فیلم «Outside The Wire» قول یک داستان علمی تخیلی نظامی را می‌دهد که سوالات به ظاهر بزرگی راجع به جنگ می‌پرسد. سوالاتی از این دسته که انسانیت در وسط میدان جنگ یعنی چه؟ فناوری چه تاثیری بر آینده جنگ خواهد گذاشت؟ آیا سربازان به دلیل پیشرفت در تکنولوژی نظامی، از ورود به ارتش‌ها بیزارتر شده‌اند یا نه؟! این موارد و سوالات نکات شگفت انگیزی برای تأمل و داستان پردازی برای کاوش در ژانر علمی تخیلی است.
یکی از بهترین آثار در این شاخه برای انجام چنین کارهایی که بیننده آن را می‌شناسد سری بازی‌های ویدیویی Metal Gear Solid است. حالا نتفلیکس در خارج از سیم، می‌خواهد همان حس انتقاد و درون نگری را برای خود و بیننده‌اش جلب کند. اما در ادامه ما در ویجیاتو بررسی خواهیم کرد که آیا این فیلم به اهدافش رسیده است یا خیر، با ما همراه باشید.
متأسفانه، فیلم «Outside The Wire» به مقدار قابل ملاحظه‌ای از این اهداف و سوالات خود فاصله دارد. این ایده و سوالات می‌توانست پویایی جذابی ایجاد کند، اما سازندگان فیلم فقط در طرح سوال متوقف می‌شوند. کارگردان این اثر میکل هوفسترم (1408) در این کار تسلیم یک رویکرد کارگردانی و تصویری می‌شود که منجر به خلق یک فیلم اکشن سنتی نظامی شده که نمونه آن بارها ساخته شده است. بدون شک سبک و استایل فیلم سازی در این اثر شایسته است، اما هرگز به اندازه کافی منحصر به فرد و جذاب نیست که بتواند فیلمنامه Rowan Athale و Rob Yescombe را در راستای اهدافشان تقویت کند. البته حتی اگر اینگونه بود، خود فیلمنامه مانع چنین کاری می‌شد.
داستان حول محور ستوان توماس هارپ (دامسون ادریس)، خلبان هواپیمای بدون سرنشین است که برای از بین بردن سلاح دشمن جان دو سرباز خودی را فدا می‌کند. در نتیجه این عمل به عنوان مجازات، وی تحت نظارت کاپیتان لئو (آنتونی مکی) که یک افسر رباتیک پیشرفته است، قرار می‌گیرد که در یک مأموریت مخفی او را با خود همراه کند. و این هسته اصلی ماجراهای فیلم را شکل می‌دهد. همانطور که فیلمنامه از یک صحنه اکشن به صحنه دیگر می‌پرد، ما آگاه می‌شویم که طبق معمول جهان در معرض خطر سلاح‌های کشتار جمعی روسی است و فقط یک نفر می‌تواند جلوی آن را بگیرد.
اساساً با افزایش مرزهای فناوری، بحث در مورد چگونگی استفاده بهینه از آن نیز پیچیده‌تر شده است. این قطعاً موضوعی است که فیلم‌های بیشتری علاقه مند به حل آن هستند. هر کسی با چند دلار اضافی می‌تواند یک هواپیمای بدون سرنشین خریداری کند و با افزایش مالکیت در این حوزه وارد عمل شده و مقرراتی را برای پرواز با هواپیماهای بدون سرنشین ایجاد کند. در دسترس بودن این فناوری به ارتش‌ها این امکان را داده است که از هواپیماهای بدون سرنشین برای جستجوی مناطق متخاصم و استفاده از سلاح‌های خود در صورت لزوم بدون به خطر انداختن جان یک خلبان استفاده کنند.
بنابراین، ایده استفاده از ماشین آلات به جای انسان، طرح اصلی «Outside The Wire» است که با محوریت درک اقدامات و پیامدهای دست اول طراحی شده است. این همان چیزی است که این فیلم در راستای آن ساخته می‌شود، اما با پیشرفت داستان، نتیجه آن تزلزل می‌یابد. مواد علمی تخیلی فراوانی در استخوان‌ها و ستون فقرات خارج از سیم وجود دارد، اما به نظر می‌رسد سازندگان آن برای کشف کامل این ایده‌ها بسیار بی‌علاقه بوده‌اند. در عوض، این فیلم و سازندگانش به جای نفوذ در مضامین ظریف، وسیله نقلیه‌ای برای یک اکشن استاندارد نظامی و یک داستان بیش از حد کلیشه‌ای طراحی کرده‌اند.
اگرچه بحث‌هایی در مورد بشریت و چگونگی ارتباط آن با ایده جنگ در فیلم وجود دارد، ولی این اثر چنین جنبه‌هایی را به عنوان قدم‌هایی برای ورود به گستره اکشن از جنس بازی‌های ویدیویی تلقی می‌کند. بنابراین فیلم بدون استدلال‌های فکری و ملاحظات اخلاقی نیست. اما فیلمساز هرگز به قدری طولانی در صحنه‌ای خاص متوقف نمی‌شود که بتواند با برخی از سوالات تحریک کننده و فلسفی ذهن بیننده را مشغول کند. در عوض، این فیلم بیشتر شبیه به روز تعلیم یا Training Day ساخته آنتوان فوکوآ می‌شود که با رویکرد روبات‌ها و یک جنگ نامشخص ساخته شده است.
از طرفی فرضیه پایه فیلم خارج از سیم چیز جدیدی هم نیست، چرا که فیلم‌های دیگری نیز بوده‌اند که به مقابله با ربات در برابر سربازان انسانی و معضل وجودی چنین بحثی روی آورده‌اند، اما برداشت کارگردان میکل هوفسترم از این موضوع هرگز کاملاً روشن نیست و در پایان، بیننده با انبوهی از علامت سوال‌ها رها می‌شود آن هم بدون گفتن یک حرف مهم به او، در عوض آنچه باقی مانده فیلمی است که با نوید اثری جالب از جنس Metal Gear Solid آغاز می‌شود و بیشتر شبیه به یک فیلم متوسط از جنس Call of Duty به پایان می‌رسد. حتی اکشن در فیلم نیز چشگیر نیست، چرا که صحنه‌های گروگانگیری و سکانس‌های جنگی فقط می‌تواند کسانی را که قادر به تمایز بین سینمای خوب و بد نیستند را راضی کند.
یکی از مشکلات عمده فیلم Outside The Wire طولانی بودن بیش از حد آن است. این فیلم اثری دو ساعته و حتی طولانی‌تر است. در طول فیلم چندین پیچ و تاب وجود دارد که در ابتدا قابل بررسی هستند، اما سرانجام به خاطر ضعف فیلمنامه دیگر از اهمیت دادن به آن دست می‌کشید. در این بین گفتگوهای غیرضروری زیادی نیز در فیلم انجام می‌شود که کمک شایانی به اهداف کار نمی‌کنند. همچنین بازی‌ها نیز چشمگیر نیستند؛ هرچند آنتونی مکی نهایت تلاش خود را در راستای یک اجرای فیزیکی انجام داده است، اما ضعف فیلمنامه در پرداخت شخصیت کار را برای تیم بازیگری نیز سخت کرده است.
فیلمنامه خارج از سیم به وضوح می‌خواهد در مورد معنای داشتن سرباز رباتیک و به نوبه خود، نحوه بازتاب آن در ماهیت رباتیک سربازان انسانی صحبت کند. اما به نظر می‌رسد سازندگان نمی‌توانند بیننده را با سوالات بیهوده تحریک کنند. بنابراین فیلم یک تجربه پوچ است که بهترین جنبه‌های طرح خود را هدر می‌دهد و در عرصه ژانر علمی تخیلی بسیار کم تحرک است.
در نتیجه باید گفت: فیلم Outside The Wire یک اثر اکشن است که دارای برخی نکات داستانی است که می‌خواهد به آنها توجه کنید. همچنین یک فیلم با پتانسیل از دست رفته، بیشتر از یک فیلمِ از پایه افتضاح ناامید کننده است. این همان چیزی است که باعث می‌شود خارج از سیم راضی کننده نباشد.
این فیلم مضامین و بازیگران بسیار خوبی داشت که مهارت اجرای همه چیز را داشتند، اما متأسفانه، پیروی فیلمساز از یک طرح کلی اکشن همه چیز را خراب کرده. با این اوصاف آیا خارج از سیم ارزش تماشا را دارد؟ اگر فیلم‌های اکشن و جنگی را دوست دارید آن را ببینید، اما بدانید به هیچ وجه اثر کاملی نیست و احتمالاً بار دوم آن را تماشا نخواهید کرد، به نظر من بهتر است در عوض دیدن این فیلم Metal Gear Solid را بازی کنید.