بررسی بازی Void Bastards – سرگردان در کهکشان

داستان درگیر کننده یا روایت احساسی جز نکات مثبتی نیستند که Void Bastards روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده باشد. بازی داستان سرراست و ساده‌ای دارد: شما زندانی و سرنشین سفینه‌ای به نام Void Ark هستید؛ سفینه‌ای که خراب شده و برای تعمیر و رسیدن به مقصد نهایی‌اش به قطعات مختلفی نیاز دارد و چه مشتری‌ای بهتر از من و شما؟ هر مرتبه که کشته شوید، هوش مصنوعی بی‌رحم سفینه، زندانی و مشتری دیگری را به جای شخصیت اصلی می‌فرستد و این روند تا ابد ادامه پیدا می‌کند.

کهکشان بزرگ بازی مملو از سفینه‌های مختلف است که خدمه آن‌ها تغییر شکل داده و حالا به صورت دشمنانی متخاصم در آمدند. برای پیدا کردن قطعات مورد نیاز شما هم باید با سفینه کوچک خود از سفینه‌ای به سفینه دیگر بروید. غذا و سوخت، مهم‌ترین نیازهایتان در سفر به اعماق کهکشان و رسیدن به سفینه‌هاست. با کلیک روی هر سفینه‌ای می‌توانید اطلاعاتی حدودی از خدمه (بخوانید دشمنان) و منابع احتمالی آن به‌دست آورید. بنابراین رفتن به هر سفینه تصمیمی است که باید قبل از اتخاذ آن، تمام عواقب، ریسک‌ها و شرایطش را در نظر بگیرید و این مهم‌ترین رکن Void Bastards به حساب می‌آید.

هر سفینه‌ای ارزش بازدید و فرود آمدن را ندارد، یک سلاح مناسب همه دشمنان نیست و به بیان ساده‌تر، استراتژی و برنامه‌ریزی حرف اول را می‌زند. خوشبختانه یا متاسفانه Void Bastards مانند دیگر عناوین شبه-روگ، شما را به خاطر کشته شدن مجازات سنگینی نمی‌کند. با هر بار مردن، منابع خود را از دست می‌دهید و به سفینه قبلی بر می‌گردید اما بازی آپگریدهایتان را از شما نمی‌گیرد و برای کمک مقادیری مهمات، سوخت و غذا نیز در اختیارتان قرار می‌دهد.

صحبت از آپگرید‌ها و ارتقا شد، در Void Bastards به کلکسیونی از سلاح‌ها و تجهیزات متنوع دسترسی خواهید داشت که نه تنها استفاده از هر کدام لذت خاص خودش را دارد، بلکه کارایی‌شان نیز از زمین تا آسمان فرق می‌کند. پیدا کردن قطعات لازم برای ساخت این سلاح‌ها نیز خود انگیزه‌ای جدی است تا بیشتر سفینه‌های سر راهتان را علی‌زغم تمام خطراتش غارت کنید.

در وصف گرافیک و جلوه‌‌های بصری نیز هر چه بگوییم کم است. همانطور که در مقدمه و پاراگراف ابتدایی نوشتم؛ Void Bastards حکم کتاب مصوری زیبا با گرافیک سل‌شید را دارد که گیم‌پلی شما بخش بزرگی از این کمیک بوک است. بخش‌‌‌های مهم داستان نیز دقیقا به سبک و سیاق کمیک بوک‌ها و در قالب تصاویری چسبیده بهم روایت می‌شود، تصاویری که متوجه تفاوت آن‌ها با گرافیک خود بازی نخواهید شد.

بار دیگر سازندگان در نشان دادن خوش‌ذوقی‌ خود به جلوه‌های بصری کلی و سبک گرافیکی کمیک‌بوک-مانند نیز بسنده نکردند و دنیای بازی سرشار از ریزه‌کاری‌هایی دیدنیست که احتمالا طرفداران این مدیوم راحت‌تر متوجه آن خواهند شد. تنها گلایه‌ای که باقی می‌ماند، طراحی محیطی نسبتا تکراری سفینه‌هاست که گاهی تمایز آن‌ها از لحاظ ظاهری کار آسانی نیست.