بازی The Flame in the Flood نبوغ سازندگان بایوشاک را بار دیگر به رخ می‌کشد

بازی The Flame in the Flood یکی از آن آثار مستقلی بود که با همان اولین تریلرش نظرم را جلب کرد. بازی را تیمی می‌ساخت که اعضایش، پیش‌تر روی پروژه‌های بزرگی چون هیلو، گیتار هیرو و از همه مهمتر بایوشاک کار کرده بودند. خب همین برای منی که طرفدار پر و پا قرص سری بایوشاک بودم و حال خوشی بعد از بسته شدن درهای استودیو ایرشنال گیمز نداشتم، کافی بود که اخبار بازی The Flame in the Flood را بیشتر از قبل دنبال کنم. استودیو تازه تاسیس The Molasses Flood، به دنبال ساخت بازی بقا محوری بود که مکانیک‌های سبک روگ‌لایک به ساختار کلی گیم‌پلی آن شکل دهند.

آن‌ها می‌دانستند که دنبال چه چیزی هستند و در نهایت هم می‌توانم بگویم که خوب توانستند هدفشان را به سرانجام برسانند. The Flame in the Flood همانطور که برایتان گفتم یک بازی بقا محور است و مثل اکثر این آثار، دنیایی پساآخرالزمانی پیش روی مخاطب می‌گذارد که در هر گوشه‌اش خطری کاراکتر تحت کنترلتان را تهدید می‌کند. این دنیای پساآخرالزمانی، آمریکایی را نشان می‌دهد که پس از چند سیل مخرب، تقریبا به زیر آب رفته و ظاهری مجمع‌الجزایری به خود گرفته. در این جهان از هم گسسته اما شایعه شده که مردم توانسته‌اند در منطقه‌ای خاص، جامعه‌ای را تشکیل دهند که از نظر امنیت و رفاه اوضاع خوبی دارد.

البته جای این منطقه خاص معلوم نیست و ما در قالب کاراکتری به نام اسکات، باید قایق خود را به آب بیندازیم و برای پیدا کردنش سفری طولانی را شروع کنیم. با این حال، اگر فکر می‌کنید که رسیدن به تنها هدف بازی کار آسانی نیست، سخت در اشتباهید. دنیای بازی The Flame in the Flood، یک دنیای خشن و بی‌رحم است که زنده ماندن در آن کار هر کسی نیست. هزار و یک راه برای مردن در این دنیای غوطه‌ور در آب وجود دارد که بازی هیچ توضیحی در موردشان نمی‌دهد و مجبورتان می‌کند که خودتان با خطرات رو به رو شوید. این ویژگی بازی خیلی جالب است. برای مثال وقتی که توانستم با هزار زحمت از حمله اولین گرگ بازی جان سالم به در ببرم، متوجه شدم که شرایط فیزیکی اسکات اصلا خوب نیست و عفونت دارد کل بدنش را می‌گیرد.

در دنیای The Flame in the Flood اما خبری از محلول‌های جادویی و آیتم‌هایی که ظرف چند ثانیه حال کاراکترتان را خوب کنند نیست. نه، برای درمان عفونت باید پنی‌سیلین پیدا و زخم‌هایتان را ضدعفونی کنید. وگرنه یک روز هم دوام نمی‌آورید و بدن بی‌جانتان خوراک حیوانات وحشی بازی می‌شود. بازی شما را وادار می‌کند که به قواعد زندگی در یک دنیای آخرالزمانی احترام بگذارید. باید غذایتان را حتما بپزید، آب خوراکیتان را بجوشانید، لباس مناسب با شرایط جوی بپوشید و از همه مهمتر مراقب تمیز بودن زخم‌های خود باشید. اما فقط مسئله مراعات چنین چیزهایی نیست. دنیای بازی The Flame in the Flood به قدری بی‌رحم است که برای هیچ چیزش نمی‌توانید آماده باشید.

حیوانات وحشی، از مار و گرگ گرفته تا گراز و خرس قهوه‌ای، همه جا هستند و باید راهی برای حفظ جان خود در مقابل آن‌ها پیدا کنید. ساده‌ترین راه، طبیعتا فرار است اما هر چقدر هم که سریع بدوید، بالاخره یک جایی خسته می‌شوید. این جاست که بازی، زیبایی تعاریف گیم‌پلی خودش را نشانتان می‌دهد و می‌گذارد که شیوه بازی کردنتان را انتخاب کنید. من در چنین بازی‌هایی خیلی اهل نبردهای رو در رو با آنچه با سختی در کوله‌پشتیم انبار کرده‌ام نیستم. برای همین سعی می‌کنم با حقه‌های جذاب و ساخت تله‌های مختلف جان خودم را حفظ کنم.

برای مثال، به جای اینکه خرگوش‌ها را با تله‌ها بُکشم، سعی می‌کردم آن‌ها را زنده گیر بیندازم. چرا؟ چون گرگ‌های بازی، عاشق دنبال کردن خرگوش‌ها هستند و اگر در شرایط بحرانی یکی از این حیوانات بی‌نوا را جلویشان بیندازید، تا ابد دست از دنبال کردنشان نمی‌کشند. اگر هم خیلی اوضاعم خوب بود، یک تله برای شکار گرگ‌ها در مسیر دویدن‌های خرگوشم می‌گذاشتم تا بتوانم از پوست پر از خزشان، لباس گرمی برای خودم درست کنم. اما خب، شما می‌توانید کلا بازی را طور دیگری جلو ببرید و مسیرهای خلاقانه خودتان را در پیش بگیرید.

در کنار این، لازم است به دنیای جذاب بازی هم اشاره کنم. دنیای The Flame in the Flood هر گوشه‌اش رنگ و اتمسفر خاص خود را دارد. یک جزیره‌اش سرسبز است و جزیره دیگرش برهوتی بی‌آب و علف. یک جا رنگ‌های شاد می‌بینید اما در یک جای دیگر همه چیز تیره و تار است. و این، زیبایی خاصی به دنیای بازی The Flame in the Flood بخشیده. طوری که آدم نمی‌خواهد از جستجو در آن و پیدا کردن چیزهای تازه دست بکشد.