بررسی سریال Y: The Last Man – روایت تنها مرد باقی‌مانده بر روی زمین

سریال Y: The Last Man برگرفته از کمیکی به همین نام از برایان کی واگان و طراحی شده توسط یا گويرا می‌باشد. سریال نیز ساخته‌‌‌‌‌‌‌ی الیزا کلارک است. و از شبکه FX on Hulu پخش می‌شود. یک سریال پسارستاخیزی که قرار است با تنها مرد روی زمین همراه باشیم. در این مقاله به شش قسمت ابتدایی این سریال خواهیم پرداخت. با ویجیاتو همراه باشید.

وای آخرین مرد: یکی از مورد انتظارترین مجموعه‌های امسال بود. سریالی که پس از کش و قوس‌های فراوان از طرف شرکت‌های تولیدکننده و پخش‌کننده سرانجام منتشر شد. اما آیا می‌تواند انتظاراتمان را برآورده کند؟‌ از نظر من سریال به هیچ عنوان نه شباهتی به منبع خود دارد و نه اندک سوسپانسی برای مخاطب ایجاد خواهد کرد. ایده‌ی داستان جذاب و بحث برانگیز است اما در عمل آنقدر ضعیف اجرا شده است که به هیچ وجه وابسته سریال نخواهید شد.

ظاهر سریال شمایل یک اثر کاملا فمنیستی را داراست. به همین دلیل در برخورد اول با این سریال ممکن است عده‌ای بخاطر این موضوع در مقابل‌اش جبهه بگیرند. اما فی‌الواقع اینطور نیست و گاها این نوع سیستم را به صلابه‌ی نقد می‌کشاند. در جهانی که تنها یک مرد وجود دارد می‌شود نکته‌های زیادی را استخراج کرد و این کاملا بستگی به خالق اثر کمیکی و تلویزیونی دارد. در ادامه به بررسی اپیزود به اپیزود سریال خواهیم پرداخت.

اولین صحنه‌های اپیزود اول با خرابی‌ها و اجساد در خیابان‌ها آغاز می‌شود. شروعی مبهم و تا حدودی تکان‌دهنده برای یک داستان پسارستاخیزی که میتواند مخاطب را به پای خود بنشاند. در ادامه با دیدن مردی به همراه میمون‌اش در خیابان‌ها کنجکاو می‌شویم و در سکانس بعد به نوبت به معرفی شخصیت‌ها می‌پردازد و حضور پررنگ زنان می‌تواند هشداری نسبت به ادامه داستان باشد. اثر با اینکه در ظاهر صرفا میخواهد دنیای بدون مردان را عادی جلوه دهد اما هرچه پیش می‌رویم حضور مردان را مهم‌تر و ضروری‌تر می‌داند.

آیا سریال می‌تواند جنبه‌ی هراس‌آمیز دنیای‌اش را نشان دهد؟

متاسفانه در اپیزود دوم که باید شاهد رویارویی با ترس و دنیای ترسناک بعد از مردان باشیم با یک داستان کم کشش روبرو هستیم. و آنقدر که بتواند ترس را از دنیای‌اش در وجودمان بکارد ناموفق است و درگیر خرده داستان‌ها می‌شود تا اینکه دلیل مرگ مردان و کنجکاوی‌مان نسبت به این پدیده نیز کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر می‌شود. بنظر می‌رسد هدف سازندگان سریال بالا بردن تعداد قسمت‌های سریال است. از این جهت که در هر اپیزود شامل سکانس‌های اضافی و بی‌کارکرد است.

از اپیزود سوم شاهد مجادلات لفظی سیاستمنداران زن هستیم و همچنان آن حادثه در پشت چندین داستانک سریال قرار گرفته است. خانم رییس جمهور که متوجه می‌شود پسرش تنها مرد زنده روی زمین است او را به آزمایشگاهی می‌فرستد. شخصیتی مغرور که به خوبی معرفی می‎‌شود. یوریک تنها مرد زنده نیز در همان اپیزود ابتدایی با شخصیت‌اش آشنا می‌شویم. اما به هیچ عنوان نمی‌گذارد که به او و دیگر شخصیت‌ها نزدیک شویم.

هیرو خواهر یوریک نیز به همراه یکی از دوستانش سفری را به یکی از ایالات آغاز می‌کنند. هدف‌شان چندان برای مخاطب قابل لمس و حتی مهم نیست و سرگردانی این دو را دایم شاهد خواهیم بود. مادر یوریک که حال رییس جمهور است پس از یافتن پسرش او را مخفی می‌کند. اینکه تا اپیزود سوم نه صحبتی از علل وقوع آن حادثه نمی‌شود و حتی اینکه چرا رییس جمهور نمیخواهد زنده بودن پسرش را علنی کند کمی آزاردهنده‌ است.

ایجنت ۳۵۵ نیز یکی از شخصیت‌های پررنگ داستان است. در اوایل سریال با یک پیشینه خشن از او مواجه خواهیم شد و معرفی پر سر و صدایش از او یک ایجنت درجه یک می‌سازد. شخصیتی نترس و حرفه‌ای که مشخص نیست برای چه کسی کار می‌کند و به چه دلیل به یوریک کمک می‌کند. یک نقش هرچند با پیش زمینه نامشخص اما با بازیگری خوب به یکی از کاریزماتیک‌ترین نقش‌های سریال بدل شده است. در ادامه به سراغ قسمت چهار و پنج خواهیم رفت.

در قسمت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های چهار پنج و شش همزمان با درگیری‌های سیاسی ما با آدم‌های جدیدی از گروه‌های کوچک و بزرگ زنان نیز روبرو می‌شویم. گروهی که هم خشن به‌نظر می‌‍رسند و هم می‌توانند خیرخواه باشند. هیرو و دوستش که آن هم همانند یوریک از آن اتفاق زنده بیرون آمده است در کنار این جماعت می‌مانند. با نشان دادن دومین مرد زنده در سریال دیگر نام سریال بی‌فایده و کارکرد خود را از دست می‌دهد. جذاب‌تر بود اگر تنها یک مرد در سریال وجود داشت.

ساختار انتخاب شده برای روایت چنین داستانی بالکل غلط است. چه بسا اگر براساس ساختمان روایت کمیک‌اش جلو می‌رفت نه تنها مخاطب در میانه‌ی هر اپیزود حوصله‌اش سر نمی‌رفت بلکه به تصویر کشیدن چنین موضوعی آن هم از بین رفتن کروموزوم ایگرگ و مردن جنس مذکر داغ‌تر و دنیای‌اش ترسناک‌تر می‌شد. در حال حاضر اگر خط داستانی یوریک را فاکتور بگیریم صرفا با دعواهای سیاسی و یک گروه از زنان عجیب و غریب روبروییم.

در پشت این داستان شکل نگرفته اما هنوز یک موضوع مهم پیرامون سریال می‌چرخد. چیزی که در این سریال مهم‌تر از نوع داستانگویی است مفهومی‌ست که درپی انتقال به مخاطب است. اما این مفهوم ممکن است خوشایند همگان حتی تولیدکنندگان اثر نیز نباشد. در کنار مطرح کردن و به چالش کشیدن مفاهیم علمی و اجتماعی درون اثر> در سیخونک زدن به باورهای قدیمی و غلط نیز تبحر دارد. مسیله‌ای که باعث می‌شود عده‌ای به سمت سریال نقدهای منفی مطرح کنند.

همانطور که در ابتدای مطلب گفته شد این سریال در ظاهر خود را به دو شکل نمایان می‌کند. یک اینکه طرفدار فمنیست افراطی‌ست و دوم اینکه دسته مخالف دسته اول نشان خواهد داد. اما درواقع به شدت دسته اول را نقد می‌کند. سریال به زنان امید و باور کافی برای اینکه شما هم توانایی انجام کارهایی که مردان می‌کردند را دارید می‌دهد. اما به هیچ وجه دوام آوردن جامعه‌ای بدون مردان را به مخاطب نشان نمی‌دهد. هر دو جنس در یک جامعه نیازمند یکدیگرند.

در مرحله‌ی بعد ممکن است افراد مذهبی در مقابل این سریال جبهه بگیرند. چرا که در همین داستان نه چندان گیرایش صحبت از شبیه سازی موجودات می‌زنند و این دقیقا همان چیزی‌ست که مخالف عقیده مذهبیون است. بطور کل سریال با اینکه تلنگرهای بسیار خوبی می‌زند. اما اگر این ضربات در بستر داستانی جذاب و پرکشش صورت می‌گرفت تاثیرش بیشتر و مخاطب نیز از گذران وقت‌اش برای سریال راضی خواهد بود.

در این مطلب به بازگویی و بررسی هر آن چیزی که در این شش قسمت مشاهده کردیم پرداختیم. با این وجود باید منتظر قسمت‌های بعدی بود تا به یک تصمیم قاطع راجع به سریال برسیم. سریالی که با دوربین خوب‌اش و گرفتن نماهای جذاب می‌تواند ما را جذب کند. اما اگر نویسندگان کارشان را بهتر انجام می‌دادند مطمینا سریال قوی‌تری پیش رویمان بود. به تازگی نیز خبر لغو ساخت فصل دوم سریال منتشر شده است. این یعنی بالاخره تولیدکنندگان و افراد پشت پرده کار خودشان را کرده‌اند.

نظرتان را راجع به این سریال در کامنت‌ها برایمان اعلام بکنید.