۸ باس معرکه بازی‌ها که نامشان در تاریخ ماندگار شده

در دنیای بازی‌های ویدیویی، ما با باس‌های جذاب و خوش ساخت زیادی مبارزه کرده‌ایم. اما یک سری از این باس‌ها، به قدری طراحی خوبی داشتند که حتی بعد از گذشت چندین سال، هنوز کسی آن‌ها را فراموش نکرده. در این مقاله سراغ همین کاراکترها رفتم و برایتان از ۸ باس فایت معرکه‌ای گفتم که نامشان در تاریخ ویدیو گیم ماندگار شده. با ویجیاتو همراه باشید.

8) Colossus of Rhodes – God of War 2

هنوز هم که هنوز است به نظرم God of War 2 با اختلاف حماسی‌ترین فصل افتتاحیه تاریخ ویدیو گیم را دارد. دلیلش هم قطعا چیزی نیست جز مبارزه با Colossus of Rhodes. همین که کنترل کریتوس را در قسمت دوم به دست می‌گرفتیم، این نبرد حماسی چند مرحله‌ای شروع می‌شد. عظمت Colossus of Rhodes در همان لحظه مسحورتان می‌کرد و با خودتان می‌گفتید که سانتامونیکا چطور روی پلی استیشن ۲ چنین باس‌فایتی را طراحی کرده‌. اما قضیه به همین جا ختم نمی‌شد و وقتی که کارگردانی سکانس‌های سینماتیک و QTEهای این باس‌فایت را می‌دیدید، دیگر این برایتان جا می‌افتاد که God of War 2 یک بازی معمولی نیست.

7) Glados – Portal

گلادوس بدون شک یکی از فوق‌العاده‌ترین آنتاگونیست‌های تاریخ است. بله، در مورد همان هوش مصنوعی حیله‌گری صحبت می‌کنم که در بازی پورتال، اول خودش را به عنوان دوست ما جا زد اما در نهایت فهمیدیم که قصدش کمک نبوده و در تمام این مدت می‌خواسته جانمان را بگیرد. با این حال، پرداخت خوبی که ولو نسبت به گلادوس داشت و دیالوگ‌های فوق‌العاده‌ای که برایش نوشته بود، نه تنها او را به یک کاراکتر ماندگار در تاریخ ویدیو گیم تبدیل کرد، بلکه باعث شد نسبت به شخصیت اصلی بازی که صرفا یک آدم معمولی بود، بیشتر دوستش داشته باشیم. از طرفی موقعی هم که به مصاف گلادوس می‌رفتیم، باس فایت جالب و معماگونه‌ای پیش رویمان قرار می‌گرفت که کمتر کسی می‌تواند جذابیتش را فراموش کند.

6) Vergil – Devil May Cry 3

اگر یک فشن‌شو با حضور کاراکترهای دنیای بازی‌های ویدیویی برگزار می‌شد، قطعا ویرجیل جزو آن مدل‌هایی بود که چشم همه را به خود خیره می‌کرد. بله، برادر دانته دوست‌داشتنی که در در Devil May Cry 3 با او بیشتر آشنا شدیم، یکی از خوش‌پوش‌ترین و خوش‌ استایل‌ترین کاراکترهایی است که تا امروز خلق شده. البته جدای از ظاهر، ویرجیل با آن دیالوگ‌های فلسفی و لحن آرامش، تبدیل شده بود به یک کاراکتر مرموز که آدم نمی‌دانست باید از او متنفر باشد یا دوستش بدارد. با این حال، وقتی که به آخرین لحظات بازی رسیدیم دیگر مطمئن بودیم که ویرجیل را کمتر از دانته دوست نداریم. چون ورجیل به شدت سریع بود و ضرباتش بسیار پر قدرت. تقریبا یک کمبوی معمولی ورجیل می‌توانست حداقل یک سوم از جان دانته کم کند. حال حساب کنید که کمبوهای سنگینش چقدر از جان کاراکتر تحت کنترلتان کم می‌کردند. بنابراین، باید با آرامش تمام به مصاف ورجیل می‌رفتید و سعی می‌کردید با حفظ فاصله از او، نقطه ضعف‌هایش را پیدا کنید. با این حال، ورجیل هم باهوش‌تر از این حرف‌ها بود و برخی اوقات از نقاطی به شما ضربه می‌زد که اصلا انتظارش را نداشتید.

5) Ornstein and Smough – Dark Souls

مبارزه با Ornstein و Smough بیشتر شبیه یک شوخی دردناک بود تا یک باس فایت. چراکه برای اولین بار، همزمان باید با دو باس سرسخت به مبارزه می‌پرداختیم که الگوی رفتاری هیچکدامشان هم شبیه یکدیگر نبود. از آن بدتر اینکه Ornstein و Smough برای کشتن شما با هم همکاری می‌کردند و آنقدر به شما فشار می‌آوردند که خودتان بیخیال جان شیرین و تمام سولزهایی که جمع کرده بودید می‌شدید. تازه وقتی که با هزار بدبختی یکی از آن‌ها را می‌کشتید، آن یکی قدرت‌هایش را می‌گرفت و با سرعت و توان بیشتری به سمتتان حمله می‌کرد. Ornstein و Smough دو سد غیرقابل نفوذ بودند که خیلی از ما روزها یا حتی ماه‌ها برای کشتنشان تلاش می‌کردیم و باز هم شکست می‌خوردیم. تقریبا هر کسی که سری سولز میازاکی را تجربه کرده باشد، از این دو به عنوان شیاطینی یاد می‌کند که نمی‌گذاشتند طعم شیرین آرامش بچشد.

4) Malus – Shadow of the Colossus

در Shadow of the Colossus ما باید با ۱۶ باس مختلف که طراحی هر کدامشان یکی از دیگری بهتر بود، برای نجات جان معشوقه‌مان مبارزه می‌کردیم. اما از بین این ۱۶ باس، محال است کسی Malus را فراموش کند. Malus باس پایانی بازی بود و وقتی که برای اولین بار آن را می‌دیدید، قطعا دهانتان از ابهت و ابعاد بزرگ این کلوسی برای چند ثانیه باز می‌ماند. از طرفی مبارزه با Malus نیز نسبت به دیگر کلوسی‌ها هم سخت‌تر بود و شما برای شکست دادنش باید کلی پازل ‌پلتفرمینگ مختلف را حل می‌کردید. جالب اینکه یک اشتباه در حین حل معمای این باس‌فایت کافی بود تا کل پراگرستان از بین برود و بازی به شما را به چک‌پوینتی برگرداند که با آن خیلی فاصله داشتید. با این حال، وقتی که بالاخره Malus را شکست می‌دادید و این باس عظیم‌الجثه روی زمین می‌افتاد، حس پاداشی به شما دست می‌داد که عملا در کمتر بازی دیگری قادر به تجربه‌اش بودید.

3) Psycho Mantis – Metal Gear Solid

سایکو منتیس برای من یادآور روزهای خوش گذشته است. زمانی که پای اولین پلی استیشن می‌نشستیم و مسحور نوآوری‌هایی می‌شدیم که کنسول‌های نسل پنجمی اجازه انجام آن‌ها را به بازی‌سازان داده بود. طراحی باس‌فایت سایکومنتیس در آن دوران، یکی از همین نوآوری‌ها بود. باسی که برای اثبات قدرت ذهن‌خوانیش، مموری کارت پلی استیشن شما را بررسی می‌کرد و یک دفعه با گفتن این دیالوگ که «تو اخیرا خیلی کسلوانیا بازی کردی» شوکه‌تان می‌کرد. از طرف دیگر مبارزه با خود سایکومنتیس هم جالب بود. اولا عملا مبارزه با سایکومنتیس بدون داشتن دوربین‌ حرارتی غیرممکن بود. چون این باس مدام غیب می‌شد و اگر می‌خواستید با او بدون گجت‌های اسنیک مبارزه کنید، قطعا بارها و بارها شکست می‌خوردید. علاوه بر این، سایکومنتیس حین مبارزه مدام وسائل مختلفی را به سمتتان پرت می‌کرد که اگر به موقع جاخالی نمی‌دادید، قطعا با چند ضربه جانتان را از دست می‌دادید و کل پروسه را باید از اول شروع می‌کردید.

2) Pyramid Head – Silent Hill 2

پیرامید هد در سایلنت هیل ۲ از آن باس‌هایی نبود که در یک نقطه به خصوص ظاهر شود و برای چند لحظه کوتاه عذاب جان گیمر باشد. نه پیرامید هد با آن ظاهر آزار دهنده‌اش تقریبا همه جا حضور داشت و با صدای قدم‌های سنگینش روحمان را عذاب می‌داد. جالب اینکه بازی سایلنت هیل ۲ برای عذاب‌آورتر کردن آخرین رویارویی گیمر با این باس وحشتناک، اتاق کوچکی را انتخاب کرده بود که هیچ جای مانوری در آن وجود نداشت. از آن بدتر، باس رعب‌آوری در مقابلتان بود که برای رویارویی با آن، هیچ سلاح قدرتمندی به جز یک کلت کمری در دست نداشتید و مجبور بودید تمام گلوله‌هایش را خرج کله هرمی‌اش کنید. از طرفی، پیرامید هد به نوعی نماد سایلنت‌ هیل به حساب می‌آید و اگر او را از این مجموعه بگیریم، اصالت این بازی‌ها زیر سوال می‌رود. پیرامید هد با آن کله بزرگ هرمی شکل و بدن عضلانی قدرتمندش، یک جلاد تمام عیار بود. جلادی که می‌خواست هر طور شده جیمز را بابت گناهانش در جهان رعب آور سایلنت هیل مجازات کند. اما جالب اینجاست که بدانید پیرامید هد در اصل نمادی از آن روی دیوانه، خشن و نامهربان جیمز بود که او هیچ وقت آن را برای هیچ کس رو نکرده بود.

1) Nemesis – Resident Evil

خدا را شکر که چنین موجودی واقعی نیست. نمسیس کابوسی بود که همه ما برای مدت زیادی هر شب خوابش را می‌دیدیم. موجودی عظیم‌الجثه، وحشی و ترسناک که نمی‌شد به راحتی در مقابلش ایستاد و برای زنده ماندن دست به دعا نشد.در هر خیابانی که پا می‌گذاشتیم صدای نمسیس شنیده می‌شد و فقط یک لحظه غفلت کافی بود تا به لطف بازو‌های قدرتمندش از زمین بلند می‌شدید و در عرض چند ثانیه بدن بی‌جانتان دوباره روی زمین می‌افتاد. نمسیس نه تنها برد ویکر و میخائل ویکتور را کشت، بلکه هلیکوپتر نجات اعضای UBCS را هم نابود کرد و باعث شد که جیل به خاطر آلودگی به ویروس تی، تا دم مرگ برود و برگردد. تایرنت غول‌پیکری که به هیچ وجه میانه خوبی با مردن نداشت و هر بار هم که او را می‌کشتید، با هیبتی بزرگتر و قدرتی بیشتر برای نابودیتان باز می‌گشت. طوری که دیگر با خودمان می‌گفتیم این موجود عظیم‌الجثه قرار نیست دست از سر ما بردارد و از یک جایی به بعد فقط دعا می‌کردیم که کمی دیرتر سر و کله‌اش پیدا شود. رویارویی با نمسیس به قدری ترسناک بود که وقتی آخرین گلوله‌های مگنوم را در سر فرم نهایی او خالی کردیم، احساس آرامش خاصی کل وجودمان را فرا می‌گرفت. فقط حیف که کپکام با بازسازی رزیدنت اویل 3، این ویلن فوق‌العاده را نابود کرد.