آخرین کلمات کلیدی جستجو شده
بیشترین کلمات کلیدی جستجو شده
داغترینهای امروز
کوییز ۶۵ ویجیاتو؛ تا چه حد جزئیات جهان رد دد ردمپشن ۲ را میدانید؟
بررسی بازی Assassin’s Creed Valhalla – قهرمانان تالار اودین
با اینکه موفقیت دو نسخه اخیر Assassin's Creed، به خصوص آدیسه را نمی‌توان انکار کرد اما در عین حال این سری محبوب در چند سال اخیر از نوعی بحران هویت رنج می‌برد و طرفداران قدیمی این مجموعه از دور شدن بازی از ریشههای واقعی خود گلایه دارند.
به عقیده برخی، اساسینز کرید حالا با اضافه شدن سیستم‌هایی چون انتخاب دیالوگ، سطح‌بندی دشمنان و لوت‌های مختلف به یک بازی اکشن نقش‌آفرینی و کلونی ضعیف‌تر از سری شاهکار ویچر تبدیل شده است که دیگر کمتر المانی از گذشته در آن به چشم می‌خورد.
اما یوبیسافت این بار در ساخت جدیدترین نسخه این فرانچایز قدیمی یعنی Assassin's Creed Valhalla تصمیم گرفته است تا برای جلب نظر دوباره هواداران قدیمی خود، در کنار ادامه دادن مسیری که با اوریجینز و آدیسه در پیش گرفته است، والهالا را به ریشههای اصلی سری هم نزدیک کند.
والهالا این بار به سراغ سرزمین‌های سرد شمالی، اساطیر اسکاندیناوی و وایکینگ‌های جنگ‌طلب و اعتقادات منحصر‌‌به‌فردشان رفته است، انتخابی جالب و البته چالش‌برانگیز برای نسخهای که می‌خواهد سری اساسینز کرید را به شکوه گذشته برگرداند و داستان مجموعه را بسط دهد. آیا Assassin's Creed Valhalla بالاخره همان اساسینی است که انتظارش را داشتید؟ در ادامه با بررسی ویجیاتو همراه باشید تا به این سوال جواب دهم. راستی باید اضافه کنم که کد نسخه کامپیوتر بازی توسط ناشر در اختیار ویجیاتو قرار گرفته است.
الگوبرداری درست + بازگشت به ریشه‌ها
تقریبا غیر ممکن است چند ساعتی را در کوهستان‌های همیشه سفیدپوش نوروژ و جاده‌های جنگلی انگلستان بگذرانید، داستان والهالا را جلو ببرید و متوجه الگو گرفتن سازندگان از بازی‌های معروف و شناخته شده نشوید. لوکیشن‌ها، نوع روایت داستان و حتی سرعت بازگو شدن آن کاملا Red Dead Redemption 2 را به یاد می‌آورد. والهالا با مراحل فرعی، برخی از قابلیت‌ها و اتمسفر کلی خودش حتی بیشتر از گذشته نسخه سوم Witcher را در ذهن تداعی می‌کند اما هیچ کدام از الگوبرداری‌ها نه تنها نقطه ضعف به حساب نمی‌آیند بلکه به نظرم والهالا را به یکی از کامل‌ترین نسخه‌های سری تبدیل کرده‌اند.
داستان بازی آنقدری درگیر کننده است که تا پایان جالب و مهم خودش شما را به دنبال خود بکشد و در عین حال در این مسیر تقریبا ۶۰ ساعته به سختی می‌توانید در برابر وسوسه انجام ماموریت‌های فرعی و مینی گیم‌های بازی هم مقاومت کنید. ماموریت‌های اصلی شاید هر از چند گاهی تا حد کمی شبیه هم شوند، برخی از کاراکترها هم کمی روی مختان راه بروند و در این بین هم برای صحبت کردن‌های بیش از حد با آن‌ها مجبور شوید مسافت‌های زیادی را طی کنید اما در مجموع والهالا مجموعه‌ای از شخصیت‌های به یادماندنی و مراحل متفاوت دوست داشتنی دارد که آشنا شدن با آن‌ها و تجربه‌شان تا انتها لذت‌بخش است.
اما برگ برنده اصلی Assassin's Creed Valhalla ترکیب کردن این لول دیزاین عالی و کاراکترهای خوب با ویژگی‌های اصلی نسخه‌های ابتدایی است. اشتباه نکنید، والهالا یک بازگشت کامل به دورانی چون نسخه دوم نیست و یوبیسافت در این نسخه هم روند جدیدش را پیش گرفته است ولی بازگشت ویژگی‌های چون هیدن بلید، مخفی‌کاری و پنهان شدن در بین جمعیت واقعا تا حد زیادی آن حس اساسینز کرید گذشته را به والهالا برگردانده است.
در واقع اگر بخواهم به زبان ساده‌تر توضیح بدهم، اگر آدیسه و اوریجینز برایتان مثل یک بازی نقش‌آفرینی خوب اما ناآشنا بودند، والهالا مثل نسخهای از اساسینز کرید می‌ماند که تصمیم گرفته است جهان و گیم‌پلیش را گسترش دهد.
خوب، بد، زشت
از داستان و مراحل اصلی که بگذریم، دیگر بخش‌های والهالا مجموعه‌ای عجیب از اصلاح مشکلات گذشته، ادامه دادن آن‌ها یا بدتر شدنشان هستند. درخت مهارت‌ها یا همان Skill Tree والهالا در عین سادگی، کارآمد و جالب است. بازی دیگر خوشبختانه مثل آدیسه، لوت‌محور نیست و به جای اینکه مجبور باشید بارها سلاح‌های خودتان را با مدل مشابه قوی‌تر از آن تعویض کنید، چند سلاح محدود موجود را این بار می‌توانید بارها ارتقا دهید. اضافه شدن ویژگی‌هایی چون ساخت و ارتقا کمپ هم عمق بیشتری به المان‌های نقش‌آفرینی بازی بخشیده‌اند.
برای تنظیم درجه سختی والهالا هم بیشتر از هر زمان دیگری دستتان باز است و می‌توانید حتی بخش‌های مختلف گیم‌پلی مثل سیستم مخفی‌کاری و گشت و گذار را به صورت جداگانه تغییر دهید. اما اگر امید داشتید کامبت بازی هم دچار چنین تغییرات مثبتی شده باشد، متاسفانه باید بگویم که از این خبرها نیست. سیستم Parry کردن ضربه‌ها آن نرمی و راحتی که باید را ندارد و پیدا کردن زمان‌بندی درستش هم ارزش ریسک کردن را ندارد، برای همین احتمالا شما هم بیشتر اوقات ترجیح می‌دهید از جاخالی یا Dodge کردن استفاده کنید که آن هم البته زمان زیادی می‌برد تا به شدت زیاد تکان خوردن ایوور عادت کنید.
انیمیشن‌های کشتن دشمنان هم گاهی با جزییات زیاد خود حسابی هیجان‌زده‌تان می‌کنند اما در بیشتر اوقات در بدترین حالت ممکن اجرا می‌شوند و هر کدام مشکلات عجیبی دارند. در واقع هر چقدر که Skill Tree جدید و ابیلیتی‌هایی که آزاد می‌کنید، به بهتر شدن گیم‌پلی کمک کرده‌اند، سیستم کامبت تقریبا دست‌نخوره باقی مانده و آسیب نسبتا مهلکی به تجربه کلی گیم‌پلی زده است. هوش‌مصنوعی هم جایزه «زشت» را می‌گیرد چرا که واقعا چنین مشکلاتی برای یک بازی نسل هشتم و تازه نهمی زشت است.
اما در مجموع با در نظر گرفتن قابلیت‌های جدید و مینی‌گیم‌های تازه والهالا، به نظر می‌رسد حداقل یوبیسافت در مسیر درستی پا گذاشته است و با ادامه دادن این روند و اصلاح مشکلات گذشته می‌توان در این زمینه به آینده نسخه‌های بعدی حتی بیشتر امیدوار بود.
باگ، گلیچ و مشکلات سخت‌افزاری
مثل خیلی از بازی‌های اخیر دیگر یوبیسافت بزرگترین ایراد و پاشنه آشیل والهالا که چون یک سرعت‌گیر در مسیر تبدیل شدن آن به یک عنوان عالی قرار گرفته، باگها و مشکلات فنی بازی است. Assassin's Creed Valhalla با اینکه از لحاظ بصری فوق‌العاده و چشم‌نواز نیست اما برای اجرای آن روی کامپیوتر با تنظیمات گرافیکی بالا به یک سیستم قدرتمند احتیاج دارید که تازه در این حالت هم در صحنه‌های شلوغ نرخ فریم بازی به زیر ۶۰ و حتی تا ۴۰ پایین می‌آید. متاسفانه بر خلاف چیزی که حدس می‌زدم، این مشکلات فنی با عرضه آپدیت روز اول بازی هم برطرف نشدند.
باگها و گلیچ‌های بازی هم متاسفانه گاهی از فرو رفتن بدن ایور (Eivor)، شخصیت اصلی، در زمین فراتر می‌روند و در عمل ادامه دادن بازی را دچار مشکل می‌کنند. البته خوشبختانه سیستم Auto Save والهالا شما را از بارگذاری سیو‌های قدیمی نجات می‌دهد اما در هر صورت در طول این ۶۰ ساعت مجبور شدم چندین بار به خاطر افتادن یکی از باس‌ها در اعماق زمین یا متوقف شدن یکی از NPCها بازی را از یک سیو کمی قبل‌تر دوباره بارگذاری کنم.
به انگلستان خوش آمدید
Assassin's Creed Valhalla در برخی بخش‌ها فوق‌العاده و مثل یک عنوان درجه یک عمل می‌کند و همزان در بعضی زمینه‌ها همان مشکلات گذشته را دارد. اما خوشبختانه بار داستان بازی و لول دیزاین خوب آن کاملا بر مشکلات دیگر سنگینی می‌کند و در نهایت والهالا را به عنوان موفقی تبدیل می‌کند که مشکلاتش مانع از درخشش کاملش شده است.
داستان اصلی: ۶۰ ساعت
کامل کردن بازی : ۱۰۰ ساعت
انگلستان بزرگی که در والهالا به پادشاهی‌های مختلفش سر می‌زنید، آن‌ها را به قدرت می‌رسانید یا از عرش به فرش می‌‌کشانید؛ شاید از لحاظ گرافیکی و جلوه‌های بصری بهترین چیزی نباشد که تا به امروز دیده‌اید - البته تازه اگر تکسچرهای افتضاح آتش در بازی را نادیده بگیریم - اما طراحی این جهان بر خلاف خیلی دیگر از عناوین جهان‌باز به شکلی کاملا هدفمند انجام شده است.
بیشتر بخوانید:
- ۱۰ نکتهای که باید پیش از تجربه Assassin’s Creed Valhalla بدانید
- هر آنچه که باید درباره Assassin’s Creed Valhalla بدانید
- اولین نگاه به Assassin’s Creed Valhalla
کمتر ماموریت فرعی یا حتی آیتم‌های جمع کردنی حس پوچ و بی‌فایده بودن را القا می‌کند، کمتر شخصیتی از یادتان می‌رود و داستان بازی هم با وجود پاسخ دادن به برخی از سوالات مهم، با درگیر کردن داستان‌های نسخه‌های قبل‌تر آینده‌ای هیجان‌انگیز و جالب را برای نسخه‌های بعدی رقم می‌زند. تازه شخصیت‌پردازی Eivor و پرداخت بازی به اساطیر اسکاندیناوی هم به اندازه‌ای خوب است که شما را هم مثل من به مطالعه بیشتر در مورد آن تشویق کند.
خلاصه بگم که...
اساسینز کرید والهالا مشکلات ریز و درشت زیادی دارد اما مهم‌ترین وظیفه‌اش یعنی روایت یک داستان جذاب با ماموریت‌های جالب و درگیر کننده را به بهترین شکل ممکن انجام می‌دهد. همین موضوع کافی است تا بسیاری از ایرادات را نادیده بگیرید و در نهایت از تجربه یک اساسینز کرید واقعی لذت ببرید.
میخرمش
اگر چندان مخالف تغییرات رادیکالی نسخه‌های اخیر نیستید و تنها از حذف برخی مهم‌ترین ویژگی‌های نسخه قبلی شکایت دارید، Assassin's Creed Valhalla احتمالا می‌تواند با نزدیک‌تر شدن به ریشه‌هایش شما را راضی کند. البته دلیل اصلی که به خاطرش باید به خرید بازی فکر کنید، داستان‌سرایی و شخصیت‌پردازی عالی این نسخه است.
نمی‌خرمش
اگر فکر می‌کنید مسیری که این سری اخیرا در پیش گرفته یک اشتباه کامل است و به دنبال یک بازی نقش‌آفرینی دیگر نیستید، والهالا هم قرار نیست نظرتان را تغییری دهد. از طرفی اگر به فکر تجربه نسخه کامپیوتر بازی هستید و سیستم چندان قدرتمندی ندارید، احتمالا با مشکلات رو به رو شوید.
- امتیاز ویجیاتو85
- امتیاز
-
عالی
-
خوب
-
متوسط
-
خوب نیست!
-
ضعیف!
- امتیاز متاکریتیک85
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
مجموع نظرات ثبت شده (34 مورد)
مطالب پیشنهادی
مطالب مرتبط از نگاه دیجیاتو
دوستان پی اس فور اسلیم با چند فریم میتونه والهالا رو اجرا کنه؟ من اسلیم دارم و میخوام روش بزنم.به نظرتون بزنم؟
30 فریم ، گهگهاهی افت فریم هم داره رو اسلیم
یوبیسافت از گور برگشته. اون بحث باگ ها هم بازی های یوبیسافت که بدون استثنا باگ دارن و فان بازی هم به همینه.
به قول عمو گادهاورد باگا به بازی محتوا اضافه میکنن.
ولی بدون شوخی باگای بازی های یوبیسافت اکثرشون اذیت کننده نیستن بیشتر باگای گرافیکه نه باگای گیم پلی.
فان که هست مشکل وقتیه که باگ بازی رو خراب میکنه.
من عاشق این نسخه اساسین کرید شدم حتما برای PS4 میخرمش
کاش پولش رو داشتم می‌خریدم.
مدل جنگیدنش رو اصلا خوشم نمیاد خیلی غیرواقعی و پر از اشکال و باگه
بنظرم مدل جنگیدن اساسین یونیتی که مال سالها پیش بود ازین پیشرفته تر و کاملتر و لذت بخش تر بود.
اگه همون سبک رو ادامه میدادن تو نسل الان فوق العاده میشد :(
کمبت اودیسی یه جورایی ادامه همون یونیتی هستش، اگر میخواید یه توضیحی میدم.
یونیتی کمبت خیلی بدی داشت به نظر من. کندی و سنگینی بی دلیلش رو اعصاب بود.
اساسینز کرید رو خیلی دوست دارم اولین بازی ای هم که از این سری کردم اوریجنز بود البته اولین بازی ای که تموم کردم از این سری اودیسی بود و به نظرم هر دو خیلی بازی های خوبی هستند و واقعا سرگرم کننده هم بودن من سندیکیت رو هم بازی کردم ولی خیلی خوشم نیومد امیدوارم هر چه سریعتر بتونم این یکی رو هم تجربه کنم
اولین اساسینی که زدم اساسین کرید 1 بود و سیندیکیت رو بازی کردم و اوریجینز به بعد سیستم یاری نکرد وگرنه حتما بازی می کردم
عالی بود پدرام جون
?????
نقد یه مقدار کوتاه بود ولی خوب بود .
این نسخه بدجوری چشمم رو گرفته. امیدوارم هرچه زودتر بتونم بازیش کنم .
آقا بررسی ویدئویی هم بزارید دیگه .
امتیازی که دادید بد نیست و میتوانست ۹ باشه اما با معذرت نقد تان بسیار بسیار خلاصه و کوتاه است. بهترین نقدی که در مورد والهالا خواندم نقد گیمفا بود که به همه چیز پرداخته بود.
با وجود این مشکلات واقعا فکر نمیکنم لیاقت ۹ رو داشته باشه و همچنین کوتاه یا طولانی بودن یه نقد هم بعید می‌دونم خیلی مرتبط باشه به خود نقد. من مسائلی که به نظرم باید بهش پرداخته می‌شده رو در موردش صحبت کردم حالا همینا رو میتونم تو ۴۰۰۰ کلمه هم کش بدم ولی چرا؟
نمره عالی زومجی که خراب کرد با اون نقد مضخرفش بهترین نقد برا سایت شما بوده
ممنون بابت نقد((با اینکه نخوندمش هنوز :/))
من کلا بازی هایی که طبیعتشون سبز و طبیعت بزرگ و زیبا داره خوشم میاد تو دنیاش گشت بزنم مث ردد2 و مث اینک اساسین هم همینطوره!
کاش ویدیو ایی هم بررسی میکردید اینجوری اگه مکسی وقت نداشت بخونه((یا حوصله)) میتونه سریع متوجه نقات قوت و ضعف بشه
0سعنی خدایی من موندم یوبی سافت چجوری هنوز زندست
سلام
نقد ویدئویی بزارید
خیلی بهتره
هفته دیگه احتمالا منتشر میشه.
ممنون بابت نقد عالی ولی آقای بهادری سوال دارم
۱ کدوم بازی یوبیسافت جایزه هوش مصنوعی خنگ رو نمیگیره
ولی بازی عالیه
اوریجینز :شروع یک نو اوری هر چند شلخته
اودیسه :تکامل اما نه به اندازه کافی فقط در حدی که کسایی مثل من که با اوریجینز حال کردن تهیه کنن +مشکلاتی نظیر سیستم مضخرف لول بندی دشمنان و مضخرف تره مراحل و کل نقشه آب بود
والهالا:همون پیشرفتی که می خواستیم جدید به سبک قدیمی??
ولی خدایی کسایی که یوبی رو میکوبن درک نمیکنم تا کی باید برای ناشی داگ سانتا یا را ستار صبر کنیم
اگر یوبی نبود باید همدیگه رو نگاه می کردیم
در نتیجه یوبیسافت همون یوبی نسل هفته (به جز اسپلینتر سل)
ما گیمرا همون گیمرای نسل ۷ نیستیم
وقتی داره در حق ریمن و پرنس هم ظلم میکنه آیا این واقعا همون یوبیسافته؟!
ببین داداش اگه اینطوری حساب کنیم را ستار هم ظالمه
منظور من سرگرمی بود اگه این یوبی نبود باید صبر میکردیم تا شاهکار های لست ۲ و ردد ۲ بیاد
ولی راکستار همه دارن میگن بولی ۲ رو بساز یه ریمیک یا ریمستر مکس پین
من عاشق مکس پین بودم ولی چقدر راحت از رمدی گرفتش پس داداش راکستاری همه می پرستیم دسته کمی از شیطانی که از یوبی ساختیم نداره
دارم ار یوبی طرفداری می کنم چون تو نسل ۷و۸همیشه سرگرم کردن منو و نگذاشتند ۷سال منتظر ردد۲ باشم تا دق کنم
(با لحن آرام و دوستانه خوانده شود?❤???)
خب داداش شما هفت سال صبر کردی ولی شاهکاری دستت اومد که هیچوقت فراموشش نمیکنی
این بهتره یا اینکه راک استار میومد هر سال یه چیزی مثل اساسینز کرید میداد بیرون که فقط سرگرم بشیم؟
ما بازی داستان محور نمیکنیم که سرگرم بشیم.
ناتی داگ هفت سال کار میکنه شاهکاری مثل لست 2 رو میسازه یوبیسافت و ea هم هر سال همون بازیارو دوباره میسازن با آیتم ها و دی ال سی هاش میکنن تو پاچه ما.
یوبی ده سال هیچی نسازه بعد یه شاهکار بده بیرون من مثل راک استار و ناتی داگ باهاش رفتار میکنم ولی وقتی اول باگ بازی رو میسازه بعد خودش...
چیزی که زیاده بازی سرگرم کنندست. مردم منتظر اساسین های یوبیسافت نیستن که سرگرم بشن.
تصور کن ده سال دیگه راک استار بیاد رد دد ردمپشن رو ریمستر کنه. بعد یوبیسافت ده سال دیگه اوریجینز یا آدیسی رو ریمستر کنه. به نظرت کدوم باارزش تره؟
من حاضرم هفت سال فقط رینبو بزنم ولی بازی بعدی یوبیسافت شاهکار باشه.
(با لحن آرام و دوستانه خوانده شود?❤???)
عزیز من من کنسول گرفتم بازی کنم من ۷ سال هرسال صبر کنم که نسل تمومه
ولی تو نگاه کن
کو اپ گوست ریکون خیلی مزه میده
داستان فارکرای ۵و۳عالی
اساسین ها از ریشه دورشدن ولی بازم خوبن
و یک سری بازی هستند که توشون زندگی میکنیم
بایوشاک رد دد ۲ لست۲هیلو گاد و اثار استاد میکامی و میازاکی
میشه بگی تا کی باید منتظر ناتی داگ سانتا سیدی پراجکت وغیره باشیم
خدا وکیلی ظلمه eaروبایوبی مقایسه کنی
ولی در نهایت هدف بازی سرگرمیه ولی در این میون بازی هایی مثل هیلو ریچ و لست۲و۱ اشک آدم رو در میارن
ممنونم که نظرتون رو گفتید
در ضمن این تفاوت صنعت گیم رو میرسونه
شرکت هایی که بالای ۷سال طول می کشه بازی شون مثل راکستار و سیدی
هرسال بازی میدن مثل یوبی
خاطرات صد ساعته بتسدا
ترس همراه با لذت رزیدنت اویل شینجی میکامی
سخت تلاش کردن سولز بورن ها
هنر خالص پلتفرمر
هیجان شوتر اول شخص و سوم شخص
صدای خالص لاستیک فورزا و گرند توریسمو
پلیس بد خلافکار خوب نیدفوراسپید
قاتل قتل مقتول هیتمن
در پناه سایه ها اسپلینترسل متال گیر و بتمن
هیچ کدوم از این ها نباید مقایسه شن
راکستار به جای خود
یوبی به جای خود
با لحن آرام و دوستانه خوانده شود??❤
بله داداش من که منکر این قضیه نیستم. یکی مثل اکتیویژن هر سال یه کالاف بده من خیلی هم دوست دارم. حرفت کاملا درسته ولی اینکه شما میای راک استار رو با یوبی مقایسه میکنی اشتباهه. ولی اینکه میگی راک استار ظالمه چون بولی 2 رو نمیسازه حرف درستی نیست. راک استار اگه روی بولی کار نکرده ولی هر بازی که ازش درمیاد صنعت گیمو متحول میکنه. ناتی داگ کلا دو تا آیپی داره ولی هر بازی که میده بیرون شاهکاره. ولی یوبیسافت چی؟ همه اساسینزاش شبیه همن. همه واچ داگزاش شبیه همن. پرنس که اصلا واردش نمیشم.
ولی من نمیخوام یوبی رو با استودیو هایی که گفتم مقایسه نمیکنم ولی مثلا میخوام با اکتیویژن مقایسش کنم.
کالاف دیوتی چند سال گذشته رو ببین. مادرن وارفر، بلک اپس کولد وار، مادرن وارفر کمپین ریمستر
حالا یوبی سافت: واچ داگز لیجن، آدیسی، اوریجینز و خیلی بازی دیگه که من الان یادم نیست (هزار تا بازی و دی ال سی که اصلا نمیدونم چین)
من برای سه سال سه تا بازی واقعا خوب کافیمه نه 19تا بازی توی دوسال که همه کپی از نسخه های قبلیشونن
باور کن اگه یوبیسافت همش سراغ آیپیای جدید نمیرفت تا حالا دووم نمی اورد.
یوبیسافت من اصلا ازش انتظار ندارم شاهکار تحویلم بده ولی به جای دی ال سی و آیتم و مسخره بازیا دوست دارم اساسینز بعدی باگ نداشته باشه. دوست دارم یه دنباله خوب برای پرنس او پرشیا ساخته بشه. دوست ندارم وقتی دارم آدیسی بازی میکنم داستان نیمه کاره بمونه بقیش رو توی یه دی ال سی بکنن تو پاچم. دوست ندارم توی آدیسی خونم براه تو شیشه تا کاراکتر لول آپ شه بعد یوبیسافت بهم XP بفروشه. میدونی اینا منو یاد ea میندازه. دوست دارم اون شوق و استرس اساسینز های قدیمی موقع استلث رو حس کنم نه گیم پلی تکراری. دوست دارم داستان خوب و غنی برام تعریف بشه نه ساید میشن های اجباری و کول کردن پانتو به خونش و نجات دادن پدر جسکا.
بله یوبی سرگرم میکنه ولی فقط در همین حد. من اگه بخوام فقط سرگرم بشم میرم بتل رویال و مولتی پلیر میزنم ولی وقتی میشینم پای بازی دوست دارم یه چیزی بم بدن که یادم بمونه.
مرسی از نظرت و با بخش بزرگی از حرفات موافقم.
با نصفه ول کردن داستان تو اودیسی موافقم.
شما سری کالاف رو با کل یوبی سافت مقایسه کردید!!!
استلث اساسین ایده خیلی عالی بود که با تکرار در هفت هشتا بازی به شکل سالانه تکراری شده بود. تا کی باید تو کمد و کاه قایم بشیم؟ این مشکل هنوزم حل نشده ولی با گیم پلی جدید به شکلی جاخالی دادن ازش. هرچند اگر واقعا بخوای میتونی استلث بری و حتی شوق و استرس بیشتری داشته باشی.
ما هم دیگه گیمرای اون زمان نیستیم. سنمون بالا رفته و دیدمون عوض شده، تجربمون بیشتر شده.
من ۱۷ سالمه??
تو اوج دوران گیمریت هستی حسابی ازش لذت ببر که اگر مثل من باشی سه چهار سال دیگه کلا سِر میشی?
ممنونم از نظرت ولی فک کنم یه کم اشتباه گرفتی
ببین درسته راکستار بازیاش متحول کنندس ولی به نظرت به جای اینکه gta و ۲ نسل پورت کنه ریمستر مکس پین ۱و۲ رو میداد خوشحال تر میشدی یا این
یه کم با نظرت مخالفم و فقط یه کم میگی بخوام سرگرمی بشم میرم مولتی و بتل رویال میزنم ولی همین فارکرای۵
داستان عالی
انتاگونیست عالی
گان پلی جذاب
همه اینا در کنار سرگرم کننده این خاصیت این بازیه که هم سرگرم میکنه هم در بقیه زمینه ها حرف برای گفتن داره
یادمون نره یوبیسافت بود که معنی جنون رو تعریف کرد که داستانش از نصف بازیای نسل ۸ بهتره
در کل راست میگی من نباید این ۲ تا رو مقایسه میکردم ولی خوب یکم دلم از راک گرفته دیگه کلا ریمستر زیاد طول نمیکشه چی میشد یکم جای این جی تی ای رو این وقت میگذاشت
بحث مفیدی بود ممنون
حاجی «چیزی که زیاده بازی سرگرم‌کنندس» دقیقا بازیای یوبیه. من با خیال راحت میرم سراغ یوبی چون می‌دونم همیشه سرگرمم میکنه. آیا شما تا هفت سال دیگه حاضری یه بازی بازی کنی؟ من نیستم. هدف و غایت اصلی بازی سرگرمیه. سازنده‌ای که علاوه بر سرگرمی مفهوم و موضوع دیگه‌ای تو بازیش می‌زاره دمش گرم ولی در مرحله اول باید سرگرم کننده باشه.
بله ویچر و رد دد تجربه عالی بودن ولی ته تهش شیش ماه منو مشغول میکنن. سه سال بینش با فارکرای و اساسینز و واچ داگز گذشت. تازه همونم با ریسکه. من با جی تی ای وی اصلا حال نکردم، پس درواقع من ۱۲ ساله منتظر یه جی تی ای درست و حسابی هستم. من با یونیتی حال نکردم، روگ حسابی بهم چسبید، سال بعدشم تو سیندیکت بهم خوش گذشت، از اوریجینز بدم اومد، اودیسی از دلم درآورد.
من دلم میخواد که یوبی رو بازیاش کار کنه ولی نه هفت سال. سرعت ساخت و هزینه پایین بازیای یوبی بهش انعطافی میده که راکستار و ناتی داگ صد سال نخواهد داشت. چون اونا تمرکزشون رو تجربه پرفکته و نه آزمایشی.
دمت گرم
همین که به ریشه ها توجه کرده یه قدم مثبته
این یوبیسافت متوسط ساز...