بررسی بازی Ghostrunner – گر سایبرپانک نیست، ملالی نیست!

چند وقتی می‌شود که نینجاها از مرکز توجه خارج شده‌اند. بنظر می‌رسد این قاتلان بالفطره زیر سایه سامورایی‌ها قرار گرفته‌اند و بازی‌سازان نیز به کل فراموششان کرده‌اند. یاد روزگاری که با عناوینی مانند Ninja Gaiden ،Metal Gear Solid Rising و حتی Katana Zero گذراندیم به خیر. البته می‌توانیم این دوری از کاتانا و سایه‌ها را به فال نیک بگیریم. چرا که در بهبوبه‌ تاخیرهای تمام نشدنی سایبرپانک 2077 و نبود یک تجربه نینجایی مناسب، استودیو صربستانی One More Level با انتشار Ghostrunner جرقه‌ای را در دل‌هایمان روشن کرد.

دنیای بازی‌های ویدیویی مملو از سوپرایزهایی دوست‌ داشتنی است. از طرفی بسیاری از ما نگران سایبرپانک 2077 هستیم و می‌ترسیم آنطور که باید و شاید از آب درنیاید، از دیگر به هیچ عنوان از استودیویی تازه‌کار نیز انتظار ساخت چنین بازی متفاوتی را نداریم. Ghostrunner به زیبایی از تاخیر قطار سایبرپانک 2077 استفاده کرد و مسافرانی که تشنه دیدن این دنیای پیشرفته و تاریک بودند را سوار کرد. یک سواری متفاوت در دنیایی که کمی از زیبایی‌های ترسیم شده سایبرپانک ندارد و گیم‌پلیی که می‌تواند مدت‌ها شما را از دنیای اطرافتان جدا کند.

Ghostrunner داستان یک نینجای رباتیک سقوط کرده را تعریف می‌کند. آمیخته‌ای از فلز و گوشت و استخوان که طراحی شده تا چهارچوب صلح و نظم را در جهان برقرار کند. البته تنها یک مدل از این نینجای خارق‌العاده ساخته نشده. ارتشی از Ghostrunnerها تدارک دیده‌ شده‌اند تا بتوانند رهبر این دنیا را به خواسته‌هایشان برسانند. Ghostrunner مد نظر ما که گویا جک (Jack) نام دارد، پایش را از گلیمش فراتر می‌گذارد و به بدترین شکل جریمه می‌شود. سقوط از بالای برج رهبر جهان و یک خاموشی بلند مدت.

البته این خاموشی مدت زیادی طول نمی‌کشد. صدایی سالخورده جک (Jack) را به هوش می‌آورد و از او می‌خواهد تا کمکش کند. جک که گذشته خود را فراموش کرده، بخت و اقبالش را به دستان این صدا که خود را معمار (The Architect) می‌نامد می‌سپارد. تنها یک هدف مد نظر این صدای عجیب است و آن پایین کشیدن رهبر دنیا (مارا - Mara) از تخت سلطنتش است. در این بین شما با کارکتر دیگری از طریق ارتباط رادیویی به نام زوئی (Zoe) نیز آشنا می‌شوید. دختری که برایتان از درد و رنج انسان‌ها می‌گوید و خواهش می‌کند تا به آن‌ها کمک کنید.

اینجاست که Ghostrunner با دیالوگ‌هایی خاص شما را به چالش می‌کشد. صدایی که در مغز جک طنین انداز می‌شود تلاش می‌کند تا او را وادار کند تا تمام توجهش را روی یک هدف واحد بگذارد. اما از طرفی زوئی به او از گذشته، احساسات و اتفاقات پیش رو می‌گوید. همین دوگانگی رفتار بین صداهایی که می‌شنوید شک و تردید را در وجودتان ایجاد می‌کند. تردید از هدفی دروغین یا حقیقتی پنهان. درواقع به همین خاطر است که جک بارها و بارها در مکالماتش از گذشته‌اش می‌پرسد. می‌خواهد بداند چه کسی بوده و چرا از برج سقوط کرده، اما همواره با جوابی درست روبه‌رو نمی‌شود.

اوج هنرمندی سازندگان Ghostrunner را می‌توان در نحوه بیان این دیالوگ‌ها پیدا کرد. خبری از کات‌سین نیست، کارکتری به تصویر کشیده نمی‌شود و تمام بار بازگو کردن داستان روی دوش صداگذاران بازی است. صداگذارانی که به نحو احسن کار خود را انجام داده‌اند. تا جایی که دوست دارید برای چند لحظه از ادامه دادن دست بکشید، گوشه‌ای بیایستید و به صحبت‌ها گوش کنید. گرچه حق انتخاب ندارید و بازی کاملا خطی روایت می‌شود، اما دانستن حقیقت و کنکاش در مکالمات جزو جذاب‌ترین لحظات Ghostrunner است.

تنها سلاح شما در Ghostrunner شمشیرتان است. اما در این بین قابلیت‌های ویژه‌ای که دارید نیز می‌توانند به اندازه شمشیرتان کشنده ظاهر شوند. می‌توانید روی دیوارها بدویید، از طنابتان مانند تارهای اسپایدرمن استفاده کنید و خودتان را از نقطه‌ای به نقطه دیگر برسانید. حتی قابلیت Dash یا تلپورت کردن کوتاه همراه با کند کردن زمان نیز دارید که کلید طلایی رد شدن از برخی مراحل سخت بازی است. غیر از این قابلیت‌های حرکتی، به مرور زمان و با پیشروی در داستان به چهار قابلیت خاص دسترسی پیدا می‌کنید.

قابلیت‌هایی که قرار است در نبردها به کمکتان بیایند تا شاید گوشه‌ای از سختی عجیب بازی را برایتان به دست گیرند. با استفاده از این قابلیت‌ها می‌توانید مغز دشمنانتان را هک کنید، آن‌ها را با یک موج انرژی منفجر کنید یا با شمشیرتان چند نفر را همزمان به هم بدوزید. برای استفاده از این قابلیت‌ها کمترین زمان ممکن را دارید. در صدم ثانیه باید انتخاب کنید که کدام یک ممکن است در این صحنه کارآمد باشد. درنهایت شکست می‌خورید و متوجه اشتباهتان می‌شوید و تصمیم می‌گیرید کار را با قابلیتی دیگر دنبال کنید.

از نظر لول دیزاین Ghostrunner فوق‌العاده است. برای عبور از موانعی که سد راهتان می‌شوند و رسیدن به نقطه مورد نظر هیچ چیز به جز مهارت نمی‌تواند به دردتان بخورد. مهارتی که با دقت و تمرین به دست می‌آید. Ghostrunner مجموعه‌ای از پرش‌ها، سر خوردن‌ها و گذشتن لحظه‌ای از موانع کشنده‌ای است که هرکدام ممکن است در کمتر از یک ثانیه واکنش نیاز داشته باشند. در این بین می‌بایست با دشمنانتان هم درگیر شوید که خود مقوله‌ای جدا محسوب می‌شود. به همین خاطر است که در ابتدای بازی گفتم برای تجربه Ghostrunner نباید از شکست خوردن ترسی داشته باشید.

در مراحل پایانی با محیط‌هایی بزرگ‌تر مواجه می‌شوید. جایی که دستتان باز است تا با خیال راحت استراتژی مد نظرتان را انتخاب کنید. اگر شکست خوردید، از مسیری دیگر می‌روید و دشمنی متفاوت را اول هدف قرار می‌دهید. Ghostrunner حتی لحظه‌ای ریسک نمی‌کند تا مخاطب را با ریتمی یکسان و یکنواخت خسته کند. مدام در حال تجربه یک پارکور جدید، مواجهه با دشمنی جدید یا باس‌فایتی هستید که هرکدام می‌توانند روزتان را سیاه کنند. اما کافیست با موفقیت پشت سر بگذاریشان تا موجی از شادی و خوشحالی تمام وجوتان را اشغال کند.

از نظر بصری Ghostrunner همان چیزی است که می‌خواهیم در سایبرپانک 2077 ببینیم. شهری پیشرفته و در عین حال مخروبه، ساختمان‌هایی بلند در آسمانی سیاه و بیلبوردهای رنگی و چراغ‌های نئونی که سرتاسر دیوارها را پوشانده‌اند. از طرفی انیمیشن‌های روان و سریع بازی جزئی از جذابیت بی‌نظیر آن محسوب می‌شوند. شما می‌پرید، دش می‌کنید و درنهایت با شمشیرتان چند نفر را از وسط به دو نیم تقسیم می‌کنید. تمام این اتفاقات تنها در ۲ یا ۳ ثانیه رخ می‌دهد و بازی در این مدت زمان کوتاه با سرعت خارق‌العاده‌اش هوش را از سرتان می‌پراند.

اما تمام این تعاریف و تمجیدها بدین معنی نیست که با یک بازی بی‌نقص طرفیم. در تجربه بازی با کنترلر متوجه شدم که اگر از موس و کیبورد استفاده کنید، به شکل چشم‌گیری از سختی‌ها و چالش‌های برخی پارکورهای بازی کاسته می‌شود. درواقع به همین خاطر هر زمان که نمی‌توانستم قسمتی از پارکور را رد کنم، روی موس و کیبورد سوییچ می‌کردم و تمام. این بی‌عدالتی در طراحی مناسب بازی باعث می‌شود تا کنسول پلیرها عملا تجربه‌ای سخت‌تر را نسبت به پی‌سی پلیرها تجربه کنند.

به صورت کلی Ghostrunner یک تجربه بی‌نظیر است. روایت جذاب داستان، گیم‌پلی سرعتی و متفاوت که لحظه‌ای از جذابیتش کاسته نمی‌شود و دشواری فوق‌العاده‌ای که بارها و بارها موجب می‌شود دستتان را از خشم مشت کنید. این بار قرار نیست Ghostrunner را تنها به طرفداران بازی‌های پلتفرمر پیشنهاد دهیم. اگر دوست دارید به چالش کشیده شوید و چند ساعتی از روزهای باقی مانده تا انتشار سایبرپانک 2077 را صرف حضور در دنیایی مشابه کنید، Ghostrunner منتظر شماست.

خلاصه بگم که...

Ghostrunner به شکل غیرقابل انتظاری خوب است. یک روایت دوست‌داشتنی، گیم‌پلی بی‌نقص و جلوه‌های بصری زیبایی که می‌تواند برای چند ساعت شما را میخکوب خود کند.

می‌خرمش...

منتشر یک چالش سخت هستید؟ به هیچ عنوان Ghostrunner را از دست ندهید. فقط پیش از آن آمادگی لازم برای بارها و بارها تجربه شکست را داشته باشید.

نمی‌خرمش...

اگر اعصاب و صبر لازم برای تحمل ۱۰۰ها بار شکست در یک مرحله از بازی را ندارید، اصلا و ابدا به تجربه Ghostrunner فکر نکنید!