ستاره‌های دنیای سینما در اختیار گیمرها

در کنفرانس خبری مایکروسافت در نمایشگاه E3 2019 یکی از ستاره‌های دنیای بازیگری بر روی استیج حاضر شد. کیانو ریوز در حالی وارد سالن شد که طرفداران درون سالن (و صد البته میلیون‌ها طرفدار دیگر در خارج از سالن که در حال تماشای کنفرانس بودند) سر از پا نمی‌شناختند. به عقیده‌ی خیلی از مخاطبان هم حضور کیانو ریوز بر روی استیج بهترین قسمت کنفرانس خبری مایکروسافت بود.

کیانو ریوز سوپرایز کمپانی سی‌دی رد پراجکت، سازنده‌ی عنوان سایبرپانک 2077 در تریلر جدید بازی بود و قرار است در این بازی نقش شخصیتی به اسم جانی سیلورهند را بازی کند.

کیانو ریوز تنها نیست و امسال او هم جزو تعدادی از ستاره‌های دنیای بازیگری بود که سر از دنیای بازی‌های ویدیویی درآورده‌اند. قبلاً هم در تریلرهای منتشر شده از دث استرندینگ شاهد حضور بازیگران مشهوری مثل نورمن ریداس، مدس میکلسن و لیا سیدو در این عنوان بودیم. حتی در پنل خبری یوبی‌سافت هم سر و کله‌ی جان برنثال پیدا شد تا به تبلیغ بازی Tom Clancy’s Ghost Recon Breakpoint که در آن ایفای نقش کرده بپردازد.

نیازی به گفتن ما نیست، چون اگر فیلم‌باز و سریال‌باز باشید به احتمال زیاد این بازیگران را از قبل به خاطر فیلم‌ها و سریال‌هایی که در آن‌ها به ایفای نقش پرداخته‌اند می‌شناسید. اگر هم نمی‌شناسید احتمالاً به خاطر این است که خیلی به دنیای فیلم و سریال علاقه ندارید. فقط کافی است نگاهی به کارنامه‌های این ستاره‌های دنیای بازیگری بیندازید تا ببینید در مورد اسم‌های کوچکی حرف نمی‌زنیم.

تقریباً هر کسی که به تماشای فیلم‌ها و سریال‌ها می‌نشیند، بازیگری را بیش‌تر از بقیه‌ی بازیگران دوست دارد. فیلم یا سریالی را به خاطر دیدن آن بازیگر شروع به تماشا و اکثر کارهای او را دنبال می‌کند. صرفاً نه به خاطر مهارت‌های بازیگری‌شان، حتی به خاطر ویژگی‌های فردی‌شان می‌توانند خاص‌تر از بقیه‌ی بازیگران جلوه کنند. برای خود من بازیگرانی مثل گری اولدمن، هنری کویل، لاورن کوهن، اسکارلت جوهانسون و پاول نیومن (اگر هنوز زنده می‌بود) چنین جایگاهی را بیش‌تر از بقیه‌ی بازیگران دارند.

دیدن هر کدام از این بازیگرها در یک بازی ویدیویی هم مثل یک فیلم یا سریال عمل می‌کند. حتی اگر رغبتی به آن بازی نداشته باشیم، مطمئناً بیش‌تر از قبل جذبش می‌شویم. مثل خیلی از طرفداران کیانو ریوز در نمایش مایکروسافت. البته سایبرپانک 2077 با توجه به سابقه‌ خوب استودیوی سازنده‌اش به خودی خود یک اثر محبوب محسوب می‌شد ولی حضور ناگهانی و سوپرایزگونه‌ی کیانو ریوز، باعث ترکیدن یک بمب خبری در فضای مجازی شد.

حالا که امسال تعدادی از بازیگران شناخته شده‌ی دنیا را در صنعت بازی دیدیم، تصمیم گرفتیم نگاهی کنیم به تأثیراتی که هر کدام از این ستاره‌ها می‌توانند در سرنوشت یک بازی بگذارند. آیا فروش بازی را تضمین می‌کنند؟ باعث توجه بیش‌تر به بازی می‌شوند؟ یا حتی اصلاً وجود آن‌ها به ضرر بازی است؟

برای پاسخ به این پرسش‌ها در ادامه با ویجیاتو همراه باشید.

اسکناس روی اسکناس

مطمئناً اولین و مهم‌ترین عاملی که باعث می‌شود یکی از چهره‌های معروف را در یک بازی ویدیویی ببینید، بحث کسب درآمدی است که با استفاده از او انجام می‌شود.

خیلی منطقی است که وجود هر کدام از این ستاره‌های دنیای بازیگری در یک بازی باعث فروش چشم گیر اثر شود، حتی در صورتی که این اثر نتواند آن طور که باید و شاید نظر منتقدان را به خود جلب کند.

تبلیغات قبل از انتشار بازی با استفاده از این چهره‌ها با سر و صدای زیادی همراه است و علاوه بر طرفداران این بازیگران، کسانی که به نوعی جمعیت وسط به حساب می‌آیند و نه آن قدر مشتاق به تجربه بازی هستند و نه بدشان می‌آید آن را امتحان کنند را بیش‌تر به خرید بازی تشویق می‌کند.

حضورشان نه تنها عامل به فروش رفتن بازی می‌شود، بلکه حتی زمان رسیدن پول مشتری‌ها به سازنده‌ها را به جلو می‌اندازد. خیلی از دوستان و اطرافیان خودم را می‌شناسم که دقیقاً همان لحظه‌ای که کیانو در تریلر سایبرپانک 2077 به نمایش درآمد و سپس پا روی استیج مایکروسافت گذاشت، بازی را پیش خرید کردند.

شاید اگر به جای کیانو، یکی از بازیگران محبوب خودم را می‌دیدم، این من بودم که اکانت استیمم را شارژ و پولم را قبل از عرضه‌ی بازی به سی‌دی رد پراجکت تقدیم می‌کردم. در هر حال یک سازنده چه چیزی بهتر از دریافت پول برای کالایی که هنوز از عرضه‌ی آن چندین ماه فاصله وجود دارد می‌خواهد؟

احتیاط: خطر ذوق مرگ شدن

عامل پول و درآمد برای سازنده نکته‌ای حیاتی است. اما وقتی از دید یک گیمر به قضیه نگاه کنید، جریان اصلاً این گونه نیست. حدود ۶۰ دلار برای بازی خرج می‌کنید تا بازیگر محبوبتان را در آن می‌بینید و دیگر قضیه‌ مالی برای شما تمام می‌شود (البته اگر محتویات اضافه‌ای که بعد از انتشار برای بازی عرضه می‌شوند را در نظر نگیریم.)

حالا با پولی که پرداخت کردید، نوبت تجربه‌ی یک دنیای جدید با ستاره‌ی مورد علاقه‌تان می‌رسد. طی کردن یک مأموریت از بازی در حالی که شخصیت جانی سیلورهند (با بازی کیانو) از شما پشتیبانی می‌کند و شما را در رسیدن به هدف‌هایتان در بازی همراهی می‌کند می‌تواند هیجان انگیزتر باشد؟ فقط فکر کردن به این که جانی با آن چهره‌ی محبوبش در لحظه‌ای حیاتی از جریان بازی به کمک شما می‌آید و در نزدیک‌ترین فاصله‌ی شما از مرگ نجاتتان می‌دهد باعث سیخ شدن مو بر تن می‌شود.

به طور کلی وجود چنین فردی، بازی را برای شما خاطره انگیزتر جلوه می‌دهد. ذوق و شوقی از تجربه‌ی بیش‌تر و سریع‌تر مراحل بازی را ایجاد می‌کند تا دوباره و دوباره با ستاره‌ی محبوبتان در دنیای بازی برخورد داشته باشید.

نه تنها وجود یک بازیگر می‌تواند یک تجربه‌ خاطره انگیز را خلق کند، بلکه مهارت‌های بازیگری و فن بیان او سطح شخصیت‌پردازی و نمایش احساساتی که در روایت داستان یک بازی اتفاق می‌افتد را بالاتر برده و بازی را هر چه بیش‌تر تبدیل به یک اثر حرفه‌ای می‌کند. چیزی که شاید جای خالی آن در بازی‌های سال‌های گذشته حس می‌شد.

هر چند عده‌ای از همین بازیگران مشهور، صداگذاری شخصیت‌های زیادی را در دنیای بازی‌های ویدیویی انجام داده‌اند ولی هیچوقت تبلیغاتی با سطح گسترده برای این گونه کارها انجام نمی‌شد. پتانسیل زیادی هم برای این کار وجود ندارد. حتی انیمیشن‌هایی که از صدای بازیگران مشهور استفاده می‌کنند هم چندان موفق نمی‌شوند. اما یک نمونه‌ی کامل از بازیگر، به همراه موشن کپچر، صداگذاری، شخصیت پردازی و همراهی او در مراحل بازی موردی است که جای خالی آن را در تا سال‌های اخیر در بازی‌های ویدیویی حس می‌کردیم.

وقتی خیلی شور می‌شود

از بهتر شدن تجربه‌ی بازی با استفاده از ستاره‌های دنیای بازیگری گفتیم اما بگذارید کمی با دیدی منفی به آن نگاه کنیم. حالا که توسعه دهندگان یک بازی کلی هزینه‌ی دستمزد یک بازیگر مشهور برای ایفای نقش در بازی خود پرداخته‌اند، مطمئناً توقع دارند تا آخرین سنت پول‌شان از او کار بکشند.

همه چیز حول محور بازیگر می‌چرخد. از کمپین‌های تبلیغاتی، تریلرهای قبل از عرضه‌ی بازی، دموها و نسخه‌های بتا تا خود بازی اصلی. به هر جای آن سرک می‌کشید اثری از این چهره‌ی معروف را می‌بینید. پس تمرکز روی بقیه‌ی بازی چه می‌شود؟ گیم پلی؟ داستان؟ گرافیک؟ رفع باگ و مشکلات بازی؟ چرا تنها چیزی که واقعاً به آن پرداخته شده فقط موشن کپچر و صدای این بازیگر است؟ الو؟

این نگرانی وجود دارد که با ادامه‌ی این روند، بعضی از کمپانی‌ها بازی‌سازی کم‌کم عنوان «بازی‌سازی» خود را نادیده بگیرند و به جای به خدمت گرفتن بازیگر در بازی خود، بازی ساخته شده‌شان را در اختیار بازیگر قرار دهند.

درست است که ممکن است این حالت کمی اغراق آمیز باشد و شرکت‌های ناشر و توسعه دهنده‌ی بازی در این حد بازی خود را به خاطر وجود یک بازیگر از یاد نبرند، اما این اواخر سازنده‌هایی را دیدیم که بیش‌تر از این که توجهشان به خود بازی بوده باشد، مشغول طراحی انواع و اقسام محتوا برای لوت باکس‌های خود بودند تا راحت‌تر پول به جیب بزنند.

هر چند خیلی محتمل نیست استودیوهایی مثل سی‌دی رد پراجکت و کوجیما پروداکشنز چنین مسیری را پیش بگیرند و بازی خود را قربانی چهره‌های معروف کنند ولی خیلی از کمپانی‌های بازی‌ساز را سراغ داریم که در روز عرضه، یک بازی با حداقل محتوا را منتشر می‌کنند در حالی که آیتم‌های تزئینی و لوت باکس‌های آن به طور کامل و با دقت و وسواس زیادی طراحی شده‌اند.

پس خیلی دور از انتظار نیست چنین سرنوشتی را برای بازیگران هم تصور کرد. تا جایی که شاید بازیگر محبوب شما تبدیل به یکی از بدترین خاطراتتان در دنیای بازی‌های ویدیویی شود.

البته برعکس این قضیه هم ممکن است صدق کند. یعنی یک بازی‌ساز تمام تبلیغات ساخته‌ی خود را با یک بازیگر مشهور انجام دهد و در انتها ببینیم این فرد نهایتاً ۱ ساعت و در سه، چهار سکانس نقش خود را بازی کرده. من که از این وضعیت خیلی عصبانی می‌شوم و احساس می‌کنم کلاه گشادی به سرم گذاشته شده.

روند معکوس

درباره‌ی بازیگران مشهور در بازی‌های ویدیویی صحبت کردیم، بد نیست از عدم وجودشان در اقتباس‌های بازی‌های ویدیویی از فیلم‌ها و سریال‌ها هم حرفی بزنیم.

نمونه‌ی خیلی واضح چنین وضعی همین بازی جدید Marvel’s Avengers است که تریلری از آن در کنفرانس E3 2019 شرکت اسکوئر انیکس به نمایش درآمد.

با این که خیلی از طراحی‌ها و محیط‌های بازی شبیه فیلم‌های اونجرزِ ساخته‌ی استودیو مارول است اما این قیافه‌ی شخصیت‌هاست که هیچ شباهتی به بازیگران‌شان در فیلم‌های اونجرز ندارد. برای شما نمی‌دانم ولی با وجود انتظارهایی که از نمایش بازی داشتم، چنین مورد برای من یک ضد حال بود. توقع نداشتم که چنین طراحی‌هایی برای این شخصیت‌ها ببینم.

درست است که هزینه‌ی استفاده از این بازیگران در بازی شاید برای یک استودیو بازی‌سازی منطقی نباشد اما استودیویی که بلند پروازی کافی برای ساخت یک بازی اونجرز را دارد، باید به همان مقدار هم سرمایه‌گذاری کند. سوار شدن بر موج داستان‌های کمیک بوک‌های اونجرز در اوج دنیای سینمایی مارول مطمئناً سود خوبی نصیب‌شان می‌کند.

نیازی به موشن کپچر تمام حرکات این شخصیت‌ها یا استفاده از بازیگران فیلم‌های سینمایی برای صداگذاری آن‌ها نیست، صرفاً فقط شبیه کردن آن‌ها به بازیگران فیلم‌ها می‌توانست شور و شوقی حتی بیش‌تر از شور و شوق ایجاد شده برای کیانو ریوز در سایبرپانک 2077 ایجاد کند؛ اما این گونه نشد.

فقط امسال نیست که بازیگران بزرگی را در صنعت بازی دیده‌ایم. بازی‌هایی مثل Call of Duty: Advanced Warfare و کوانتوم بریک نمونه‌های دیگری از بازی‌های ویدیویی بودند که در چند سال گذشته از بازیگران نسبتاً مشهوری استفاده کرده‌اند.

اما حالا ما از شما می‌پرسیم. با توجه به نمایش‌ها و اخبار اخیر و همینطور تجربیات خود از بازی‌های گذشته، نظر شما درباره‌ استفاده از ستاره‌های دنیای بازیگری در بازی‌های ویدیویی چیست؟ وجود آن‌ها را نکته‌ای مثبت در بازی ارزیابی می‌کنید؟ یا این احتمال را می‌دهید که وجود بیش از حد آن‌ها گند بزند به تجربه‌تان از بازی؟ یا حتی وجود یا عدم وجود آن‌ها برایتان مهم نیست و فقط تجربه‌ی خود بازی برای شما اهمیت دارد؟ می‌توانید نظرات خود را در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید.