۷ شخصیت سینمایی که در بازی‌های ویدئویی کاملاً متفاوت به نظر می‌رسند

بازی‌های ویدئویی مبتنی بر فیلم‌های موفق همیشه مورد استقبال قرار نمی‌گیرند، به‌ خصوص زمانی که شخصیت‌های آن‌ها شبیه همتایان سینمایی خود نباشند. تبدیل این شخصیت‌های سینمایی به بازی‌های ویدئویی همیشه از دیرباز مشکل داشته است، چرا که مانند طراحی از روی کتاب یا طراحی یک اثر از ابتدای کار نیست. در رابطه با شخصیت‌های سینمایی، مخاطبان به واسطه منبع و مرجعی که مستقیماً در دسترس آن‌ها قرار دارد، درباره‌ی اینکه مدل شخصیت‌ها باید چگونه به نظر برسند نظر می‌دهند. در نتیجه بررسی دقیق و موشکافانه‌تر جلوه‌های بصری این عناوین ویدئویی که با مجوز فیلم‌های سینمایی ساخته می‌شوند، بسیار ساده‌تر است.

با تمام این موارد، از طرف دیگر نیز برخی از توسعه‌دهندگان بازی‌های ویدئویی وجود دارند که ظاهراً هیچ تلاشی برای مطابقت با آنچه قبلاً ارائه شده با بازی خود انجام نمی‌دهند. یک بازی با هدف سرمایه گذاری بر روی یک فیلم خاص منتشر می‌شود، اما شخصیت‌ها هیچ شباهتی به نسخه‌های سینمایی خود ندارند. در این بازی‌ها مخاطبان به‌ جای آنکه آیکون‌های سینمایی که دوست دارند را تماشا کنند، اساساً افراد غریبه را روی صفحه‌ی مانیتور خود مشاهده می‌کنند. در این مقاله سعی داریم به هفت مورد از این شخصیت‌ها بپردازیم که شباهت چندانی به نسخه‌های سینمایی خود نداشتند.

John Connor — Terminator Salvation

---

تاکنون چندین بازیگر نقش شخصیت جان کانر (John Connor) را در سری فیلم‌های ترمیناتور بازی کرده اند. در قسمت چهارم فیلم‌ها، با نمایش جنگ میان انسان‌ها و ماشین‌ها که از مدت‌ها پیش‌بینی شده بود، کریستین بیل (بازیگر سه‌گانه دارک نایت) در نقش منجی آینده بشریت ظاهر شد. ظاهر او چیزی خاصی ندارد که بخواد استادانه یا به زحمت درست شده باشد، او مدل موی تراشیده و کوتاه دارد با کمی ته ریش. یک ظاهر ابتدایی و ساده، اما کاملاً مناسب و شایسته برای یک سرباز. متأسفانه توسعه‌دهندگان بازی Terminator Salvation از چنین اختیار تامی برای به تصویر کشیدن احساسات یا ویژگی‌های شخصیتی او استفاده نکردند.

برخلاف فیلم، در این بازی ویدئویی کانر تنها قهرمان داستان است، اما او عملاً غیرقابل تشخیص است. مدل شخصیت او متداول‌ترین الگوی قدیمی سربازی را دارد که می‌توان تصور کرد. مسلماً زمانی که نسخه سینمایی هیچ ویژگی مشخصی در چهره شخصیت ندارد، سخت است که بتوان آن را به خوبی در بازی به نمایش گذاشت، اما حالت‌های خاص چهره‌ی بِیل در اینجا اصلاً وجود ندارد. Batman Begins سال‌ها قبل با استفاده از سخت‌ افزاری با قدرت کمتر، به شباهت بهتری نسبت به چهره‌ی بیل دست یافته بود. باید گفت که هیچ عذر و بهانه‌ ای برای این مورد قابل قبول نیست. حداقل بازی Terminator: Resistance بهتر از این بازی به فرنچایز و شخصیت‌های ترمیناتور ادای احترام می‌کند.

مطلب پیشنهادی:۲۰ فیلم برتر که فروش بالای یک میلیارد دلار را در گیشه داشته‌اندآثاری که باکس آفیس را با فروش خود تکان دادند

Max Rockatansky — Mad Max

---

ممکن است ساخت یک بازی بر اساس سری فیلم‌های Mad Max که مدت‌ها در حالت سکون بوده و خبری از آن‌ها نبوده، عجیب به نظر برسد، اما این مجموعه در سال ۲۰۱۵ با فیلم Fury Road به طرز موفقیت‌آمیزی احیا شد و نزد طرفداران و منتقدان با بازخورد بسیار مثبتی رو به رو شد. با توجه به اینکه بازی همزمان با اکران فیلم منتشر شد، میشد گمان کرد که بازی همتای خود را دنبال کند یا حداقل شخصیت Road Warrior را شبیه تام هاردی به نمایش بگذارد. او به‌ عنوان چهره جدید مکس وارد سری جدید فیلم‌ها شده بود و یک بازی ویدئویی با چهره‌ او به تثبیت این وضعیت جدید کمک شایانی می‌کرد.

با این وجود، در حالی که این عنوان قطعاً از نظر زیبایی شناختی از فیلم Fury Road تقلید می‌کند، داستان و حتی ظاهر قهرمان همنام خود را نادیده می‌گیرد. برخی از افراد ممکن است استدلال کنند که توسعه‌دهندگان می‌خواستند به ظاهر اصلی شخصیت مکس بازگردند، اما این نظریه قابل قبول نیست، زیرا او حتی شبیه مل گیبسون هم نیست. در عوض او شباهت بسیاری به شخصیت جوئل از بازی The Last of Us دارد. با توجه به محبوبیت بسیار زیاد آن عنوان در هنگام ساخت و عرضه بازی، این موضوع تعجب آور نیست. متأسفانه طرفداران فیلم با این رویکرد به خوبی برخورد نکردند. یاغی خشن پرده سینماها به یک عنوان پسا آخرالزمانی اشتباه وارد شده بود.

Wolverine — X2: Wolverine’s Revenge

---

عنوان این بازی از چند جهت گمراه کننده است. به طور مثال این بازی هیچ ربطی به فیلم X2 یا هیچ یک از فیلم‌های سری X-Men ندارد، بلکه از کمیک بوک‌های مردان ایکس نشأت گرفته است. به همین دلیل، شخصیت ولورین هیچ شباهتی به بازیگر هیو جکمن ندارد. او دارای پیشانی میمون مانند، اخم‌های چروکیده و موهای سیخ و آبی رنگ است.

او بیشتر به موش آبی اهل آمریکای شمالی شباهت دارد تا یک انسان. به عبارت دیگر او حکم یک تصویر طراحی شده کمیک بوکی را دارد که اکنون جان گرفته است. طرفداران وفادار کمیک بوک‌های مارول احتمالاً این ادای احترام وفادارانه را بیشتر از هر چیز دیگری ترجیح می‌دادند، مخصوصاً با توجه به اینکه خوانندگان کمیک‌ها اساساً در مورد اقتباس‌ها (چه سینمایی چه بازی ویدئویی) بسیار حساس هستند. با این اوصاف، این ولورین بازی ویدئویی احتمالاً همانند همتای خود در پرده نمایش بزرگ، در صدر فهرست جذاب‌ترین مردان هیچ فردی قرار نخواهد گرفت.

Aragorn — The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring

---

آراگورن هم یکی دیگر از شخصیت‌هایی بود که در بازی‌های ویدئویی تفاوت چشمگیری با نسخه سینمایی خود داشت. بازی ویدئویی The Fellowship of the Ring در سال ۲۰۰۱ منتشر شد، همان سالی که اولین قسمت از سه گانه ارباب حلقه‌ها پیتر جکسون در سینماها به نمایش درآمد. اگر بازی را در آن زمان تجربه می‌کردید، حس می‌کردید که این عنوان کوچک تنها برای استفاده از موقعیت تجاری اکران فیلم‌ها، مجوز گرفته و ساخته شده است. ظاهراً در آن زمان این اتفاق برای اکثر فیلم‌های بلاک باستر رخ می‌داد، اما این بازی در واقع بر اساس خود کتاب‌های جی.آر.آر. تالکین الهام گرفته بود. نه تنها شامل شخصیت‌ها و صحنه‌هایی بود که در فیلم‌ها به کار گرفته نشده بودند، بلکه قهرمانان به‌ جای آن که به بازیگران سینمایی شباهت داشته باشند، به توصیفات داخل متن کتاب پایبند مانده بودند.

این ادای احترام به متن کتاب در بازی ویدئویی یاران حلقه، از همه بیشتر در رابطه با شخصیت آراگورن قابل توجه بود. در بازی قهرمان ما یک شخصیت نجیب و لاغر است که با بازیگر ویگو مورتنسن تفاوت فاحشی دارد. او حتی ریش هم ندارد. در مجموع او بیشتر شبیه یک شخصیت اراذل و اوباش سر راهی را دارد تا اینکه بخواهد یار حلقه یا پادشاه گاندور باشد. نیازی به گفتن نیست که او برای به نمایش کشیدن شخصیت با روح و پر احساسی که در کتاب‌ها و در فیلم‌ها از او خواندیم و دیدیم، کار بسیار سختی در پیش دارد.

Marty & Doc — Back to the Future

---

طعنه آمیز است که این بازی ویدئویی عموماً به عنوان بهترین بازی اقتباسی فیلم Back to the Future مورد ستایش قرار می‌گیرد، در حالی که در ساخت بازی به طور عمدی ظاهر بازیگران را نادیده گرفته بودند. ماجراجویی اپیزودیک ساخته شرکت Telltale به جای رفتن به سمت فوتورئالیسم (واقع گرایی عکسی)، زیبایی‌شناسی تلطیف‌ شده را انتخاب کرد. شخصیت‌ها شبیه به تصاویر کاریکاتوری هستند. چنین رویکردی به بازی حس یک سریال انیمیشنی را می‌دهد که البته در دراز مدت به آن کمک می‌کند.

بازی‌هایی که به دنبال جزئیات بیشتر در رابطه با اقتباس سری فیلم‌ها بودند، به ناچار طی سال‌ها کنسل شده و به تاریخ پیوستند. ایجاد سبک اغلب اوقات جذابیت بصری یک اثر را حفظ می‌کند. با این حال، انتقال مستقیم شخصیت‌ها از فیلم‌ به این بازی (آنطور که سازندگان قصد داشتند) غیرقابل عمل است. جوری است که گویی مارتی و دکتر در آینده یک عمل زیبایی صورت کارتونی داشتند و اکنون به این شکل در آمده‌اند.

James Bond — 007 Legends

---

مامور مخفی جیمز باند یکی دیگر از شخصیت‌های سینمایی معروف است که بازیگران متعددی آن را در طول سال‌ها بازی کرده‌اند. چنین اتفاقی برای سری فیلمی که بیش از پنجاه سال قدمت دارد، رخ می‌دهد. بازی 007 Legends با همسفر کردن بازیکنان در برخی از ماجراهای معروف قهرمان انگلیسی، به این میراث قدیمی ادای احترام کرد. نکته مهم اینجا بود که آن‌ها را در دوره دنیل کریگ قرار می‌داد.

این بدین معناست که طرفداران صحنه‌های نمادینی از فیلم‌های قدیمی سری همچون Goldfinger، On Her Majesty’s Secret Service، Moonraker، License to Kill و Die Another Day را با جیمز باندی که شبیه دنیل کریگ است، تجربه می‌کنند. این بازیگر پیش از این هنگامی که به عنوان جیمز باند جدید معرفی شد، به دلیل انحراف رادیکال از ظاهر همیشگی شخصیت ۰۰۷، توجهات را به خود جلب کرده بود. اما زمانی که چهره و ظاهر مدرن او در فیلم‌های قدیمی‌ دیده می‌شود، این احساس عجیب و غریب بیش از پیش افزایش می‌یابد. نتیجه چنین اقدامی اساساً حکم یک برنامه دیپ‌فیک (Deepfake) چند ساعته را دارد. برای طرفدارانی که جیمز باند مورد علاقه آن‌ها بازیگرانی همچون شان کانری، راجر مور، تیموتی دالتون، پیرس برازنان یا حتی جورج لزنبی بود، بازی 007 Legends حکم یک سیلی محکم به صورت را داشت.

Peter Parker/Spider-Man — The Amazing Spider-Man 2

---

باید اعتراف کرد که مرد عنکبوتی یکی از محبوب‌ترین ابرقهرمان‌هایی است که تا به حال ساخته شده است. آنقدر محبوب است که اگر قرار باشد یک سری فیلم جدید از او ساخته شود، می‌توان انتظار داشت که هر یک از آن‌ها یک بازی ویدئویی مخصوص به خود را داشته باشند. همه فیلم‌هایی که با بازی توبی مگوایر ساخته شده بودند، دارای عناوین کنسولی بودند که شباهت‌های مناسبی به بازیگران فیلم‌ها داشتند. متأسفانه، این طرز تفکر برای سری فیلم‌های بعدی که حکم ریبوت مجدد را داشتند، رعایت نشدند.

نه تنها بازی‌های مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز (Amazing Spider-Man) هیچ یک از شخصیت‌های فیلم را به آن صورت نشان نمی‌دهند، بلکه خود مرد عنکبوتی نیز زمانی که نقابش را در قسمت دوم برداشت، هیچ شباهتی به بازیگر سینمایی، اندرو گارفیلد نداشت. مانند ترمیناتور، این بازی نیز تنها نام شخصیت را یدک می‌کشد و هیچ شباهتی در کار نیست. پیتر پارکر عملاً هیچ جنبه متمایز کننده‌ای در ظاهر خود ندارد. او همان پسر جذابی است که در تبلیغات لباس مردانه دیده می‌شود. اگر این شخصیت طراحی شده، مدل اولیه جیسون برودی از بازی Far Cry 3 بود، شاید قابل قبول به نظر می‌رسید. با این حال، مردم از مرد عنکبوتی قهرمان دوست‌داشتنی محله، انتظار بیشتری داشتند.

مطلب پیشنهادی:کوییز ۱۸ ویجیاتو؛ چقدر اسپایدرمن را می‌شناسید؟چقدر طرفدار مرد عنکبوتی هستید؟