آیا گیم‌پس را می‌توان اسپاتیفای دنیای بازی‌ها دانست؟

گیم پس به موضوعی کلیدی برای مایکروسافت در بازار گیم تبدیل شده است. جایی که این کمپانی از همان روز اول انتشار بازی‌های انحصاری خود را در اختیار مشترکین این سرویس قرار می‌دهد. جایی که مدل Ultimate آن به تازگی معرفی شده و نسخه پی‌سی آن هم به تازگی شروع به کار کرده است.

یک سوال مهم این است که دیگر استودیوها و توسعه‌دهندگانی که بازی‌های مهم خود را روی این سرویس منتشر می‌کنند، چگونه از آبونمان گیم پس سود دریافت می‌کنند و اصلا این پروسه چقدر برای آن‌ها سود آور است.

در این میان بعضی از بازی‌سازان مدل بیزینس گیم پس را می‌پسندند و برخی دیگر نیز اعتقاد دارند آن‌ها به اندازه‌ای که محصولشان بازی می‌شود، پول دریافت نمی‌کنند.

برای مثال اسپاتیفای بر اساس تعداد دفعاتی که یک ترانه پخش می‌شود به سازنده اثر پول پرداخت می‌کند و در نتفلیکس هم بر اساس توافقی که شما با این کمپانی دارید و آنقدری که اثر شما ارزش دارد پول دریافت خواهید کرد.

حال شیوه حدودی کسب درآمد توسعه دهندگان در مورد گیم پس به این گونه است که مایکروسافت به سازندگان بازی قول افزایش و جذب کاربر را می‌دهد و ناشرین بر اساس میزان ساعتی که عنوان آن‌ها بازی شده، پول دریافت خواهند کرد. البته بسیاری اعتقاد دارند که این مدل چندان منصفانه نیست.

برای مثال، عناوین آنلاینی وجود دارند که تا صدها ساعت تجربه می‌شوند و در مقابل با بازی‌های داستان محوری طرف هستیم که شاید در کمتر از ۱۰ ساعت به پایان برسد. در نتیجه در این مدل کسب درآمد موضوع هزینه‌ای که برای ساخت بازی شده نادیده گرفته می‌شود و سازندگانی که قصد توسعه بازی داستانی دارند، ضرر خواهند کرد.

البته گیم پس موضوع جدیدی برای صنعت ویدیو گیم است و باید منتظر ماند و دید که این سرویس با توجه به شرایط بازی‌ها در آینده‌ای نزدیک چه شکل منطقی‌تری حرکت خواهد کرد. در حال حاضر تنها این را می‌دانیم که کاربران و کمپانی‌ها بیشتر از هر زمان دیگری به تجربه و ساخت پروژه‌های سرویس محور علاقه دارند.