بررسی بازی Fall Guys: Ultimate Knockout – محبوب توییچ

اولین بار در توییچ بود که متوجه شدم بازی Fall Guys عرضه شده و حالا می‌شود این بتل رویال را گرفت و وارد دنیای رنگارنگش شد. از اینکه بعد از مدت‌ها یک بازی مناسب روحیات لطیف و درنده‌ام آمده خوشحال بودم تا اینکه بازی را خریدم و متوجه شدم… این چیزی نبود که انتظارش را داشتم و چقدر دیدن استریم تولیدکننده‌های محتوا از بازی کردنش جذاب‌تر بود.

مسئله بازی‌های تیمی

بازی‌های تیمی واقعا قابل درک نیستند. اولا که یک آشوب تمام عیار هستند و هیچکس نمی‌داند دارد چکار می‌کند و دوما فال گایز در تیمی‌ترین حالت ممکنش هم باز یک بازی تک نفره است. تصور کنید با ۲۰ آدمک ژله‌ای هم‌تیمی شده‌اید که نه می‌توانید و نه فرصتش را دارید که با آن‌ها صحبت کنید و وظیفه هر کس مشخص شود. در نتیجه هر کاری که فکر می‌کنید صحیح است را انجام می‌دهید و نتیجه مشخص است: هر چقدر مهارت داشته باشید، هر چقدر بازیکن خوبی باشید و هرچقدر در بازی گروهی هم خوب بازی کنید، باز هم باید سرنوشت پیروزی تیمتان را به خدا بسپارید و دعا کنید که برنده شوید.

این آفت تقریبا در ارتباط با همه بازی‌های تیمی و گروهی صادق است ولی در یکی-دو مورد غلظت شانس کمتر و اهمیت کار تیمی ناخودآگاه خودش را نشان می‌دهد. به خصوص اگر تجربه کافی داشته باشید یا در تیمتان کسی باشد که قلق‌های اصلی را بداند. خلاصه که اگر به بازی گروهی رسیدید، برخلاف ظاهر بامزه‌اش، آماده یک رقابت ناسالم و اعصاب خردکن باشید.

مسئله اهمیت شانس

در طراحی بازی‌های موبایل فاکتور شانس در کنار مهارت بازیکن و توانایی بالا بردن ارقام (Stats) یک مثلث کامل را تشکیل می‌دهند. دانشی که پشت این جنس بازی‌ها وجود دارد سبب می‌شود تا شما گرفتارشان شوید. معتاد بمانید و مدام بخواهید برگردید و بازی کنید. از نگاه بیرونی من به عنوان مخاطبی که ساختار بازی‌ها را هم زیرنظر می‌گیرد، فال گایز اتفاقا خیلی شبیه به بازی‌های موبایلی است و فاکتور شانس واقعا بخش مهمی از آن است.

کمتر در بازی‌های پی سی و کنسولی شانس تا این اندازه درشت و برجسته است ولی در بازی فال گایز هر چیزی که فکرش را بکنید تاثیر مستقیمی روی بالا رفتن یا پایین آمدن پیروزی شما دارد و اگر بعضی اوقات حتی با مهارت بالا در همان راند اول حذف می‌شوید نیازی نیست ناراحت شوید.

بتل رویال به ذات شانسی نیست اما یک بازی کوچک و محدود مثل فال گایز در هر مدل از مراحلش فاکتورهای زیادی را دخیل می‌کند و مهارت هیچوقت نمی‌تواند موضوع اصلی باشد. البته که اگر به اندازه کافی مهارت داشته باشید و پشتکار به خرج دهید آمار پیروزی شما بیشتر از دیگران خواهد بود ولی شانسی بودن فال گایز در طراحی مراحلش نهفته است و امیدوارم در فصل دوم، بازی‌ها و مراحل بالانس‌تری به بازی اضافه شوند که بازیکنان ماهر موفق‌تر باشند.

مسئله سرورها و وصل نشدن به بازی

مهم نیست که در کره جنوبی، آمریکا، ژاپن و هر جایی که بهترین اینترنت دنیا را دارد زندگی می‌کنید یا در ایران باشید و سر و کارتان با اینترنت باکیفیت وطنی باشد، هر کاری کنید این صفحه هر از گاهی جلوی رویتان ظاهر می‌شود و راه درمانی هم ندارد:

البته که این مشکل موقتی است و حل خواهد شد اما دقت داشته باشید که الان یک ماه از عرضه بازی گذشته و من روز به روز منتظر ماندم تا شرایط بهتر شود و بعد قضاوت کنم. حجم بالای بازیکنانی که به سرورهای بازی Fall Guys هجوم آورده‌اند آنقدر زیاد است که سازندگان بازی در خواب هم چنین موفقیتی را نمی‌دیدند. برای همین آنقدر که لازم بوده زیربنای فنی مهیا نکرده‌اند تا میزبان بازیکنان فال گایز باشد.

در چنین شرایطی واقعا کار خاصی نمی‌شود کرد. بهتر است صبر کرد تا مشکل از سوی سازندگان بازی برطرف شود. پیشنهاد من کتاب خواندن موقع انتظار برای ورود به یک بازی است. من تا امروز یک کتاب ۳۷۰ صفحه‌ای را در لودینگ‌ها و صف انتظار فال گایز خوانده‌ام و از این بابت خیلی هم خوشحالم. شما هم اگر مثل من به ازای هر یک ساعت پلی‌تایم فال گایز، حدودا ۲۰ دقیقه بازی می‌کنید و باقی زمان در حال فحش دادن به اینترنت هستید، یک تفریح جانبی پیدا کنید، انصافا حال می‌دهد.

یک مینی‌مشکل دیگر هم که بهتر است در دل همین موضوع بیان شود، بازی به همراه دوستانتان است. من و پدرام چند روز پیش تلاش کردیم با هم وارد یک بازی شویم (گرچه واقعا فال گایز طراحی نشده که بازی کردنش با دوستان جذابیت خاصی داشته باشد) ولی یکی در میان یا من وارد می‌شدم و پدرام پشت در سرور می‌ماند یا بالعکس. یکی-دو باری هم در این میان موفق شدیم با هم وارد بازی شویم که خب… واقعا به تجربه تکرارش نمی‌ارزید و دیگر دلیلی ندیدم که به پدرام Invite بدهم و با هیجان بگوییم «بیا بریم فال گایز بازی کنیم».

مسئله چیترها در بازی Fall Guys

خوب نیست. اصلا خوب نیست که وقتی تمام تلاش خودتان را می‌کنید برنده باشید، یک مرتبه یک چیتر عوضی از کنار شما پرواز کند و خودش را در کمتر از ۱۰ ثانیه به تاج برساند. چنان حالتان گرفته می‌شود که اگر بعد از ده‌ها تلاش بی‌ثمر زیر گریه نزنید آنقدر عصبانی خواهید شد که ای کاش کسی دور و اطرافتان نباشد. متاسفانه بازی فال گایز پر است از چیترها در رنگ و شکل‌های مختلف. البته من هنوز نمی‌دانم که چند مدل چیت در این بازی وجود دارد اما تا جایی که من دیده‌ام، فال گایز روی پی سی بهشت چیترها است و از تابلو بودن چیت خودشان هم هیچ ترسی ندارند.

مثل همان چیتر پرنده‌ای که اشاره کردم. یک مرتبه پرواز می‌کند و می‌رود. تو بدو و او بدو. فکرش را هم نکن که به او برسی. یا یک مدل دیگر هم دیدم که با سرعت نور حرکت می‌کرد و درهای یکی در میان باز و بسته را پشت سر گذاشت و در همان ثانیه‌های ابتدایی بازی اول شد. وقتی سیستم ضد تقلبی وجود نداشته باشد، وقتی گزینه گزارش بازیکنان خاطی نباشد، همین خواهد شد که می‌بینید. مثل ویروس در بازی پخش می‌شوند و باید خوش شانس باشید که به چیترها نخورید. اوایل نقش چیترها کمتر بود و هر چه به نوشتن این متن نزدیک‌تر شدم تعدادشان بیشتر و بیشتر شد. یعنی باید خیلی خوش شانس باشید که هم خوب بازی کنید و واقعا نفر اول باشید و هم چیتر در بازی وجود نداشته باشد که تاج نهایی برای شما شود.

خلاصه که اگر پلی استیشن 4 دارید، گزینه اولتان تهیه بازی روی کنسول باشد و بگذارید اوضاع پی سی کمی بهتر شود. روح و روانتان را با درگیر شدن با چیترها خراش ندهید، ارزشش را ندارد.