بررسی بازی World War Z

بازی World War Z دو سال پیش برای پی سی و سایر کنسول‌ها عرضه شد، زمانی که هنوز مقدار اندکی از تب و تاب فیلم پرفروش آن باقی مانده بود و در خلا بازی‌های جدید شوتر تیمی زامبی محور، توانست تقریبا موفقیت‌آمیز باشد. حالا بعد از چند سال تاخیر و با وجود نسل جدید کنسول‌ها، بازی بالاخره برای کنسول نینتندو سوییچ پورت شده تا دارندگان این کنسول نیز بتوانند طعم حمله صدها زامبی به طور همزمان را بچشند، اما نتیجه کار چطور از آب در آمده است؟ با بررسی ویجیاتو همراه باشید.

بررسی بازی World War Z Nintendo Switch Version

امتیاز متاکریتیک: 69 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 5.8

در دسترس برای:

بیشتر

ناشر بازی: فوکس هوم اینتراکتیو

سازنده بازی: سِیبِر اینتراکتیو

World War Z پس از ساخت فیلم سینمایی موفقی که داشت، عملا تبدیل به یک فرنچایز شد اما واقعیت اینجاست که این اثر تقریبا یک فرنچایز نیمه مرده به حساب می‌آید. در حال حاضر خبر چندان موثق و کاملی از ساخت فیلم دوم در دسترس نیست و آخرین خبرها حکایت از کنسلی فیلم به خاطر نبود بودجه دارد و نویسنده کتاب هم قصد ندارد که دنباله‌ای برای داستانش بنویسد و به انتشار همان یکی دو جلد کتاب بسنده کرده است. در واقع عملا داستان World War Z در دنیای سینما و ادبیات تمام شده و این صنعت بازی است که به زور آن را زنده نگه داشته است.

بازی World War Z یک بازی آنلاین (همچنین با قابلیت اجرای آفلاین) شوتر تیمی است که در یک جهان پساآخرالزمانی زامبی زده روایت می‌شود. بازی به هیچ وجه کاری به فیلم اقتباسی از روی این اثر ندارد و مستقیما به سراغ منبع اصلی یعنی کتاب جنگ جهانی زد (که در ایران زحمت ترجمه و نشر آن را کتابسرای تندیس داشته است) رفته است. بازی درست مانند کتاب در ۴ شهر مختلف دنیا یعنی نیویورک و مسکو و توکیو و اورشلیم روایت می‌شود و در هر یک از این مناطق، تیمی ۴ نفره وجود دارد که شما می‌توانید با انتخاب یکی از این اعضای گروه و کاستومایز کردن آن، وارد جهان زامبی زده بازی بشوید.

شش کلاس مختلف برای کاراکترها وجود دارد که برای این بازی کافی به نظر می‌رسد و باعث حس تنوع خوبی چه در اجرای آفلاین و چه آنلاین آن شده است. این ۶ کلاس عبارتند از کلاس‌های Gunslinger، Hellraiser، Medic، Fixer، Slasher و Exterminator! انتخاب کلاس‌ها روی گیم‌پلی بازی تاثیر شگفتی دارند و اینکه کدام کاراکتر را برای تجربه بازی انتخاب می‌کنید هیچ تاثیری در هیچ بخشی از بازی ندارد. هر یک از این کلاس‌های تعریف شده ویژگی‌های منحصر به فرد خودش را دارد که همین الان هم می‌توان تقریبا از اسم‌شان آن‌ها را حدس زد.

با انتخاب هر کلاس بازی را با یک سری تجهیزات مخصوص شروع می‌کنید، مثلا کلاس گان اسلینگر به شما مسلسل نارنجک می‌دهد و کلاس Hellraiser به شما در همان شروع بازی بمب و شات گان می‌دهد تا زامبی‌ها را بترکانید! همه کلاس‌ها ارتقا پیدا می‌کنند و این بسته به مهارت شما در طول بازی اتفاق می‌افتد. وجود ده‌ها اسلحه متنوع در کنار این کلاس‌ها و ۴ لوکیشن کاملا متفاوت باعث شده که بازی تنوع زیادی داشته باشد اما با این وجود کماکان شاهد گیم‌پلی به شدت خسته‌کننده و تکراری هستیم.

در واقع سازندگان کار بسیار سختی انجام دادند که با این حجم از جزییاتی که در بازی خود گنجانده‌اند، محصول نهایی را یک اثر حوصله سر بر از آب در آورده‌اند! تمام ماموریت‌های بازی در بهترین حالت خود اینست که از نقطه الف به نقطه ب بروید و حالا که به اینجا رسیدید به نقطه پ بروید. داستان خاصی هم در این ماموریت‌ها همراه شما نیست و اگر هم بر فرض محال تصمیم بگیرید که کمی بیشتر به داستان بازی رسیدگی کنید، قطعا ناامید می‌شوید. این موضوع شاید برای یک بازی آنلاین تیمی چندان مهم نباشد و اساسا کمتر کسی به خاطر داستان قوی به سراغ چنین عناوینی برود اما واقعیت اینست که برای یک عنوان که وامدار کتاب پرفروش و محبوبی در دنیاست، نبود داستان خوب و درست و درمان کمی آزار دهنده است.

اما تکراری بودن بازی و خسته کننده بودن آن لزوما بخاطر نبود داستان نیست، همانطور که گفته شد این گیم‌پلی بازی است که با وجود داشتن کلی عناصر مختلف در درون خود، بیخودترین گیم‌پلی را رقم زده است. فرقی نمیکند در حال تجربه نسخه سوییچ یا دیگر نسخه‌های بازی باشید، گیم‌پلی بازی کلیشه‌ای و روی اعصاب است و تنها بخش‌هایی مثل Swarm است که کمی تا قسمتی بازی را جذاب می‌کند.

موج‌های Swarm در واقع همان موج‌های وحشتناکی هستند که در فیلم هم به تصویر کشیده شدند و زامبی‌ها از زمین و زمان روی سر شما آوار می‌شوند. همانطور که احتمالا می‌دانید، زامبی‌ها در دنیای «جنگ جهانی زد» یک تفاوت ویژه با سایر زامبی‌هایی که تاکنون دیده‌اید دارند و آن سرعت عملشان است. زامبی‌ها در اینجا بسیار سریع هستند و عین اسب به سمت شما یورتمه می‌روند و گاهی روی هم سوار می‌شوند تا یک پلی، ساختمانی چیزی را شکل بدهند و بقیه از روی آنها بالا بروند. در واقع زامبی‌های این فرنچایز نه آنکه خیلی هوشمند باشند اما عقلشان هم پاره سنگ برنداشته و با توجه به ویژگی‌هایی دارند به یکدیگر کمک می‌کنند تا آدمها را بخورند.

در حملات Swarm که در بازی تعریف شده، موج بزرگی از زامبی‌ها به سمت شما و هم گروهی‌هایتان سرازیر می‌شود و شما باید در برابر آنها دوام بیاورید. در این لحظات صدها زامبی روی صفحه نمایش حضور خواهند داشت که این موضوع به طرز ناباورانه‌ای در نسخه نینتندو سوییچ علی رغم محدودیت‌های سخت افزاری این کنسول، رعایت شده است. در واقع چه در حالت دستی و چه در حالت بازی روی داک، شما با انبوهی از زامبی‌ها طرف هستید و نرخ فریم ریت بازی نیز روی ۳۰ فریم بر ثانیه باقی می‌ماند و شخصا شاهد افت این کیفیت نبودم. زامبی‌ها تنوع زیادی ندارند و بسیار یکسان هستند اما خب، خیلی زیاد هستند! خیلی خیلی خیلی زیاد!

متاسفانه برای کنترل نسخه نینتندو سوییچ هیچ Gyro Control تعریف نشده (یعنی بازی با جویکان‌ها و استفاده از قابلیت حرکتی آنها و شلیک به دیگران و نه بازی با دکمه‌های کنترلر) و شما بازی را همانطور که در پلی استیشن و ایکس باکس بازی می‌کنید، باید در اینجا هم تجربه کنید. در واقع سازندگان تمرکز اصلی‌شان این بوده که بازی از منظر گرافیکی آسیب نبیند و در این راه موفق هم بودند، به هر حال بازی دو سه سال پیش عرضه شده و حالا با همان کیفیت تصویر روی نسخه نینتندو سوییچ هم می‌توان آن را تجربه کرد. این شاید بزرگترین ماموریت تیم سازنده بوده که توانسته به آن جامه عمل بپوشاند و دیگر وقت و تلاشی برای بهینه کردن سایر عناصر بازی با کنسول نیمه دستی! نینتندو سوییچ نشده است. البته در همین بخش هم این که بگوییم بازی اصلا باگ ندارد، قطعا اغراق است، شاید هم دروغ! اما باگ‌های بازی عملا تاثیری روی آن ندارند و در ضمن، به ندرت دیده می‌شوند.

مپ‌های بازی متنوع هستند و مودهای مختلفی که در بازی وجود دارد از نسخه GOTY بازی خارج شده و در نتیجه شاهد کامل‌ترین این موارد نسبت به نسخه‌های پیشین هستیم. عدم امکان بازی دو نفره در بخش آفلاین در کنار هم از مواردی است که توی ذوق می‌زند و از آن سو سرورهای بازی قدرت و کیفیت کافی را دارند و بازی همواره شما را به این سمت سوق می‌دهد که آن را به صورت آنلاین تجربه کنید. تجربه آنلاین این عنوان قطعا یادآور عناوینی چون Left 4 Dead خواهد بود و البته که به هیچ وجه این بازی را نباید با آن مقایسه کرد.

World War Z در بهترین حالت جایگزین متوسطی برای بازی چون لفت فور دد است و صرفا یک خلا را پر می‌کند نه آنکه خودش جریان‌سازی کند. بازی می‌تواند سرگرم کننده باشد هرچند برای لذت بردن از آن باید چشم را روی خیلی از ایرادات ریز و درشت آن بست. در هر حال تجربه یک بازی آنلاین تیمی با دنیای زامبی‌زده چیزی نیست که لااقل روی کنسول نینتندو سوییچ به این راحتی‌ها گیر بیاید و شاید بتوان گفت عرضه این بازی برای این کنسول کاری هوشمندانه بوده چرا که لنگه کفش پاره در بیابان هم غنیمت است!

خلاصه بگم که...

بازی ایرادات ریز زیادی دارد و از همه مهم‌تر آنکه نه داستان قدرتمندی را روایت می‌کند و نه گیم‌پلی درگیرکننده‌ای عرضه می‌کند. جنگ جهانی زد در بهترین حالت یک سرگرمی چند ساعته برای دوستداران زامبی و بازی‌های تیمی است و البته به خاطر کمبود این عناوین روی کنسولی مثل نینتندو سوییچ، می‌تواند گزینه مهم‌تری برای دارندگان این کنسول به حساب بیاید.

می‌خرمش

خوشبختانه بازی عرضه شده برای کنسول نینتندو سوییچ از لحاظ کمی و کیفی در زمینه گرافیک و صداگذاری هیچ چیزی نسبت به نسخه عرضه شده برای سایر کنسول‌ها و پی سی ندارد و همان کیفیت در اینجا عرضه شده است. زامبی‌های خیلی زیاد روی تصویر و بخش Swarm که نقطه طلایی بازی است (حمله صدها زامبی به طور همزمان به شما) جذابیت کافی دارد و تجربه آن حس خوبی دارد.

نمی‌خرمش

بازی به شدت تکراری و کلیشه‌ای است و با وجود چندین کلاس و نقشه و کاراکتر و... در نهایت نمی‌تواند این تنوع را در بهترین حالت خود عرضه کند.