بررسی بازی Chernobylite – عاشقانه‌ای آخرالزمانی

بعد از گذشت بیشتر از ۲ سال بالاخره بازی چرنوبیلایت از زیر سایه ارلی اکسس استیم بیرون آمد و حالا می‌توانیم به صورت کامل به تجربه این بازی اکشن-نقش‌آفرینی بنشینیم. اما ساخته فارم ۵۱ واقعا ارزش این همه صبر و انتظار را داشت؟ با بررسی ویجیاتو از بازی Chernobylite همراه باشید تا پاسخی منطقی برای این سوال پیدا کنید.

بررسی بازی Chernobylite

امتیاز متاکریتیک: 74 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 8.5

در دسترس برای:

5 تصویر

بیشتر

ناشر بازی: The Farm 51

سازنده بازی: The Farm 51

سال‌هاست از عرضه آخرین نسخه مجموعه استاکر می‌گذرد و در طی این مدت استودیوهای بازی‌سازی بسیاری سعی کرده‌اند آثاری مشابه نسخه‌های مختلف این مجموعه ارزشمند بسازند. اما متاسفانه کم‌تر اثری را می‌توانستید در بین آن‌ها پیدا کنید که چه از نظر فضاسازی و چه گیم‌پلی بتوانند با مجموعه استاکر رقابت کنند.

با این حال، چیزی در حدود ۲ سال پیش استودیو کوچکی به اسم فارم ۵۱ جرات کرد و با انتشار Chernobylite به صورت ارلی اکسس روی استیم، نوید تجربه‌ای مشابه استاکر را به طرفداران این مجموعه داد.

اما خب برای خیلی از طرفداران در همان ابتدا هم سوال بود که آیا Chernobylite می‌تواند جای خالی مجموعه بقا محوری که دوستش داشتند را پر کند. در پاسخ به این سوال و با توجه به اینکه الان بازی به صورت کامل عرضه شده، می‌شود گفت هم آره و هم نه.

Chernobylite به نظر من یکی از پروژه‌های موفق سیستم ارلی اکسس استیم است. بازی برای مخاطب کژوال ویدیو گیم ساخته نشده و از نظر بصری و محتوایی هم چیزی از بازی‌های AAA حال حاضر کم ندارد.

این یک امتیاز مثبت برای اثری است که با برچسب قیمتی ۳۰ دلاری عرضه شده و بودجه ساخت چندان زیادی هم نداشته. Chernobylite از نظر بصری یک تجربه فوق‌العاده چشم نواز است، به انتخاب‌هایی که مخاطبش در جریان گیم‌پلی می‌کند احترام می‌گذارد و همیشه او را با اتفاق‌هایی که پیش رویش می‌گذارد سورپرایز می‌کند. اما اگر بخواهیم از ارزش تجربه Chernobylite بگوییم باید به عمق آن نفوذ کنیم.

بیشترین چیزی که باعث می‌شود Chernobylite از یک بازی آخرالزمانی معمولی به یک اثر جذاب برای مخاطب‌های این سبک تبدیل شود، فضاسازی آن است. اتمسفری که استودیو فارم ۵۱ برای نمایش فاجعه چرنوبیل در Chernobylite به تصویر کشیده، معرکه‌ است. غم و اندوه و از در و دیوار محیط‌هایی که در آن پا می‌گذارید می‌بارد و به خوبی با قدم زدن در آن‌ها می‌توانید مزه تلخ بودن در شرایط یک فاجعه را بچشید. اما فارم ۵۱ برای اینکه مخاطبش را در عمق اتمسفر گیرایی Chernobylite غرق کند، فقط به جلوه‌های بصری قدرتمند و کارگردانی هنر بی‌نظیر بسنده نکرده.

نه، آن‌ها هر جا که لازم بوده از جادوی موسیقی نیز به بهترین شکل ممکن استفاده کرده‌اند تا گیمر هر چه بیشتر در سیاهی غم‌آلود این اتمسفر درجه یک آخرالزمانی فرو برود. اما در مقابل، نویسندگان قصه چرنوبیلایت حتی نزدیک این تاریکی هم نشده‌اند. درست است که ستینگ بازی در یک فضای آخرالزمانی تاریک روایت می‌شود و به هر حال، شاهد اتفاقات ناگوار زیادی در جریان مراحل Chernobylite هستیم. اما نویسندگان سعی کرده‌اند با تکه‌های این ستینگ افسرده‌ کننده را با عنصر عشق به هم بند بزنند تا تجربه Chernobylite از چیزی که فکرش را می‌کردیم متفاوت‌تر باشد.

این جذاب‌ترین اتفاقی بود که در جریان ساعات ابتدایی تجربه‌ام از Chernobylite شاهدش بودم. اما متاسفانه از یک جایی به بعد، نویسندگان کمی در استفاده بیشتر از چاشنی عشق، خساست به خرج دادند و در تصمیمی عجیب نگذاشتند تا این عنصر منحصر به فرد قصه، آنطور که باید و شاید در سطوح مختلف تجربه Chernobylite ریشه بدواند. با این حال، نویسندگان انسجام قصه‌ پیچده‌ای که نوشته‌ بودند را همچنان تا انتهای بازی حفظ کرده‌اند و در نهایت جای گله چندانی را برایتان باقی نمی‌گذارند.

خصوصا اینکه کار آن‌ها در بخش شخصیت پردازی نیز واقعا قابل تقدیر است. Chernobylite به معنی واقعی کلمه شخصیت‌های جذاب و پیچیده‌ای دارد و تعامل‌ با آن‌ها به شکل عجیبی جذاب است. به نوعی می‌توان گفت که نتیجه تعاملات شما با کاراکترهای مختلف بازی هیچ وقت به صورت کامل مشخص نیست و بازی هر از این طریق چنان سورپرایزتان می‌کند که اصلا انتظارش را ندارید.

با این حال، در نقطه مقابل گیم‌پلی Chernobylite حس دو گانه‌ای به مخاطب می‌دهد. Chernobylite یک بازی پیچیده با کلی مکانیک مختلف است که برای درک کردنشان واقعا زمان صرف کنید. البته هوشمندی سازندگان در این بوده که مکانیک‌ها را آنقدر ساده به مخاطبشان آموزش می‌دهند تا کسی موقع تجربه Chernobylite گیج نشود. کلیت گیم‌پلی Chernobylite به دو بخش تقسیم می‌شود: بخش اکشن و بخش بقا.

بگذارید با بخش بقای بازی شروع کنم چون به نظرم جذاب‌ترین جنبه گیم‌پلی بازی مربوط به آن می‌شود. از آنجایی که شما در دنیایی آخرالزمانی به سر می‌برید که منابع به شدت محدودی برای ادامه حیات در آن وجود دارد، باید مدام به گشت و گذار بپردازید و برای پیدا کردن آیتم‌های مورد نیازتان در تکاپو باشید. با این حال، برعکس اغلب بازی‌های بقا محور، Chernobylite شما را برای پیدا کردن آیتم‌هایی که در محیط بزرگ بازی پخش و پلا شده‌اند به زحمت نمی‌اندازد.

در همان ابتدایی‌ترین دقایق بازی، دیوایسی در اختیارتان قرار می‌گیرد که با استفاده از آن می‌توانید محیط اطرافتان را اسکن کنید و از آیتم‌هایی که ممکن است به کارتان بیاید با خبر شوید. درست است که این موضوع کمی پیدا کردن آیتم‌های مورد نیاز را ساده‌تر کرده ولی در کلیت ماجرا باعث شده سرعت جریان گیم‌پلی روی یک سطح خوبی قرار بگیرد و تجربه Chernobylite کند و خسته کننده نشود.

با این حال، از طرف دیگر بازی شما را با دیوایس‌ها و ابزارهای زیادی که می‌توانید با ساختن آن‌ها در پایگاه خود بسازید، شما را به چالش می‌کشد. به نوعی تیم سازنده با این کار، یک بالانس جذاب بین بخش‌های مختلف گیم‌پلی بازی به وجود آورده. بگذارید ساده‌تر بگویم؛ شما ساده و سریع آیتم‌های مورد نیازتان را پیدا می‌کنید اما بازی آنقدر دلایل مختلفی برای خرج کردنشان به شما می‌دهد که مجبورید باز هم به محیط بازی برگردید و برای ارتقای بیشتر پایگاه‌تان آیتم‌های بیشتری پیدا کنید.

طبیعتا هر چقدر هم که پایگاه پیشرفته‌تری داشته باشید، بازی برایتان ساده‌تر می‌شود و همین موضوع، کاری می‌کند تا شما از رفت و برگشت‌هایی که دارید هم لذت ببرید. ناگفته نماند که رویکرد بازی برای پیشرفت در مراحل نیز جذابیت خاصی دارد. در پایگاه شما کاراکترهایی حاضر هستند که می‌توانید به کمکشان روند پیشرفت در مراحل را ساده‌تر کنید. به طور کلی شما می‌توانید کاراکترهای مختلف را برای ماموریت‌های مختلف بفرستید. هر یک از این کاراکترها بسته به مهارت‌هایشان، یک شانس موفقیت هم دارند که طبیعتا هر چه عدد این درصد، رقم بالاتری باشد احتمال موفقیت آمیز بودن آن ماموریت هم بالاتر است.

نکته جالب اینکه، نتیجه ماموریت‌هایی که به کاراکترهای دیگر می‌سپارید، هر از گاهی روی ماموریت‌های اصلی بازی نیز تاثیر می‌گذارند و همین مسئله باعث می‌شود که بعد از چند اشتباه استراتژیک، دقت بیشتری در تصمیمات خود به خرج دهید. این قضیه عمق و جذابیت زیادی به جریان گیم‌پلی Chernobylite بخشیده. اما موقعی که نوبت به آستین بالا زدن خودتان برسد، قضیه کمی متفاوت می‌شود.

از نظر طراحی مراحل و گان‌پلی Chernobylite را شاید نتوان یک بازی خیلی موفق خطاب کرد. مراحل تکراری در جریان گیم‌پلی ۱۵ ساعته بازی زیاد دیده می‌شوند. اگر در دل این قضیه، بحث مراحل جانبی را هم باز کنیم دیگر اوضاع بدتر هم می‌شود. چراکه مراحل جانبی بازی یا آنقدر ساده‌اند که آدم پس از تجربه‌شان از شدت سادگیشان تعجب می‌کنند، یا آنقدر نمونه‌شان را در سراسر جریان گیم‌پلی دیده‌ایم که از یک جایی به بعد دیگر لذت تکرارشان را از دست می‌دهند.

به همه این‌ها، باید گان‌پلی متوسط Chernobylite را هم اضافه کنید. گان‌پلی Chernobylite خیلی نزدیک به استاندارد بازی‌های شوتر امروزی نیست و برخی اوقات کمی تاریخ مصرف گذشته هم به نظر می‌رسد. با این حال، وضعیتش هم آنقدر خراب نیست که نتوانید از بخش‌های اکشن Chernobylite هم لذت ببرید.

در کل Chernobylite یک تجربه جدید از چیزی که سال‌ها پیش در استاکرها تجربه کرده بودیم ارائه می‌دهد. بازی از خیلی جهات حتی پایش را فراتر از چیزی که استاکرها ارائه می‌کردند نیز می‌گذارد. اما باید این را هم در نظر بگیرید که Chernobylite یک بازی ارلی اکسس بوده و با بودجه‌ای محدود ساخته شده. بنابراین، تصور اینکه بتوانید آن را از همه جهات با بازی‌های امروزی مقایسه کنید را از سرتان بیرون کنید.

Chernobylite با کد نسخه پی‌سی که سازنده بازی در اختیار ویجیاتو قرار داده بررسی شده است.

خلاصه بگم که ...

خلاصه‌اش اینکه Chernobylite یک بازی اکشن-نقش‌آفرینی آخرالزمانی فوق‌العاده جذاب است که شاید گیمرهای قدیمی‌تری که پای عناوینی چون استاکرها نشسته‌اند بیشتر از تجربه آن لذت ببرند تا مخاطب‌های جوان‌تر ویدیو گیم. بازی با اتمسفر گیرا، گرافیک چشم‌نواز، موسیقی‌های شنیدنی و قصه‌ جذابش به راحتی می‌تواند نظر مخاطب جدی‌تر دنیای بازی‌های ویدیویی را جلب نکند. اما اگر توقع یک شوتر اول شخص سریع و خشن را از Chernobylite دارید قطعا ناامید خواهید شد. چراکه بازی اصلا با متر و معیارهای چنین آثاری ساخته نشده.

میخرمش

اگر طرفدار قدیمی بازی‌هایی کلاسیکی همچون استاکر هستید، Chernobylite می‌تواند برایتان یکی از جذاب‌ترین تجربه‌های ممکن باشد. بازی دقیقا به همان اندازه استاکرها، پیچیده، عمیق و درگیر کننده است و قطعا با گرافیک منحصر به فرد و قصه جذابش می‌تواند ساعت شما را درگیر خودش نگه دارد.

نمیخرمش

اگر دنبال یک بازی شوتر اول شخص هستید و انتظار یک مترو اگزدس را از Chernobylite دارید، این بازی به درد شما نمی‌خورد. Chernobylite اثری پیچیده‌ای است که تار و پود گیم‌پلی آن با المان‌های نقش‌آفرینی به شکل عجیبی گره خورده. بنابراین، نباید انتظار یک بازی خطی ساده و پر از هیجان را از Chernobylite داشته باشید. چراکه اگر با چنین رویکردی سراغ بازی بروید قطعا ناامید خواهید شد.