بررسی بازی Crossfire X

انسان موجود عجیبی است، از طرفی خوی وحشیانه بی حد و حصری دارد. اما از طرفی دیگر خصلت اجتماعی دارد و بدون جامعه نمی‌تواند دوام بیاورد. در طول تاریخ، بشر همواره با انتخاب‌های مختلفی سعی کرده تا خوشبختی برای خود به ارمغان بیاورد. اما تاریخ شاهد بوده که نتیجه این انتخاب‌ها یا سر از جنگ در می‌آورد یا اثرات سطحی مثبت داشت که آن هم در بلند مدت با تغییر کردن شرایط وضعیت مخربی را به وجود می‌آورد. خلاصه بشر امروزه بیشتر بر اساس امیال نفسانی تصمیم می‌گیرد و متاسفانه نتایج خطرناکی را هم به وجود می‌آورد. بازی Crossfire X دقیقا می‌خواهد همین موارد را به نمایش بگذارد.

بازی محصول سال ۲۰۲۲ شرکت Smilegate Entertainment است که با همکاری استودیوی معروف Remedy سعی کرده تا محصول جذابی را تقدیم مخاطبان کند. این عنوان تحت موتور آنریل انجیل ۴ توسعه پیدا کرده و تا جایی که توانسته از قدرت این موتور استفاده کرده که در بررسی مشخص خواهد شد این بازی چه برای ارائه دارد. بدون وقفه می‌رویم سراغ بررسی بازی، با ویجیاتو همراه باشید.

طبق معمول، اول نوبت داستان بازی است. بازی دو کمپین داستانی به نام‌های Operation Catalyst و Operation Spectre دارد که هر دو از زاویه متفاوت از هم روایت می‌شود. البته کمپین Operation Catalyst از طریق سرویس گیم‌پس در دسترس است اما برای بازی کردن کمپین Operation Spectre باید جداگانه ۹ دلار ناقابل بپردازید تا بتوانید آن را تجربه کنید (البته مایکروسافت اهل تعارف نیست و بدون هیچ درنگی این پول را از شما می‌گیرد). لازم است که بگویم کلیات داستان بازی حول جنگ و جدال 2 گروه Global Risk و Black List است و در دو کمپین ماجرای جدال این دو گروه روایت می‌شود. اول می‌رویم سراغ ماجرای کمپین به نوعی رایگان بازی به نام Operation Catalyst.

بررسی بازی Crossfire X

امتیاز متاکریتیک: 41 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 5.1

در دسترس برای:

بیشتر

ناشر بازی: Smilegate Enteratainment

سازنده بازی: Remedy Entertainment

این کمپین شما را در نقش اعضای گروه Global Risk قرار می‌دهد. ماجرای از جایی شروع می‌شود که این گروه اعضای خبره و ویژه خود را برای ماموریتی به منطقه Azkharzia می‌فرستد. هدف از این ماموریت دستگیری Alexander Steiner از اعضای کلیدی گروه Black List است. گروه به مامویت اعزام می‌شوند اما بخت با آن‌ها یار نبوده و خیلی دیر می‌فهمند که گروه Black List از قبل ماجرا را می‌دانسته و در کمین آن‌ها بوده است. برای همین بعد از رفتن به محل ماموریت با بارانی از تیر مواجه می‌شوند و ماموریت با شکست مواجه می‌شود. البته در این اتفاق فرمانده گروه به اسم راب هم زخمی می‌شود و هم اسیر دشمن می‌شود که ادامه ماجرای کمپین حول نجات دادن راب از دست گروه Black List می‌چرخد.

در ماجرای دوم یعنی کمپین Operation Spectre که رایگان نیست و باید بابت آن ۹ دلار خرج کنید، این بار شما در نقش یکی از اعضای گروه Black List قرار می‌گیرید. تمرکز داستان این بار روی شخصیت Luis Torres قرار گرفته است. Torres یک فرد فراری با پرونده جنایی قطور است که گروه Global Risk در هر سوراخی دنبالش می‌گردد. این وسط هم گروه Black List چون رقیب دیرینه‌اش می‌خواهد این شخص را بکشد، Torres را پیدا کرده و از آن محافظت می‌کند. حال چرا Global Risk می‌خواهد Torres را بکشد؟ سوالی است که خودتان باید به آن برسید چون اگر من این جا داستان را لو دهم، حق کسانی که ۹ دلار را پرداخت کرده‌اند ضایع می‌شود و آن دنیا باید جوابگوی قوم گیمر باشم.

ولی در کل داستان بازی بیشتر از هر چیزی من را یاد حال و هوای سری بازی Metro انداخت. چون حس آن محیطی را به من القا می‌کرد که یقین داشتم صاحب رسمی ندارد. این که در قلمروی شوروی سابق زندگی کنید و بعد دریابید شوروی دیگر وجود ندارد و بعد از آن همه چیز به هم بریزد، دقیقا وضعیتی است که در Cross Fire x حس کردم. در طول تجربه بازی برای من سوال بود که آیا حکومت رسمی قبل از این جدال وجود داشته که بعدها بر اثر نابودی حکومت این گروه‌ها ایجاد شدند؟ در کل بازی داستان درگیرکننده‌ای داشت و بخاطر پراکنده بودن رخدادهای داستان، آن حس جذاب بودن را به بنده القا کرد.

گیم‌پلی بازی هم مانند دیگر عناوین مشابه، در سبک شوتر اول شخص در خدمت شما است. اساس گیم‌پلی بازی روی قابلیت مولتی‌پلیر بنا شده است. اما آیا در این قسمت موفق عمل کرده است؟ پاسخ قطعا خیر است. چرا؟ الان می‌گویم. همه ما می‌دانیم که بازی‌هایی که بر مبنای قابلیت مولتی‌پلیر هستند، باید به گونه‌ای در این بخش عمل کنند که یا با عناصر نوآورانه و یا با گیم‌پلی بی‌نقص بازیکن را جذب خود کنند. ولی چیزی که ما عملا در این بازی می‌بینیم فقدان این دو مورد است. اما در این مقاله ما به چند اشکال اساسی در گیم‌پلی اشاره می‌کنیم که بر اساس آن تصمیم بگیرید که آیا می‌توانید با این بازی کنار بیایید یا خیر.

مورد اول باگ است، به قدری در این بازی باگ و گلیچ‌های زیادی وجود دارد که فکر کنم جماعت چیتر از این بازی خوششان بیاید. مثلا من به مکانی رفته بودم که هیچ بشری آن جا وجود نداشت. یعنی آن مکان از سه طرف توسط دیوار محصور شده بود. بعد یک نفر به اصطلاح چیتر از فاصله دور و از پشت دیوار بنده را مورد اصابت گلوله قرار داد. خب این یعنی چه؟ کسی نیست بگوید که مرد مومن تو چطور من را دیدی؟ و اصلا چطور از پشت دیوار من را مورد اصابت گلوله قرار دادی؟ خلاصه اگر اعصاب ضعیفی دارید و به چیترها و یا باگ حساس هستید، فکر کنم مورد اول نظر شما را درباره بازی عوض کند.

مورد دوم گان‌پلی ضعیف بازی است. تیراندازی با اسلحه‌ها طوری طراحی شده که گاهی به بنده این حس را داد که دارم با تفنگ اسباب بازی شلیک می‌کنم. عناوین شوتر امروزه پا را فراتر گذاشته‌اند و در طراحی سلاح و تنظیمات مربوط به آن طوری پیش رفته‌اند که به واقعیت نزدیک هستند. اما این بازی همان آش است و همان کاسه. البته بازی با این شیوه گیم‌پلی بی‌شباهت به عناوین سال ۲۰۱۴ نیست.

مورد سوم که در امروزه بسیار اذیت‌کننده خواهد بود، بحث پایداری سرورها است. سرورهای این بازی اصلا پایدار نیست و اذیت‌ها می‌کند. شاید بگویید مشکل از اینترنت ایران است، اما باید بگویم تمام چیزها را قبل از تجربه درست کردم و مطمئن شدم که هیچ مشکلی نیست. این‌ها موارد کلیدی هستند که مثل شمشیر دولبه عمل می‌کنند. یعنی اگر با این موارد مشکلی ندارید پس به نام خدا شروع کنید. اما اگر به شدت حساس هستید، از این بازی فاصله بگیرید بهتر است.

در بحث گرافیک به لطف موتور آنریل انجین ۴ شاهد موارد مطلوبی هستیم. طراحی آبجکت‌ها، محیط، اسلحه و کاراکترها به خوبی انجام شده است. بافت‌ها خوب هستند اما برای سال ۲۰۱۸، ولی باز هم قابل تحمل هستند. نورپردازی بازی متوسط است اما فرصت خوبی برای سازندگان بود تا توسط آن گرافیک بازی را چند پله بالاتر ببرند. بازی در این بخش ایراد چندانی ندارد اما یک ایراد دارد که متوجه خود سازندگان است. آن هم این که از ظرفیت‌های Remedy استفاده کامل نکردند تا کیفیت بازی را بالا ببرند و صرفا می‌خواستند به جیب خودشان خدمتی بکنند.

در بحث موسیقی و صداگذاری، باز هم شاهد هیچ چیز اثرگذاری نیستیم. یاد آن دوران بخیر که از مدرسه تا می‌آمدم خانه، می‌رفتم سراغ کامپیوتر تا موسیقی بی‌نظیر Call of Duty 2 را بشنوم. البته آن موقع فیلم گلادیاتور هم جدیدا آمده بود و با آهنگ Now We Are Free مرحله نرماندی Call of Duty 2 را ترکیب می‌زدم که معجونی به یاد ماندنی می‌شد. خلاصه از حیث موسیقی اثرگذار عناوین جدید شوتر در فقر به سر می‌برند و بازی X Crossfire هم از این قائده مستثنی نیست. بدترین قسمتی که سازندگان لگد به بخت این بازی زده‌اند، صداگذاری آن است. صداگذاری اسلحه‌ها به معنای واقعی کلمه افتضاح است. طوری که هنگام تیراندازی احساس می‌کنید که صدا از خود اسلحه نیست و کسی کنار شما ایستاده و با دهانش صدا را درمی‌آورد. در کل این بخش هم چیزی برای ارائه ندارد و بدهکار هم هست.

Crossfire X در سال ۲۰۲۲ برای کنسول‌های نسل هشتم و نهمی و ویندوز عرضه شده است.

خلاصه بگم که...

کراس فایر اکس به عنوان یک بازی شوتر در تلاش است تا یکی از عناوین عزیز دردانه ایکس‌باکس باشد. اما بنده بعید می‌دانم که به این زودی این اتفاق بیافتد.

می‌خرمش...

اگر صبح را تا پاسی از شب مشغول بازی هستید و تمام بازی‌ها را تمام کرده‌اید و از قضا دنبال بازی می‌گردید تا داستان داشته باشد، کراس فایر اکس منتظر قدوم مبارک شما است.

نمی‌خرمش...

بازی برای گیمرهای حساس به بخش‌های موسیقی و گیم‌پلی اصلا توصیه نمی‌شود، چون سازندگان در آن جا هیچ استقبالی از شما نخواهند کرد.