بررسی بازی The Last Campfire – به دنبال نور امید

اگر بخواهم در یک جمله The Last Campfire را توصیف کنم، می‌گویم این بازی توی دل برو است. بازی موقع‌ تجربه‌اش حس دلنشینی به آدم می‌دهد و با پازل‌هایی که دارد ۵-۶ ساعتی درگیرتان نگه می‌دارد. اما چه چیزهایی باعث شده‌اند تا جدیدترین ساخته هلو گیمز انقدر جذاب به نظر برسد.

بگذارید پرونده بررسی The Last Campfire را با بحث بصری و گرافیکی آن آغاز کنم. شما با شروع بازی، پا در دنیای رنگارنگی می‌گذارید که هر گوشه‌اش زیبایی جذاب خاص خودش را دارد. سازندگان بازی، قدر رنگ‌ها را خوب می‌دانستند و با استفاده از این موضوع توانسته‌اند به محیط‌های جذاب و منحصر به فرد زیادی شکل دهند.

جالب‌تر اینکه جهان زیبای بازی صرفا یک نقاشی زیبای تو خالی نیست. اگر در آن گشت و گذار کنید، نه تنها زیبایی‌های بیشتری چشمتان را نوازش می‌دهند، بلکه آیتم‌های مهم بیشتری هم پیدا خواهید کرد که هم به داستان معنای بیشتری می‌دهند، هم ارزش جهانی که سازندگان طراحی کرده‌اند را دو چندان می‌کند. فقط ای کاش برخی مشکلات پرفورمنسی و باگ‌های ریز و درشت، چهره زیبای بازی را مخدوش نمی‌کردند تا ما با بخش بصری بی‌نقص‌تری طرف بودیم.

با این حال، جهان The Last Campfire تاثیر زیادی هم روی جریان گیم‌پلی دارد که به خاطرش می‌شود از این ایرادات سطحی چشم‌پوشی کرد. به نوعی می‌توان گفت که هلو گیمز از جهان زیبایی که خلق کرده به درست‌ترین شکل ممکن استفاده کرده.

به طور کلی نحوه پیشرفت در مراحل The Last Campfire اینطور است که شما در محیط به بازی یک در بسته می‌خورید و کلید باز کردنش، در آن سوی دیگر نقشه جای گرفته. حالا شما برای پیدا کردن این کلید، با کلی در بسته و پازل دیگر هم رو به رو می‌شوید که برای پشت سر گذاشتن هر کدام از آن‌ها نیز باید زمان زیادی را صرف کنید.

این مدل طراحی مراحل، برای گیمرهایی که بازی‌های مترویدوانیایی یا حتی آثاری مثل رزیدنت ایول‌های کلاسیک را تجربه کرده‌اند خیلی آشناست. به طور کلی شما مدام در حال گشت و گذار در محیط برای باز کردن مسیرتان هستید و آنقدر در این راه باید از پس پازل‌های مختلف برآیید که اصلا گیم‌پلی بازی برای یک لحظه هم خسته کننده نمی‌شود.

خلاصه بگم که …

خلاصه‌اش اینکه The Last Campfire اثری زیبا، دوست‌داشتنی و هنری است با گیم‌پلی درگیر کننده و پازل‌های جذاب؛ یک اثر فوق‌العاده برای طرفداران بازی‌های کوچک مستقل. همه اعضای The Last Campfire در جای درست خود قرار گرفته‌اند و به خوبی در کنار یکدیگر کار می‌کنند. همین موضوع باعث شده با اثر کم نقصی طرف باشیم که هر گیمری می‌تواند از نشستن پای تجربه‌اش، نهایت لذت را ببرد.

میخرمش

اگر دنبال یک بازی کوچک و جمع جور می‌گردید که بتواند با پازل‌های جذاب، طراحی مراحل متنوع، گرافیک هنری زیبا و همچنین قصه‌ای شگفت انگیز میخکوبتان کند، The Last Campfire یکی از بهترین گزینه‌های پیش رویتان است. بازی از هر نظر قابل تحسین است و به ندرت می‌توانید ایراد خاصی در آن پیدا کنید که توی ذوق بزند. بنابراین، موقعی که بازی را تمام کنید، نه تنها حس نمی‌کنید که وقتتان تلف شده، بلکه از تک تک لحظاتی هم که داشته‌اید با حسی خوب یاد خواهید کرد.

نمیخرمش

تنها دلیلی که نباید سراغ The Last Campfire بروید این است که علاقه‌ای به بعد مستقل دنیای بازی‌های ویدیویی نداشته باشید. در چنین شرایطی زیبایی‌های منحصر به فرد The Last Campfire را نخواهید دید و بازی برایتان اثری کودکانه و خالی از جذابیت است که تمام کردنش شاید برایتان زجرآور هم باشد. اما بیایید به خودتان لطف کنید و با دیدی باز سراغ این بعد جذاب دنیای ویدیو گیم بروید. شاید اولش سخت باشد اما در نهایت دروازه‌ای به رویتان باز می‌شود که شاید دیگر نتوانید بیخیالش شوید.