنبال می‌کند مرحله پایانی باشد که کلاهی ملخ‌دار در اختیارتان می‌گذارد تا از میان موانع پرواز کنید و دشمنانی که هی به هوا می‌پرند را از همان هوا بکشید. تا اینجای کار سرعت بازی کمتر شده و اولویت‌های گیم‌پلی تغییر کرده‌اند؛ اما امید به بازگشت به ریشه‌ها هست.

پرده سوم

و حالا می‌رسیم به فازی که بحران هویت به اوج خودش رسیده. مای فرند پدرو تمام تلاشش را می‌کند که با معرفی المان‌های جدید مانند دشمنانی که شمشیر به دست هجوم می‌آورند، یا مین‌هایی که به محض عبور از لیزرهایشان به سمت شما پرتاب و منفجر می‌شوند، همچنان گیم‌پلی را شاداب نگه دارد؛ و با اینکه اندکی موفق بوده، مشکلی بسیار بزرگ‌تر نسبت به تکراری شدن گیم‌‎پلی در زیر پوست بازی ظاهر می‌شود که همه‌چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

بازی حالا شباهت بسیار کمتری به ظاهر ابتدایی‌اش دارد و چالش‌هایی که باید به آن‌ها اهمیت دهید آنقدر زیاد شده‌اند که هم مجال لذت بردن را از شما می‌گیرند و هم مستقیماً برای مقاومت در برابر سرعت و مهارتی که به سختی به دست آورده‌اید طراحی شده‌اند.