بررسی بازی Wonder Boy Returns Remix – پسرک نه‌چندان شگفت انگیز

Wonder Boy Returns Remix برخلاف بازی‌های دوبعدی پلتفرمینگ امروزی که بسیار چالشی و سخت طراحی شده‌اند، گیم پلی چندان پیچیده و عذاب آوری ندارد و بعد از اینکه کمی با کنترل آن کنار آمدید، می‌توانید بازی را در عرض دو ساعت (بلکه کمتر) هم تمام کنید.

این نسخه حرف‌های تازه‌ای نسبت به نسخه کلاسیک خود برای گفتن دارد، مثلا شما با نگه داشتن دکمه Attack می‌توانید یک چکش غول آسا پرتاب کنید که در برخی مواقع به کارتان می‌آید (نابودی چند حریف به صورت همزمان و یا از بین بردن برخی موانع) همچنین بازی در ابتدای امر از شما می‌پرسد که می‌خواهید با کدام کاراکتر مراحل را سپری کنید: بازی با تانیا در حقیقت نسخه Easy و بسی ساده بازی است که شما در آن رویین تن بوده و فقط باید حواستان به دره‌ها باشد. بازی با تام تام حالت Normal بازی بوده و بازی با شخصیت سوم حالت Hard به شمار می‌رود که می‌تواند عطش چالش بازها را سیراب کند چرا که شخصا به آن حالت «پدر در بیاور» لقب نهادم.

همانطور که قبلا و در ابتدای مقاله گفتم، متاسفانه در کمال تعجب باید گفت که هیچ خبری از المان‌ها و مراحل و غول‌های جدیدی که در نسخه Wonder Boy Returns (ساخته شده برای Ps4 و PC) شاهدشان بودیم نیست. سازندگان ترجیح داده‌اند عطای این موارد را به لقایش ببخشند و نسخه ۱۹۸۶ را مو به مو پیاده سازی کنند. این امر موجب این شده که بازی بیشتر برای نوستالژی بازها جذاب باشد و گیمرهای تازه با گیم پلی قدیمی بازی ارتباطی برقرار نکنند.

متاسفانه حذف المان‌های جدید و تکیه بر نسخه کلاسیک بازی باعث بروز مشکلاتی شده که در نسخه سال ۱۹۸۶ هم دیده می‌شد. طراحی مراحل در آن زمان چندان جالب نبود و در بسیاری از مراحل با صحنه‌های کاملا یکسانی روبرو می‌شدیم که این ایراد برای زمانه خود قابل چشم پوشی بود اما این موضوع در سال ۲۰۱۸ نکته قابل اقماضی نیست و متاسفانه باید اعتراف کرد که بازی در بخش طراحی مراحل بسیار ضعیف عمل کرده است؛ این مورد در طراحی باس فایت‌ها نیز کاملا محرز است و نبرد هشت باره با یک غول که صرفا سرش جابجا شده و نه حرکات مبارزه‌اش، می‌تواند عذاب آور باشد.