بررسی بازی The Ascent- شروران Veles تشنه به خونت هستند

از زمانی که بشر در کره خاکی قدم نهاده، طرز برخوردش با محیط اطراف باعث رخ دادن اتفاقات مختلفی شده است. عواملی که در طول دوران بشریت برای تحقق این اتفاقات دخیل بودند، بعضا جاه‌ طلبی، دلسوزی، شرارت و… بوده است. پس آن چیزی که من از آن برداشت کردم این است که امورات این کره خاکی، از اول براساس امیال شخصی انسان‌های قدرتمند اداره می‌شده است. زمانی که به این دنیا قدم نهادم، همه چیز برای من مبهم بود. نمی‌دانم که چرا انسان‌ها این همه کش و قوس در امورات دنیوی ایجاد کرده‌اند؟ و نمی‌دانم می‌خواهند به کجا برسند؟ اما یک چیز را می‌دانم و به آن مطمئن هستم و آن چیزی نیست جز دعوت شما به بازی The Ascent و بازدید از دنیای سایبرپانکی Veles. پس همراه ویجیاتو باشید تا باهم به بررسی و کشف دنیای این بازی بپردازیم.

بازی The Ascent حاصل تلاش استودیوی Neon Giant است. این استودیوی سوئدی با تلاشی بسیار سعی کرده تا با ارائه عنوانی که ترکیبی از چند سبک (نقش آفرینی، اکشن، شوتر) است، مخاطبان این سبک‌ها را به خود جذب کند. وقتی وارد بازی می‌شوید، تم قرمز رنگی در منو به چشم می‌خورد که می‌شود گفت به نوعی امضای کار سازندگان است. چون بیشترین رنگ‌بندی استفاده شده در محیط این بازی قرمز است. از این چیزها که بگذریم، بعد وارد شدن به محیط بازی شما باید شخصیت خود را بسازید. در این بخش شما می‌توانید شخصیت خود را از لحاظ تعیین جنسیت، رنگ پوست، قد و حالت چشم … تعیین کنید. البته در رابطه با این بخش باید بگوییم که این بخش دارای جزئیات نیست و تمام ویژگی‌های شخصیتتان را فقط می‌توانید بصورت محدود عوض کنید.

بعد از اتمام کار ساخت شخصیت، وارد بازی شده و اینجاست که متوجه می‌شوید از لحاظ سلاح و تجهیزات صفر هستید. خبر دیگر این است که سازندگان می‌خواهند شما را اذیت کنند و آن هم این است که از اول بازی، با دشمنان قوی و از خدا بی‌خبری روبرو می‌شوید که می‌توانند به‌راحتی شما را شکست دهند. تا این جای کار که درگیر دشمنان هستید، خبری از داستان نیست. داستان بازی موقعی ظهور می‌کند که شما با تعداد زیادی دشمن درگیر شده‌اید و برای ادامه ماجرا، باید به شهری با معماری مدرن و سایبرپانکی مراجعه کنید.

The Ascent

• امتیاز کاربران
  21 ratings7.2/10
• امتیاز متاکریتیک 74

• ژانر اکشن-نقش‌آفرینی
• پلتفرم‌ها ایکس باکس سری ایکسایکس‌باکس وانپی‌سی
• ناشر بازی Curve Digital
• سازنده Neon Giant
• حالت بازی تک نفرهچند نفره

داستان بازی از این قرار است که گروهی مسلح به نام The Ascent قصد دارد تا با استفاده کردن از تکنولوژی پیشرفته، شهر را فتح کرده و از این طریق به اهداف خود برسد. دنیای Veles که داستان بازی در آن جریان دارد، از باندها و افراد منفعت‌طلبی پر شده که جز قدرت، به هیچ چیز فکر نمی‌کنند. این عناصر منفعت طلب از اقشار ضعیف شهر سواستفاده می‌کنند تا بتوانند به خواسته‌ها و امیال خودشان دست پیدا کنند.

بعد از کمیکش و قوس و به دلایل نامعلومی، گروه Ascent نابود و کاراکتر شما برای برقراری دوباره‌ی نظم، وارد عرصه می‌شود تا به مشکلات پایان دهد. داستان بازی برای عنوانی با این سبک و سیاق قابل قبول است اما نوع روایت داستان به گونه‌ای است که انگار یک غریبه از واقعه‌ای برایتان بگوید، طوری که اصلا نتوانید با آن ارتباط برقرار کنید. در کنار داستان اصلی، ماموریت‌های فرعی بسیاری هم وجود دارند که می‌توانید به آن‌ها بپردازید و لذت ببرید.

شخصیت‌هایی که با آن‌ها به تعامل و همکاری می‌پردازید، چنان زشت و چندش طراحی شده‌اند که اگر سازندگان امکانش را فراهم کرده بودند یک لحظه هم نمی‌گذاشتم زنده بمانند. در کل با این که بازی را به اتمام رساندم، نتوانستم با داستان و شخصیت‌هایش کنار بیایم. البته شما می‌توانید با دوستان خود بصورت چندنفره دشمنان را نابود کنید و بازی را پیش ببرید، اما آن‌طور که من دیدم، بخش تک نفره لذت‌بخش‌تر از بخش چندنفره است.

در بازی The Ascent، سازندگان عنوانی اکشن با زاویه دوربین ایزومتریک تدارک دیده‌اند که تلاش زیادی برای ارائه کیفیتی بالا دارد.‌ با این حال، بازی ضعف‌هایی هم دارد که آزاردهنده است. یکی از ضعف‌ها این است که بازی از همان اول، شما را در مقابل سیلی از دشمنان قدرتمند قرار می‌دهد، که این مورد باعث دلسردی من از بازی شد. دومین ضعف بازی بخش آموزشی آن است؛ سازندگان در این بخش مثل معلمی عمل کرده‌اند که اصلا حوصله تدریس کردن ندارد، به گونه‌ای که خودتان باید با آزمون و خطا همه چیز را یاد بگیرید. ضعف آخر هم حرکات کاراکتر تحت کنترل شماست. سازندگان حرکات را به گونه‌ای کند طراحی کرده‌اند که حوصله شما سر خواهد رفت. البته این را هم بدانید که درمقابل، دشمنانتان بسیار سریع‌ حرکت می‌کنند و اگر حواستان نباشد آن‌ها می‌توانند شما را در کسری از ثانیه شکست دهند.

در کنار ضعف‌ها، نکات قوتی هم وجود دارند که تجربه بازی را برای شما لذت‌بخش می‌کنند. یکی از این نکات قوت، لول‌آپ شدن کاراکتر من در طول بازی بود، که این انگیزه را در من ایجاد کرد که بیشتر دنبال ماموریت‌های فرعی بروم تا بتوانم دشمنان بیشتری نابود کنم. شما با لول‌آپ کردنکاراکترتان می‌توانید توانایی‌هایی از قبیل استقامت، سلامت، نشانه‌گیری و سرعت عوض کردن خشاب و …  را ارتقاع دهید تا بتوانید بر دشمنانتان راحت‌تر غلبه کنید.

سلاح‌هایی که در بازی می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید، در حد و اندازه یک بازی AA هستند اما کمبودی در این زمینه احساس نخواهید کرد. سلاح هایی از قبیل تیربار، شاتگان، نارنجک‌انداز و… می‌توانند شما را در مقابله با انواع و اقسام دشمنان کمک کنند. بازی در مورد مراحل هم دو انتخاب در برابر شما قرار می‌دهد، مراحل اصلی (علامت سبز) و مراحل فرعی (علامت زرد). شما برای این که مراحل را انجام دهید، باید به علامت‌های رنگی که در روی نقشه مشخص شده بروید و از شخصی که آنجا حضور دارد ماموریت خود را دریافت نمایید.

ماموریت‌ها اغلب منتهی به درگیری با باس‌های قوی می‌شوند که اگر حواستان را جمع نکنید، چند روزی را مهمان باس آن مرحله خواهید بود. در طول بازی شما می‌توانید با گشت و گذار در محیط، آیتم‌هایی مثل: مهمات، جان و یا سلاح جدید به دست آورید که البته به‌صورت فراوان یافت می‌شوند. پیشنهادی که برای مبارزه با دشمنان دارم این است که اگر دیدید زورتان نمی‌رسد، فرار کنید. به هر حال این هم یکی از راه‌های پیش‌برد مراحل است!

در بحث گرافیک و طراحی بصری، انصافا سازندگان سنگ تمام گذاشته‌اند. ترکیب شب و چراغ‌های نئونی و ساختمان‌هایی با طراحی عجیب، مرا یاد بازی Cyberpunk 2077 انداخت. شما به هرجای بازی نگاه کنید، نشانه‌ جزئیاتی که با دقت بالا در بازی قرار گرفته‌اند را می‌بینید. راه رفتن میان موجودات عجیب آن‌هم در پاسی از شب، خبر از یاکوزای آخرالزمانی را به شما می‌دهد. بافت محیط در بعضی قسمت‌ها حالت کارتونی دارد و در بعضی قسمت‌ها واقع‌گرایانه، که البته خیلی هم اذیت‌کننده نیست. در یکی از مراحل با باس قوی روبرو شدم به سختی شکستش دادم، بعد از شکست دادن آسمان شروع به باریدن کرد و منظره هم قشنگ‌ تر و روحیه‌بخش‌تر شد. با این‌که تجربه نشان داده بازی‌ای که از دوربین ایزومتریک استفاده می‌کند، زیاد از لحاظ گرافیکی خوب عمل نکرده اما The Ascent با جزئیات منحصربه‌فردش خلاف این تجربه را ثابت می‌کند.

موسیقی و صداگذاری بازی، بدون شک یادآور بازی سایبرپانک ۲۰۷۷ است. هنگامی که با دشمنان درگیر می‌شوید، ریتم آهنگ همان لحظه تند و هیجانی درست مثل آهنگ سایبرپانک می‌شود. ولی این مورد فقط مواقع درگیری اتفاق می‌افتاد و زمانی که بازی را بدون درگیری سپری میکنید، صدای باران و موسیقی آرام شروع به پخش می‌شود. صداگذاری شخصیت‌ها کاملا با قیافه زشتشان ترکیبی خوبی شده که می‌شود آن‌ها را درک کرد. در رابطه با صداگذاری سلاح‌ها باید گفت که آنقدر درگیر استرس مبارزه با دشمنان می‌شوید که اصلا متوجه صدای سلاحتان نمی‌شوید.

بازی The Ascent توانایی و ظرفیت این را دارد که برای گیمرها سرگرم کننده و یا حتی خاطره ساز باشد. حتی دنیای Veles درست است که تازه خلق شده و آبکی است، اما ظرفیت این را دارد که بتواند در یادها باقی بماند. ناگفته نماند که باید تاسف خورد برای محدودیت‌های تیم سازنده بعلاوه مشکلات خود بازی که وجود آن‌ها مانع بزرگی برای رسیدن این بازی به موفقیت بود. ولی این را هم باید گفت که مشکلات مالی باعث شده تا ایده‌های ناب تبدیل به عناوین غیرقابل تحمل شوند و برای همین مورد هم سازندگان را باید تحسین کرد. چرا که توانسته‌اند با وجود مشکلات، عنوانی خوب را تحویل مخاطبان دهند.

خلاصه بگم که:

با توجه به دسترسی راحت بازی برای مشترکین سرویس گیم پس، پیشنهاد می‌کنیم که اگر Cyberpunk 2077 را به تازگی تمام کرده‌اید و هنوز در جو فضای آن قرار دارید، فرصت خوبی است تا The Ascent را تجربه کنید.

می‌خرمش:

اگر عاشق کشت و کشتار، آن هم از جنس کشتن موجودات زشت و بد ترکیب با چالش‌های خودش باشید، The Ascent می‌تواند انتخاب خوبی باشد.

نمی‌خرمش:

اگر انتظار دارید که The Ascent مثل بازی‌های نقش‌آفرینی بزرگ از جمله سایبرپانک، داستانی عمیق را تعریف کند، قید این بازی را بزنید.