بررسی بازی Riders Republic

چقدر اهل ورزش و آدرنالین هستید؟ لذت بردن از Riders Republic دقیقا به پاسخ شما در برابر این سوال ربط دارد. بازی جدید یوبیسافت برخلاف پوسترها و تریلرهاش آنچنان هیجان انگیز و آدرنالین‌آور (!) نیست اما مانند تجربه پیشین این استودیو در خلق بازی ورزشی یعنی Steep هم نیست و یک یا حتی چند قدم بالاتر رفته است. با نقد و بررسی بازی Riders Republic همراه ویجیاتو باشید.

بررسی بازی Riders Republic

امتیاز متاکریتیک: 77 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 7.7

در دسترس برای:

بیشتر

ناشر بازی: یوبیسافت

سازنده بازی: یوبیسافت

در جایی، گزارشی می‌خواندم که بازی‌های ورزشی در دوران کرونا از محبوبیت بیشتری برخوردار شدند. قرنطینه خانگی و کمتر تجربه کردن فعالیت‌های ورزشی باعث شده تا مردم نسبت به این بازی‌ها بخت و اقبال بیشتری نشان دهند و نقاط ضعف آنها را کمتر ببینند. Riders Republic در همین دوران عرضه شده و از بین تمامی بازی‌های ورزشی عرضه شده در این یکی دو سال، خاص‌تر و هیجان‌انگیزتر است و همین مساله برای موفقیتش کافی است.

استودیو انسی یوبیسافت با ساخت بازی Steep و هدف قرار دادن ورزش‌های زمستانی، عنوانی متفاوت را عرضه کرد که بخاطر نواقص فنی و مشکلاتی که در گیم‌پلی خود داشت، نتوانست آنطور که باید و شاید پا بگیرد. با این وجود فروش Steep و نقدهای کارشناسانه گیمرها نشان می‌داد که فقدان چنین بازی در مارکت کاملا حس می‌شود و شانس دوباره دادن به استودیو انسی برای خلق یک محصول دیگر، از معدود تصمیم‌های درست یوبیسافت بود. استودیو سازنده بازی نیز از گذشته خود درس عبرت گرفت و حالا Riders Republic را با برطرف کردن بسیاری از نواقص Steep عرضه کرده است.

نکته اول و مهم اینجاست که خوشبختانه بازی دیگر تمرکز خود را روی بازی‌های زمستانه نگذاشته و دست گیمر را بازتر گذاشته است. حالا شاهد ورزش‌های متنوع‌تری هستیم و ورود دوچرخه سواری و جت پک به تنهایی کلی وجد آور است. این موارد را در کنار بهبودهای گرافیکی و گیم‌پلی بگذارید تا به این مهم پی ببرید که بازی چقدر از نسخه پیشین خود جلو زده است (البته Steep عملا نسخه پیشین به حساب نمی‌آید و پدر معنوی Riders Republic به حساب می‌آید.)

باید بدانید که Riders Republic یک بازی شبیه‌سازی نیست و در واقع یک نسخه آرکید از ورزش‌ها است؛ نسخه‌ای که اصلا با واقعیت همخوانی ندارد و می‌خواهد مخاطب خود را سرگرم کند. بازی سعی می‌کند ژست شبیه‌سازی به خودش بگیرد اما همه این‌ها سطحی هستند و کسانی که با این ورزش‌ها سر و کار داشته باشند کاملا به این مساله آگاهی دارند. اینجا همه چیز شبیه به کلیپ‌های اینستاگرامی ساخته شده از روی ورزش‌‌ها است که البته پیاز داغ آن زیاد شده باشد و حرکات نمایشی به طور اغراق‌آمیز پیاده‌سازی شدند.

بازی شما را در یک جهان باز عملا ول می‌کند و دو راهنمای تقریبا نادان هم برایتان در نظر گرفته که چندان به درد بخور نیستند. رهاسازی گیمر در این جهان باز کاری می‌کند که خود گیمر به دنبال کشف محیط بازی باشد و رفته رفته با پیشروی در بازی متوجه می‌شوید که جهان بازی بسیار پهناور است. شما با لول آپ شدن می‌توانید به بخش‌های بیشتری از محیط بازی و مراحل متنوع تری دسترسی پیدا کنید و در این بین شخصیت و وسایلتان را نیز می‌توانید آپگرید کنید (هرچند بسیار محدود است و شاید این مساله کمی توی ذوق بزند).

بازی را هم به صورت آنلاین می‌توان پیش برد هم آفلاین و می‌توان ضمانت داد که در هر دو مورد، کیف بازی سرجایش است. طبیعتا رقابت‌های آنلاین می‌تواند هیجان انگیزتر باشد و بازی آنقدری Event دارد که نقشه‌اش برای شما سردرد بیاورد و از نظر محتوا و رقابت‌های آنلاین کاملا سیرابتان می‌کند.

رقابت‌های Trick Battles ( به صورت دو نفره) و Mass Race (که یک نوع ترکیبی از همه ورزش‌ها است!) در بخش آنلاین لذت بخش است و انجام آن به شرط این که روی گیم‌پلی اعصاب‌خردکن برخی ورزش‌ها تسلط پیدا کرده باشید، به شدت توصیه می‌شود.

دوچرخه‌سواری کوهستان، اسکی، اسنبرد، ویگ سوت و راکیت وینگ‌سوت (که یک جورهایی همان جت پک خودمان است!) ورزش‌هایی هستند که در بازی گنجانده شدند هر یک چالش‌های خود را دارند. به طوری کلی هیچ ورزشی نسبت به دیگر برتری ندارد و بالانس خوبی برای انجام تمامی فعالیت‌ها در بازی پیاده‌سازی شده هرچند راکت وینگ سوت و کنترل آن کماکان ناهمگون و سخت است و باید بیشتر با آن سر و کله بزنید تا قلق کار دستتان بیاید.

فیزیک در بازی کمی تا قسمتی احمقانه است و همین مساله باعث شده که گیم‌پلی بخشی از ورزش‌ها مثل دوچرخه سواری هم احمقانه به نظر بیاید. این موضوع باعث کنترل غیر دقیق می‌شود و باگ‌های زیادی که در بازی وجود دارد هم به کمک آن می‌آیند تا اعصاب خردکن‌تر به نظر بیاید.

پهناور بودن محیط بازی به همراه مناطق آب هوایی متنوع گوناگون از آب و هوای برفی گرفته تا کوهستانی و بیابانی و جنگلی باعث شده تا بازی از تکراری شدن رهایی پیدا کند. طراحی این محیط‌ها از جزییات خوبی برخوردار هستند اما به طور کلی باید اعتراف کرد گرافیک بازی روی کنسول‌های نسل هشتم قابل قبول است و برای کنسول‌های نسل نهم کمی ناامیدکننده به نظر می‌رسد.

بازی Riders Republic یک بازی مقطعی به حساب می‌آید، عنوانی نیست که دلتان بخواهد همیشه سراغ آن بروید و یا بخواهید روزها و هفته‌های متمادی آن را بازی کنید تا مثلا تمامش کنید! بازی از آن دسته مواردی است که می‌تواند در کنج قفسه عناوین‌تان باشد و هر از گاهی و چند دقیقه برای شما لذتبخش ظاهر شود. Riders Republic دقیقا یک بازی متوسط ورزشی است، نه چیزی کمتر نه بیشتر.

خلاصه بگم که...

استودیو سازنده درس‌های خوبی از نقاط ضعف Steep گرفته و بازی روان تر و بهتر از این عنوان ظاهر می‌شود اما کماکان مشکلات ریز و درشتی ان را همراهی می‌کند و همین مساله باعث شده تا بازی نتواند تبدیل به یک عنوان به یاد ماندنی شود.

می‌خرمش

یک بازی ورزشی که کمی تا قسمتی ادرنالین و هیجان به همراه دارد، می‌تواند ساعاتی شما را سرگرم کند و گاه هم روی اعصاب برود. گرافیک فوق العاده‌ای پیش رویتان نیست اما نکته منفی هم در آن حس نمی‌شود. این تمام آن چیزی است که باید حین خریدن Riders Republic بدانید.

نمی‌خرمش

تمام جملات بالا را دوباره بخوانید، اوضاع در بخش نمی‌خرمش هم همان است و فرق خاصی نکرده است!