بررسی بازی Alan Wake Remastered – نوری که این بار تاریکی را مغلوب نکرد

معرفی نسخه ریمستر بازی Alan Wake Remastered، یک خبر خوشحال کننده برای افرادی بود که چیزی در حدود ۱۱ سال پیش پای تجربه این بازی ژانر وحشت روان‌شناختانه نشسته بودند و دنبال یک دلیل برای تجدید خاطره با آن می‌گشتند. اما آیا پس از تجربه بازی باز هم می‌توان خوشحال بود؟ در متن بررسی Alan Wake Remastered به این سوال پاسخ خواهم داد.

بررسی بازی Alan Wake Remastered

امتیاز متاکریتیک: 79 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 6.9

در دسترس برای:

5 تصویر

بیشتر

ناشر بازی: Epic Games

سازنده بازی: Remedy Entertainment

در طی سال‌های اخیر زیاد با مقوله ریمستر و ریمیک برخورد داشتیم. شرکت‌های بازی‌سازی برای اینکه بتوانند حس نوستالژیک طرفدارانشان را برانگیخته کنند و بدون اینکه چیز جدید خلق کنند چند دلار بیشتر از جیب آن‌ها بیرون بکشند، زیاد سراغ چنین برچسب‌هایی رفتند. البته همیشه هم این قضیه بد نبود. برای مثال ریمستر سه‌گانه کرش بندیکوت و بازسازی رزیدنت ایول ۲، اتفاقات خوشحال کننده‌ای بودند که مزه تجربه شیرینشان را هنوز از یاد نبردیم.

ولی طبیعتا همه ریمسترها و ریمیک‌ها، شبیه آثاری که در موردشان صحبت کردم نبودند و صرفا ناشران با کمی بهبود گرافیکی و بالا بردن رزولوشون تصویر بازی‌های قدیمیشان، قصد بازنشر و درآمد بیشتری از آن‌ها را داشتند. این در حالی است که اگر کنسول‌های پلی استیشن هم مثل دو نسل اخیر ایکس باکس‌ها از ویژگی بکوارد به طور کامل پشتیبانی می‌کردند، شاید اصلا نیازی به ریمستر یا حتی ریمیک یک سری از این بازی‌ها نبود.

حالا با این پیش‌فرض، بیایید ببینیم که Alan Wake Remastered در کدام دسته قرار می‌گیرد؟ برای بررسی این موضوع اول باید ببینیم که بازی محبوب استودیو رمدی چرا باید ریمستر می‌شد. برگردیم به سال ۲۰۰۵؛ جایی که رمدی از بند کرانچ سخت مکس پین ۲ رها شده بود و بعد از چند سال چراغ خاموش کار کردن در E3 آن سال از بازی جدیدش یعنی Alan Wake پرده برداشت.

اثری ترسناک که قصه‌اش با الهام از آثار استفن کینگ بزرگ نوشته شده بود و می‌خواست بعد از سری مکس پین به بزرگ‌ترین بازی رمدی تبدیل شود. طبیعتا به واسطه محبوبیت بالای مکس پین در بین طرفداران، هایپ سنگینی حول محور Alan Wake شکل گرفت و همه منتظر عرضه بازی در آینده‌ای نزدیک بودند.

با این حال، ایده رمدی به قدری جاهطلبانه بود که آن‌ها وقت تمام کردن آن را نه تنها در مدتی کوتاه، بلکه در دراز مدت هم نداشتند. در نهایت تیم کوچک رمدی، بعد از حذف بسیاری از محتوای بازی و کوچک‌تر کردن ابعاده پروژه آن، با همکاری مایکروسافت توانست ۵ سال بعد بالاخره Alan Wake را به صورت انحصاری برای ایکس باکس ۳۶۰ عرضه کند.

Alan Wake در آن دوران نمرات نسبتا خوبی گرفت. بازی برعکس مکس پین، یک اثر سلیقه‌ای بود که هر گیمری نمی‌توانست با آن ارتباط برقرار کند. اما با تمام این اوصاف، تمامی منتقدین به تمجید از قصه جذاب و تاریکی که به دستان سم لیک نوشته شده پرداختند و Alan Wake را یکی از مهم‌ترین آثار ژانر ترس روانشناختانه معرفی کردند. با این حال، نقص‌های زیادی هم به اثر تازه رمدی وارد بود. گیم‌پلی بازی حتی برای سال ۲۰۱۰ زیاد به ورطه تکرار می‌افتاد و گیم‌پلی بازی به مرور زمان آنقدر پیشرفت نمی‌کرد که مخاطب پس از چند ساعت تجربه‌اش، خسته نشود.

گیم‌پلی Alan Wake به طور کلی، برپایه مکانیزم ساده «نور بینداز روی دشمن و بعد شکستش بده» سوار بود و رمدی توقع داشت که با همین مکانیزم جذاب مخاطبش را برای حداقل ۱۰ ساعت پای بازی میخکوب کند. اما عدم وجود توانایی‌های برای ارتقا، آزادی عمل برای مقابله با دشمنان و خالی بودن بیش از حد محیط بزرگ بازی، تبدیل به پاشنه آشیل Alan Wake شدند.

با این حال، قلم جذاب سم لیک، موسیقی‌های شنیدنی و گرافیک خیره کننده بازی، از عواملی بودند که Alan Wake را سر پا نگه داشتند و کاری کردند تا بازی حتی تا همین امروز هم تازگی خودش را حفظ کند و قابل بازی باشد. بله، درست خواندید، نسخه اورجینال Alan Wake حتی روی ایکس باکس ۳۶۰ هم هنوز قابل تجربه است و اگر پای تجربه‌اش بنشینید به هیچ وجه حس بدی نسبت به آن پیدا نمی‌کنید. دلیل هم کاملا مشخص است. جدای از بحث داستان تکرار نشدنی بازی، Alan Wake از نظر بصری یکی از بنچمارک‌های زمان خودش بود و هنوز هم می‌توان آن را از نظر گرافیکی با بسیاری از بازی‌ها نسل هشتمی مقایسه کرد.

با این پیش فرض، چرا باید Alan Wake ریمستر می‌شد؟ با توجه به اینکه گرافیک بازی هنوز آنقدرها دمده و قدیمی نشده، مگر ما نمی‌توانستیم آن را روی ایکس باکس‌های فعلی یا پی‌سی تجربه کنیم و از تجربه قصه‌اش لذت ببریم؟ خب، این سوال‌هایی است که ذهن همه را بعد از معرفی ریمستر بازی به خودش درگیر کرده بود و برای خیلی‌ها سوال بود که ریمستر Alan Wake قرار است چه تفاوتی با نسخه اورجینالش داشته باشد.

طبیعتا خیلی از طرفداران بازی، انتظار داشتند تا گیم‌پلی بازی کمی دستخوش تغییر شود و با متر و معیارهای امروزی سازگاری بیشتری پیدا کند. یا حتی رمدی کمی دست به کار شود و بسیاری از محتواهایی که در نسخه نهایی حذف کرده بود را به نسخه ریمستر اضافه کند. اما متاسفانه، هیچ یک از این اتفاق‌ها رخ نداد؛ بلکه عمده تغییرات بازی، فقط به بهبود‌های گرافیکی و تغییر برند باتری‌های چراغ قوه الن ویک ختم شده!

بیشترین تغییری که در ریمستر الن ویک خودنمایی می‌کند، مربوط به چهره کاراکترها می‌شود. حالا با چهره‌های جان‌دارتری طرف هستیم که احساسات بیشتری را در شرایط مختلف از خود بروز می‌دهند. مدل‌سازی‌ چهره‌ها هم واقعا در نسخه ریمستر بهتر شده و دیگر با چهره‌های دفرمه و بی‌روح طرف نیستیم. ولی حتی همین موضوع هم در کات‌سین‌های بازی بیشتر خودنمایی می‌کند و مثل نسخه اورجینال، هنوز هم تفاوت فاحشی میان مدل‌سازی چهره کاراکترها در جریان گیم‌پلی و کاتسین‌ها وجود دارد.

بدتر اینکه در جریان گیم‌پلی، حتی صدای کاراکترها با حرکت لب‌های آن‌ها نیز هماهنگی درستی ندارد و نشان می‌دهد که تیم سازنده واقعا وقت زیادی برای بهبود همین ایرادات کوچک هم نذاشته؛ چه برسد به اینکه بخواهد تغییراتی در وضعیت انیمیشن‌های بدن کاراکترها، نقص‌های گیم‌پلی و بسیاری از موارد دیگر به وجود آورد. بنابراین بگذارید، به سوالی که در ابتدای متن پرسیدم برگردم.

آیا Alan Wake باید ریمستر می‌شد؟ شاید. اما آیا Alan Wake Remastered یک نسخه بهبود یافته خوب است؟ طبیعتا نه. چراکه عملا در بازی هیچ تفاوت خاصی ایجاد نشده که به چشم بیاید و اگر ایکس باکس یا پی‌سی داشته باشید، تفاوت خاصی را حین تجربه دو نسخه حس نمی‌کنید. تنها مسئله این است که حالا خریداران کنسول‌های پلی استیشن نیز بدون دردسر می‌توانند پای تجربه این بازی معرکه بنشینند و از تجربه‌اش لذت ببرند.

Alan Wake Remastered با کد نسخه پی‌سی که سازنده بازی در اختیار ویجیاتو قرار داده بررسی شده است.

خلاصه بگم که ...

خلاصه‌اش اینکه خود Alan Wake هنوز هم از نظر من یک بازی بسیار جذاب برای تجربه کردن است. هنوز هم بازی با آن قصه رمزآلود، موسیقی‌های شنیدنی و گرافیک منحصر به فردش، می‌تواند هر مخاطبی را به سمت خودش بکشد. ولی Alan Wake Remastered آن نسخه بهبود یافته‌ای که انتظارش را دارید نیست و تیم سازنده با یک سری بهبود جزئی می‌خواسته بازی را برای گیمرهای جدید بازنشر کند. بنابراین، اگر همین الان نسخه اورجینال Alan Wake را روی پی‌سی یا ایکس باکس‌هایتان دارید، شاید نیازی به خرید نسخه ریمستر آن نداشته باشید. ولی اگر این اثر جذاب ژانر وحشت را مثل بسیاری از طرفداران کنسول‌های پلی استیشن هنوز تجربه‌ نکرده‌اید، Alan Wake Remastered این فرصت را ایجاد کرده تا دیگر حسرت تجربه این بازی معرکه به دلتان نماند.

میخرمش

اگر تازه پا به دنیای ویدیو گیم گذاشته‌اید یا از آن طرفداران پلی استیشن بودید که در نسل هفتم از قافله افرادی که Alan Wake را تجربه کرده‌اند جا ماندید، Alan Wake Remastered اثری است که واقعا می‌تواند برایتان جذاب باشد. چراکه Alan Wake هنوز هم در کنار گیم‌پلی نسبتا جذاب و موسیقی‌های دلنشینش، قصه‌ رمزآلود و معرکه‌ای دارد که نباید شنیدنش را از دست بدهید.

نمیخرمش

برای افرادی که همین الان نسخه اورجینال Alan Wake را روی پی‌سی یا ایکس باکس در اختیار دارند، خرید Alan Wake Remastered یک اشتباه است. چراکه تیم سازنده به جز چند تغییر جزئی گرافیکی و بهبودهای ساده، کار خاصی روی این نسخه انجام نداده طبیعتا هزینه دوباره برای آن‌ها یک تصمیم بی‌دلیل است.