۳ بازی که افراد غیر گیمر باید آن‌ها را تجربه کنند

مدت زمان زیادی نیست که بازی کردن بازی‌های ویدئویی را شروع کرده‌ام. مانند بسیاری از افراد دیگر هم با سری بازی‌های ماریو و نینتندو و گیم‌کیوب هم بزرگ نشدم و خاطره‌ای ندارم. همسرم اما کسی است که مرا در دریای بازی‌های ویدئویی غرق کرد و با نشان دادن انواع بازی‌های مختلف در نهایت مرا عاشق این صنعت کرد.

هم اکنون ما در حال بازی کردن بسیاری از بازی‌ها در کنار یکدیگر هستیم. حتی بازی‌هایی مانند Life is Strange و واکنیگ دد که داستان محور هستند. اما من سعی کردم در این چند وقت بازی‌های مختلف و دیگر را نیز تجربه کنم. حالا هم 3 بازی در دستانم هستند و می‌خواهم آن‌ها را برای کسانی که خود را گیمر نمی‌نامند پیشنهاد کنم.

همسرم در روزهای اول زندگیمان این بازی را به من پیشنهاد کرد. شبی بسیار حوصله‌ام سر رفته بود و می‌خواستم با او بازی کنم (بازی ویدئویی!)، در این زمان بود که او یک بازی بسیار ساده با گرافیک دو بعدی به من پیشنهاد کرد. Thomas Was Alone در سال ۲۰۱۰ توسط  Mike Bithell عرضه شد. با این که بازی بسیار ساده بوده و کنترل آسانی هم دارد، راوی داستان و کاراکترها (که یک سری ۴ ضلعی هستند) ابعاد و داستان زیادی ایجاد می‌کنند و به همین ترتیب شاهد شخصیت سازی قوی‌ای در بازی هستیم.

پلات و طرح اصلی داستان بسیار عمیق و گسترده است چرا که بازیکنان چیزهای زیادی را راجع به توماس و باقی اَشکال یاد می‌گیرند. با این که با بازی طولانی‌ای روبه‌رو نیستیم اما باید بگوییم بازی در همین مدت زمان کمش هم شما را تا آخر پای خود نگه می‌دارد. بازی با توجه به ۱۰ مرحله‌ای بودنش همچنان تجربه غنی‌ای است.

شهر Pelican با این که خیالی است اما خانه من محسوب می‌شود! Eric Barone این بازی را در سال 2016 به تنهایی توانست بسازد. این شبیه ساز کشاورزی که کمی به بازی‌های RPG متمایل می‌شود، دریچه ورود من به بازی‌های کنسولی بود. ابتدا من سعی کردم تا بازی را بر روی اکس باکسم بازی کنم اما هنگامی که بازی در سال ۲۰۱۷ بر روی نینتندو سوئیچ عرضه شد من بازی کردنم را بر روی آن ادامه دادم.

بازی روند بسیار ساده‌ای دارد، چرا که به طور خیلی واضحی شبیه ساز کشاورزی است و بازیکنان باید با ساخت کاراکتر خود، به مزرعه پدربزرگ شخصیت اصلی که دور از شهر است رفته و در آن جا به کارهای کشاورزی بپردازند. شما می‌توانید در بازی گیاهان زیادی را بکارید و آن‌ها را به فروش برسانید. همچنین می‌توانید حیواناتی مانند گاو، مرغ، اردک و بز هم پرورش دهید.

با این حال موارد دیگری نیز در بازی وجود دارند که آن را با ارزش‌تر از یک شبیه ساز کشاورزی صرف می‌کنند. هر کدام از NPCهای درون بازی داستان مشخصی دارند. در بازی هم معدن‌های زیادی وجود دارند که می‌توان از آن‌ها سنگ و الماس‌های گران قیمت استخراج کرد. البته باید حواستان باشد چرا که هیولاها هم در بازی حضور دارند!

علاوه بر چیزهایی که گفته شد، ماهیگیری، خرید کردن، جادو، سفر، صحبت با شخصیت‌های دیگر و دوست شدن با آن‌ها و صدها مورد دیگر در این بازی کوچک وجود دارد. حتی در این دنیای پیکسلی تم‌هایی از PTSD، سو مصرف مواد مخدر، افسردگی و غم هم وجود دارد.

تنها دلیلی که بازی Castle Crashers را دوست دارم ساده بودن آن است. The Behemoth وظیفه توسعه بازی را به عهده داشته و بازی برای اولین بار در سال 2008 عرضه شد. این بازی 2 بعدی بیتم‌آپ (beat-em-up یا همان بزن و بترکان خودمان!) بسیار برای کودکان و حتی افراد بزرگتر سرگرم‌کننده و عالی به نظر می‌رسد. برای برنده شدن نیز کافیست مدام هر چه دکمه به دستتان می‌رسد را بفشارید!

هر چه مراحل بیشتری را پشت سر می‌گذارید بازی نیز سخت‌تر می‌شود. استایل هنری بازی نیز جالب به نظر می‌رسد. چند شوالیه بانمک در بازی وجود دارند که زره و کلاه‌خود مسخره‌ای را به تن کرده‌اند و باید به دنبال نجات پرنسس‌هایشان بروند. دشمنان نیز از حیوانات غول‌پیکر تشکیل شده و شما باید با انواع و اقسام آن‌ها مبارزه کنید.

بازی را می‌توان به دو روش تکی یا دو نفره بازی کرد. من و همسرم هنگامی که با یکدیگر به انجام این بازی پرداختیم، اوقات سرگرم کننده بسیاری را تجربه کردیم و توانستیم با شکست دادن شخصیت بد داستان، پرنسس‌ها را نجات دهیم.

خب به انتهای مطلب رسیدیم. نظر شما در مورد بازی‌های گفته شده چیست؟ آیا هیچکدام را بازی کرده بودید؟ شما اگر بخواهید کسی که گیمر نیست را به بازی کردن دعوت کنید چه بازی‌ای را به او پیشنهاد می‌کنید؟ حتما نظر خود را با ما به اشتراک بگذارید.

بیشتر بخوانید:

• معرفی بهترین بازی‌های داستانی آفلاین برای موبایل [تماشا کنید]
• Top 10: بهترین بازی‌های داستانی کوتاه که میشه یه روزه تموم کرد
• چرا بازی‌های Early Access از همیشه بهتر شده‌اند؟

منبع: superjumpmagazine